one day at a time

Even was zij de baas. Voor maar heel eventjes was het haar gelukt om hem van zijn stuk te brengen, maar niet heel veel later herpakte hij zichzelf weer en beukte hij met zijn schouder tegen die van haar waardoor de haar evenwicht verloor en wankelde voordat ze omviel. De kater kwam boven haar staan waardoor de kattin tussen zijn poten lag. "Oh, je moest eens weten hoe vol ik van mezelf kan zijn," gromde hij en boorde met zijn ogen in die van haar. "Het zou je beangstigen, geloof me." Ze was ook bang, bang dat hij haar echt pijn zou doen, zeker nu dat zijn poot met zijn nagels uitgeklapt dichter bij haar gezicht kwam. De kattin gromde zachtjes onder haar adem, maar meer deed ze niet. Ze was geen vechter. Haar snorharen trilde een beetje voordat ze omdraaide tussen zijn poten en op haar rug terecht kwam waarna ze met haar achterpoten tegen zijn buik aantrappelde en al snel tussen zijn poten vandaan kwam. Eenmaal tussen zijn poten vandaan draaide ze zich om met haar vacht deels opgezet. Ze wilde schreeuwen

“Dewpaw, rustig,” zei hij tegen haar, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Haar grijs met witte vacht stond overeind en haar oren waren dichter haar nek in gedraaid en haar rug bol. “Ik ging je niks doen, hoor. Echt niet.” Ja, ze had eerst met hem 'geflirt' maar dat betekende niet dat dat meteen betekende dat hij haar tegen de grond kon werken omdat hij dat zo graag wou. “Hé,” zei hij sussend terwijl hij nog een stap in haar richting deed waardoor Dewpaw een kleine stap naar achter deed zonder dat ze meteen registreerde wat ze deed. “Ik had je echt geen pijn gedaan. Het was enkel voor de lol.” De kater hield zijn kopje scheef en keek haar verward aan terwijl zij hem met samengeknepen ogen aankeek. "Dan doe je dat maar met andere katten als je dit voor je lol doet." Bromde ze zachtjes terwijl haar staart heen en weer zwiepte. “Je gelooft me toch wel, hè?" Wacht wat? Of ze hem geloofde dat hij er niks kwaads mee bedoelde? Zag het er op dat moment uit alsof ze hem zou geloven? De kattin zuchtte zachtjes en haar lichaamshouding veranderde langzaam maar zeker weer van geschrokken naar relaxed en rustig. "Tuurlijk." Miauwde ze terwijl ze naar hem keek, maar haar hart klopte nog steeds hart en ze was er bijna zeker van dat er nog een klein, bijna onzichtbaar beetje angst te zien was bij haar.

“Ik zou je echt geen pijn hebben gedaan,” murmelde hij zachtjes en Dewpaw opende haar bekje om wat te zeggen, maar toen de blik in zijn ogen veranderde drukte ze haar lippen op elkaar. “Maar geloof wat je wilt geloven. Wat maakt het mij eigenlijk ook uit hoe een WindClanner zich voelt.” Ze kneep haar wenkbrauwen bij elkaar tot een frons ze wist vrij zeker dat er nu een groot vraagteken boven haar kop hing. “Ik zou maar uitkijken als je dat bij meerdere toms doet,” sprak hij vervolgens op een vernietigende toon terwijl hij opstond en in haar richting wandelde. "Ik-" begon ze maar ze kreeg er geen woord tussen. “Wie weet hoe ze je geflirt op zouden vatten.” Zei hij en beukte haar aan de kant met zijn schouder waarna hij wegliep met zijn staart hoog in de lucht. "Viper, wacht" miauwde ze en volgde hem langzaam, hem nog de ruimte gevend om weg te lopen zonder dat zij meteen in zijn nek zat, maar ze was bang dat ze niks gezegd zou krijgen en hij gewoon door zou lopen. Want zeg nou zelf, ze was maar een windclanner, een hazenvreter. De kattin snoof even en draaide zich weer om. Als hij weg wou lopen dan kon zij dat ook en dat was dan ook precies wat ze deed. Ze liep weg en liet hem teruglopen naar shadowclan.

- Dew topic uit