hear me sing
with the voices of the sea
The sea is emotion incarnate. It loves, hates, and weeps. It defies all attempts to capture it with words and rejects all shackles.
Oceankit haar stem was net zoals de rest van haar, bijzonder zoals die van haar moeder. Haar stem was echter nog kinderlijker en zachter dan die van haar moeder ooit was geweest. Een zachtheid die ze in zich droeg samen met een onzekerheid die bekend was geweest in de jonge Oceanstar. Ze had echter eerder de zachtaardigheid van Routnose dan die van haar moeder. De rosse kattin sprak haar naam uit, op een rustige toon maar nog steeds krachtig. "Oceankit," Ze klonk niet boos of geërgerd. De kitten keek haar met grote ogen aan, ze was niet direct familie van haar maar enkele van haar halfbroers en een halfzus waren dat wel door hun vader Neverland. Al had ze deze kennis natuurlijk nog niet. Voor haar was dit enkel een sterke Warrior die net iets had gevangen. Zenuwachtig zwiepend met haar staart drukte ze haar neusje zacht tegen de poot van de kattin. De geur van het prooi deed haar met haar snorharen trillen. "Jij swerk?" Murmelde ze zachtjes. Overduidelijk onder de indruk, Evergreen mocht wellicht vergeleken met andere Warriors niet groot zijn maar ze droeg een zekere kracht en wijsheid in haar houding. Iets dat zelfs een jonge kitten, niet kon negeren. Dat was ook duidelijk, zoals een jonge kleuter enkel kon gedragen wanneer ze een kat zag die ze niet kende maar toch haar interesse wekte. Nerveus en onhandig, maar ook onschuldig en hopende dat niemand haar zou straffen doordat ze met iemand sprak waarmee ze niet mocht praten.