|
| Evergreen are the plants in my dreams ~~ | |
| Beertje 315 Actief Admit you were toxic
you poisoned me just for
another dollar in your pocket
~~
| |
| Onderwerp: Evergreen are the plants in my dreams ~~ zo 5 jan 2020 - 23:24 | |
| Ze had haar pad uitgekozen. Met slanke en lenige passen liep ze in de voetsporen van Evergreen. Soms trad ze eruit om een geur eruit te halen waar ze op kon jagen. Een kleine vogel was haar prijs geworden, maar ze zou nog meer prijs vangen vandaag. Daintywhiff liep het laatste stukje naar de tunnel. Het was niet ver van de tunnel waar ze hun voorouders begroeven. Toen ze daar aankwam zag ze dat haar eerste slachtoffer er al zat. Ze lichtte haar staart op in een vriendelijke begroeting. Daintywhiff trippelde naderbij en zette zich neer. De kleine mees zette ze tussen haar poten. "Goedemiddag Evergreen." Ze glimlachte bijna (bíjna) oprecht. Gelukkig moest ze er niet meer woorden aan vuil maken toen ze de geur van haar vorige mentor in de neus kreeg. Meteen gingen haar haren omhoog staan. Het was ook de geur van Bloodclan. "Ruik je dat?"+ Evergreen |
| | | Floriske 2583 Actief Vibrations of tremors that shook long ago
Tear holes in the fabric of all that we know
Can't survive with the secrets we have
All that we have is a lie
| |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ ma 6 jan 2020 - 10:42 | |
| Haar aftreden had WindClan niet de stabiliteit gegeven waar ze op har gehoopt. De clan was verdeelder dan ooit, en waar Oceanstar vooral bezig was geweest met kittens krijgen, leek Stallionstar het drukker te hebben met zijn liefdesleven van met het verenigen van de clan. Getver, ze wist dat haar eigen kilte ook niet de perfecte oplossing was, maar kon een leider misschien iets minder liefdesdrama creëren? Misschien dat het onder Amberstorm anders zou worden - als die haar deputytijd zou overleven, de rol leek wel vervloekt. Amberstorm neigde duidelijk meer naar de liefdeloze kant van het spectrum. Bij StarClan, een middenweg bestond ook niet, hè? Binnen de clan leek de middenweg ook te verdwijnen. De oorlog met RiverClan had hen meer gekost dan levens...
Gelukkig hoefde je tijdens het rennen achter een konijn aan niet te veel over die zaken na te denken. De wind in je oren, en het geroffel van poten op de harde aarde. De kou van de lucht en de warmte van je bloed. Chaos of geen chaos in de clan, honger was simpel. Honger moest worden gestild. En daarvoor moest worden gejaagd. Met het verdwijnen van de warmte, verdwenen ook de prooien, dus Evergreen was niet van plan om dit konijn te laten ontsnappen. Het konijn zigzagde door het gras, richting de tunnels waar hij veilig zou zijn voor Moor Runners als Evergreen. De jaagster versnelde haar pas - nog even, nog een klein stukje, de afstand tussen haar en het konijn verkleinde zich - en ze sprong. Met een uitgestrekte poot wist ze het konijn net uit balans te slaan en voor de prooi zich kon herstellen, had ze hem te pakken. Een snelle beet en de prooi was dood. Evergreen stond even na te hijgen, tevreden. Het beestje was niet al te dun voor het seizoen, het was een goede vangst. Even uitrusten en dan zien of ze er nog zo een kon vinden.
Ze was niet de enige die iets gevangen had, vandaag. Een andere warrior kwam aanlopen met een mees tussen haar kaken. "Daintywhiff", beantwoordde Evergreen de vriendelijke begroeting kalm. Die was ook een deel van die ingewikkelde kluwen die zich rond het leiderspaar gevormd had, niet? Als dat nog een paar genoemd kon worden, eerlijk waas, Evergreen hield het niet bij. Het kon haar bijzonder weinig schelen, als Stallionstar zijn kop maar een beetje bij de clan wist te houden. Misschien had ze beter op moeten letten. Daintywhiffs haren rezen overeind en op hetzelfde moment rook ook Evergreen de geur. Haar ogen vernauwden zich en in een soepele beweging stond ze op. BloodClan. Sterker nog, ze kende deze geur... "Sweetheart", siste ze. Waar was die verrader? |
| | |
Dark lord of Middle-Earth 1429 Afwezig And all the kids cried out,
"Please stop, you're scaring me."
I can't help this awful energy
Goddamn right, you should be scared of me
| CAT'S PROFILEAge: I've been hitting children for 89 moonsGender: She-cat ♀Rank: Member |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ wo 8 jan 2020 - 21:42 | |
| Ze had gewacht. Heel lang. Haar dagen had ze zelfs geteld, elke zonsopgang en zonsondergang. Elke nacht wakker gelegen van haar plannen en krankzinnige brein. Ze zou niet rusten tot alles gelukt was. Haar vacht, waarvan nog wat over was dan, begon te krullen door de vele moons die ze geleefd had in deze harde wereld en toch.. toch kon ze geen vrede vinden om te stoppen en van haar laatste jaren te genieten. Ze zou doorgaan tot haar haar laatste adem, al was ze stokoud en kon ze haar eigen prooi niet meer zelf kauwen; ze zou pas onder de grond rotten tot al haar vijand onder dezelfde bodem lagen. Vandaag zou ze beginnen aan haar terugkeer, vandaag zou de dag starten met een overwinning. Windclan- nee al de clans, zal van haar worden; kosten wat het kost. Als ex Windclanner wist de oude Tunneler de wegen onder de grond net zo goed als haar eigen pels. Ze zigzagde er door heen zonder twijfel en angst. Ze voelde de adrenaline pompen. Haar ruwe huid trekken. Haar snorharen trillen. Ze kon niet meer wachten. Al zo lang had ze uitgekeken naar vandaag. "Hallo, Evergreen." Sprak ze terug van de duisternis. De oude ex leader had haar al ontdekt maar ze had ook niet haar best gedaan om onzichtbaar te blijven. Nee, ze wou dat de rode she-cat wist door wie ze aan haar einde zal komen. "Lang niet gezien.." De verbrande Elite member stapte de hoek van de tunnel om waar de schaduwen nog kort haar lijf verborgen. "Herken je me nog?" De massieve she-cat greens en verhulde haar verbrande lichaam door dichter naar voren te stappen. Haar ogen vielen op haar apprentice. Ze hadden elkaar vroeger niet gemogen maar ze hadden dezelfde doelen en denkwerk. Ze was trots op Daintywhiff. Trots dat ze zover gekomen was. Dat ze in haar pootstappen volgde. Dat ze nu hier samen met haar stond. |
| | | Beertje 315 Actief Admit you were toxic
you poisoned me just for
another dollar in your pocket
~~
| |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ ma 13 jan 2020 - 21:54 | |
| Daintywhiff haar gekleurde staart sloeg heen en weer. Natuurlijk had ze Lethal hier heen geroepen. Twee was beter dan een. Daintywhiff sprong recht toen ze de stem hoorde en legde haar grote witte oren plat tegen haar kop. Een vervaarlijk gesnauw kwam uit haar mond. Daintywhiff zette een hoge rug op en stak ook haar staart boos in de lucht, zo leek ze groter. "Herken je me nog?", miauwde Sweetheart liefjes toen ze haar verbrande lichaam liet zien. Daintywhiff schrok zien der ogen, en dat was geen toneel. Wat was er gebeurd? Een rilling kroop op haar ruggengraat. "Wat doe je hier verrader?" Haar zoete stem was nu scherp en ze deed een stapje naar voren, klaar om toe te slaan. |
| | | Floriske 2583 Actief Vibrations of tremors that shook long ago
Tear holes in the fabric of all that we know
Can't survive with the secrets we have
All that we have is a lie
| |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ do 23 jan 2020 - 18:04 | |
| Een bekende stem begon te spreken. Vanuit de grond, natuurlijk, ooit was Sweetheart een Tunneler geweest. Blijkbaar was ze de weg nog niet vergeten. Een lage grom welde op in Evergreens keel en een lichte schok deed haar pupillen verwijden - geen schok om Sweetheart aanwezigheid, maar om de staat waarin ze verkeerde. Dit mismaakte wezen voor haar kon nauwelijks nog een kat genoemd worden, halfkaal, glimmende, verbrandde huid waar vacht had moeten zitten, haar kop vreemd asymmetrisch door de littekens die een helft ervan vervormden. "Je verradersleven heeft je geen goed gedaan", constateerde Evergreen met kille kalmte. Evergreen liet haar blik niet van de BloodClanner afdwalen terwijl ze sprak. "Daintywhiff, haal een patrouille voor het geval er hier meer van haar soort rondlopen", droeg ze haar medewarrior op. Haar nagels schoten uit hun hulzen en ze zakte een stukje door haar poten, Sweetheart strak aankijkend. Daintywhiff had de verrader gevraagd waarom ze hier was, maar Evergreen zag maar één mogelijkheid: bloed. Nou, bloed kon ze krijgen, maar dan wel dat van haarzelf. |
| | | Beertje 315 Actief Admit you were toxic
you poisoned me just for
another dollar in your pocket
~~
| |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ zo 22 maa 2020 - 12:10 | |
| De situatie veranderde snel. Ze hadden er allebei niet op gerekend dat Evergreen haar iets ging opdrachten. Zonder dat ze het kon zien veranderde de trek in haar gezicht. Maar misschien was dit wel beter zo. Dan had zij geen bloed aan haar klauwen en toch het mooi opgeschoond. Dan had haar mentor de wraak die ze verdiende. Daarom knikte ze, met haar ogen nog steeds op de verbrande warrior rustend. Daarna draaide ze zich om en begon ze op een hoog tempo terug te lopen naar het camp. Toch was ze niet op haar allersnelste, zodat Lethal een beetje tijd had. |
| | |
Dark lord of Middle-Earth 1429 Afwezig And all the kids cried out,
"Please stop, you're scaring me."
I can't help this awful energy
Goddamn right, you should be scared of me
| CAT'S PROFILEAge: I've been hitting children for 89 moonsGender: She-cat ♀Rank: Member |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ zo 22 maa 2020 - 21:13 | |
| Waarom? Daar was maar een antwoord op. Het bloed proeven van Evergreen. Al jaren had ze achter de lichtrode she-cat gezeten toen ze nog de naam -star gedragen had maar haar kansen waren altijd vervaard. Ondanks dat de ex-leader van haar positie was afgestapt betekende dat niet dat haar plannen daarmee ook zouden stoppen. Nee, als Lethal ergens op gebrand was dan zou ze met al het vuur in haar lijf dit doorzetten; wat er ook tussendoor kwam. Evergreens lot was uitgestippeld, al moons lang geleden en vandaag was dan eindelijk de tijd aangebroken. Daintywhiff was vertrokken op hulp te halen, een goeie alibi al zei ze het zelf. Ze was er zelfs een beetje blij om, want nu kon ze al het werk zelf doen. Evergreen stond al klaar voor het gevecht en Lethal kraakte haar nek om van start te gaan. Terwijl ze naar voren stoof maakte ze een wending naar de zijkant van de tunnel en bonkte met haar schouderblad hard tegen de wand aan. Wat zand en stof viel naar beneden en gaf een kleine deken van mist. Ook met haar klauw sloeg ze wat zand naar boven toe op de kant van Evergreens gezicht. Met haar acties hoopte ze te bereiken om de kleinere she-cat hiermee een seconde te verblinden. Ze greep haar kans om de eerste aanval te doen en die deed ze in alle macht die ze had goed. Met haar gespierde lijf probeerde ze boven op de ander te komen. Haar klauwen in haar flanken of schouders te slaan en haar tanden in diens kop/nek te boren. |
| | | Floriske 2583 Actief Vibrations of tremors that shook long ago
Tear holes in the fabric of all that we know
Can't survive with the secrets we have
All that we have is a lie
| |
| Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ ma 20 apr 2020 - 18:03 | |
| Was ze in het voordeel of in het nadeel in de tunnels? Ze was kleiner dan Sweetheart en had daarmee beduidend meer bewegingsruimte, maar ze had minder training gehad in de nauwe, donkere ruimtes dan de verrader. Nu, voordeel of nadeel, uiteindelijk deden deze vragen er niet toe. Alles wat ertoe deed was het gevecht, waren de klauwen en het bloed van de tegenstander. De tunnel was hier relatief ruim, genoeg om om elkaar heen te kunnen bewegen. Het was duidelijk dat Sweetheart getraind was in de tunnels, ze maakte meteen gebruik van de omgeving. Evergreen hoopte vooral dat ze de tunnel niet in zou laten storten met har gebonk - dat zou voor hen beiden het einde zijn. Evergreen was al vaak genoeg verdronken in water, ze had er geen behoefte aan die ervaring nog eens in aarde te herhalen. Nee, als er iemand zou sterven vandaag, zou zij het niet zijn. Ze kneep haar ogen dicht toen Sweetheart een pootvol zand opwierp, en schoot naar achteren. Klauwen die haar schouders hadden moeten grijpen, trokken sporen over haar snuit. Het eerste bloed dat de aarde proefde was het hare, maar het waren maar een paar druppels, en bij druppels zou het blijven. Haar ogen openend gokte ze erop dat Sweetheart haar langer verblind had verwacht en ze schoot met haar karakteristieke snelheid naar voren om de ander in het moment van zwakte dat vaak op een aanval volgde te raken, met haar klauw mikkend op de ogen - je tegenstander verblinden was namelijk inderdaad geen gek idee. |
| | | | Onderwerp: Re: Evergreen are the plants in my dreams ~~ | |
| |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |