We meet, and I..

Onderwerp: We meet, and I.. za 29 okt 2011 - 21:21

Love

De zon reflecteerde in een ruizende rivier. Waar hij ook was het kon hem niks schelen, het enige wat Mojave voelde was verwarring. Alles was zo anders gelopen dan gepland. Hij kon nu ergens zitten met een poes, en een aantal kittens.
Maar het kon niet, het plaatje klopte niet met wat hij voelde. Ja, Mojave wist het. Hij was een homo.. Gay een vuile nicht of hoe je het ook wilde noemen. Hij liet zich vallen in het warme gras, waarbij één van zijn poten door het water waadde. Kleine golfjes in zowel het water als zijn vacht werden veroorzaakt door de wind.
Zijn buik bolde wat door de ademhaling die in en uit zijn mond gleed. Twee paar oogleden blokkeerde zijn zicht, en de stilte deed hem goed. De ademhaling van de natuur was verspreid over zijn omgeving. Veel gedachtes had hij niet, alles had te maken met zijn sexuele geaardheid, te waarheid was gewoon te hard om te confronteren. Hij wist zéker dat hij de enige was, de enige die zo mongolisch was om zich weer anders te gaan gedragen. Alsof hij een keus had. Als hij er voor uit kwam, zou hij zeker anders worden behandeld. Niemand zal meer met hem omgaan, alleen omdat hij anders was.
Een geur drong zijn neus binnen als hij zijn ogen weer opende, om rond zich heen te kijken. Het kwam van de 'River-klen' dinges kant af. Nieuwsgierig wiebelde zijn zandkleurige oren heen en weer, als hij zijn ogen strak gericht op de nu dreigende kant.

Onderwerp: Re: We meet, and I.. za 29 okt 2011 - 22:30

[Eventjes voor de duidelijkheid, Foxie is hetero x'D]

Foxsong's pluizige staart sleepte iets over de grond terwijl de jonge kater met vrolijke pasjes door het riverclan territorium liep. Een zacht, neuriend geluidje ontsnapte uit zijn keel terwijl hij doorliep. Hij had vandaag vrijaf gekregen, omdat hij de laatste dagen zo hard had gewerkt. Dat was hij ook, een brave, hardwerkende warrior. Maar voor de zekerheid was hij toch maar in de richting van de grenslijnen gegaan, zodat hij daar nog eventjes alles kon checken. De avondpatrouille zou pas langs de rogue grens gaan, en iets zat hem toch niet helemaal lekker. Daarom ging hij zelf maar eventjes kijken. Wie weet kon hij Dapplekit nog vinden. Zijn halfbroertje was verdwenen.. Zijn moeder was dood... Nou dit ging lekker zeg. Een frons verscheen eventjes op zijn gelaat, gewoon wat vrolijker denken. Volewhisker liet hem al tijden met rust, dat was een voordeel, of niet dan? Maar plotseling werd zijn gedachtenstroom bruut onderbroken. Een onbekende geur dreef zijn neusgaten in en zijn ogen vernauwden zich meteen. Hij bleef stilstaan en ademde diep in. Kattengeur.. maar geen clangeur. Het was een rogue! Zijn bovenlip trok meteen ietsjes op. Hij sprong door de struiken heen. "Wie ben je en wat doe je zo dicht in de buurt van het Riverclan territorium!" Spuwde hij. De kleine kater probeerde er duidelijk dreigend uit te zien met een hoog opgezette vacht en een zwaaiende staart die zo pluizig was als die van een vos.

A calm and cooling motion
It's shaking off my tension
Surprise, surprise
It's called being alive

Onderwerp: Re: We meet, and I.. zo 30 okt 2011 - 10:18

[Ja ja babsie, we know.]

"Wie ben je en wat doe je zo dicht in de buurt van het Riverclan territorium!" Direct viel het klein gebouwde karakter van de kater hem op, de opgezette vacht kwam dreigend over en Mo wist dat hij moest oppassen. Maar het zag er redelijk lachwekkend uit. ''Chil, puffy pants.'' Snorde hij zachtjes.
''Ik ben nog steeds vóór de grenslijn.'' Hij liet zijn kalme blik over hem uitstralen, en Mojave kon niks anders denken dat de aantrekkelijkheid van de kater. Dit voelde onwijs verkeerd, maar hij kon zijn mening niet veranderen. Het paar doordringende ogen waren gefixeerd op de ongebruikelijke blauwe van de kater. ''Wat is je naam?'' Mompelde hij, een stapje dichter naar de grens zettend maar nog voor de rivier blijvend.
Nieuwsgierig wiebelde zijn oren heen en weer, en wachtte hij op enig teken van leven van de kater die voor hem stond. Hij had een roodachtige vacht, met helder blauwe ogen. Het maakte een perfecte combinatie om je zelf er wat eigenaardiger, en dreigender uit te laten zien. De kat zag er nog steeds fluffy uit, en dit kon niks anders dan een grinnik uit zijn keel laten ontsnappen. Nonchalant likte Mojave over zijn zandkleurige poot, en keek weer op om te kijken wat de kater te melden had.

[Fluuuuhuut (:]

Onderwerp: Re: We meet, and I.. zo 30 okt 2011 - 10:30

Do you mind?

Een zwartwitte krijgskat was de riverclan grensen aan het controleren. Zijn sterke poten waren nog steeds bekrast met de dingen die hij zichzelf had aan gedaan. Zijn oog was nu niks meer dan één groot, rood litteken. ZIjn hele lichaam was bekrast maar dat boeide hem nu niks meer. Sinds Dreamheart hem had gedumpt voor Crookedstar was niks meer hetzelfde voor hem. Als de zilverpels nu op hem zou neervallen zou hij het amper merken. De kras over zijn snuit zou ook wel een litteken blijven. Hij zou nu nooit meer kans op liefde maken maar zelfs dat boeide hem niet meer. De sterk gebouwde kater bleef door strompelen todat een geur langs zijn snorharen zijn neus in kroop. Een Riverclangeur. Maar ook die van een Rogue! Was er een Rogue op het territorium? Lionclaw versnelde zijn pas todat hij bij de rivier was. Hij remde af. "Wat doe jij zo dicht bij ONS teritorium Rogue!" ZIjn ogen waren vijandig en vurig. Ze boorde zich in die van de kater aan de overkant. Hij ging zitten maar bleef de kater strak aankijken.

flut...

Onderwerp: Re: We meet, and I.. vr 4 nov 2011 - 16:12

Een derde, zwart witte gespierde kater had zich bij het tweetal gevoegd. Verstoord rolde Mojave met zijn ogen toen hij de woorden hoorde. ''Mankeert er wat aan je oren?'' Zijn beleefde, maar spottende stem was meestal iets wat een woedend gevoel liet ontwaken bij de andere katten. Maar daar had deze al geen gebrek aan, dus het was bijna onnodig.
''Zoals ik al had medegedeeld, ben ik niet op jullie territorium. Ik zit er vóór, bovendien is het helemaal niet aan jullie om land op te eisen. Je mag gaan en staan waar je wilt.'' Nonchalant zwiepte Mo's staart in de lucht, zijn blik gleed nogmaals naar de andere kater. ''Misschien kan ik jullie namen weten? Is wat makkelijker om een conversatie te voeren.'' Mojave had grondig onderzoek verricht naar de Clannamen, zo wist hij dat er verschillende rangen waren. Een soort heler, een leider, een rechterhand, zogenaamde 'warriors', katten met kittens, ook wel 'queens' genoemd, apprentices; katten in 'opleiding' en kittens. Het kwam er op neer dat kittens -kit achter hen naam hadden staan, apprentices -paw. Warrior's een willekeurig natuurdinges, netzoals de helers en de deputy. Leiders benoemde zich met -star.
'Nog zo iets belachelijks. Waarom zou je telkens je naam veranderen? Dan werdt het leven ook alleen maar ingewikkelder. De leiders deden ook wat uit de hoogte, sterren staan hoog aan de hemel, dus zij vinden dat ze boven alles staan. Dikke onzin, noemen wij dat.' Fluisterde Mojave onder zijn adem, hij observeerde nieuwsgierig Foxsong's houding.
Tot nu toe had deze kat hem meer geïntresseerd, dan de andere, aggresievere. Hij had wat weg van een losgeslagen rogue. Pastte dat ook in Clans thuis? Mo likte zijn ene borst, met zijn ogen lichtjes tot spleetjes geknepen. Het gaf bovendien aan dat hij zich op zijn gemak voelde, en zich niet liet afschrikker door gedonderjaag en harde stemmen. Mojave keek weer op, rustig wachtend. Zijn ademhaling kalm.

Onderwerp: Re: We meet, and I.. vr 4 nov 2011 - 21:40

Foxsong's dikke, vossenrood gekleurde vacht stond rechtovereind en zijn gezicht was zorgvuldig in de plooi getrokken. Zelfs zijn fonkelende blauwe ogen twinkelden met felheid, maar ook een lichte glans van onzekerheid. ''Chil, puffy pants.'' Kwam de reactie van de rogue. Foxsong's kop trok eventjes iets naar achter, alsof er naar hem uitgehaald was, tja, Foxsong was nou eenmaal nogal gevoelig. De frons op zijn kop werd eventjes dieper. Was dat als een belediging bedoeld? Zijn vacht stond nu zo gespannen overeind, dat het wel kraak geluidjes leek te maken zoals statische elektriciteit. ''Ik ben nog steeds vóór de grenslijn.'' Miauwde de kater kalm. Daar had Foxsong eventjes niets van terug. Ook heel erg mondig was het jonge katertje niet. "Maar.. Maar als je één stap over de grens durft te zetten.. dan.. dan klauw ik je oren eraf!" Gromde Foxsong terug, duidelijk niet gewend om te beledigen. Foxsong's oren gingen eventjes onzeker naar achter, maar toen de kater om zijn naam vroeg en een stap dichter bij de grens zette, gingen Foxsong's oren weer dreigend naar voren. "Geen stap verder!" Toen kwam Lionclaw er gelukkig aan, een wat ervarener warrior. Mentaal kwam er een zucht van verlichting van Foxsong. "Wat doe jij zo dicht bij ONS teritorium Rogue!" Foxsong zette een stapje terug, zich een klein beetje achter Lionclaw verschuilende. Hij had nog nooit een rogue ontmoet die dreigde over te steken, en eigenlijk wist hij niet zo goed wat hij moest doen. Tevens was Lionclaw ook veel groter dan hijzelf, dus dat kwam hem ook mooi uit, al zou hij er wel blijven staan. ''Misschien kan ik jullie namen weten? Is wat makkelijker om een conversatie te voeren.'' Miauwde de rogue. Wat had de rogue toch met namen. Foxsong begon zich een beetje bedreigd te voelen. Waarom was de rogue zou kalm? "Wat kan jou het schelen..." Spuwde Foxsong, maar erg luid was zijn stem niet. Lionclaw's agressieve houding had hem ook een beetje laten schrikken, maar goed, Foxsong schrok nou eenmaal van veel dingen.

A calm and cooling motion
It's shaking off my tension
Surprise, surprise
It's called being alive

Onderwerp: Re: We meet, and I.. vr 4 nov 2011 - 21:57

Nog steeds niet geheel onder de indruk van de kater, keek hij naar die blauwe ogen. De manier waarop Foxsong reageerde liet hem twijfelen, het was ook niet de bedoeling hem te beledigen. Direct voelde hij een soort schuldgevoel in hem te vinden.
"Maar.. Maar als je één stap over de grens durft te zetten.. dan.. dan klauw ik je oren eraf!" Een mrauw ontsnapte uit zijn keel. Het was heel amuserend om te zien hoe de jonge kater hem probeerde te beledigen, maar het lukte niet. Eigenlijk redelijk gemeen van hem, daarom hervatte hij zich en probeerde zijn mondhoeken tot een streep te laten en niet te lachen.
"Geen stap verder!" Mojave fronste, ''dan val ik in de rivier. De slimheid spat nou niet van jullie clankatten af hé?'' Zijn gezicht stond uitdrukkingloos, hij wilde niet bot doen. Zat het gewoon in zijn karakter? Was het de muur die de werkelijkheid verborg? Een tijdje was het stil, Foxsong was ook redelijk geschrokken van de aggresieviteit van de andere kater. Na een tijdje trok hij zijn mond weer open, waardoor Mojave nogmaals nogal droog naar hem keek.
"Wat kan jou het schelen..." ''Zoals ik al zei,'' Mo deed een dramatische tussen pauze en zuchtte er ook nog eens bij om het effect te bespelen. ''Dat is makkelijker voor de conversatie,'' mompelde hij en rolde ongezien met zijn ogen. Zijn staart was om zijn poten gekruld, en hij boog voorover om een likje uit de zacht stromende rivier te nemen. Toen zijn mond weer wat vochtiger was, schraapte hij zijn keel om het zachte gefluit van de vogels te horen. ''Dus, nogmaals, wat zijn jullie namen?'' Vroeg hij hard, en duidelijk.