Fishy

Een brede glimlach gleed over zijn gelaat heen terwijl hij zijn pas versnelde. Riverclan! Vandaag had een warrior aan hem gevraagd om bij die grens te gaan jagen en dat vond de jonge kater helemaal niet erg. Hij vond het fijn om bij eens bij de vissers langs te gaan. Het was een interessant volk met een... Vreemd geurtje. Maar Brit judgede niet! Nope! Dat was helemaal een no go van hem hoor! Iedereen was gewoon perfect op zijn eigen manier natuurlijk. Tja, wie moest je anders ook zijn? Je buur? Je zus? Je vader? Juist ja, iedereen moest gewoon zichzelf zijn en zo ook dus de clans. Het feit dat Riverclan een beetje stonk stoorde hem daarom ook helemaal niet. Het maakte hun juist uniek. Het was ergens ook wel grappig om te weten dat de vissers onder hen ook... Well... Mee gingen zwemmen met de vissen. Het was een activiteit die Brittlepaw ooit nog eens wilde doen. Ja... Zwemmen leek hem echt iets unieks en fijns, iets dat hem verder in zijn leven echt nog zou kunnen helpen. Hij zou er anderen mee onder de indruk kunnen stellen. Daarom dat hij dan ook opzoek was naar een Rivierkat die hem hierbij kon helpen. Uiteraard wist de gevlekte kater dat niet iedereen gewoon happig was hierop. Niet iedereen wilde een vijand van een andere clan helpen als het ging op technieken enzo. Hij snapte het... Jup, maar ondanks dat hij het snapte vond hij het wel nog steeds jammer. Want tja... Zodra hij had gehoord van het feit dat hij zou kunnen leren zwemmen, had hij het met beide poten willen vastnemen. Het was iets dat had zitten glimmen voor zijn ogen. Brit was immers niet de beste jager... Of vechter. HIj was zwak en erg gelimiteerd op fysiek vlak. Hij kon er zelf heel weinig aan doen. Vandaar dat de jongeman dan ook alternatieven had zitten zoeken. Zwemmen was een van de dingen die hem was opgevallen. Hij kon het een shot geven, zien waar het hem bracht, maar achterlijk was Brit helemaal niet. Hij wist dat hij een mentor nodig had, iemand die hem kon helpen om te leren zwemmen. Hij had immers genoeg verhalen gehoord over katten die het niet overleefd hadden en manman! Hij zou maar niet beginnen over de dag dat hij in little creek was gevallen. Stiekem was hij ergens wel boos op Vipergaze, maar aan de andere kant was hij ook gewoon boos op zichzelf. Waarom was hij niet snel en sterk genoeg geweest om zichzelf uit het water te krijgen? En waarom was hij zo bang geweest van een sompel dwaas en dom geluid als een boer? Kort zuchtte de jonge apprentice even, een geluid die frustratie en enige woede met zich meedroeg. Hij wilde helemaal niet boos zijn op de gestreepte kater maar aan de andere kant was hij wel héél erg bang geweest... Het had hem verdrietig gemaakt, maar hij kon er helaas weinig aan doen.

Al snel had hij de riverclan grens bereikt, sneller dan hij had gedacht eigenlijk. Kort keek hij op, de glimlach die zijn gezicht sierde werd enkel breder bij het ruiken van de bekende geuren. Oh! Hij hoopte maar dat hij vandaag iemands nieuw kon leren kennen! Hopelijk stond deze kat dan wel open om even te praten. Oh! Of nog beter! Zwemmen! Wel meteen grinnikte hij bij de gedachte, zijn kleine hartje maakte daarbij dan ook een sprongetje van vreugde. Ja, hij zag het zitten. Laat die vissers maar komen!

- Lilypaw

Zo snel als ze kon had ze geleerd hoe ze moest zwemmen. Ze had het tenslotte altijd al willen doen, maar in het begin bleef ze maar te horen krijgen dat ze er nog te jong voor was, maar zodra ze apprentice was geworden had ze haar kans genomen. Het maakte haar dan ook ech niet uit dat het water koud was, want dat kon ze wel hebben. Zo nu stond ze dan ook aan de waterkant om snel even een duik in het water te nemen toen ze een kat van een andere clan opmerkte. Een shadowclanner als ze zo van de geur uit moest gaan. Ze vond eerlijkwaar dat de Shadowclanners het minste roken van de clans, maar dat ging ze nooit tegen hunzelf zeggen. Zachtjes liet ze haar lichaam in het water glijden en begon met sterke pootslagen naar de overkant te zwemmen. Ze hield haar blik gericht op de Shadowclanner, zodat ze een plek had om naartoe te zwemmen. Eenmaal ze weer grond onder haar poten voelde klom ze uit het water, waar ze haar vacht een keer schudde om een deel van het water kwijt te raken. "Hey," Sprak ze zodra ze wat van het water verloren was.