Hope of morning

Met voorzichtige passen sloop ze langzaam langs de rand van het kamp. Ze had vandaag een doel en wist dat als ze gepakt zou worden ze het mogelijk niet zou halen. De sneeuw werkte hopelijk een beetje in haar voordeel, terwijl ze steeds dichter naar de warriors den toe kwam. Ze was er nog nooit echt in geweest en ze was eigenlijk wel benieuwd hoe het er daar uit zou zien. De grote warriors sliepen er tenslotte en op een dag zou zij daar ook liggen! De ingang was nog maar een paar pootstappen van haar verwijdert, maar net op dat moment kwam er een warrior uit de den en besloot ze snel richting de wand te duiken in de hoop dat ze niet gezien zou worden.


[Mistynose]

Ze hoopte maar dat haar vacht zou helpen met het verborgen blijven van de warrior die door de ingang van de den kwam, maar wist dat haar grijze snuit en blauwe ogen mogelijk heel duidelijk te zien zouden zijn. Ze dook dan ook wat verder in elkaar, maar mogelijk was die beweging juist wat de warrior gewaarschuwd had, want er werd gevraagd wat ze hier deed. Zou ze eerlijk zijn of zou ze zeggen dat ze hier met puur toeval gekomen was toen ze door de sneeuw heen ploeterde? "De sneeuw aan de rand is het minst, dus ik bleef maar lopen en toen kwam ik hier terecht." Dit was geen goede leugen, dat wist ze, maar met een beetje geluk zou de poes haar geloven.

Ze wilde helemaal nog niet terug naar de nursery als ze eerlijk was, maar zou de warrior haar dan nog geloven als ze dat zou zeggen? "Ik wil nog niet terug naar de nursery." Het was ook niet alsof ze haar weg zelf niet terug zou kunnen vinden, maar misschien als deze warrior weg zou lopen, dan zou ze in de warriors den kunnen gaan kijken. Het was een kleine hoop die ze had, maar dat zou afhangen van wat de warrior nu zou doen.

Ze had moeten weten dat die woorden haar zouden verraden, maar ze wilde echt niet terug, dus dan was het beter om maar gewoon eerlijk te zijn erin. Zou de poes boos worden als ze eerlijk zou zijn over wat ze wilde? Ze had geen idee, maar proberen kon altijd toch? "Ik wilde binnen in de warriors den kijken." Nu was het hopen dat de ander niet boos werd. En mocht ze niet boos worden, dan zou ze misschien zelfs voorstellen om te gaan kijken. Ergens hoopte ze daarop, maar daar kon ze natuurlijk niet zeker van zijn.

Ze wist niet goed of ze nu weggestuurd zou worden of dat ze heel misschien toch naar binnen mocht gaan. Dus toen de warrior haar vertelde dat ze binnen een kijkje mocht nemen sprong ze bijna een gat in de lucht, maar wist zich toch in te houden. Met grote ogen liep ze dichter naar de warriors den toe en keek voorzichtig door de opening heen. Ze kon verschillende nesten zien liggen, maar ze kon nog steeds niet echt goed zien, dus zette ze langzaam maar zeker meer stappen tot ze daadwerkelijk in de den stond. Voor een moment keek ze vol bewondering rond, dit was heel anders dan de nursery.

Ooit zou ze hier inderdaad ook liggen, maar dat zou waarschijnlijk nog wel even duren. Ze zou eerst nog een apprentice moeten worden en daarna kon ze pas warrior worden. De poes vroeg of ze nu terug zou gaan naar de nursery en voor een moment wilde ze zeggen van niet, maar misschien was het toch beter om voor nu terug te gaan, ze zou altijd later weer wat anders kunnen gaan doen. "Ik ga terug." Sprak ze dan ook en zette de eerste stappen richting de uitgang van de den.

Het feit dat de warrior haar terug wilde leiden beviel haar niet helemaal, maar dat ging ze maar niet hardop zeggen. In plaats daarvan bleef ze lopen richting de nursery tot ze er eenmaal was, daar draaide ze zich nog een keer om naar de warrior. "Bedankt voor het laten zien van de warriors den." En met die woorden draaide ze zich weer om en stapte de nursery binnen.