[Border Patrol] Road to Joy

Voordat ze weg waren gegaan had ze nog één keer gecheckt of iedereen aanwezig was. Twee warriors en twee apprentices had Crystalshell meegenomen voor de late border patrol; Lynxfang, Dreampaw, Prairiefox en Cryingpaw. Een grote groep dus. Maar één van hen was net apprentice en nog nooit op een dergelijke patrouille mee geweest, dus die had alle bescherming nodig die ze kon krijgen. Ze was blij dat ze Cryingkit's eigen mentor mee had genomen, die kon haar precies vertellen waar ze op zou moeten letten en wat belangrijk was om te onthouden. Het grootste deel van de weg naar de Thunderclangrens liep de Deputy in stilte voorop, ze was de patrouilleleider en wilde niet al gaan treuzelen terwijl ze nog onderweg waren. Toen de frisse loofbosgeuren lieten weten dat ze in de buurt van de grens kwamen, was de zon al bijna helemaal onder gegaan. Crystalshell verwachtte vanwege het tijdstip sowieso geen directe confrontatie, en ze ontspande een beetje. "We volgen de grens tot aan fourtrees, Vanuit daar nemen we nog een stukje Windclangrens mee en gaan zo door terug naar het kamp." Miauwde ze terwijl ze even stilhielden. Ze keek iedereen even aan en bleef even hangen op Cryingkit om er zeker van te zijn dat die precies wist wat het plan was. Crystalshell gebaarde met haar staart dat ze weer konden gaan lopen. Ze liep nu meer tussen de anderen in, hier was geen begeleider nodig.

Artwork made by Kip
[Border Patrol] Road to Joy Image0

:∆:

Samen met de rest van het groepje liep Lynxfang achter Crystalshell aan, die duidelijk geen zin had om te treuzelen. Lynxfang zelf liep in een redelijk rustig tempo, maar snel genoeg om samen te blijven met de groep. Hij was de oudste van de groep, ook al kwam dat tegenwoordig vaker voor, naast hem was nog een Warrior en twee Apprentices. De bruine kater keek even naar Cryingpaw, een kersverse Apprentice. Vaak gingen zulke onervaren katten niet mee op Borderpatrol, aangezien de kans op een gevecht altijd wel aanwezig was. Maar goed, de mentor was ook mee en het was momenteel weer rustig tussen Riverclan en de andere clans. Met name Windclan. Eenmaal aangekomen bij de Thunderclan Border stonden ze stil. "We volgen de grens tot aan fourtrees, Vanuit daar nemen we nog een stukje Windclangrens mee en gaan zo door terug naar het kamp." vertelde hun Deputy en momentele patrouilleleider. Lynxfang knikte, een teken dat hij het begreep. Met een beweging van haar staart maakte Crystalshell duidelijk dat ze weer konden lopen en de groep ging verder richting Fourtrees. Lynxfang liep ditmaal meer naast Crystalshell en terwijl hij een blik wierp naar het Thunderclangebied aan de overkant van de River, begon hij fluisterend te praten. "Zijn er nog dingen waar we rekening mee moeten houden?''vroeg hij aan Crystalshell. Misschien was er nog nieuws gekomen of had iemand wat gemeld.

Euh, een beetje help hier?:

“A moment later the boy whispered, "I don't think
you're ugly." "Shhhh!" the girl hissed. But hidden by
the deep shadows of the cupboard, she smiled”

Haar excitement was zo groot dat ze bijna liep te stuiteren. Nee scrap that, ze liep te stuiteren. Ze ging mee op een van haar eerste patrols, zonder Icecream! Eindelijk kon ze andere katten laten zien hoe goed ze wel niet was, zonder die gast die toch alleen maar aan andere dingen dacht. Ze keek op naar haar deputy die haar uitgekozen had voor deze patrol met een brede grijns op haar lippen. Helemaal blij dat ze mee mocht, Cryingpaw zou ze wel helpen als dat nodig was! De kleine apprentice moest nog veel leren en Dreampaw was de grote coole apprentice nu die haar alles zou kunnen leren! Ze trippelde mee met de katten, de energie in haar poten forceren tot stilte, maar dat ging niet helemaal en ze danste bijna op haar eigen plaats terwijl ze onrustig met de senior warriors mee liep. Klaar om zichzelf te bewijzen, klaar om warrior te zijn!

The world seemed suddenly large again.
I wasn't sure I liked it.