Hij kon nou niet zeggen dat hij hier voor zijn plezier stond op de grens tussen Riverclan en WIndclan. De vorige keer dat hij hier was geweest voor deze twee clans hadden ze Riverclan helpen winnen van WIndclan. Hij had nooit goed begrepen waarom Tallstar dit had gedaan, maar nu was het hem wel goed uitgekomen, gezien ze het tegen Riverclan hadden kunnen gebruiken. Toch had hij daarom geen idee hoe Stallionstar er tegenover zou staan om hem te helpen. De kater had op de gathering wel gesproken over helpen als het om Bloodclan ging, maar zou hij het echt bereid zijn om te doen als het ging om het Shadowclankamp bevrijden? Hij merkte op dat er een kat zijn richting uit kwam en hij knikte kort toen de kat dichtbij genoeg was. "Ik moet met Stallionstar spreken." Was het enige dat hij zei. Hij zou er niet omheen draaien, dit was wat hij wilde of deze warrior hem nu zou brengen of niet.


[Gelieve maar een kat die hem van de grens naar het kamp brengt om met de leider te spreken. Hij staat nog bij de grens met Riverclan]

Amberstorm patrouilleerde langs de grens met Riverclan, altijd op haar hoede. Die vissenvreters waren immers niet te vertrouwen, dat hadden ze al meer dan eens bewezen. Maar het was geen Riverclanner die haar daar leek te staan opwachten, nee - maar wel een andere bekende. De deputy fronste terwijl ze op hem afliep. Acorndust zag er niet op zijn best uit; en zijn eerste woorden waren dat hij met Stallionstar moest spreken. Amberstorm aarzelde even; ze wou hem nu al uitvragen, over wat hij hier kan doen. Maar ze besloot dat ze het wel zou horen. Het moest in ieder geval belangrijk zijn. En, als het dat niet was; hij zag er niet uit alsof hij een hele patrol met hem mee had. Een echt gevaar zou hij niet vormen, zeker niet als zij degene was die hem begeleidde en niet één of andere onbetrouwbare warrior. En dus wenkte ze hem mee met een waarschuwende uitdrukking en woordeloos ging ze hem voor naar het Windclan camp, waar ze meteen Stallionstar's den indook zonder acht te slaan op de blikken van de katten om hen heen. "Stallionstar, je hebt bezoek.", mauwde ze hem toe, al maakte ze geen aanstalten om daarna weg te gaan en hen wat privacy te geven. Ze brandde van nieuwsgierigheid over waarom Shadowclan opnieuw bij hen kwam aankloppen.

Het was niet zomaar een warrior die naar hem toe kwam, maar de deputy van Windclan. Ze zou hem toch niet hier al vragen wat er was? Tenslotte vond hij dat dit iets was dat hijj direct aan de leider moest vragen. Hij was ook alleen en de wonden moesten nog duidelijk zichtbaar zijn, waardoor hij er nou ook niet echt als een bedreiging uit kon zien. Hij volgde haar dan ook zonder iets te zeggen. Als ze vragen had kon ze ze stellen, maar antwoorden zou hij niet hebben op alles. Toch bleef het stil tot ze bij het kamp waren. De wond op zijn buik was gelukkig dichtgebleven, maar met elke stap die hij zette voelde hij het toch trekken. Hij hoopte dat dit over een paar dagen beter zou zijn, want veel langer zou hij zijn clangenoten niet alleen achter laten bij die bloodclanners. Als hij niet eens zo erg gewond was geweest was hij mogelijk direct terug gegaan of helemaal niet. Hij merkte verschillende blikken die naar hem toegingen eenmaal ze in het kamp waren, maar hij hield zijn kop hoog, ze hoefden nog niet te weten wat er aan de hand was. Dat zouden ze uiteindelijk wel horen van Stallionstar. Hij volgde Amberstorm de leaders den in en wachtte daar tot Stallionstar wat zou zeggen. Tenslotte was het niet elke dag dat een deputy van een andere clan in je den stond.

De deputy liep de den in met Shadowclan's deputy achter haar aan. Ze zette zich neer naast Stallionstar en keek Acorndust aan met opgeheven wenkbrauwen. Ze was ook wel heel nieuwsgierig naar zijn aanwezigheid hier. De wonden op zijn lijf waren haar niet voorbij gegaan, en ook de geur van Riverclan op zijn vacht was niet te missen. Had hij besloten Shadowclan in de steek te laten? Of was er iets anders aan de hand? In ieder geval kon ze zich niet inbeelden waarom Windclan erbij betrokken moest worden. Sinds wanneer konden clans hun eigen foxdung niet meer oplossen, hmm?

Het was zover, hij zou nu moeten uitleggen waarom hij hier was. Hij merkte op dat Amberstorm bleef, maar dat was misschien niet heel wonderbaarlijk, ze was de deputy tenslotte. "Bloodclan heeft het Shadowclankamp overgenomen." De woorden uitspreken kostten hem meer moeite dan hij had gedacht. "We hadden informatie gekregen dat Tallstar in het Bloodclankamp gevangen was genomen, dus had ik een patrouille meegenomen om hem te bevrijden, maar in de tijd dat we weg waren had Bloodclan het kamp over genomen." Het was harder dan hij had gedacht om alles weer terug te halen. "Natuurlijk hebben we gevochten om het kamp terug te krijgen, maar we moesten het onderspit delven en twee van mijn warriors hebben me er weggehaald." Het was niet belangrijk waar naartoe. Het volgende was het moeilijkste. Hij boog zijn kop kort voor hij Stallionstar weer aankeek. "Zou Windclan bereid zijn om drie of vier van zijn warriors te laten helpen om het Shadowclan kamp terug te nemen? Meer vraag ik niet, tenslotte wil ik jullie kamp niet in hetzelfde gevaar brengen als mijn eigen is geweest toen ik naar Bloodclan ging." Hij kon niet meer vragen en zoveel zou genoeg moeten zijn als alle clans hielpen.

Acorndust vroeg om een viertal warriors om zijn clan uit de nood te halen. Amberstorm vernauwde haar blik en keek even haar leider aan; maar die accepteerde dat aanbod zonder al te veel overleg. De deputy klemde haar kaken op elkaar en zwaaide licht geïrriteerd haar staart heen en weer. "Ik ga in ieder geval mee.", mauwde ze nadat Stallionstar zei dat hij de clan zou laten beslissen wie mee zou gaan om te vechten. Amberstorm vertrouwde de warriors die hun loyaliteit zonder meer ineens aan Shadowclan zouden geven niet. Ze zou erbij zijn, om ervoor te zorgen dat elke Windclanner in het gareel bleef, om zelf eens te zien hoe de situatie binnen Shadowclan was, en om ervoor te zorgen dat ze geen enkele warrior verloren. Stallionstar vroeg de Shadowclanner wat verder uit, over zijn plan en over Tallstar, of die ook hulp gaan halen was. Over het plan was ze ook wel geïnteresseerd, al leek het er momenteel niet echt op. Anders zou je daar toch mee beginnen, in plaats van meteen een andere clan te smeken om wat van hun levens ook op te geven omdat je clan te zwak was zichzelf te verdedigen?

Het was een meevaller dat Stallionstar direct mee leek te willen werken. Natuurlijk kon hij begrijpen dat de warriors voor zich zouden moeten kiezen of ze mee wilden of niet, maar dat zou hij aan de leider zelf overlaten. Amberstorm bood zich vrijwel meteen aan om mee te gaan en hij knikte kort naar haar ten teken van een bedankje. De volgende vragen die kwamen deden hem echter weer naar Stallionstar kijken. Natuurlijk kwam de vraag over Tallstar, maar gezien hij hier was om om hulp te vragen moest hij wel zo eerlijk mogelijk zijn. "Het plan zal plaatsvinden over twee dagen. We zullen rond zonsondergang bij fourtrees verzamelen en dan naar het Shadowclanterritorium trekken. Door in het donker door Shadowclan territorium te gaan zullen we minder snel opvallen en tot het kamp kunnen komen waar Shadowclan door Bloodclan gehouden wordt. Dit zodat zij ook met ons mee zullen kunnen vechten zodra ze weten dat we zijn gekomen om Shadowclan te bevrijden." Het leek hem het meest logische plan. Ze konden het Shadowclan territorium goed benutten op deze manier en gezien er mogelijk ook nog een nieuwe maan zou zijn, zou dit alleen maar extra helpen. Dat was dat deel, nu de rest. "Ik verwacht dat Bloodclan ondertussen al zijn katten naar het Shadowclan kamp gebracht zal hebben met misschien een paar in het oude kamp." Plus een paar Shadowclanners die overgelopen waren. "Wat Tallstar betreft." Hij vernauwde zijn ogen daarbij. "Die heeft samen zitten spannen met Bloodclan om Shadowclan aan te vallen, dus wordt niet meer beschouwd als de leider van Shadowclan. Verder is Acefray ook een verrader en heeft voor zijn relatie met Sinclaw gekozen over Shadowclan." Hij kon de irritatie hierover niet uit zijn stem houden. "Shadowclan is jullie in ieder geval dankbaar dat jullie bereid zijn om te helpen." Het was eigenlijk tijd dat hij naar de volgende clan zou gaan. "Als er geen dringende vragen verder zijn, dan zal ik vertrekken." Hij had nog een clan om langs te gaan tenslotte.

Amberstorm luisterde met gespitste oren en toegeknepen ogen naar de uitleg van de Shadowclan deputy. Ok, dat was de basis, maar er ontbraken voor haar nog zeer veel details voor ze effectief konden toestemmen met wat hoogstwaarschijnlijk een zelfmoordmissie was. Natuurlijk had Stallionstar al zo goed als toegestemd; en dat leek Acorndust ook in te zien, want hij maakte al aanstalten om te vertrekken. "Wowow, niet zo snel.", hield Amberstorm hem tegen, en voor extra effect ging ze rechtstaan en blokkeerde ze de uitgang met haar lichaam. "Je kan niet heus verwachten dat we met zo'n halve uitleg ineens onze warriors het vuur in gaan sturen?" Het was niet omdat de andere clans dat deden dat Windclan even dom was. "Eerst en vooral, met drie of vier van onze warriors, goed als ze mogen zijn, ga je echt niet heel Bloodclan verslaan. Tenzij je ons gewoon als lokaas gaat gebruiken, en waarom in Starclansnaam zouden we daarmee instemmen?", vervolgde ze, even een blik werpend op Stallionstar. Als zij leider was geweest, zouden ze nooit toegestemd hebben met iets als dit. Pure liefdadigheid en Starclan mocht weten of Shadowclan het ooit terug zou betalen. "Leg eerst je plan maar eens in meer detail uit voor we zelfs maar overwegen wat warriors te sturen.", besloot ze uiteindelijk. Niet dat dat volledig haar beslissing was, maar de leader mocht soms ook wat meer met haar overleggen voor hij in al zijn goedwilligheid wat warriors aan de vijand gaf.

Ze deden moeilijk, natuurlijk. Wie zou dat niet doen wanneer je hoorde dat de clan die je zou moeten redden al uit elkaa gevallen was? Hij kon het ze niet kwalijk nemen, want het was iets dat hij zichzelf meer dan eens afgevraagd had sinds alles was gebeurd. Maar hij kon moeilijk geen poging doen, dan zou hij net zo slecht zijn als iedereen die hem had verraden. Een frons verscheen dan ook op zijn gezicht, terwijl hij de twee katten stuk voor stuk aankeek. "Shadowclan is bekender met zijn eigen territorium dan Bloodclan, vooral wanneer het donker is. Vandaar dat we het in twee dagen tijd willen doen, wanneer de nieuwe maan er is. Dan zullen we naar het kamp kunnen komen zonder gezien te worden als we het goed doen en een kleinere groep is daar beter voor. Thunderclan en Riverclan zal ik hierbij ook om warrior vragen. Zodat geen enkele clan een groot risico loopt door met mogelijk te veel warriors weg te zijn van je eigen kamp. Dit is voor jullie eigen veiligheid voor het geval Bloodclan besluit jullie kamp aan te vallen terwijl wij naar Shadowclan zijn." Het was wat hem overkomen was en dat zou hij geen andere clan aan willen doen. "Tallstar heeft nog acht levens, tenzij hij er wat verloren is terwijl hij weg was van Shadowclan, maar dat is niet te zeggen." Het moest ook snel gebeuren, want hij kon het zijn clan en daarmee zijn eigen familie niet aandoen om ze langer onder Bloodclan te laten zitten. " Maar als jullie niet bereid zijn om hier in mee te gaan, dan is dat jullie keuzen. Riverclan heeft in ieder geval al toegezegd, dus als jullie hierin de enige willen zijn die niet meedoen, ga dan vooral je gang." Hij had een plan, maar hij durfde er niet te veel over te vertellen, want straks zaten er hier ook nog verraders die alles door zouden spelen. Nee, dat kon hij niet hebben. Zolang hij niet eens wis wie hij kon vertrouwen zou hij pas op de dag zelf de volledige uitle geven. "De volledige uitleg zal ik over twee dagen geven, maar niet nu." Hij was al te vaak verraden om nu ineens katten te gaan vertrouwen.

Ook Stallionstar had zo zijn bedenkingen, Starclan zij dank. Het plan werd in iets meer detail uitgelegd, al was het duidelijk dat de Shadowclanner hen niet genoeg vertrouwde om alle details uit te leggen. Niet verbazingwekkend; dat zou ze zelf ook niet doen. Maar, en hier lag het grote verschil, zij zou nog liever sterven dan moeten gaan smeken bij een andere clan om hun rotzooi op te ruimen. Blijkbaar had Tallstar de verrader nog acht levens over, minder misschien, maar daar konden ze niet vanuitgaan. Wat in Starclansnaam was er ook aan de hand in Shadowclan dat zowel hun leider als hun medicine cat nog liever voor de vijand van alle clans koos? Het leek haar zeer onwaarschijnlijk; het leek haar bijna veel geloofwaardiger dat Acorndust hier de verrader was, die andere clans bijeenriep om zo Tallstar omver te werpen en zelf de leiding te nemen in Shadowclan. Niet dat ze hem dat kwalijk zou kunnen nemen, natuurlijk, als haar leider net zo'n oelewapper was als Tallstar haar altijd al geleken had zou ze net hetzelfde doen. Riverclan had blijkbaar al toegezegd, en ergens verbaasde dat haar niet zo. Riverclan en Shadowclan leken tegenwoordig beste maatjes, elkaar helpen bij oorlogen enzo. Windclan daarentegen verkoos liever om zijn eigen foxdung op te ruimen. Nu ja, behalve Oceanstar, die had het geen probleem gevonden samen te werken met iedereen en zijn moeder. Maar Windclan was trotser dan dat nu, ze zouden zich niet meer zo laag laten zakken. "Ik denk dat we even moeten overleggen.", antwoordde ze na een korte stilte, haar blik op Stallionstar richtend. Als het aan haar lag, zouden ze Shadowclan gewoon laten stikken - maar dat was natuurlijk haar beslissing niet helemaal.  

Hij zou waarschijnlijk zelf net zo moeilijk gedaan hebben als ze bij hem aan waren komen kloppen. Dat nam niet weg dat hij steeds meer het gevoel kreeg dat de Windclankatten niet te vertrouwen waren of in ieder geval deze twee niet. Hij vernauwde dan ook zijn ogen instinctief, maar knikte alleen kort voor hij opstond en de den verliet. Als die twee er maar niet te lang over deden, anders was hij zo weg naar Thunderclan. Hij zette zich neer niet al te ver van de leaders den vandaan en liet zijn blik ron het kamp gaan. Ergens was hij benieuwd of een aantal katten gehoord hadden waarom hij hier was, maar dat was moeilijk te zeggen.

[Acorn zit nu buiten de leaders den en dus in he kamp]

Amberstorm zette een stap aan de kant zodat de shadowclanner erdoor kon, waarop Acorndust de den verliet. Daarna richtte ze haar blik meteen naar Stallionstar. Ze moesten snel zijn, want de shadowclanner liep nu vrij in het camp en hoewel er momenteel wel veel katten aanwezig waren, zinde dat haar helemaal niet. "Ik zeg dat we hem gewoon laten ophoepelen. Het is het niet waard om onze warriors in gevaar te brengen voor een halfslachtig plan dat we alleen op zijn woord moeten geloven.", viel ze meteen met de deur in huis, fel als altijd. Maar ze wist dat Stallionstar waarschijnlijk mals zou zijn, en dus moest ze tegengewicht bieden. Als zij het hier volledig voor het zeggen had, had Acorndust allang bij een andere clan staan bedelen.

[Dit topic is gesloten! als je wil reageren doe dat dan hier: https://www.warriorcatsnl.com/t41923-i-ve-paid-my-dues ]

Amberstorm luisterde naar wat Stallionstar mauwde, maar had ook haar oren gespitst voor wat er buiten de den gebeurde. Hoewel het nog rustig bleef, waren verschillende katten de Shadowclan deputy duidelijk al aan het aanspreken. En hoewel ze niet kon verstaan wat er gezegd werd, klonk iedereen veel te vriendelijk. Starclan, had niemand in deze clan dan ook maar een greintje loyaliteit? Daar moest echt iets in veranderen. "Ok. Stuur dan alleen mij en een andere betrouwbare warrior. Zo helpen we zonder al te veel te riskeren. En ondertussen kan ik eens in het Shadowclan camp neuzen, kan altijd van pas komen.", antwoordde ze na even nagedacht te hebben. Ze vertrouwde maar weinig windclan warriors die enerzijds niet hun clan zouden verraden in zo'n hachelijke situatie, en anderzijds ook niet meteen de pijp uit zouden gaan. Maar ééntje zou ze zeker wel bijeen kunnen rapen, en dan kon noch Starclan noch Shadowclan hen nageven dat ze niets gedaan hadden.

Stallionstar ging akkoord en bood Shadefeather aan als tweede warrior, wat Amberstorm goed vond. Beter dan sommige andere warriors, die nu hoogstwaarschijnlijk Acorndust's voeten aan het kussen waren alsof hij Starclan zelf was. De deputy knikte enkel en stond toen op om met bruuske passen de den uit te lopen. Tijd om Windclan weer wat onder de duim te drukken voor de Shadowclanner dacht dat het hier altijd zo'n boeltje ongeregeld was. Wat, natuurlijk, wel waar was - maar dat hoefde hij niet te weten.

-topic uit