The future they have wished[Shrimppaw]

_{Ze was weer druk bezig met kruiden leren, ze wilde ze immers zo graag zo snel mogelijk allemaal kennen. Natuurlijk was dat niet gelijk mogelijk, maar ze deed haar best. Shrimp wist ook wel dat alles niet gelijk altijd goed ging, maar ze was ervoor bereid om wat extra tijd vrij te maken om alsnog nog even goed te oefenen. Coyotespirit zal daar in ieder geval wel blij mee zijn bedacht ze zo. Dat is ook waarom haar maagje zachtjes knorde, maar die negeerde ze voor nu even. Toch leek Lynxfang haar gedachte - of maagje - te kunnen lezen, want hij stapte de Den in met een konijn. Shrimp keek op en glimlachte naar hem. 'Hoi Lynxfang,' begroette ze hem terug. 'Is er iets aan de hand? Coyotespirit is er nu niet, helaas.' Ze was nog niet ervaren genoeg om zelf wonden of kwaaltjes te behandelen. Dus als er iets aan de hand was daarmee hoopte ze dat haar mentor snel weer terug zou komen.}

_{Toen Lynxfang aangaf dat er niks aan de hand was viel er een kleine last van haar schouders. Oof, gelukkig maar. Ze had het nog niet in haar eentje aangekund hoor. Hij vertelde vervolgens dat hij wat eten meegebracht had. Shrimp's ogen gleden naar het konijn en ze knikte. Was ook wel logisch, anders had hij geen prooi meegenomen. 'Oh ja..En om jou nog te feliciteren met je nieuwe rang.' Shrimp keek weer op en glimlachte breed. 'Oh, dankjewel Lynxfang,' miauwde ze. 'Voor allebei, het konijn en de felicitatie.' Alsof het niet duidelijk was, maar goed. 'Hoop dat het niet te lastig is,' zei de kater vervolgens. Shrimppaw haalde haar schouders op. 'Ik heb nog niet echt moeilijke dingen gedaan.. Maar de kruiden uit je hoofd leren is wel even een dingetje. Maar dat gaat elke dag wat beter,' knikte ze met een glimlach.}

Hij was ergens blij dat hij niet in zijn jeugd uitgekozen werd om het vak van Medicine Cat te leren en zijn leven daaraan te wijden. Het paste gewoon niet bij hem. Nee, dat zou geen goed idee geweest zijn. Shrimppaw was gekozen door Starclan zelf, een bijzonder teken. 'Ik heb nog niet echt moeilijke dingen gedaan.. Maar de kruiden uit je hoofd leren is wel even een dingetje. Maar dat gaat elke dag wat beter,' Lynxfang had al respect dat iemand het lukte om al die plantjes en bloempjes en zo uit haar kop te leren. Jacht en vechttechnieken hield hij het liever bij. ''Ik weet zeker dat je het gaat lukken''moedigde hij haar aan, ze was nog jong en had Coyotespirit als haar mentor, die haar vast wegwijs kon maken in haar nieuwe bestaan. Er kwam veel bij te kijken, waaronder contact met Starclan. Helaas kwam Starclan vast niet langs om even gedag te zeggen en meestal brachten ze een voorbode, voor zover hij wist. Wel, ooit zal Shrimppaw met ze praten. In elk geval als ze haar Medicine Cat naam zou krijgen.

_{Ze haalde de meeste kruiden nog steeds door elkaar. Heel soms twijfelde ze aan StarClans keuze, maar meer omdat ze aan zichzelf twijfelde. Maar dat was onzin natuurlijk, ze was nog maar net begonnen en hoewel het haar altijd wel een interessante rang leek om te hebben en kunnen had ze er verder niet veel aandacht aan besteed. Misschien ook wel omdat ze gewoon een beetje bang was voor Chivysniff en Coyotespirit, maar dat terzijde. 'Ik weet zeker dat je het gaat lukken,' moedigde Lynxfang haar vervolgens aan. Shrimp glimlachte dankbaar. 'Dankjewel, Lynxfang. Ik ga mijn best doen.' Want zelfs al was ze nog steeds een beetje verbaasd waarom precies ze werd gekozen - ze wist zeker dat er nog meer katten waren die ervoor geschikt waren - ze zou niemand teleurstellen. Tenminste, dat hoopte ze maar. 'Dus als je ooit een kwaaltje hebt of iets dergelijks, wel op bezoek komen hoor,' miauwde ze met een lichte grinnik. Alle oefening was immers welkom.}

In zijn leven had hij meerdere afwisselingen tussen de Medicine Cats meegemaakt en nieuwe Medicine Cat Apprentices gezien die het werk op zich zouden nemen als het tijd was. Voor Shrimppaw was dit pad nu gekozen door Starclan. 'Dankjewel, Lynxfang. Ik ga mijn best doen.' dat was wat hij wou horen, je best doen was soms gewoon ook het beste wat je kon doen. Hij wist zeker dat Coyotespirit haar goed zou begeleiden en met de juiste instelling van de geest kon de jonge poes het nog ver schoppen. 'Dus als je ooit een kwaaltje hebt of iets dergelijks, wel op bezoek komen hoor,'. Lynxfang lachte kort, ''Zal ik doen, maar voor nu ben ik kerngezond''de kern mocht misschien weg, maar hij was gezond genoeg. Shrimppaw kon beter oefenen op iemand die ook echt wat had. ''Ik hoop dat het konijn smaakt'' hij stond op, van plan om de den te verlaten en Shrimppaw aan haar bezigheden te laten. Even wachtend om te zien of zij nog wat wou zeggen of weten.

<sub>De kater lachte kort. 'Zal ik doen, maar voor nu ben ik kerngezond.' Shrimppaw glimlachte, blij voor hem en ook een beetje opgelucht. Alle zieke katten samen was nog best wel heftig vond ze. 'Ik hoop dat het konijn smaakt,' zei de kater en hij stond op. Shrimp knikte. 'Dat zal wel goed komen,' miauwde ze. Konijn was niet haar lievelingsprooi maar het was zeker niet verkeerd. En het gebaar van Lynxfang was wat telde, toch? Ze knikte de kater toe met een glimlachje en draaide weer om naar haar kruiden.

topic uit c:</sub>