This is where we start

Onderwerp: This is where we start do 2 apr 2020 - 23:07

-Camp
Hoewel sommige van de mentoren al meteen dezelfde dag waren begonnen met de trainingen, had Lynxfang even gewacht op de volgende dag. Zo kon Bristlepaw eerst nog even een dagje vrij hebben en natuurlijk wennen aan haar nieuwe naam en den. Nu was echter wel een goed moment om te starten en dus na het vertrek van de eerste patrouile al was hij naar de Apprentice den gegaan en had Bristlepaw voorzichtig gewekt. "Kom''beval hij zachtjes, om niet de anderen te wekken. Die waren de verantwoordelijkheid van de andere mentoren. Hij wachtte even en liep toen weer naar buiten toe, naar het riet. Hoewel ze vast al geleerd had om te zwemmen, wou hij toch daarmee beginnen. Het was belangrijk dat ze goed kon zwemmen, de stroming kon soms veraderlijk zijn en het was niet handig als ze al meteen zou verdrinken. Even kijken of ze goed genoeg naar de overkant kon komen, waarbij hij naast haar zou blijven voor de veiligheid. Lynxfang liep door het riet, de stengels gleden langs zijn vacht. Het was veilig en stevig, maar hij had toch liever iets zachter eigenlijk.

-Net buiten Camp
Bij de oever stond hij stil, kijkend naar het stromende water. De rivier stond nog steeds behoorlijk hoog en hoewel veilig genoeg om er doorheen te kunnen,leek de stroming hem sterk. "Heb je al eens gezwommen?''vroeg hij aan Bristlepaw, benieuwd naar wat ze al wist. Misschien was haar al wat technieken verteld. Een gelukje, het was niet ver naar de overkant, maar wel te ver om te springen helaas. Waar ze nu stonden gebruikte hij bijna altijd om over te steken, de bodem aan de overkant was iets hoger waardoor je vaak vlugger kon gaan staan. Maar of dat ook voor de nog wat kleinere Bristlepaw geldde? Hoogstwaarschijnlijk niet. Soms geldde het niet eens voor hem.

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: This is where we start wo 8 apr 2020 - 11:10

_{Bristlepaw had niet verwacht dat ze ooit in slaap zou vallen. Nadat ze haar nest gemaakt had bleef haar hoofd zoemen van de avonturen die ze de volgende dag zou hebben. Ik word de beste apprentice van Riverclan! En daarna zou ze warrior worden. Warrior en later deputy en leader zoals haar vader. Dat was haar doel. Maar ergens tussen die gedachten had de slaap haar toch overvallen en ze schrok dan ook wakker toen ze gewekt werd. Met haar amberkleurige ogen rond als uilenogen keek ze eventjes verbaasd omhoog naar haar mentor, Lynxfang, waarna ze zichzelf meteen overeind hief. "Ik kom al!" fluisterde ze, haar stem hoog van enthousiasme. Dit was haar eerste stap op de weg naar Bristlestar! Ze liep met vlugge pootstappen achter haar mentor aan, het kamp uit.

Ze hield haar hoofdje iets scheef terwijl ze naar het stromende water keek en keek vervolgens met een schuin oog omhoog naar Lynxfang. Wat gingen ze doen? Uit zijn woorden werd het al snel duidelijk. Ze knikte meteen. "Ik heb al geoefend, soms, met mama in het ondiepe water van de nursery!" vertelde ze trots. Elke Riverclan kat moest immers kunnen zwemmen, zelfs de kittens was haar verteld. Straks was het kamp overstroomd in bladkaal en dat zou heel, heel slecht zijn als je dan niet kon zwemmen. Dat wist ze zeker. Maar dit diepe water? Dat had ze nog nooit getrotseerd. Ze zou haar mentor echter niet teleurstellen en angst tonen. Ze zou zwemmen of zinken in de poging.}

De meeste kittens in de clan kregen al voor hun Apprenticetijd te maken met het water, om ervoor te zorgen dat ze zichzelf zoveel mogelijk konden redden in geval van nood. Bovendien was het wel handig om de vaardigheid al wat te bezitten en niet zomaar zonder kennis het diepe in te springen. Bristlepaw was geen uitzondering hierop, maakte ze hem trots duidelijk. Mooi. Natuurlijk, diep water was wel wat anders dan het ondiepe water wat in de Nursey lag, maar je moest ergens beginnen. Het water hier was later in het seizoen en tijdens Greenleaf ook vaak al minder diep. Dan was ook al gemakkelijker om er doorheen te kunnen. Hij kon dan al vlug staan en tegen die tijd zou dat ook vast voor zijn apprentice gelden. "Dat is goed, je weet dus hoe je moet bewegen?''hij was benieuws hoe ze het geleerd had. Niet dat hij geen vertrouwen had in Silvercloud, maar het was handig om zeker te zijn. "Laten we naar de overkant gaan. Jij gaat voorop zodat ik je goed kan zien''besloot hij. "En erop tijd bij kan zijn als het misgaat''dacht hij erachter aan, maar die woorden zei hij niet hardop om de jonge poes niet per ongeluk bang te maken.

Euh, een beetje help hier?:

Bristlepaw knikte op de vraag die haar mentor haar stelde. "Dat weet ik! Denk ik!" Of tenminste, ze hoopte dat ze het wist. Maar er was maar één manier om erachter te komen toch? Bristlepaw knikte vastberaden naar de senior warrior toen deze aangaf dat ze gingen zwemmen. Ze zou haar mentor trots maken. Ze draaide zich dan ook naar de oever van de stroom en haalde diep adem voordat ze de eerste stap zette. De steentjes van het rivierbed en de modder ertussen voelde vreemd aan onder haar voetjes, maar ze gaf geen krimp. Toen het water eenmaal aan haar kin likte twijfelde ze voor een seconde, waarna ze zich afzette ne begon te peddelen. Eventjes dreigde haar hoofdje kopje onder te gaan, maar daarna vond ze de juiste slag en wist ze boven te blijven. Al snel voelde ze weer steentjes onder haar pootjes en keek ze om naar haar mentor, trotser dan ooit.

Ze was in elk enthousiast, dat was altijd mooi meegenomen. Een apprentice die niet vooruit te branden was kon een ramp zijn voor het trainen. Voor hem ging de jonge poes het water in, diep adem halend alsof ze al van plan was om kopje onder te gaan. Lynxfang hoopte het niet. Gelukkig bleef ze boven water en toen er genoeg afstand was gleed Lynxfang zelf het water in, terwijl Bristlepaw aan haar zwemslagen begon. Hij kon iets langer doorlopen voordat het water te diep werd, maar toen ze kopje onder leek te gaan zette hij zich toch af om snel bij haar te kunnen zijn. Gelukkig lukte het haar om boven water te blijven en al vlug stond ze weer. Ze keek trots naar hem en Lynxfang ging voor haar staan, een tevreden blik in zijn ogen. Mooi, ze kon in elk geval goed zwemmen. Het was vast nog even wennen, maar dat was normaal. ''Dat ging mooi''complimenteerde hij Bristlepaw en hij liep langs haar heen. ''Kom''zei hij terwijl hij zelf aan land ging. Zwemtraining was nog niet afgelopen, ze moest weten hoe ze in de sterkere stroom moest zwemmen, maar voor nu bleven ze aan land. ''Nu we aan de overkant zijn kunnen we aan een korte tour beginnen''

Euh, een beetje help hier?:

Onderwerp: Re: This is where we start zo 3 mei 2020 - 22:05

Het water was gelukkig niet zo heftig aan het stromen, waardoor ze het wel aan haar poten en pels voelde trekken, maar niet meegezogen werd. Ze had niet durven zeggen hoe het geweest was als het stormachtiger was. Daar was ze nog niet sterk genoeg voor. Maar toen ze met haar voetjes de stenen van de andere oever voelde en de glibberige modder, voelde ze een golf van trots door zich heen gaan. Ze had het ook daadwerkelijk gered. Ze zou de beste Warrior worden van Riverclan. "Laten we beginnen dan!" reageerde Bristlepaw met een brede grijns, waarna ze haar pels uitschudde en verder de oever op klom. Ze draaide zich om naar haar mentor en keek met twinkelende ogen op, afwachtend welke kant ze op zouden gaan.

Onderwerp: Re: This is where we start di 5 mei 2020 - 23:26

De apprentice was erg enthousiast, dat kon je niet ontkennen. Lynxfang kon een glimlachje niet onderdrukken toen Bristlepaw duidelijk haar goedkeuring liet merken. ''Geduld''zei hij, al was zijn toon zacht. De grijs witte poes klom de oever op en keek hem afwachtend aan. Hij keek even naar links en rechts, maar besloot toen richting het grensgebied van Thunderclan te gaan. De kater gebaarde met zijn staart terwijl hij voorop ging. Ze liepen eerst langs het water, later konden ze verder het territorium ingaan en via de Highlands terug gaan naar het kamp. Intussen kon hij wel wat jachttechnieken bespreken en aanleren. ''De River is onze belangrijkste voedselbron''begon hij te vertellen terwijl hij zijn pas inhield zodat Bristlepaw hem bij kon houden. ''In Leafbare is hij helaas bevroren en moeten we het doen met de jacht op het droge land''ging hij verder. Bristlepaw had Leafbare meegemaakt, dus ze wist hier vast wel van. ''Voor geen enkele clan is Leafbare een goed seizoen''.

Hij stond even stil, hier stroomde de rivier een stuk harder dan waar ze net in waren. Het was wat smaller en dieper ook. ''Het water kan ook verraderlijk zijn''hij keek Bristlepaw doordringend aan. ''Wees dus altijd voorzichtig''waarschuwde hij haar. Zelfs de meest ervaren Riverclanner kon zich vergissen. Hij keek gelijk naar de overkant, ze waren vlakbij Sunningrocks nu. "Het gebied van Thunderclan bevindt zich aan de overkant''al was dat vast al duidelijk. Hij tuurde tussen de bomen, maar zag geen beweging. ''Ze kunnen gelukkig niet goed zwemmen''

Euh, een beetje help hier?:

Haar pels voelde nog wat klam, maar het was haar honderd procent meegevallen hoe snel het water aan het opdrogen was. Dat kon alleen maar bewijs zijn van dat ze een echte Riverclanner was toch? Dat haar pels goed tegen water kon? Ze hoopte het zo, ze wilde niks liever dan de beste apprentice zijn. Met gespitste oren luisterde ze naar wat Lynxfang vertelde over de rivier als belangrijkste voedselbron. Dat was logisch, maar ze probeerde alsnog zoveel mogelijk bewust op te slaan. ”Wat eten we dan in leafbare?” vroeg Bristlepaw met een wat scheef gehouden kop. ”En is de rivier altijd bevroren?” Duizend vragen lagen op haar lippen, waarna ze met de kater meewandelde. Ze volgde zijn blik naar wat stenen aan de overkant. ”Als er een Thunderclanner naar de overkant komt, sla ik hem weer terug en bijt ik in zijn staart!” verklaarde ze meteen.

Bristlepaw vroeg aan hem wat ze in leafbare dan aten en hij knikte even richting de little forest en highlands. ''Muizen, vogels en zulke dieren, waar we nu ook op jagen naast het vissen''legde hij uit, al was er dan altijd wat minder dan ze nu hadden. ''Tot nu is de rivier altijd wel eens bevroren geweest in leafbare, soms alleen langer dan anders''het lag aan het weer altijd, iedereen hoopte natuurlijk dat het niet te lang duurde. Op zijn opmerking over Thunderclan reageerde ze meteen fel. Hij keek even opzij en trok een wenkbrauw op. ''Mooi om te weten dat je ons territorium graag wilt verdedigden''hij nam een korte pauze in zijn zin''Maar gooi jezelf niet in te moeilijke gevechten''vervolgde hij en liep toen weer verder. ''Soms is het beter om te vluchten en hulp te halen''. Intussen veranderde hij van richting en liepen ze naar de Highlands toe. ''We gaan nu naar een van mijn lievelingsgebieden, naast de River natuurlijk''. Het was waar, de kater was vaak te vinden op de Highlands. Hij had een goeie uithoudingsvermogen, wat hem ook een prima jager op het land maakte. Zelfs voor konijnen. Graag wou hij Bristlepaw genoeg leren om op het land te kunnen jagen, naast het vissen.

Het was geen lange wandeling en toen ze in de hogere gelegen velden aankwamen keek hij even om naar zijn apprentice. ''Hier kunnen we jagen op de meeste landprooien, zelfs konijnen soms'' begon hij te vertellen. ''Ook gaan we hier naar toe als de rivier overstroomt en ons kamp niet veilig meer is''. Het water zou hier immers niet zo vlug komen, dus zouden ze een stuk droger zitten in geval van nood. Verderop kon je net het gebied van Windclan zien en hij knikte er even naar. ''Windclan zit aan die kant, zij zijn de snelste katten van het woud'' maar dat was vast al bekend bij haar. ''Voor hun geldt hetzelfde als bij Thunderclan, zie je er eentje op ons territorium, ga niet onnodig een gevecht aan''

Euh, een beetje help hier?: