Sup kid

Benieuwd naar hoe het met de kitten ging was de kater hem gaan opzoeken in de nursery. Alhoewel de twee deze momenteel deelde sliep de kitten behoorlijk ver van hem vandaan, te ver als het aan de kater gelegen had. Hij mocht het ventje wel, brutale aap die het was, hij deed de warrior aan zichzelf denken, toen hij nog jong was. Toen alles simpel was, toen alles zwart wit was. Niks bleek echter waar te zijn, niemand had hem gewaarschuwd, niemand had de zilveren kater erop voorbereid. Ooit had hij ook gedacht de wereld aan te kunnen, niks was hem te groot, maar zeker in de recente nachtmerries bleek ook dit niet waar te zijn. Hij had niemand die hem erop kon wijzen, die hem kon begeleiden. En voor geen cent wilde hij dat de zwart witte etter hetzelfde zou overkomen, hij zou hem desnoods begeleiden, dingen meegeven. Maar voor nu was het kleintje nog jong, voor nu zou dit speler de wijs moeten gebeuren. Twijfelen deed hij dan ook voor geen seconde en speels porde hij het kleintje "Sup kid" begroette hij hem met een brede grijns.
 + Rudekit

De vochtige lucht rook ranzig en bitter. De Bloodclanwalm vermengde zich met de fijne geur van naaldbomen. Al was de Nursery één van de minder druk bezochte plekken van de buitenstaanders, hun aanwezigheid was ook hier niet weg te denken. Maar voorlopig was het kalm. Bijna net zoals vroeger. Pas een zonsopgang geleden had hij gepraat met zijn papa, Blackwing, en het gesprek sloop steeds zijn gedachten binnen. Er was niks speciaal gezegd, er waren geen onnodige woorden aan vuil gemaakt. Maar Rudekit was tevreden dat hij nog eens was langsgekomen. Zijn fysieke aanwezigheid was al fijn.

Een plotse por in zijn buik deed hem opveren. Distels en doorns! Een Bloodclanner had hem in muizenstof kunnen versnipperen moest het niet Bluejay geweest zijn. Rudekit staarde eerst zwijgend naar zijn grote vriend alvorens een glimlach op zijn snoet verscheen. "Sup kid" Begroette Jay hem met een grote grijns. "Hè Bluejay" Rudekit hief zijn staart op en voegde eraan toe: "Je weet dat je die por ooit dubbel en dik terug krijgt he."

Een glimlach verscheen op zijn snoezige koppie "Hè Bluejay" het jong hief zijn staart, zijn glimlach al gouw veranderend in zijn trademark grijns "Je weet dat je die por ooit dubbel en dik terug krijgt he.". Bluejay grijnsde terug, ook hij had zo zijn trademark grijnzen, al veel langer dan het ettertje. "Hm ik vermoede het ja, kleine strijder" antwoordde hij knikkend "Maaaaaaar" even liet hij zijn blik over de nursery heen glijden voor hij deze weer op het kleintje legde "Waarom ooit zeggen als het nu kan? Kom maar op ettertje die je bent" speels gaf hij hem nog een voor hij een sprongetje naar achter maakte en gouw de nursery uitrende als een kitten die eindelijk de grotere wereld in mocht gaan. Eenmaal daar wachtend op zijn playmate voor een strijd die de rangorde in de nursery zou bepalen, hij was er klaar voor hoor. Oh wat genoot hij van de kitten zijn aanwezigheid, zijn speelsheid, het leek de zijne wel te spiegelen.

"Hm ik vermoede het ja, kleine strijder" Knikte de zilverkleurige Warrior. Strijder, kon Bluejay hem niet zo noemen in plaats van al die andere dingen? Ja, dat klonk beslist veel stoerder. "Maaaaaaar" Rudekit hief zijn voorpoot op, er ging iets belangrijks komen. "Waarom ooit zeggen als het nu kan? Kom maar op ettertje die je bent"  Vervolgde Jay met een twee por en sprintte snel weg. Dat moest de grote kater geen tweede keer zeggen. "Hela!" Een hartslag later schoot de kitten ook uit de startblokken. Bluejay kon grotere passen zetten maar de kitten probeerde hem vurig bij te houden. Toen Bluejay buiten de Nursery halt hield, greep Rudekit toch nog naar diens achterpoot en beet er even lachend in. Een hijgje ontsnapte tussen zijn kaken, tsjonge Warriors waren snel.

Een lichte pijn in zijn achter poot deed de kater opkijken, zijn grijns nog altijd op zijn gezicht, alsof deze nooit van zijn kop geslagen kon worden. "Meteen in de aanval huh rudey, i see you" mauwde hij, zijn stem speels, uitdagend, hij was wederom klaar voor het gevecht als de machtige krijger die hij was, klaar om het mormel, het gevaarlijke monster, er van langs te geven.

Echter bleek iets anders zijn aandacht te trekken, een piep kleine beestje was zo uit de lucht komen vliegen en had plaats genomen op een plukje gras, nog niet omver getrapt door de vele warriors die hier generaties lang hadden rondgelopen. Zijn aanval moest even wachten, dit kevertje zag er wel heel cool uit. "Wooooow Rudekit! Moet je kijken!" mauwde de grote kater met kinderlijk enthausiasme "Het is net een regenboog!". Snel stapte hij erop af, echter op afstand blijvend. Op een afstand vond hij ze mooi, van dichtbij vond hij het net een nachtmerrie.

Rudekit dacht dat Bluejay hem er meteen van langs zou geven. De zwart-witte kitten maakte zich daarom meteen groot en zijn staart zwiepte uitdagend. Maar Bluejay viel niet aan. Zijn aandacht ging naar...een pluk gras. "Wooooow Rudekit! Moet je kijken! Het is net een regenboog!" Mauwde de kater enthousiast. Rudekit fronste en kwam naast Bluejay staan. "In alle sterren!" Zijn mond viel open. Een ding, het leek op een kever, zat muisstil op een grasspriet en had zoveel kleuren op zijn lijfje dat het niet te tellen was. Het leek inderdaad alsof het een regenboog droeg op zijn schild! "Wat..is het?" Peinsde de kitten toen hij wat dichter naar het wezentje liep en er met zijn poot tegen tikte. Shadowclan's kamp zat vol met allemaal rare wezentjes. De boskikker toen met Twistedpaw, ah en de rups die op een vette grassliert leek. Maar een kever met regenboogkleuren!? Toen drong het allemaal tot hem door. "Starclan heeft het gestuurd Jay!" Ja dat moest wel nadat ze hun wensen eerder naar Starclan hadden gestuurd.

"In alle sterren!" met een grinnik keek de grote kater naar de verbaasde kitten, die echter meer verbaasd was dan hij wist, meteen vragend wat het gekke ding was. Waarna hij er enthausiast op afstormde en het een voor het arme kevertje harde tik gaf. "Starclan heeft het gestuurd Jay!" piepte hij, zo te zien hem nu een nieuwe bijnaam gevend. Jay grinnikte zachtjes terwijl hij op de twee afstapte en naar voren boog om het beestje van een veilige afstand te bekijken 'Starclan huh lil warrior" kort knikte hij "als jij et zegt rudy, vraag me af waarom ze kever zouden sturen tho, wat denk jij?"

Het was niet exact waarvoor hij had gewenst die dag met de vallende sterren. Verre van. Maar dit was ook cool! Toen de pluizige Warrior zijn gedachte vroeg naar Starclan's reden, antwoordde hij: "Goh geen idee...maar lijkt gewoon uit de hemel te komen met al die kleurtjes." Vragend keek hij op naar Bluejay. Wist hij misschien meer? Hij was wel tien keer zo oud als hem dus hij wist vast meer. "En nog eens Bluejay, het is RUDEKIT." Ja hoor, dat was hem niet ontgaan. "Snap dat nu toch eens!" Vanonder zijn wimpers keek hij de kater opzettelijk met nauwe ogen aan. Hierna stak hij zijn neusje uit en begon uitgebreid aan de regenboogkever te snuffelen.

"Goh geen idee...maar lijkt gewoon uit de hemel te komen met al die kleurtjes." Vragend keek het jonkie op naar hem, daar Bluejay's grijns ontmoetend. "Hm daar heb je een punt" gaf hij de kitten gelijk terwijl hij zijn eigen blik weer op het arme kevertje legde, nu vast bang voor zijn leven. "En nog eens Bluejay, het is RUDEKIT." corrigeerde het jong hem toen, blijkbaar had hij nog niet geaccepteerd dat Bluejay deze er nou voor altijd in ging houden. "Snap dat nu toch eens!" ging het kleintje boos verder voor hij zijn snuitje weer tegen het kevertje aan douwde. "Hmmm ik weet niet hoor rudey, vind het wel leuk klinken zo" grijnsde de volwassen kat, een speelse vonkel in zijn diepe blauwe ogen.

Bluejay snapte zijn punt. Hij corrigeerde hem niet dus dan moest de regenboogkever afkomstig van Starclan zijn. Maar stoppen met hem bij die verschrikkelijke naam te noemen, dat ging Bluejay niet doen. Rudekit keek op van zijn gesnuffel bij de opmerking. "Oke dan ouwe pee." Kaatste hij met een stoute grijns op zijn snoetje terug. Dat ging hem wel leren! Terwijl Rudekit verder aan de speciale kever snuffelde, rook deze niet anders. Het wezen had zes poten en voelsprietjes, net als elke andere kever die de kitten kende. Toch kon hij zijn blik niet afwenden. Hij liep errond en merkte wel iets heel bijzonder op! "He, als je het van deze kant bekijkt, zijn zijn kleuren anders.." En hij trok aan Bluejay's poot om het hem te tonen.

"Oke dan ouwe pee." beledigde de kitten hem, waarop Bluejay kort snoof, maar genoeg om de grijns van kop af te slaan was het echt niet "Okay dan rudey rude" was alles wat hij erop zou zeggen, het zou wel genoeg zijn om de kitten eventjes terug te pakken. "He, als je het van deze kant bekijkt, zijn zijn kleuren anders.." merkte de kitten op terwijl hij aan de kater zijn poot trok. Grinnikend keek de kater naar beneden "Ja ja Rudey ik kom al kijken" mauwde hij, de kitten volgend. Ook hij zag de kleur verandering en was even stom verbaasd bij het zien ervan. hij zou bijna minder bang zijn van het beestje  "Oh wauuwww goed gezien kleine vriend" merkte hij op, een brede glimlach op zijn koppie.

Bluejay verpeste zijn naam nog wat meer door er rudey rude van te maken. Wat een pester! De kitten bromde iets terug maar focuste zich daarna weer op het gekleurde insect. "Oh wauuwww goed gezien kleine vriend" Glimlachte Bluejay toen hij naast hem naar het beestje staarde. Rudekit knikte enthousiast en zijn staart zwiepte in het lucht. De kever bleef roerloos zitten, alsof die het niet erg vond om bekeken te worden. Het katertje keek weer op naar Bluejay en kon niet helpen te denken dat...Was hij...nee, dat kon toch niet? Was hij báng? "Raak het eens aan Bluejay" Grijnsde Rudekit tenslotte. Hij stond zo dicht bij de kever dat, toen deze zich plots vliegensvlug bewoog, hij een beetje verschoot en op zijn achterpoten ging staan. In zijn verdediging gaf hij er instinctief weer een tik tegen. Oeps!

"Raak het eens aan Bluejay" stelde de deugniet voor waarop de kater even zijn wenkbrauwen omhoog tilde, was het dan echt zo duidelijk? Nee toch? Even wiebelde de kater onzeker met zijn oren, wetende dat hij het zou moeten bewijzen als hij de beschuldiging van de kitten tegensprak. Kosten en baten afwegend gleden zijn ogen over het kleine beestje, en nee niet de kitten. Echter bleek zijn harde hersenwerk niet nodig geweest te zijn, het beestje had zich verplaatst en geschrokken sprong ook de grote kater op "HOHO" Mauwde hij verrast terwijl hij naar achter sprong. Met wijd opgesperde ogen keek hij toe hoe ook Rudekit schrok en het beestje instinctief een mep gaf. "Wie is er nou bang huh" grapte de kater met een grijns op zijn snoet, hopend dat de kitten te geschrokken was om zijn angstige sprong te hebben gezien.

"HOHO" Hoorde hij Bluejay verrast mauwen terwijl hij naar achter sprong. Ook hij was verschoten. Na de tik uitgedeeld te hebben, landde Rudekit weer op zijn vier poten. Dat was even onverwacht geweest.. Zijn vacht stond er een beetje overeind van. Een tweede tik had blijkbaar op het wezentje zijn zenuwen gewerkt want hij zag het niet meer. "Ehum" Schraapte Rude zachtjes zijn keel en hij keek weer naar Bluejay op. Dit ging hem eeuwig achtervolgen nee? Een teken van Starclan weg jagen? En het was nog zo'n coole kever! "Wie is er nou bang huh" Grijnsde Jay breed. Zeg! Een boze uitdrukking verscheen op Rude's gezicht. "Ik was niet bang!" Beweerde hij en hij spuugde het laatste woord uit alsof het iets vies was. Hij was gewoon verschoten...

Woest, siedend, het kleintje was razend en jay deed niks meer dan ervan genieten, een grote grijns over zijn kop heen geschilderd terwijl zijn hartslag langzaam daalde, de schrik van eerder ging liggen. . "Ik was niet bang!" piepte het kleintje woest waarop Bluejay's grijns alleen maar groeide, wat was het toch een kleine leugenaar. "Niet bang huh" uitdagend dook de kater in een, zijn blik rustend op het oh zo dappere mannetje "Kom dan, als je durft" mauwde hij, een speels glinstering in zijn blauwe ogen, zijn laatste woorden nog uitdagender dan de vorige.

Brommerig ging hij weer op zijn achterste zitten. Alle pret was toch gaan vliegen. Hij had Bluejay willen testen op zijn angst en nu beschuldigde die hem van een bangerik te zijn. Niet eerlijk. "Niet bang huh. Kom dan, als je durft" Wierp zijn niet-zo grote vriend hem toe. Rudekit hief zijn neus in de lucht. "Tss tuurlijk durf ik wel." Kaatste hij terug. Die uitdaging moest beantwoord worden. "Die stomme grijns is straks weg" Snoof hij deels speels maar toch ook serieus. Vervolgens liet hij zich door zijn poten zaken. Hij ging niet naar Bluejay's staart grijpen zoals vroeger, nee, hij had geleerd, ook van hem. Nauw hield hij Bluejay's bewegingen in het oog. De Apprentice-to-be schoof een beetje naar links, hopend Bluejay in verwarring te brengen en dan rechts toe te slaan.

"Tss tuurlijk durf ik wel." piepte het kleintje waarop de grote kater kort grinnikte, wat was het toch een opdondertje. "Die stomme grijns is straks weg" Bluejay haalde zijn wenkbrouwen op, zijn grijns niet een beetje minder wordend "Oh is dat zo kleine vlooienbaal? Kom dan". Hij knikte, duidelijk makend dat hij, hoewel hij zo veel om de kitten begon te geven, zijn woorden tot echt daadwerkelijk meende. De kitten voor hem leek echter geen enkele seconden aan praten te willen verspillen, zonde, Bluejay genoot wel van een paar uitdagende woordjes wisselen. De kater was altijd meer een prater geweest dan een daadwerkelijke vechter, hij genoot ervan andere te plagen, andere in de maling te nemen, maar een partijtje stoeien? Dat was zeker niet ongewenst hoor, bovendien was de energieke en opgewonden houding van de kitten het meer dan waard, het was moeilijk zijn glimlach in te houden bij het zien van het bundeltje ongeluk. Snel schoot het kleintje vooruit, en hij was trots bij het zien van een verandering in tactiek, had hij hem iets geleerd, kon deze dag nog beter? Bij het zien van de kitten's links gerichte houding droof het zijn aandacht hierin en bleef het kleintjes aanval van links een behoorlijke verassing voor de oudere kater, gadsie het kind werd slimmer. Een beetje verward sprong mr pluis naar rechts, wat krijgen we nou? Een misdirect? Starclan wat was hij trots.

Kleine vlooienbal? Hij was niet klein! En had al helemaal geen vlooien! De kitten liet een korte grom van diep in zijn keel horen. Hier ging Jay voor boeten. Met een snoetje dat op donderen stond volgde hij Bluejay's bewegingen. De grote Warrior schoof eerst naar links, precies zoals Rude voor ogen had. Zijn staart zwiepte gevaarlijk in de lucht. Toen draaide hij zijn lijfje vliegensvlug en sprong op de grote pluizige Warrior af. Met zijn gewicht probeerde hij Bluejay tegen de grond te duwen. De volwassen Warrior was echter veel zwaarder dan hem en dus greep de kitten naar diens vier poten. Met een haal duwde hij de gevangen poten richting zijn kant. Zou hij die dikke stoefer op de grond krijgen?

Bang maar ook wel een beetje trots, dat het kind te slim aan het worden was bestudeerde hij het kleintje goed, hield hij iedere beweging van hem in de gaten. Het kon toch niet zo zijn dat hij nu al slimmer was dan hem? Natuurlijk de kitten had hem een behoorlijke misdirect te geven, maar dit was echter alleen mogelijk geweest omdat Bluejay het kleintje onderschat had, echt waar! Grijpend naar zijn poten probeerde het jonkie hem om te krijgen, hmmm waren geven we hem dat geluk niet? Met een grijns liet de kater zich op het jonkie vallen, hopend hem net als Bluekit te kunnen pletten onder het gewicht van al die grote spieren die er zeker wel waren, dat krijg je ervan smartass.