Under Hokusai’s Great Wave

Het donkere woud met zijn hoog reikende stammen verdween op de achtergrond. Net als de zure geur van naaldbomen. In de plaats daarvan vulde Rudepaw’s roze neus zich met de al bekende geur van water. Bij het kreekje bleef de jonge Apprentice staan. Zijn zintuigen zeiden hem dat er niemand was. Hij staarde even naar het stille wateroppervlak. Witte wolken reflecteerden op het water dat anders zo donker was. Het wateroppervlak rimpelde amper, zo stil dat het er was. Toen zette Rudepaw een eerste witte voorpoot in het koele water en huiverde lichtjes. Hij moest zijn zinnen op iets anders kunnen zetten dus hij kon maar eens proberen pootje te baden. Had iemand hem niet gezegd dat dat helend was voor lichaam en ziel? Nou, dat was waarschijnlijk een lading dassenkeutels maar hij nam het aan als excuus voor zijn zwempartijtje. Zijn tweede voorpoot volgde zijn eerste en weldra zat hij tot zijn buik in het water. De kater trok zijn bovenlip op. Hoe geraakte je vooruit in dit verdomde, wijde water?
{ SILENTPAW & OPEN }

Het puntje van zijn staart zweefde in de warme lucht, het water mijdend. Rudepaw kon zijn poten door het blauwgroene water zien. Met deze houvast waadde hij wat dieper in het water tot hij een zwart-witte poes naar de oever zag wandelen. Zonder een geluid te maken keek Rudepaw toe. De poes was Silentpaw. Ze deelde samen een den en buiten het feit ze dezelfde kleuren deelden op hun vacht, kende hij haar nauwelijks. Blijkbaar merkte de poes hem niet op want ze boog zich naar het water om er van te sippen. Toen kruiste haar blik die van hem en liep ze op hem af. "Waarom ben je dat aan het doen, Rudepaw? Raak je soms oververhit van de warmte?" Haar stem klonk zacht. Nee, de warmte deerde hem niet. Zijn gedachten daarentegen...  "Ik heb geen last van de warmte.." Antwoordde Rude terwijl hij zijn blik naar op water legde. "Ik ging zwemmen." Hij hief zijn voorpoot op uit het water. "Of dat was de bedoeling." Een sterke Warrior was vaardig in alle elementen. Waarom moesten enkel Riverclanners het zwemmen bezitten? Water was niet bepaald aangenaam maar Rudepaw ging toch echt leren hoe dit allemaal in elkaar zat.

Eigenlijk vond hij dit helemaal niet prettig. Het water maakte zijn vacht zwaar en plomp. Het plakte volledig aan zijn lijf. Rudepaw plaatste zijn voorpoot weer in het water, toch echt vastberaden om verder te raken dan waar hij nu stond. Zijn oren wiebelde verbaasd toen Silentpaw zacht zei dat ze mee deed. Voorzichtig zette de poes een stap in het water en huiverde even, daarna waadde ze dieper. Rudepaw wist niet helemaal wat hij hiervan vond. De poes was hem niet tot last en had haar zelf uitgenodigd op deze niet erg Shadowclan-achtige activiteit. Het kon dus geen kwaad. Rudepaw stribbelde niet tegen en wachtte tot ze even diep als hem stond. "Oké, wat nu?" Mompelde Silentpaw. "Nu volgen we onze instincten." Grijnsde hij moedig en hij waadde nog wat verder tot zijn poten de bodem niet meer konden raken. Vanzelf begon hij zijn poten naar voor en dan naar achter te bewegen. Zijn kopje bleef echter niet lang boven water en hij probeerde het zo recht mogelijk te heffen om toch nog aan het oppervlak te raken. Echt succesvol was het niet en hij voelde het water zijn lichaam naar beneden trekken. Weldra was hij kopje onder. Met een gehaaste beweging wist hij zijn lichaam te keren en terug naar het ondiepe te waden. Eens zijn kop terug boven water was, blies hij een grote adem lucht in en schudde hevig zijn kop. Er was nog werk aan...