Rusten

Onderwerp: Re: Rusten do 5 aug 2010 - 20:24

Honeyfeather spon nog steeds diep, ze ergerde zich niet aan de stilte die viel, ze ging liggen op de zonnerotsen, van haar mocht dit moment eeuwig duren, het kon haar niks schelen. Ze ging tegen Ravenwing aanliggen, ze begon een beetje koud te krijgen, haar vacht dunner dan gemiddeld. Ze werd uiteindelijk wakker omdat Ravenwing opkrabbelde. Ze keek op en rekte zich even uit, ze glimlachte warm naar hem en gaapte eventjes diep, ze was iets verder ingedommeld dan dat ze wou maar ze voelde zich zo veilig bij Ravenwing. 'Ravenwing.. Nog 1 ding..' Miauwde ze aarzelend en ze keek even verlegen weg, 'Zou.. zou jij mijn partner willen zijn?' Het was eruit, nu hoopte ze op een goed antwoord. Ze had eigenlijk totaal geen idee hoe hij ging reageren. Ze zette haar vacht op tegen de nachtkoele bries die erdoorheen waaide, maar alsnog had ze het koud. Zelfs de warmte van de zonnerotsen konden niet tegen de wind op. Het was eigenlijk tijd om terug naar het kamp te gaan maar ze wou eerst antwoord hebben. Ze hoopte vurig dat ze het niet verpest had en haar staartpunt zwiepte nerveus heen en weer terwijl ze afwachtte.

Onderwerp: Re: Rusten do 5 aug 2010 - 20:37

Ravenwing merkte dat hij Honeyfeather had wakker gemaakt toen hij op krabbelde en keek haar verontschuldigend aan. 'Ravenwing.. Nog 1 ding..' Miauwde Honeyfeather aarzelend en ze keek even verlegen weg. Ravenwing keek haar afwachtend en nieuwsgierig aan. Een glimlachje speelde op zijn bek. 'Zou.. zou jij mijn partner willen zijn?' Ravenwing keek op bij haar vraag maar twijfelde geen moment. Hij wilde heel graag haar partner worden. Niets liever op de wereld. Hij knikte. 'Ik zou graag je partner willen zijn.' miauwde hij tegen haar. Hij glimlachte breed. Dus ze waren nu partners. Alles kon zo snel gaan op een dag. Soms ging het té snel. Maar dit maakte hem niet uit. Hij wilde al een tijdje Honeyfeather's partner worden en nu was het zo. Hij gaf haar nog een likje en duwde zijn kop even tegen haar wang. Een tijdje bleef hij haar aanstaren, niets zeggend gewoon kijken. Maar op een gegeven moment werd het wel erg laat. Ze moesten terug naar het kamp. Hij hoopte dat niemand hem had gemist. Maar wat maakte het ook uit, hij zou op zijn kop krijgen. 'Laten we maar naar het kamp zijn.' miauwde hij uit eindelijk tegen Honeyfeather. Hij stond op en maakte aanstalten de hoge rots af te klimmen maar wachtte nog even op Honeyfeather.

Onderwerp: Re: Rusten do 5 aug 2010 - 20:54

De stilte was verstikkend voor Honeyfeather, ze wist niet wat hij ging zeggen, al wist ze wel wat ze hoopte wat hij ging zeggen. De paar secondes van stilte leken uren voor Honeyfeather maar uiteindelijk antwoordde Ravenwing. 'Ik zou graag je partner willen zijn.' miauwde hij tegen haar. Ze kon wel een sprong in de lucht maken van blijdschap en ze begon luid te spinnen. Ze had nooit durven dromen dat dit ging gebeuren, dat hij haar ook leuk vond. Ze had het echt niet durven dromen. Ze kon niet stoppen met glimlachen. Ravenwing gaf haar een likje over haar kop en ze keek hem spinnend aan, ze gaf hem een kopje. De warmte die ze nu voelde, gewoon de warmte van geluk, was genoeg om haar het niet meer koud te hebben. 'Laten we maar naar het kamp gaan' Miauwde Ravenwing uiteindelijk. Honeyfeather knikte, het was beter om terug naar het kamp te gaan, Ravenwing was de deputy, hij kon niet zomaar verdwijnen. Ze klom achter Ravenwing van de rots af en glimlachte breed naar hem. Niets kon haar humeur meer verslechteren, helemaal niets. Ze luisterde even naar het geluid van de bosdieren, ze kon een uil horen roepen, ze hoorde ook zachtjes een krekel. Ze vroeg zich eventjes af of dat de uil was die in de uilenboom woonde maar haar aandacht ging al snel terug naar Ravenwing

Onderwerp: Re: Rusten do 5 aug 2010 - 23:03

Ravenwing glimlachte warm naar Honeyfeather en klom dan van de hoge rots af. Voorzichtiger dan de laatste keer, wat de keer was dat Steelfang er van af was gesprongen, toen had hij gerend en was het voor hem zelf bijna verkeerd afgelopen. Hij schrok toen een steentje onder zijn poot weg rolde waardoor hij een stukje naar beneden gleed. Hij keek even naar Honeyfeather die achter hem aan klom om te kijken of zij zelf niet bijna van de rots af viel. Hierna sprong hij op het laatst van steen naar steen en kwam met zijn laatste sprong in het natte gras terecht. Zijn poten werden nat van de dauw in het gras maar dat deerde hem weinig. Er was eigenlijk helemaal niets wat hem nu iets uit maakte. Honeyfeather was zijn partner. Niets was beter. Hij keek op toen hij een uil hoorde roepen. Toen Honeyfeather ook naast hem staan verdween hij met een drafje in de bosjes.