Ceremonie 01-08-'20

Het was duidelijk dat er dingen verandert waren. Zelf voelde hij zich wat stijf, maar dat probeerde hij niet te laten merken. Hij kon het in ieder geval niemand aanraden om door een monster geraakt te worden. Het deed pijn en ondanks dat de meeste wonden genezen waren voelde hij de spierpijn ervan wel. Hij klom dan ook wat voorzichtiger dan normaal de hoge rots op voor hij de bekende woorden door het kamp liet gaan: "Laat alle katten die oud genoeg zijn om hun eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een ceremonie." De woorden kwamen eigenlijk al zonder dat hij er echt bij na moest denken.
Het eerste onderdeel van de ceremonie was iets dat hem trots maakte als vader. Een aantal van zijn jongste kittens zouden dan toch echt al warrior worden. "Allereerst zijn er een aantal apprentices die hun trainingen hebben voltooid en klaar zijn om een warrior te worden." Begon hij. "Twistedpaw, Porcupinepaw, Sedgepaw en Manepaw, beloven jullie de warrior code te eren, loyaal te zijn en je clan te beschermen, ook al kost dit je je leven?" Dat loyaal zijn was misschien nog wel het belangrijkste voor hem waar ze ja op zouden antwoorden. "Dan bij de krachten van Starclan geef ik jullie je warriornamen. Twistedpaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Twistedheart. Porcupinepaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Porcupinefoot. Sedgepaw, jij zal vanf nu bekend staan als Sedgewhisper en Manepaw, jij zal vanaf nu bekend staan als Manewolf." Kort ging hij van de rots af om elke nieuwe warrior te begroeten, alvorens weer terug plaats te nemen bovenop.
"Dan is er nog een apprentice die een nieuwe mentor nodig heeft. Spottedpaw kom naar voren." Hierna zouden nog de kittens komen die apprentices gingen worden, maar nu was deze apprentice aan de beurt. "Jouw nieuwe mentor zal Snappingturtle zijn." Hij wachtte kort tot mentor en apprentice elkaar begroet hadden voor hij naar de volgende ging. Zijn kleinkittens zouden apprentices worden. "Een aantal kittens zijn klaar om apprentices te worden. Bluekit, Plumkit, Chivekit, Morningkit en Pansykit, kom maar naar voren." Hij wachtte tot ieder van de kittens naar voren gestapt was. Helaas was Scarletkit er nog niet klaar voor om deze ceremonie apprentice te worden, maar hopelijk was ze dat met de volgende. "Jullie hebben de leeftijd van zes manen bereikt en zijn klaar om apprentices te worden. Bluekit, van nu af aan zal jij bekend staan als Bluepaw en je mentor zal Settleddust zijn. Plumkit, jij zal vanaf nu bekend staan als Plumpaw en je mentor zal Beehive zijn. Chivekit, jij zal vanaf nu bekend staan als Chivepaw en je mentor zal Cinderfang zijn. Morningkit en Pansykit, jullie zullen vanaf nu bekend staan als Morningpaw en Pansypaw en jullie mentor zal Lightbearer zijn." Dat was het voor zover de laatste rangveranderingen. Er was nog een ding dat hij zou moeten zeggen.
"Dan is er nog een laatste ding dat ik wil mededelen. Kittens zijn vanaf nu niet welkom in de leaders den, wanneer dit niet meer het geval is zal ik het laten weten." Dit zou het beste zijn voor de kittens, daar was hij zeker van. "Dan is hiermee de ceremonie beëindigd." En met die laatste woorden sprong hij van de rots af, ondanks zijn spieren die wat tegen spruttelden.

lijstje:

EINDELIJK WAS HET ZO VER!!! Bluekit was er in ieder geval héél erg enthousiast over. Eindelijk Apprentice. Het had niet langer kunnen duren hoor! Bluekit had haar vachtje heel mooi opgepoetst, met de hulp van haar papa natuurlijk. Ze wilde het in eerste instantie alleen doen, maar ja, hij móést natuurlijk helpen. Maar goed, ze was schoon, ze was blinkend en super mooi! Haar dag kon niet meer stuk, dat wist ze zeker. Trots en met hoge pasjes liep ze de Nursery uit. Dat was voorlopig de laatste keer dat ze daar kwam hoor. Nu was het Apprentice Den tijd, maar eerst de Ceremonie natuurlijk. Blue ging al vooraan staan toen ze zag dat Acornstar de rots op klom. Ongeduldig wachtte ze tot iedere oude Apprentice hun Warrior-namen kregen, maar ze riep natuurlijk wel mee. Manieren had ze wel geleerd namelijk. Tot een extent, maar goed. AH, het was haar tijd! Ze werd ook als eerste genoemd, ha! Helemaal blij en trots kwam ze een stukje naar voren en ze kon haar oortjes niet geloven toen ze de naam van haar mentor hoorde. WOW, Settleddust?! Met een heel blij gezichtje keek ze om naar de Deputy. De Deputy was haar mentor! Dat nam ze maar als een groot compliment, als wat anders? Misschien een beetje te enthousiast drukte ze haar neusje tegen de zijne. Hihi, ze kon niet wachten tot haar eerste training! Ze wilde er al naar vragen, maar de Ceremonie ging natuurlijk gewoon door. Toch kon ze het niet laten om een blik over haar schouder te werpen, naar haar papa toe. Kijk is hoe cool dit is!! Half hoorde ze dat kittens niet meer in de Leaders Den welkom waren, maar dat gold lekker niet meer voor haar, dus daar hoefde ze geen aandacht aan te besteden. Na de Ceremonie sprong ze als één van de eerste op en trippelde naar haar gloedsplinternieuwe mentor toe. 'Hoi! Wanneer gaan we beginnen?' vroeg ze, al helemaal klaar voor haar eerste training.

Een nieuwe ceremonie. Chillypaw luisterde met een half oor; het meeste was toch niet echt van belang voor haar. Maar ze duwde haar oortjes in haar nek toen háár mentor een nieuwe apprentice toegewezen kreeg. Wat was dat, werd ze zomaar vervangen?! De jonge kattin klemde haar kaken op elkaar. Na de ceremonie liep ze op Settleddust af, waar Bluepaw ook al stond. Hem in te claimen. Hmpf. Nee, Settleddust was haar mentor eerst, dat zou de jongere kattin snel moeten leren. Chillypaw weigerde aan de kant geschoven te worden door iemand die jonger was. Hoewel ze niks zei, sprak de uitdrukking op haar snuitje boekdelen; en ook het feit dat ze de kersverse apprentice niet feliciteerde, zoals ze normaal wel zou doen, maakte haar ongenoegen duidelijk. Hmpf. Ze had geen zin om haar mentor te moeten delen. Ze was slim en ze zou een goede warrior worden, maar dan moest ze wel de gehele aandacht hebben van haar mentor! Het was al erg genoeg nu Settleddust deputy was, maar nu? Nu zou ze zeker maar een training per week krijgen, als ze al zo veel geluk had. Hoe moest ze zo ooit de beste warrior van Shadowclan worden dan?!

Tag: Settleddust, Bluepaw

Het moment dat de leader zijn clan bij elkaar riep liet hij haar gaan, rende ze voor de laatste keer de nursery uit als een kitten om vervolgens in geen  manen meer haar kop er te laten zien. Voor haar was het zo makkelijk, ze stond er niet eens bij stil dat dit het geval was, verblind door enthousiasme en jeugdige trots rende ze richting de rots zonder tweede gedachte, zonder naar hem om te kijken. Het haar echt kwalijk nemen deed de kater niet natuurlijk, sterker nog haar blijdschap toverde de grootste glimlach op zijn snoet. Met een steek in zijn hart stapte hij dan ook maar de nursery uit, legde hij een laatste blik op de vele steentjes rondom het nest, zou ze die komen ophalen? Met een kleine schud van zijn kop stapte hij verder, hij zal het wel naar d'r brengen straks of ze dat nou wilde of niet. Met een diepe zucht voegde de zilveren kater zich bij de menigte, stond zijn blik strak op zijn kleine, excuses, grote meid terwijl deze haar blijdschap bijna niet meer kon inhouden terwijl ze geduldig moest wachten tot een enkeling apprentices hun warrior naam kregen. Ook hij riep netjes mee maar zijn gedachten waren zeker ergens anders. Met trots overdonderd keek de kater dan toch eindelijk toe hoe ze haar Apprentice naam kreeg, hoe ze eSttleddust als mentor kreeg. Tevreden maar ook vol met medelijden voor de arme man knikte de kater, een brede glimlach op zijn gezicht, hij had het bereikt hoor. Na alle spannende momenten, na alle keren dat het kreng haarzelf in gevaar gebracht had, had hij het toch echt voor elkaar gekregen haar in leven te houden tot dit moment, ze was dan toch echt een apprentice. Het was meer dan trots dat hij nu voelde, hij had er geen woorden voor, zo veel emoties gingen door hem heen bij het zien van zijn grote meid. Haar moeder zou zo, zo ontzettend  trots zijn geweest op haar kleine meid, zou hem hebben bedankt met al haar hart, hem vertellen dat hij toch nog ergens goed voor was... zou ze dit ook kunnen zien?

Twistedpaw had zijn best gedaan om zijn vacht een beetje netjes te maken. Normaal schonk hij er niet veel moeite in en zaten er regelmatig nog kleine klitjes, takjes en blaadjes in. Maar nu had hij zo goed als alles weg weten te werken en zat hij er weer netjes bij. Twistedpaw was nerveus, maar ook erg blij. Hij had zijn Warrior-naam verdient. Wow. Hij zou vanaf vandaag bekend staan als een Warrior. Hij moest nog steeds wennen aan het idee alleen al, laat staan het echt zijn. Hij keek op en ging naast zijn siblings zitten toen Acornstar de rots beklom. Hij was blij zijn vader weer levend te zien. Twisted kon zijn glimlach nauwelijks onderdrukken toen de Leader begon met de Apprentices die hun Warrior naam kregen. Daar zat hij bij! De grote kater stond op toen zijn naam genoemd werd, en nam vol trots zijn Warrior naam in ontvangst. Twistedheart. Wow, daar was hij zeker wel tevreden over. Twistedheart ging blij weer bij de rest zitten en keek toe hoe de kittens hun Apprentice-namen ontvingen. Hij wist nog goed hoe hij zich gevoeld had die dag. Na de Ceremonie kwam Moonpaw op hem en zijn siblings af. Helaas voor haar moest ze nog even wachten. Twisted waardeerde het wel dat ze hen kwam feliciteren. Hij glimlachte naar haar. 'Dankjewel, Moonpaw,' snorde hij. 'Ik weet zeker dat jij ook snel je Warrior naam zult ontvangen.'

Plumkit was niet klaar voor de ceremonie, bij lange na niet. Maar ze was genezen van de wonden die ze bij het Bloodclan beleg opgelopen had - hoewel het litteken in haar nek waarschijnlijk de rest van haar leven bij haar zou blijven - en ze had dus geen reden om geen apprentice te worden. In tegenstelling tot haar zusje Scarletkit, die wel al wakker was maar wel het geluk had dat ze nog wat langer uitstel van executie kreeg. Het kleine pluizige poesje krulde haar staart nerveus om haar pootjes toen haar grootvader de ceremonie bijeenriep. Al snel kreeg ze een nieuwe naam en een mentor die haar zou moeten leren hoe ze alles moest doen. Plumpaw, zo heette ze nu. Het klonk raar en zou even duren om aan te wennen, dat was zeker. Haar hart klopte in haar keel terwijl ze naar voren liep. Het was bijna alsof alles in slow-motion gebeurde; ze wou zo graag omdraaien en wegrennen, maar dat zou raar zijn. Voorzichtig raakte ze het neusje van de kater aan, waarna ze wat ongemakkelijk bleef staan. Moest ze nu terug weggaan en straks terugkomen? Of zou hij meteen haar aanspreken? Ze wist het niet en dat maakte haar nerveus..

Tag: Beehive

_{Hoewel er een hele hoop stress was geweest in haar leventje sinds de afgelopen ceremonie wilde ze er toch graag bij zijn. Er waren een hoop kittens die apprentices zouden worden, maar ze was hier eigenlijk alleen voor Twisted en Blue. De rest reageerde ze niet zo erg op als ze anders gedaan zou hebben. Toen Acornstar eenmaal klaar was snelde ze naar Twisted en keek ze hem met een grote, oprechte glimlach aan. "Gefeliciteerd Twistedheart" miauwde ze en duwde haar kopje even tegen zijn wang. Ze was trots op hem en dat straalde dan ook duidelijk van haar. "Tijd om je volgende nest klaar te maken, meneertje" grinnikte de jongere kattin voordat ze hem nogmaals feliciteerde en zich door de andere katten een weg terug naar de medicine cat den baande. Er waren nog genoeg katten die met hem zouden willen spreken. Ze kon wel wachten.}

Weer een ceremonie. Alweer. Alles ging zo snel. Zoveel jonge katten kregen nu een nieuwe naam. Namen die hij mee schreeuwde met de rest van de katten om hem heen. Kinderen van Acornstar, de kinderen die geen verbanning op hun naam hadden gehad. Moonpaw was door het oog van de naald gekropen, maar hij was blij dat ze er nog was. Ze verdiende het niet om verband te worden. Iedereen zag dat, behalve Acornstar. Zijn nieuwe manier van leiden, alsof iedereen onbetrouwbaar was, zou hem zo niet populairder maken. Maar voor nu leek alles weer even normaal. Nu hij namen van nieuwe warriors aan het schreeuwen was. Ze leken weer sterk.

Kittens zouden nu ook hun nieuwe namen krijgen. Een groep nieuwe apprentices. En ook hij zou weer een apprentice erbij krijgen. En oh Starclan, het was Bluekit, nu Bluepaw, Bluejays vurige dochtertje. Eentje die al eens de regels had gebroken. Maar dat leek ze nu helemaal vergeten te zijn, hoe enthousiast ze was en hoe ze lomp haar neus tegen de zijne ramde. Maar hij moest toch glimlachen. Het enthousiasme werkte aanstekelijk. Nog even deelde Acornstar mee dat kittens niet meer toegestaan waren in de leiders den. Hij wierp een schuldige blik naar Airwisp. Het speet hem dat hij niet meer voor haar had kunnen doen, maar Acornstar was niet te buigen. Hij had geluk dat Airwisp kitten niet was afgepakt. Haar enige, échte kitten. Zijn kittens... hij had het niet makkelijk voor ze gemaakt. Maar ze leefden en ze waren gezond. Zijn twee prachtige, mooie meisjes. Maar ze zouden het nooit weten dat ze van hem waren.

Settleddust werd uit zijn gedachten gehaald door een meisje die enthousiast naar haar toe kwam. Bluepaw, die direct wilde beginnen. Hij lachte naar haar. De zon was nog maar net voorbij zonhoog, ze zouden nog wel even een tour kunnen doen, direct. ‘We kunnen direct beginnen, als je wil? Of wil je eerst een nest maken in de apprentice den?’ miauwde hij. Dan zouden ze wel iets anders verzinnen. Chillypaw kwam ook snel bij hen zitten. En ergens dacht hij jaloezie te bespeuren in zijn oudere apprentice. Hij keek even vermaakt naar haar. Dat zou wel loslopen. Hij gaf de grijze apprentice een stootje. ‘Chillypaw is mijn andere apprentice, misschien kunnen jullie wel eens samen trainen. Kan Chillypaw voordoen hoe ze alles al goed kan,’ miauwde hij tegen de jonge poes. Ze was een ijverige. En wie weet, was het wel leuk? Hij had het altijd fantastisch gevonden toen hij en Pepperpaw samen apprentices van Acornstar waren geweest. Misschien zouden zij net als hen wel goede vrienden worden.

Tag: Bluepaw, Chillypaw

Settleddust vroeg of ze direct wilde beginnen of dat ze nog een nest wilde maken. Bluepaw dacht daar even over na. Ze was zo enthousiast, zo klaar voor haar eerste training. Maar een nest maken was ook belangrijk. Ze wilde wel een goed plekje hebben natuurlijk. Het kon niet zijn dat ze dadelijk te laat was en geen goed plekje had. Dan moest ze het doen met een stom plekje. Nee, oké, ze zou wel snel een nest gaan maken. Nog voordat ze dat kon zeggen kwam Chillypaw bij hen staan, maar ze leek niet blij. 'Chillypaw is mijn andere apprentice, misschien kunnen jullie wel eens samen trainen. Kan Chillypaw voordoen hoe ze alles al goed kan,' miauwde Settleddust. Bluepaw wilde dat heus wel, mits Chillypaw tenminste wat aardiger zou doen. Haar houding gaf direct al een stomme indruk en daar was Bluepaw niet van gediend. Ze haalde haar neusje op en gaf hen een korte schouderophaal. 'Misschien,' zei ze koeltjes voor ze haar blik weer naar haar mentor toe wendde. 'Ik ga eerst wel heel super snel mijn nest maken! Daarna gelijk trainen hoor!' mauwde ze. Gelukkig stond er nu weer een glimlach op haar snoetje. Ze wachtte verder niet af op een reactie, maar draaide al direct om naar de Apprentice Den. Hoe minder tijd ze verspilde hoe meer tijd ze had voor haar eerste training!

De al te bekende woorden weerklonken op de open plek. Tijd voor de ceremonie! Rudepaw kwam onder de rots van de Apprentice's Den uit en voegde zich bij zijn Clangenoten. Zijn amberkleurige ogen keken op naar Acornstar die nogal stijfjes op de grote rots stond. Met gespitste oren aanhoorde Rudepaw hoe Twistedpaw, Porcupinepaw, Sedgepaw en Manepaw hun Warriornaam kregen. Net als zijn Clangenoten juichde de kater mee bij de woorden. Hij kende Twistedpaw en Sedgepaw en was er zeker van dat zij goede Warriors zouden worden! Hun plekjes in de Apprentice Den daarentegen zouden er wel leeg en saai bij liggen. Shadowclan's leider vervolgde de ceremonie en gaf Spottedpaw een nieuwe mentor. Toen kwamen de benoemingen van de kittens aan de beurt. Bluekit, Plumkit, Chivekit, Morningkit en Pansykit werden naar voren geroepen. Rudepaw kon zijn oren niet geloven, Bluekit werd al Apprentice!? De kater hief zich wat hoger om te kunnen zien hoe de vlooienbal zich hoogmoedig een weg naar voren baande. Hoewel Blue en hij hun discussietjes hadden, was hij enorm blij voor haar. Vanuit Rudepaw's ooghoek zag hij Bluejay in de menigte van trots glunderen. Kort vulde een steek van jaloezie Rudepaw's borst. Waar was zijn vader geweest toen hijzelf Apprentice werd? Maar hij schudde zijn kop en een glimlach speelde op zijn lippen. Tevreden liet hij een luid gemiauw horen toen Bluekit haar gloednieuwe mentor Settleddust kreeg. Stiekem was hij heel blij dat ze terug een Den gingen delen.

Ze was achter haar siblings aan gevolgd naar de open plek waar katten zich hadden verzameld. Ze wist een soort van wat er ging gebeuren, ze wist alleen niet wat dit betekende voor haar. Ze luisterde naar de woorden van haar grootvader, maar begreep nog niet goed wat er allemaal gebeurde voor haar. Er was iets met haar siblings en een aantal anderen, maar waarom had zij dan niks? Waarom zat zij hier, terwijl de rest allemaal wat aan het doen leek te zijn? Wat was er anders aan haar? Of had ze haar naam gemist? Was dat het? Wat was er toch aan de hand?