The things I can't leave behind

Hij groeide met de dag en leerde steeds weer nieuwe dingen bij. Toch merkte hij dat zijn aandacht steeds meer getrokken werd door de apprentices en wat zij allemaal deden. Hij hoopte dan ook dat het snel zijn beurt zou gaan zijn om een apprentice te worden zodat hij zelf ook alles kon gaan leren. Hij zag dan nu ook een apprentice binnen komen lopen in de nursery, welke zich bijna eerst wilde voorstellen als kitten. Zou hij echt wat hebben aan deze apprentice? "Ik ben Sandkit. Ben je al lang apprentice?" En betekende dat dat hij apprentice was gemaakt door zijn vader?

De jonge kitten stelde zich voor als Sandkit en vroeg of hij al lang apprentice was. Alle kittens vroegen hem dat; maar waarom hen dat kon schelen twijfelde hij hard over. De kittens wilden hem gebruiken als voorbeeld maar dat ging niet altijd werken, niet zo. Wennen was nog steeds moeilijk en het was alsof alle verantwoordelijkheden nu op zijn rug was gezet. En die waren erg zwaar. De amberen ogen van de bruine tom keken de kitten aan. “Ik ben niet zo lang een apprentice”, antwoordde hij. Het was wel zo dat alles misschien lastig werd, maar hij kon het niet opgeven. Hij zou wel wennen en alles zou beter worden, dat was zeker, hij geloofde in zichzelf en in de anderen om hem heen. Of de meeste toch. Het liep niet altijd gemakkelijk was zijn eindbesluit.  

Hij was dus nog niet zo lang apprentice, dat had hij misschien moeten verwachten. Want de ander zag er ook niet bepaald oud uit. Hij keek dan ook wat bedenkelijk naar Oakpaw. Zou hij de ander nog steeds kunnen vragen om wat voor te doen? Of zou hij het hierbij moeten laten? "Is er iets dat je al wel geleerd hebt?" Besloot hij dan maar direct te vragen. Anders zou hij nooit antwoorden krijgen waarschijnlijk.

De kitten bleek wel heel nieuwsgierig te zijn naar het apprentice leven. Maar zo makkelijk was het zeker niet. "Ik heb nog niet veel interessante dingen geleerd", gaf hij eerlijk toe. Manieren van hoe je een mosnest verschoont en andere saaie taakjes waren niet cool. Daar zou de kitten niet veel mee hebben hè. De bruine tom haalde zijn schouders op. "Maar ik zal wel terugkomen wanneer ik meer heb geleerd! Dan kan ik je misschien wat cools laten zien". De bruine tom maakte een leuke belofte aan een kleine kit. Goed toch?

Dat was wel een beetje teleurstellend. Hij had wel verwacht dat de apprentice hem wat zou kunnen laten zien, maar blijkbaar had hij nog niks geleerd dat leuk was. "Dat is een deal." Sprak hij dan ook toen de apprentice voorstelde om hem wat te laten zien wanneer hij het wel geleerd had. "Weet je wel wat anders interessant misschien?" Het hoefde niet apprentice gerelateerd te zijn, maar hij was niet van plan om de apprentice nu al te laten gaan.