down in the shades

Onderwerp: down in the shades zo 6 sep 2020 - 22:36

Hoewel Leafgreen langzaam aan z'n einde aan het komen was, was dat zeker aan het weer nog niet te maken. Vandaag net zo, het was een warme, zwoele dag en hoewel de tunnels waarin ze werkte soms voor wat verkoeling zorgde, werden ze ook twee keer zo benauwd wanneer je hard aan het werk was. Daarom had ze op het heetste moment van de dag verkoeling gezocht bij fourtrees. In hun territorium was er vrij weinig verkoeling te vinden van bomen, dus zat ze graag in haar pauze's onder het dichte bladerdak hier. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze het laatste beetje vuil tussen haar nagels vandaan haalde. Ze zou zo wel weer verder gaan.

&Blueflower

down in the shades Dcn7dpx-3a391222-caf9-483d-97b3-3c2aeca5c100.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvMmY1Y2YyMjUtM2ZlZC00MmUyLTgxOWEtNmI5NjYyMmU0MzRmXC9kY243ZHB4LTNhMzkxMjIyLWNhZjktNDgzZC05N2IzLTNjMmFlY2E1YzEwMC5wbmcifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ

Onderwerp: Re: down in the shades wo 9 sep 2020 - 21:04

_{Blueflower eindigde haar eenzame patrouille die dag bij de fourtrees. Ze had een groot stuk net langs de grens heen gelopen om uiteindelijk een willekeurige richting terug te kiezen. Met een grote omweg was ze dus bij de fourtrees uitgekomen. Ze wilde nadenken, nog even langer alleen zijn. Hoe dichter ze bij de Goden was hoe beter, en hoe dichterbij als sterveling kon je komen dan bij de Fourtrees? Zij was geen medicine cat, noch een deputy of leider, dus ze moest het doen met de heiligste plek waar ze toegang tot had.

Aangekomen kwam ze er al snel achter dat ze niet alleen was. Haar haren gingen overeind staan toen de kat die in de schaduw van één van de bomen lag, naar Windclan rook. Niet ook dat nog. Waarom juist nu moest zo'n kreng háár tijd komen vergallen. Ontsteld bleef Blueflower staan, zich geen houding wetende nu haar plan in duigen was gevallen.}

from love i do come
B L U E F L O W E R
from love i do go

Onderwerp: Re: down in the shades do 10 sep 2020 - 18:35

Dankbaar voor de koelte sloot ze kort haar ogen, haar lichaam de kans gevend een beetje af te koelen. Ze had de pootstappen al lang gehoord, daar kon je haar grote oren allicht voor bedanken. Pas toen deze vlak bij haar tot stilstand kwam rook ze ook de geur van Riverclan. Ze kon de rivier herkennen en riet, maar die geur van vis bleef altijd overheersend, helaas. "Een simpele hoi mag er heus wel van af hoor, Riverclanner. Zo snel bijt ik ook weer niet," sprak ze luchtig en draaide zonder de moeite te nemen om op te staan haar kop om naar de andere poes.

Onderwerp: Re: down in the shades do 10 sep 2020 - 21:58

_{Voordat Blueflower een keuze kon maken schoot de Windclanner een semi-begroeting haar kant op. Een beledigde toon ontsnapte tussen haar kaken door. Wat zou ze graag een gevatte opmerking haar kant op sturen. Ze kon zo drie keren opnoemen waarin Winderclanners dus wél beten. Nee, ze moest de eer aan zichzelf houden. "Ik heb niet veel te zeggen tegen een Windclanner." Ze perste haar lippen afkeurend op elkaar en kruiste haar voorpootje over de ander heen, neus de lucht in gestoken. De windclanner was letterlijk en figuurlijk te min voor haar om recht aan te kijken.}

from love i do come
B L U E F L O W E R
from love i do go

Onderwerp: Re: down in the shades di 15 sep 2020 - 13:44

Oh toch altijd die haat. Die verschrikkelijk afkeur. Het ergerde haar mateloos, als ze niet als minderwaardig en zwak werd gezien door haar uiterlijk, dan wel simpelweg door haar clan. Hoe snel ieder altijd een stempel wilde drukken op haar. Echter deed de haar best haar irritatie niet te latenmerken, die lol zou ze de ander niet willen gunnen. Achteloos stond ze op en rekte zich uit, waarna ze zich tot de ander keerde. "Wat een geluk dan dat ik niet alleen een Windclanner ben," sprak ze en liep richting de ander, bij ieder woord meer afstand overbruggend, totdat ze zeker wist dat de ander haar adem op diens pels kon voelen. "Ik ben ook een warrior, een prima konijnenjager, een poes en een minnaar zoals je nog nooit eerder hebt gehad," ze schudde melodramatisch haar kop en klakte afkeurend met haar tong. "Dat die mooie blauwe ogen nou zo kortzichtig moeten zijn," haar woorden waren poeslief, maar de blik in haar ogen uitdagend. Wat wilde ze doen? Haar aanvallen? Op deze heilige grond?