Through the shadows

De maan verschool achter de wolken toen het donkere lichaam van de Apprentice zich afzette van de grond. Met moeite wist hij zich aan het koude gevlochten Twolegding vast te houden. De stinkende groene draden stonden verticaal in de grond en Rudepaw paste niet tussen de openingen. Als kitten had het hem misschien gelukt maar nu was hij er te groot voor. De enige weg was dus langs boven. De kater klauwde het laatste stuk tot hij boven was. Het viel niet mee, het was hoog en een korte pijn in zijn borstkas protesteerde tegen de beweging. Rudepaw vloekte binnensmonds. Toen hij uiteindelijk de top bereikte, keek hij vluchtig over zijn schouder, het nachtelijke landschap in. Zijn ogen kneep hij tot spleetjes om de bosrand af te sporen. Hij wilde niet gevolgd worden door zijn Clangenoten. Tot zijn opluchting spotte zijn verwijde ogen niets. Dus focuste hij zich op de Carrionplace die aan de andere kant lag. Daar was hij hier voor tenslotte. De plek lag er net zo bij als vorige keer. Nog steeds vol met verrotte dingen en bederf. Enkel de zwarte vogels waren niet zo voltallig aanwezig als tijdens zijn eerste ontmoeting met de plek. Rudepaw zocht zijn evenwicht met zijn staart en liep over het gevlochten muurtje. Zijn alerte ogen speurden het stinkende puin af van een afstandje.
{ @Acornstar }

Hij was in de buurt van de carrionplace geweest toen hem de geur van een van de apprentices was opgevallen. De geur van de apprentice was de enige daar, wat betekende dat Rudepaw hier alleen in de buurt moest zijn. Dat was iets dat hem niet heel erg beviel als hij eerlijk was, tenslotte was de carrionplace niet een plek voor een apprentice om alleen te komen. Hij hield zich laag bij de grond en volgde het spoor tot hij bij het hek kwam dat de plek omringde. Hier hield het spoor voor nu op, dat waarschijnlijk betekende dat de apprentice er overheen geklommen was. Met een lichte zucht liep hij zelf wat verder langs het hek heen. Als hij het goed had was er een gat verscholen achter wat struiken waar hij doorheen zou moeten passen. Eenmaal hij het gat had gevonden ging hij er doorheen en begon terug te gaan naar de plek waar hij het spoor van de apprentice verloren was, maar nu aan de andere kant. Hopelijk zou hij het weer kunnen vinden.