A Shrimportant lesson

_{Alles was afgerond. De kruiden waren netjes gesorteerd en de patiënten die in de Den lagen waren vredig in dromenland. De hele Clan ging richting hun nesten terwijl de maan hoger aan de hemel klom. Shrimppaw richtte haar blauwe ogen naar boven, de plek waar ze zo meteen weer zou zijn. Lerend over alles wat een Medicine Cat nodig had. Ondanks dat ze er langzaam aan begon te wennen, was het nog steeds een beetje raar om in je slaap wakker te worden tussen de sterren. Ze vroeg zich af wat ze deze nacht zou gaan leren. Shrimppaw zuchtte zachtjes en krulde zichzelf op in haar nest. Ze sloot haar ogen en langzaam maar zeker vertrok ze weer naar boven.}

Het was van belang dat een medicine cat apprentice voldoende training zou krijgen voordat deze een medicine cat werd. Echter lukte dat niet altijd en dan kwam het aan op katten zoale haar die ooit een medicine cat geweest waren toen ze nog leefden. Ze zat dan ook rustig te wachten totdat Shrimppaw zou komen. Ze was misschien de medicine cat van Thunderclan ooit, maar voor medicine cats had het nooit echt uitgemaakt wie van welke clan was. Ze kon de jonge kat al zien verschijnen en ze plaatste een kleine glimlach op haar gezicht "Shrimppaw," Begroette ze de jonge poes, hopelijk was ze klaar om nieuwe informatie te ontvangen.

_{Het duurde niet lang of ze had haar ogen weer geopend. Ze kwam overeind en glimlachte terug naar de poes voor haar. Doveheart was het en ze glimlachte terug naar haar, met een knikje ter begroeting. 'Hallo Doveheart,' miauwde ze en ze stapte wat dichter naar haar toe. Ze had het altijd wel fijn gevonden om een vaste mentor te hebben, het verschillende mentoren hebben moest wel echt even aan gewend worden. Shrimppaw was altijd een beetje verlegen als het aankwam op nieuwe of niet zo bekende katten te ontmoeten en spreken. Maar ze was al heel wat gegroeid, en elke keer ging het weer wat beter. Na alle nachten leerde je ze ook wel goed kennen. 'Wat is het onderwerp van vannacht?' vroeg ze nieuwsgierig.}

Het bleef belangrijk dat iedere clan een medicine cat zou hebben die voor ze kon zorgen als er iets mis ging. Ze wilde dan ook eerst zoveel mogelijk van de behandelingen gedaan hebben die wel eens voor konden komen. Tenslotte had Riverclan ook bomen, maar kon er ook vanalles gebeuren als het glad was. Het qas misschien beter als dit niet vaak voorkwam, maar dat deed het wel. "Vandaag wil ik je gaan uitleggen wat te doen met gebroken botten en wat te doen wanneer een gewricht uit de kom is geraakt." Het lag er heel erg aan waar de breuk zat of het ook goed te genezen was, qant daar was voornamelijk rust voor nodig en een goede spalk. "Ben je al op de hoogte van wat te doen bij een gebroken poot?" Ze moest weten wat de jonge poes precies wist om te weten waar te beginnen met haar uitleg.

_{Het was elke nacht redelijk veel informatie wat ze moest opslaan. Al zat er ook wel veel herhaling tussen. Herhaling van kruiden, behandelingen, mengels, symptomen.. Het hoorde er allemaal bij en Shrimppaw vond het ook wel fijn dat niet elke avond erg intensief was. Hoewel ze fysiek niet veel merkte van vermoeidheid, was het mentaal nog steeds redelijk zwaar. 'Vandaag wil ik je gaan uitleggen wat te doen met gebroken botten en wat te doen wanneer een gewricht uit de kom is geraakt,' vertelde Doveheart haar. Shrimppaw knikte. Dat vond ze wel interessant, zeker omdat ze daar inderdaad nog niet echt les over had gehad. Wel de skelet les van Chivysniff, maar dat ging over de plaatsen van de botten. 'Ben je al een beetje op de hoot van wat te doen bij een gebroken poot?' Shrimppaw dacht eerst even goed na voor ze haar kopje schudde. Wist ze er al iets over? 'Uh.. Nou, ik weet ongeveer wel waar botten zitten en ik heb wel.. Het één en ander gehoord over breuken. Maar ik heb het zelf ook nog niet meegemaakt,' miauwde ze. 'Mijn broer had wel een gekneusde poot een keer,' voegde ze er nog aan toe.}

De jonge poes schudde haar kop, wat waarschijnlijk betekende dat ze er nog niet veel over wist, maar dat was niet erg. Ze konden altijd bij de basis beginnen. Tenslotte waren gebroken botten ook niet iets dat je heel vaak tegenkwam en meestal waren het eigenlijk voornamelijk staarten of een gebroken poot en die waren goed te behandelen als je wist hoe en de kat niet te koppig was. "Het is handig om te weten waar alle botten zitten, dan weet je ook waar te voelen voor een eventuele breuk." Het was een goed begin om mee te werken inderdaad. "Bij een gebroken poot verschilt het per breuk wat je moet doen. De meest simpele breuk kan een spalk al genoeg voor zijn, samen met een kompres om de zwelling te onderdrukken." Begon ze rustig. "Bij meer gecompliceerde breuken zal je de breuk misschien eerst moeten zetten, maar dat kan je vaak zien als het bot in een rare hoek staat." Dit was alleen veel informatie, dus ze zou eerst gaan beginnen met de spalk uitleggen en het kompres. "Maar ik wil eerst gaan beginnen met de simpele breuk. Heb je al vragen?" Waarschijnlijk wel, maar daarvoor was ze hier ook om die te beantwoorden.

Gekneusde poten waren echter een stuk makkelijker te behandelen dan gebroken botten. Shrimppaw wist dat ze geluk had het nog nooit meegemaakt te hebben, maar ze wist dat de kans er wel zal zijn dat het ging gebeuren. Ze was dus blij hier nu les over te krijgen, in plaats van later, als het al te laat is. Doveheart begon te praten over verschillende soorten breuken. Shrimp luisterde aandachtig en probeerde alle informatie zo goed mogelijk op te slaan. Ze wist dat ze het pas écht goed ging leren als ze het ook in de praktijk moest uitvoeren, en die gedachte vond ze ook best wel spannend. Ze trok even haar neusje op toen Doveheart vertelde over lastige breuken, die in een rare hoek staan. Ze kreeg er nu al een beetje de kriebels van. 'Maar eerst wil ik gaan beginnen met de simpele breuk. Heb je al vragen?' sloot Doveheart haar verhaaltje af. Shrimp knikte. 'Waar bestaat dat kompres uit? En, is een tak een goede spalk? Wat als je geen rechte tak kan vinden?' Dat was ook wel een nachtmerrie, als ze niet de juiste middelen had om iets te behandelen. Wat moest ze dan??

Ze kon een kleine glimlach niet laten bij de woorden van Shrimppaw. Ze stelde vragen echt al als een medicine cat en leek ook geïnteresseerd. Dat maakte het leren vaak ook makkelijker. "Het kompres is voornamelijk om eventuele zwelling terug te dringen en de pijn wat te verzachten. De pijn kan je ook verzachten door de kat papaverzaadjes te geven. Verder om de zwelling naar beneden te brengen kan je gebruik maken van brandnetelbladeren, maar andere kruiden die zwelling verlagen kunnen ook gebruikt worden." Natuurlijk was het weer anders met een open botbreuk, maar daar zou ze later op terugkomen. Tenslotte had je daar te maken met een mogelijke infectie. "Voor de spalk is het handigste een rechte tak inderdaad, deze kan je goed vastmaken door gebruik te maken van horsetail en dit om de poot en de spalk te wikkelen. Een eventueel alternatief kan spinrag zijn." Wat als er geen rechte tak gevonden kon worden? "Wanneer je geen rechte tak kan vinden kan je eerst proberen deze zo te breken dat hij wel recht is en anders mogelijk bij struiken of bomen kijken of je daar wel een rechte tak van kan breken, maar is dat echt niet mogelijk allemaal, dan moet je de poot stevig inwikkelen en vaak controleren of alles nog in de juiste positie blijft staan." Het kon inderdaad voorkomen dat er niks was, maar bij voorkeur had ze liever wel een tak.

Shrimppaw luisterde geboeid naar het verhaal van Doveheart. Ze probeerde de informatie over het kompres zo goed mogelijk op te slaan, net als ze dat doet met al het andere informatie. Ze was dankbaar dat ze elke nacht les kreeg van alle verschillende Medicine Cats die het woud heeft mogen hebben, maar de keerzijde daarvan was dat ze overdag niets aan hen kon vragen. Er was geen mentor die haar kleine dingen kon bijbrengen, haar kon corrigeren. Dat maakte het alsnog erg stressvol, en daarom deed ze nu ook zo haar best. Ze luisterde vervolgens hoe ze de spalk moest aanbrengen en wat ze kon doen als ze niets kon vinden. Natuurlijk ging Shrimppaw hier van een uiterste situatie uit, ze kon vast altijd wel ergens een rechte tak vandaan halen. Desnoods zou ze ThunderClan of ShadowClan een bezoekje brengen... 'Oké, ik begrijp het,' miauwde ze met een knikje. 'Hoelang heeft het ongeveer nodig om te helen? Of hangt dat van de breuk af? Wanneer is het weer goed, of werkt dat net zoals een gekneusde poot?' Dan was het wel weer goed als je erop kon lopen, maar misschien was dat voor breuken anders?

Voor windclan zou het moeilijker zijn om een goede rechte tak te vinden, maar voor Riverclan en de andere clans zou het minder moeilijk moeten zijn. Natuurlijk kwam de volgende vraag over hoe lang het zou duren tot de breuk heelde. Dat was inderdaad afhankelijk van verschillende factoren. "Dat verschilt inderdaad. Een aantal factoren bepalen hoe snel iets geneest." Begon ze dan ook. "De eerste is de leeftijd van de kat. Jonge nog niet volgroeide katten genezen sneller dan oudere katten. Daar kan een breuk al binnen een maan helen als het niet te gecompliceerd is. Bij oudere katten zal dit toch wel sneller richting twee manen gaan." En daarna was het nog een kwestie van alles langzaam opbouwen en revalideren. "Hoe gecompliceerder de breuk ook is, hoe langer het zal duren voor het goed genezen zal zijn, maar ook of het goed zal genezen. Het zal soms tot zeker drie manen kunnen duren voor iemand er weer wat mee kan gaan proberen te doen." En dat was dan nog maar het begin. "In de tijd dat de breuk geneest, mag er geen druk op gezet worden, maar wanneer deze weer genezen is is het langzaam opbouwen met oefeningen tot de poot weer terug is tot de kracht die het eerder had. Het kan voorkomen dat een kat er kreupel blijft na of dat de kracht minder blijft." Dat laatste was altijd jammer wanneer het gebeurde, maar helaas waren breuken geen simpele verwondingen om op te lossen.

Het lag inderdaad af van verschillende factoren bij de breuk en kat. Jonge katten genazen sneller dan ouderen. Ze wilde nog vragen waarom, maar ze wilde de woordenstroom aan informatie van Doveheart niet onderbreken. De complexiteit speelde dus ook een rol, dat was logisch. Shrimppaw vroeg zich af hoe je kon weten of het gecompliceerd was of niet. Maar het revalideren kon ook nog behoorlijk lang duren, blijkbaar. Het ging dus wel wat langer duren dan een kneuzing, maar ze wist dat dat soms ook best lang kon duren. Ze wist in ieder geval dat ze voorzichtig moest zijn, net als de patiënt zelf natuurlijk. Het was weer tijd voor de vragen, ze besloot toch haar eerdere vragen te stellen. 'Waarom genezen jonge katten sneller dan oudere?' vroeg ze met een licht gekanteld kopje. 'En.. Hoe weet je hoe gecompliceerd de breuk is? Kan je dat voelen?' vroeg ze daarna. Dat leek haar niet zo'n lekker idee, het voelen hoe een bot gebroken was of verkeerd lag. Brr. 'En.. Wat zijn de oefeningen die de patiënt dan kan doen? Of is dat vooral gewoon voorzichtig lopen en in beweging blijven, zoals bij een kneuzing?' Beweging blijven was goed, toch, zolang je het niet overbelaste.