No one should be asleep during this marvelous show

Het was een duistere nacht. Maar de kleine poes wist haar slaap niet goed te vatten. Ze trappelde met haar voorpootjes vooruit om van haar zacht roos dekentje af te komen en hoorde haar wielen tikken over de tegels terwijl ze onderweg was naar haar tuintje. De aarde hier was wat hobbelig, maar nog steeds soepel genoeg voor haar wieltjes om erover te geraken. De witte poes werkte haar weg naar buiten en bemerkte de mooie sterren in de lucht deze nacht. Ze zag ze niet vaak. Ze kwam ook niet vaak buiten 's nachts. Meestal lag de poes nu gewoon rustig te slapen, wachtend op de volgende dag. Maar een mini avontuur in de nacht kon ook geen kwaad, toch?

Haar wieltjes piepten terwijl ze over het voetpad wandelde. De grond hier was zeker kouder dan die van binnen in haar huis. Ach ja, het maakte ook niet erg veel uit voor haar. Het koude was een aangenaam gevoel soms, en dat was het nu voor haar ook. De zachte winden droegen verschillende geuren mee en in het duister, aan de overkant van een donderpad, zag ze een bruine schim. Toen ze haar ogen wat fijnkneep merkte ze op dat het een kat was die daar stond, eentje met een halsband. Oei, een Bloodclanner. Dat was niet wat ze moest hebben nu.


+Kauhu

Kauhu verliet het kamp niet vaak ’s nachts, maar als hij het deed, dan was het omdat hij de slaap niet kon vatten. Iedereen in het kamp was rustig aan het slapen en Kauhu liet zijn amberkleurige blik over de aanwezige katten glijden. Hij woonde al 22 manen van zijn leven met ze samen en hij kon geen enkele als echte vriend beschouwen. Natuurlijk waren er wel bij die dachten dat hij het beste met ze voor had, maar dat was niet zo. De enigen waar hij echt affectie naar voelde, als hij het zo al kon benoemen, waren zijn kinderen. En ook zij moesten er hard voor werken om dat te verdienen, al leek het nog zo gemakkelijk te gaan als je naar zijn houding keek. Maar goed. Hij had het kamp dus even achter zich gelaten om wat door Twolegplace te dwalen. Het zachte piepen van iets trok zijn aandacht en Kauhu keek op toen hij de geur van kittypet rook. De zoete geur toonde aan dat het om een vrouwtje ging en Kauhu kneep zijn ogen lichtjes samen toen hij in de verlichting een kittypet zag staan. Alleen waar haar achterpoten hoorden te zitten, zat iets anders en Kauhu kwam dichterbij om het te bestuderen. Het leek een soort ondersteuning voor haar achterpoten te zijn en Kauhu trok kort met zijn oortje. “Ik moet zeggen dat ik het wel dapper van je vind om jezelf zo ’s nachts te vertonen. Er zijn oudere kittypets met heel wat minder ballen aan hun lijf dan jij hebt,” zei hij tegen haar op een oprechte toon, een glimlach verschijnend om zijn lippen. Het compliment was oprecht, de glimlach niet. “Het doet me afvragen waarom een kittypet niet liever haar warme nest verkiest boven de koude straat.” Hij bewoog met zijn oortjes en keek haar op een sympathieke manier aan, wachtend op antwoord.