Fantasize

maybe this cage
has been a cocoon all along

Terug op plaats delict. Hier waar alles was verandert, waar hij zijn leven om had weten te draaien. Waar hij Silverwish uit de greep van een Bloodclanner had getrokken. Nu hij tussen de bomen keek, zag het er nog steeds mistroostig uit. Bloodclan waren beesten, hij wist er alles van, en ze hadden deze plek in een record snelheid weten te verwoesten. Het was dor en mistroostig. Maar tenminste hing de warme geur van dennen nog altijd in de lucht, en geur die hem mee terugnam naar de lagere oorden in de bergen, waar het loofbos overging in naaldbos, en uiteindelijk zelfs helemaal verdween als je te hoog kwam. Hij liep door het bos en het was sinister stil, hij kon bijna zijn eigen hartslag horen. Hij hoorde dus ook een andere kat aankomen. Hij spitste zijn oren en een rode kater benaderde hem. God, hij wist niet eens hoe hij heette. Rascal had duidelijk nog heel veel te leren. Een statig knikje ging naar de kater, maar hij bleef voor nu stil.

- Smouldertongue

Traag sukkelde de sukkel tussen de lange bomen door, nauwelijks oog voor zijn omgeving. Hier had Bloodclan gezeten, een gebeurtenis waar hun geliefde tijdelijke Leader mee te maken had gehad. Hoe het dan ook gebeurt was. Voor hem was het weer een herinnering aan het valse vertrouwen waar hij zo trot op geweest was. Het was een gebied wat hij lastig kon blijven ontwijken, terwijl ze wachtten op de terugkeer van prooi. Daarnaast, het was niet de enige plek waar de waarheid hem op de neus werd gedrukt. Er was een hoop veranderd, waaronder de komst van een nieuwkomer. Smouldertongue had het niet gekend, een vreemdeling in de clan. Maar Rascal had geholpen, had meegevochten en het was niet een totaal vreemde. Hij verdiende de plek in Thunderclan wel, meer dan Smouldertongue deed. Het maakte niet uit of je hier geboren was, je actief bepaalde of je het waard was. Hij had geen acties begaan, niet uit vrije wil in elk geval. Eveningstar en Thornface begrepen het. Al wist hij vrijzeker dat hij het bij de huidige Leader verpest had en alle woede die ze naar hem zou voelen vergaf hij zonder na te denken. Niet dat hij het recht had daarvoor. Een bruinwitte kater verderop trok zijn aandacht, de broer van Eveningstar en hun nieuwe clanlid. Smouldertongue wist niet of hij er naar moest gaan, of hij dat wel mocht. En toch deed hij het. Rascal had hem al gezien en knikte naar hem, statig. Tja, waarschijnlijk had zijn zus al iets laten vallen over de stommerik van de clan. Smouldertongue begreep wel dat Rascal geen interesse in hem had. ''Hey''mompelde hij, wachtend totdat hij werd weggestuurd of de andere zelf ging.

maybe this cage
has been a cocoon all along

Rascal wist niet echt wat hij met hem moest. Hij zei hey tegen hem en Rascal zijn ongemakkelijke zelf kwam weer een beetje omhoog. Hij wist gewoon nog niet hoe hij zich moest presenteren. Moest hij nederig zijn? Dankbaar? Of juist alsof hij hier al thuis hoorde, zelfverzekerd en doen alsof alles de normaalste zaak van de wereld was? Maar dat was het niet. Hij wist het, en deze kater waarvan hij verdomme nog steeds de naam niet wist, wist het. ‘Hoi,’ miauwde hij terug. Hij vertikte het om te zeggen dat hij geen idee had wie het was, daar was hij dan wel te trots voor. Hij deed net alsof er niets aan de hand was. Zijn blik bleef onleesbaar, en zijn schouders recht. ‘Het gebied komt wel bij,’ miauwde hij optimistisch, terwijl hij naar de stille grond keek. Het was nog altijd groen, maar de afwezigheid van prooigeur was wat het zo dood deed lijken.