Youth

Jagen was een belangrijk iets, dat wist hij. Hij kon het al een paar maanden, want zijn grote broer vond het belangrijk dat hij goed leerde overleven. Toch was hij met 6 moons nog lang niet de beste. Daarom bevond de kleine kater zich tussen het met sneeuw bedekte gras. Een muisje zat een paar staartlengtes van hem vandaan. Hopelijk zou hij het kunnen vangen. Hij wilde zijn broer niet teleurstellen. Met een lichte schud van zijn achterwerkje sprong Emil naar voren, zijn poten uitgestrekt en zijn nagels uitgeklapt. Hij zuchtte geïrriteerd toen de muis weg kwam. Snel sprong hij erachteraan, maar het diertje verdween in een holletje diep in de grond. Emil probeerde er met zijn pootje in te gaan, maar hij kon geen muisje voelen. Gefrustreerd kwam hij weer overeind, en zijn snoetje stak plots in een gek ruikende plant. Oh, wat was dat?

Lukas

Al wandelend door het uitgestrekte landschap vulde een borrelplankje aan geuren zijn neus. Hoewel er veel interessants tussen zat dat tijdens een andere activiteit zéker zijn aandacht opgeëist had, moest hij gefocust blijven. Zijn maag rammelde, en als hij niet snel iets ving zouden hij en zijn jongere broertje zeker honger lijden. Bovendien was het van groot belang dat Emil zo snel mogelijk zelfstandig leerde te zijn. Hun bestaan was onzeker, en Lukas huiverde bij de gedachte dat zijn kleine broertje zou verhongeren omdat Lukas hem niet op tijd had leren jagen. Zijn blik gleed naar waar het jonge katje naast hem een moment geleden nog liep, maar hij vond alleen sneeuw. Shit. Zijn hart stopte even en paniek greep hem bij de keel. Zijn gedachten gingen meteen naar het ergste scenario. Wat als hij hem nooit meer terug zou vinden? Wat als door zijn onoplettendheid een jonge kat, een jonge kat waar hij de volle verantwoordelijk voor had, de dood vond? Lukas forceerde zichzelf diep adem te halen. Paniek zou zijn broertje niet terugbrengen. Iets gekalmeerd zocht hij naar de bekende geur van Emil. Hebbes. "Emil!" Hij rende het geurspoor achterna totdat hij het zwart-witte katertje zag. Hij stopte met rennen en slaakte een zucht van verlichting. "Pfff, Emil, ik schrok me do-" De woorden bleven op zijn tong hangen toen hij zijn broertje met zijn kleine schattige snoetje, pats boem, recht in een giftige plant zag. Kan hij nou niet één seconde rust krijgen? "EMIL!"

'Emil!' Hij hoorde de stem van zijn broer achter hem. Emil draaide zijn oortje naar achteren, maar bleef met zijn snoetje bij de plant. Het rook lekker. Hij keek toch even op met zijn licht bruine ogen toen de witte vacht van zijn broer in zicht kwam. Hij zei iets over schrikken, maar kapte zichzelf af. Om vervolgens heel hard te roepen. 'EMIL!' Het jonge katertje schrok van de plotselinge stemverheffing van zijn broer en schoot naar achter. Zijn oortjes draaide naar achter en met grote ogen keek hij hem aan. 'W-Wat..?' vroeg hij onschuldig. 'S-Sorry dat ik het muisje niet heb kunnen vangen...' Zijn ogen gleden naar beneden, beschaamd om zichzelf. Hij had Lukas zo graag trots willen maken.

Emil schrok van zijn stemverheffing en schoot naar achteren. Met gekantelde oortjes keek hij hem aan. 'W-Wat..?' Ah shit, was hij te heftig geweest? 'S-Sorry dat ik het muisje niet heb kunnen vangen...' Lukas fronste, waar had zijn broertje het over? "Dat is okay," hij stapte dichter naar het kleine katertje toe. "Ik vang ook niet alles." Lukas richtte zijn blik naar het plantje waar Emil enkele seconden geleden nog met veel plezier aan zat te snuiven. "Emil, let op!" Dag broer (mama) Lukas, hallo mentor Lukas. Hij knikte in de richting van het plantje. "Deze plant is giftig, je mag deze nooit eten." Bezorgd keek hij naar zijn broertje. Hij wilde niet dat Emil zich dom voelde, dit was volledig Lukas' eigen fout. Als hij hem eerder over verschillende planten had geleerd, was het vandaag nooit bijna misgegaan. Dit voelde als een wake-up call. Lukas kon hem nauwelijks alleen laten, tenminste niet totdat hij zijn broertje meer had geleerd. Hij moest goed blijven nadenken wat Emil allemaal aankon, voordat het mis kan gaan. Hij huiverde bij de gedachte.