[Open] Some problems don't have a solution

Iets stoorde haar. Ze probeerde weer eens te jagen, maar er was een hele irritante bromvlieg die maar niet weg wou gaan van haar oren. Met haar korte poten mepte ze er naartoe, maar het hielp maar niet, die domme vlieg kwam steeds terug. Al happend sprong ze omhoog, enkel om slecht op poten te belanden en te struikelen, waardoor de prooi waar ze op aan het jagen was weg was gerend. “Meneer. De. Bromvlieg”, haar blik keek heel gefrustreerd naar het dikke zoemende insect. “Would you mind?!”. Het was niet dat het de vlieg iets kon interesseren. Het bleef maar rond haar zoemen, als het irritante beest dat het was. Opnieuw probeerde ze er naartoe te meppen, maar het ging niet weg. Waarom wilde het niet van haar weg gaan? Ze liep wat meters verderop maar het bleef haar maar volgen. De kattin zuchtte gefrustreerd en liet zich op haar kont vallen. Dit had geen zin.


OPEN

Hij had geen idee gehad wat hij aan zou treffen in het territorium, maar wist niet goed of dit was geweest wat hij verwachtte. Hij zag een van de andere warriors een poging doen om een bromvlieg te pakken. Welke blijkbaar snel uit bereik ging en de warrior alsnog bleef volgen. Een kleine glimlach verscheen op zijn lippen, terwijl hij naar de warrior toe liep en een keer met zijn poot naar de vlieg uithaalde, welke net buiten bereik ging. "vervelend ding," Merkte hij op.

Hoe kon ze ooit haar jachttechnieken weer ophalen wanneer irritante vliegen haar maar bleven storen. Om een prooi te vangen moest je alert en geheim zijn; zodat de prooi je niet zag, maar wel elk moment kon gepakt worden. En dat ging niet wanneer een dikke bromvlieg zoveel afleiding creëerde. ‘Vervelend ding’, hoorde de grijze kattin opeens en keek naar diegene die het had gezegd. Ah, het was Dustspirit. Heel goed kende ze de kater niet maar hij was in ieder geval vriendelijk. “Jup… Ik kan me niet goed focussen op het jagen door dat irritant ding”, ze kneep haar groene ogen weer fijn en volgde met haar blik het dikke zwarte zoemende insect dat net naast haar gezicht aan het vliegen was. Met haar korte poot probeerde ze ernaar te slaan zodat het weg zou gaan… maar het lukte haar niet. “Kwam jij eigenlijk ook om te jagen?”, vroeg ze vervolgens, proberend zichzelf af te leiden van die vlieg - en ook van het beschamende feit dat ze net gefaald had het te pakken.