L.O.V.E [event]

Onderwerp: Re: L.O.V.E [event] do 3 jun 2021 - 19:08

The point is not the bearing of suffering.

Kinderen.. Ze zuchtte zacht, wachtte in stilte tot ze tot de orde werden geroepen. Niet dat zij niet popelde om het te doen, sterker nog ze wou ze een draai om hun oren geven. MAar ze wist wel beter, zachtjes knikte ze Blaze dan ook toe die zijn kroost en bij zich riep. Voor ze naar Wolfstar's lichaam toe stapte. Ze had de ruimte gegeven voor zijn directe vrienden en familie en stopte zachtjes haar neus even in zijn vacht. Respectabel en kort, nog altijd onzeker van hoe de clan dacht over wat zij en wolf waren, konden zijn. Hij was haar vriend geweest, haar leader. "Jaag wel in Starclan." Fluisterde ze hem zacht toe en nam afstand van het lichaam. Knikte stilletjes haar condoleance naar Rabbitcharm voor ze plaats maakte voor hen die nog afscheid moesten nemen. Hen die bij hem zouden blijven door de kille nacht.

The point is how it is borne.

xoxo

There's a grain of truth in every fairy tale

Onderwerp: Re: L.O.V.E [event] do 3 jun 2021 - 19:41

_{Sparkkit had heerlijk in zijn nest gelegen, maar toen hij wakker werd, was iedereen opeens weg. Hey! Waren ze nu zonder hem op avontuur gegaan? Wat een stommerds, wat gemeen zeg! En ze waren nergens te bekken. Totdat hij een heleboel stemmen buiten hoorde. Wat een commotie! Daar moest hij ook kijken. Dus op dappere pootjes, wandelde hij naar buiten, knipperend tegen het felle licht, maar hij was buiten. En wat hij aantrof, wat wonderbaarlijk. Een kat op bloemen, en om hem heen stonden zijn broer en zus. Sparkkit wilde zich ook erheen haasten, totdat er enkele boze stemmen klonken. Een boze middelgrote kat, en niet veel later klonk papa's stem, en hij was niet blij. Sparkkit zijn ogen werden groot en hij hoorde hoe ze terug naar de nursery moesten. Sparkkit besloot ze halverwege tegen te komen. ‘Ohhhhh!’ miauwde hij met beschuldigende ogen aan. ‘Jullie hebben papa boos gemaakt!’ miauwde hij, toch een beetje onder de indruk, maar ook een beetje pestend. Zij lekker wel, haha! ‘Stouterds!’ giechelde hij vervolgens.}

I've never have been one to
half-ass shenanigans

Onderwerp: Re: L.O.V.E [event] vr 4 jun 2021 - 9:02

Tumblekit werd echter al snel weggeslagen door een apprentice die volledig overstuur schreeuwde dat dit helemaal geen prooi was. Het slungelige katertje keek met grote kittenblauwe ogen op en deinsde snel achteruit, weg van de slaande poten en het boze geroep. Oh, dat wist hij helemaal niet! Crowkit leek hem te proberen verdedigen en vanaf zijn veilige afstand juichte hij haar toe. Ja, go Crow, maak hem in! Maar toen kwam papa erbij. Tumblekit glimlachte naar de grotere kater, maar die leek niet heel blij te zijn. Blijkbaar was dit een 'vigil', wat dat ook moge zijn. De kitten wou het vragen, maar werd toen al terug mee geloodst naar de nursery. Onderweg kwamen ze ook Sparkkit tegen. Zijn broertje mauwde lachend dat ze papa boos gemaakt hadden. "Ja, ik weet niet goed waarom, weet jij wat een 'vigil' is, Spark? Blijkbaar heeft het niets te maken met prooi wat wel jammer is want het zag er een mooie grote prooi uit maar toen ik dat zei werd iedereen heel boos op mij..", vertelde hij aan zijn broertje, vrolijk babbelend, niet doorhebbend dat dit een heel ernstig moment zou moeten zijn. Nee, daar had hij nog geen concept van. Dat moest hij allemaal nog leren.

Tekening op het setje is van beer <3

Onderwerp: Re: L.O.V.E [event] vr 4 jun 2021 - 10:29

Crowkit

"Never ever mistake her silence for weakness.
Remember that sometimes the air stills, before the onset of a hurricane,"

Adrenaline sudderde door haar lijfje heen, zo boos had ze zich nog niet gevoeld. Waarom voelde ze zich zo? Was het opdat ze veel om haar broertje gaf? Ze zou het niet toegeven, maar dat was het waarschijnlijk. De kleine meid liet haar kopje wat zakken, maar de pieken haar bleven strak de lucht in hangen. Ze ontblootte haar hoektandjes, die nog niet eens goed door waren gekomen. Ze had amper tanden, opdat ze nog een baby was, maar iets in haar liet haar overschakelen in deze expressie. Ze beefde, ze beefde zo hard. Alsof alles teveel voor haar was. Ze wilde schreeuwen, roepen, gillen, maar er kwam geen geluid uit haar lijfje. Ze zag rood, ze zag o zoveel rood, alsof dit het enigste was dat er was. Ze gromde even, haar nageltjes doorboorden niet eens de aarde onder haar pootjes, ze was zo zwak. Ze konden doen met haar wat ze wilden, maar niet met Tumble. Het was een druppel.
Haar naam. Alsof ze uit een trans werd gerukt, viel haar gezicht terug in een neutrale plooi. Boze ondertonen waren terug te vinden op haar gelaat, maar de echte razernij was er niet meer. Haar kittenblauwe ogen schoten naar haar vader, die boos leek te zijn op hun. Ze fronste, niet snappende waarom ze juist boos was op hen. Wat hadden ze verkeerd gedaan? Die pestkop had Tumblekit pijn gedaan! En had geroepen op hun! Waarom deed papa niks? Na enkele tellen viel haar bekje open, haar oortjes werden in haar nek gelegd terwijl ze opkeek naar de man die hun aan het afkraken was. Als een breekbaar speeltje werd ze in de hand genomen en verpulverd, haar gelaat brak, haar expressie brak. Wat gebeurde er?

Een paar tellen tikten voorbij waarbij de kleine meid bleef staan waar ze stond, enkel starende naar de rode kater die tegen hun bezig was geweest. En toen... Toen sloeg haar gezicht terug in een boze plooi. Met een forse tred wandelde ze naar Blazesong toe, tilde ze haar kopje op, de ander koppig en boos aankijkende. Ze voelde zich bedrogen, en wat een les had moeten zijn op respect had haar juist iets anders geleerd; vertrouw papa nooit, hij is er niet voor jou. Ze klemde haar kleine kiezen op elkaar, nog onder ontwikkeld en te klein om schade toe te richten, en draaide haar kopje weg van hem. Zonder de ander nog iets te zeggen slenterde ze achter Tumblekit aan. Haar gedachten maalden over de expressie en woede die haar vader naar hun had gegooid en nog steeds snapte ze het niet. Maar met elke nieuwe seconde die voorbij tikte leek een nieuwe zekerheid van een bepaald verraad door te dringen. Haar kittenblauw ogen dwaalden af naar de apprentice die had geroepen op haar broertje. Als haar vader het niet ging doen, dan zou zij het wel doen.
Toen Sparkkit naast hun kwam lopen, schoten een paar giftige kijkers zijn kant op. Haar kittenblauwe ogen hadden een blik van verdriet en woede in zich, alsof ze elk moment kon beginnen huilen. Maar dat deed ze niet, Crowkit wilde niet huilen. "Houd je bek Spark!" beet ze dan ook boos naar het rode katertje, voordat ze snel voorbij haar broers liep en de nursery in verdween. Ze wist niet wat ze moest denken, wat ze moest voelen. HOe moest je omgaan met deze emoties? Ze wist het niet.

Topic uit, Vervolg

Crowpaw

Onderwerp: Re: L.O.V.E [event] za 5 jun 2021 - 14:35

Poppykit

Ze wilde nog een keer porren, maar de stem van Oom Bee stopte haar. De woorden die haar oom ineens heel streng sprak vertelden haar niets. Ze wist wel dat hij boos was en dat maakte haar eigen vachtje omhoog pieken. Ze richte een opstandige blik naar de rood-witte kater, eentje die zei dat ze er in een seconde zo tegen in zou gaan, maar ze werdt afgekapt door een andere kitten die riep dat ze papa boos hadden gemaakt. Poppykit volgde de rest terug naar de nursery toe, waar Crowkit ineens boos naar toe was gestampt.
Voor de goede orde duwde ze haar snoetje nog in het gezicht van de ene kitten die had lopen joelen. “Jij irritant!” vertelde ze hem stellig voordat ze hard voorbij hem duwde, Crowkit achterna. Ook al was haar nichtje soms irritant, dan was ze altijd nog beter als die twee neefjes van haar.

Tag @[ uh fam <3 ]

❅

Onderwerp: Re: L.O.V.E [event] ma 7 jun 2021 - 20:24

In stilte had ze hem uitgegraven, was ze met haar toekomstige leader en Ashenpatch bezig geweest. Het bloed aan haar poten werd besmeurd met aarde, bruin zoals ze heel vaak waren geweest. Haar ogen waren glazig, van verdriet, maar ook van zoveel meer. Vannacht, vannacht zou ze rouwen. Vannacht was ze nog even Rabbitpaw, die de kat waar ze al haar hele leven zo ontzettend verliefd op was geweest had zien sterven. Die met hem aan het spelen was geweest, en hem toen in een ongeluk was verloren. Nu hij in het kamp lag, likte ze zijn vacht schoon, lag ze naast hem zoals ze zo vaal had gedaan in zijn den. Maar hij omhelsde haar niet, hij was even koud als het ijs dat ze in zich voelde. Ja, vanavond zou ze rouwen, vanavond zou ze al het verdriet voelen. Maar morgen, morgen had ze gewonnen. Dan was ze Rabbitcharm, en dan was alles anders.

L.O.V.E [event] - Pagina 2 Dcn7dpx-3a391222-caf9-483d-97b3-3c2aeca5c100.png?token=eyJ0eXAiOiJKV1QiLCJhbGciOiJIUzI1NiJ9.eyJzdWIiOiJ1cm46YXBwOiIsImlzcyI6InVybjphcHA6Iiwib2JqIjpbW3sicGF0aCI6IlwvZlwvMmY1Y2YyMjUtM2ZlZC00MmUyLTgxOWEtNmI5NjYyMmU0MzRmXC9kY243ZHB4LTNhMzkxMjIyLWNhZjktNDgzZC05N2IzLTNjMmFlY2E1YzEwMC5wbmcifV1dLCJhdWQiOlsidXJuOnNlcnZpY2U6ZmlsZS5kb3dubG9hZCJdfQ