When enough is enough

Onderwerp: When enough is enough za 28 aug 2021 - 22:00

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantpaw had besloten dat ze niet meer in dezelfde den als Newtspark wilde slapen. Het was al erg genoeg dat ze de hele dag samen met de flamepoint moest zijn, ze wilde haar nachten ergens liggen waarbij ze niet elk moment wakker kon worden gemaakt met een snauw. Het was vermoeiend genoeg om de Medicine Cat Apprentice te zijn, dat ze een Mentor had die haar haatte maakte het er niet beter op. Langzaam stapte de jonge kattin op Eveningstar af voordat ze haar kop in diens schouder drukte. 'Ik wil niet meer in mijn den slapen. Newtspark kan alleen maar schreeuwen. Ik mis Rousebell.' Mauwde de kattin zacht en resoluut.

-Eveningstar eerst

❅

Onderwerp: Re: When enough is enough zo 29 aug 2021 - 14:25

Het was toeval dat ze net in de den onder de high rock was. Het was haar slaapplek nog niet. Ze sliep nog steeds met Bearkit en Beetlekit in de nursery. Dat liet ze ook zo. Totdat haar kittens er klaar voor waren om apprentice te worden. Er was al te veel gebeurd in hun leven. Dat hele kleine dingetje, al was het misschien nog zo klein, wilde ze bij hun vertrouwd laten. Ze was wat dingen aan het overpeinzen, dan ging ze wel even bij haar kinderen weg. Ze wilde niet dat ze de boosheid die soms door haar heen raasde zouden zien, dat ze de trek om haar mond zouden opmerken. Ze wilde ze niet nog verder kapot maken. Ze schrok een beetje toen Remnantpaw ineens binnen kwam en direct haar kop in haar vacht drukte. Wat nu dan? Ze miauwde iets over niet meer in haar den willen slapen, dat Newtspark alleen maar schreeuwde en dat ze Rousebell miste. “Remnantpaw.” Miauwde ze helder, maar duidelijk. Niet hard of bitter, maar wel een stem die geen tegenspraak duldde. “Het is ook jou taak om de zieken en gewonden in onze Clan te verzorgen, dag en nacht. Of je Newtspark nu leuk vind of niet.” Even liet ze een pauze vallen, om haar woorden bij de jonge kattin te laten bezinken. “Maar ik zal wel met Newtspark gaan praten, want schreeuwen is niet goed. Zeker niet in zo’n kwetsbare den als die van jullie.” Dat ze ruzie hadden of het niet klikte, was tot daar aan toe. Ze hadden het met elkaar te doen en daarmee klaar, maar het ging niet alleen om hun. Er lagen zieke en gewonde katten in die den, die op hun zwakst waren. Ze zou het niet tolereren dat hun dit gedrag begonnen te vertonen, dat zou ze dan heel snel de kiem weer in smoren.

Onderwerp: Re: When enough is enough zo 29 aug 2021 - 15:06

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De grijze Medicine Cat Apprentice keek haar Leader niet eens aan. Ze was enkel diens den in gestoven na de zoveelste keer dat de zenuwen haar teveel werden, hoe vaak had de flamepoint haar niet huilend weg laten rennen? Zonder een excuus of uitleg, te vaak om op een poot te kunnen tellen. 'Remnantpaw.' Mauwde de zilvergrijze kattin helder, de stem was krachtig genoeg om de oortjes van de jonge kattin naar haar toe te richtten al hield ze haar kop nog steeds in diens schouder gedrukt. 'Het is ook jou taak om de zieken en gewonden in onze Clan te verzorgen, dag en nacht. Of je Newtspark nu leuk vind of niet,' Mauwde de oudere kattin waardoor Remnantpaw haar aan keek en tranen in haar ogen verschenen. Het was niet het probleem dat ze voor haar Clan moest staan, daar was ze niet bang voor. Thunderclan was haar focus, de angst die ze had was voor haar mentor. Het hield haar tegen om te leren. 'Ze is altijd boos. Altijd.' Murmelde de jonge kattin vermoeid voordat ze zich prompt verloren op de grond liet vallen en haar ogen naar haar poten gleden. Hoe moest ze voor een Clan zorgen als ze alleen maar de boze stem van Newtspark hoorde, dat terwijl Beetlekit en Bearkit haar ook nodig hadden. Beetlekit was een van haar vrienden voordat ze waren meegenomen. Ze was beschermend, ze had zichzelf toch bewezen door meteen naar de kittens te gaan, de zwakken te helpen toen Eveningstar haar levens ging halen. 'Maar ik zal wel met Newtspark gaan praten, want schreeuwen is niet goed. Zeker niet in zo’n kwetsbare den als die van jullie,' Remnantpaw knikte langzaam en drukte haar rillende lichaam tegen de Leader aan zoekende naar bescherming van de oudere kattin terwijl ze haar ogen sloot. 'Geen geschreeuw.' Smeekte ze zachtjes, zelfs zij kon er niet langer tegen, laat staan de patiënten die ze moesten verzorgen. Haar oortjes liet ze hangen voordat ze de Leader met grote ogen aan keek. Hopende dat ze zelf niet gestraft zou worden om iets waar ze weinig aan kon doen.

❅

Onderwerp: Re: When enough is enough wo 1 sep 2021 - 10:25

Ze verstrakte iets. Toen de grijze jonge poes, zich tegen haar aandrukte. Ze vond het nog steeds niet heel erg prettig om aangeraakt te worden. Zelfs niet als het was, omdat een andere kat steun bij haar zocht. Ze zei dat ze altijd boos was. “Is dat zo, of heb jij dat gevoel gewoon Remnantpaw? Sommige katten reageren nu eenmaal anders dan anderen.” Ze moest zich echt eens herpakken. Eveningstar was niet goed met jonge katten en dat was ze nog steeds niet. Het maakte haar ongemakkelijk, kribbiger. Ze had liever dat een kat zich wist te herpakken in plaats van zo overstuur te raken. Dat maakte het voor haar zeker niet makkelijker om redelijk te blijven. Ze wist dat ze dat wel moest. Dat dat van haar werd verwacht. Alleen ze moest ook eerlijk blijven. Sommige verwachtingen kon ze misschien gewoonweg niet waar maken, omdat het niet bij haar karakter paste. Omdat ze geen doorsnee leader was, maar goed wat was doorsnee. Ze wilde het beste voor de Clan, was dat niet het belangrijkste? Was dat niet de grootste verwachting die een leader ook waar diende te maken. Ze hoorde Remnantpaw smeken dat er geen geschreeuw meer moest zijn. “Nee dat sowieso niet, dat hoort daar niet. Dat is voor niemand goed.” Sprak ze toen doordringend.

Onderwerp: Re: When enough is enough wo 1 sep 2021 - 20:07

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De grijze Medicine Cat Apprentice keek haar Leader met een dankbare en ietwat verlegen blik in haar ogen aan. Het was duidelijk dat de oudere kattin zich niet geheel op haar gemak voelde met het behang van de Apprentice, aan de andere kant had Remnantpaw dit wellicht nodig. 'Is dat zo, of heb jij dat gevoel gewoon Remnantpaw? Sommige katten reageren nu eenmaal anders dan anderen.' Mauwde de oudere kattin waardoor Remnantpaw haar Leader met een somber gezicht aan keek. 'Ze heeft mij nog nooit normaal gegroet.' Mauwde ze zachtjes terwijl ze haar snorharen liet trillen en ongemakkelijk weg keek. Ze wilde niet graag melden dat haar Mentor het niet van haar moest hebben. Wellicht zat ze ook wel in een lastige situatie. Ze smeekte echter haar Leader wel om het geschreeuw te stoppen, zodat ze enkel haar focus op haar patiënten kon leggen. Haar ogen stonden kort op de grond gericht voordat ze haar oortjes spitste bij het horen van de woorden van Eveningstar. 'Nee dat sowieso niet, dat hoort daar niet. Dat is voor niemand goed.' De stem klonk doordringend waardoor Remnantpaw langzaam knikte en zich iets opzij bewoog zodat Eveningstar wat meer persoonlijke ruimte had. 'Eveningstar, is er een Elder of andere kat... Die .. die mij wat meer kan leren over.... Over.... Medicine Cat zaken? Dan.. dan bedoel ik... De dingen naast kruiden enzo...' Fluisterde ze zachtjes, want het was geen geheim dat de jonge kattin momenteel mentaal niet geheel stabiel was. Ze snapte veelal niet, en haar gesprekken met Newtspark daarover waren ook niet aanwezig te noemen.

❅

Onderwerp: Re: When enough is enough wo 15 sep 2021 - 9:54

Remnantpaw gaf aan dat ze haar nog nooit normaal had begroet. “Ik ga hier niemands kant kiezen. Ik ga niemand verdedigen, maar ik wil dit wel even gezegd hebben. Ik weet niet hoe Newtspark zich voelt over alles. Ik heb nog niet de tijd gehad om met haar te praten, maar het moet een hele stap zijn geweest. Dit is een nieuwe Clan, andere katten. Misschien heeft ze het gevoel dat ze zichzelf moet bewijzen, maar slaat ze daar een beetje in door.” Ze wist hoe dat voelde namelijk. Soms kon je dan helemaal doordraven, te ver gaan. Dan nog moest het anders natuurlijk, maar ze wilde wel beide kanten van het verhaal horen. De apprentice vroeg of er Elders waren die haar iets konden leren. “Natuurlijk. Maskheart of Cinnamonpelt misschien en je mag altijd naar de leermeesters gaan. Die zijn er niet alleen voor kittens, maar ook voor apprentices die wat hulp nodig hebben. Dat mag altijd Remnantpaw.” Miauwde ze vervolgens tegen de jonge kattin.

Onderwerp: Re: When enough is enough wo 15 sep 2021 - 14:10

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Eveningstar was streng maar meestal niet onrechtvaardig. Het was voornamelijk het feit dat de jonge Medicine Cat Apprentice zich eenzaam voelde in haar strijd tegen de wonden. Ze had de kennis niet om Beetlekit en Bearkit te helpen, had zelf ook mentaal voldoende klappen gehad en van haar werd verwacht dat ze dit alles gewoon eenvoudig op kon vangen zonder erover te spreken. Ze was zelf maar een paar Moons ouder dan de kittens van de Leader en hoewel ze wilde zag ze door de bomen het bos niet meer. Ze wist niet wat ze wilde enkel dat ze het gewoon niet snapte, dat ze eenzaam was. Afgezonderd. 'Ik ga hier niemands kant kiezen. Ik ga niemand verdedigen, maar ik wil dit wel even gezegd hebben. Ik weet niet hoe Newtspark zich voelt over alles. Ik heb nog niet de tijd gehad om met haar te praten, maar het moet een hele stap zijn geweest. Dit is een nieuwe Clan, andere katten. Misschien heeft ze het gevoel dat ze zichzelf moet bewijzen, maar slaat ze daar een beetje in door.' De grijze kattin hield haar kopje schuin en neeg somber haar kop terwijl ze langzaam met haar staart zwiepte. 'Ze mist haar Clan.' Murmelde de kleine Medicine Cat Apprentice. Iedere kat zou diens Clan missen, dat was niet meer dan normaal.

Remnantpaw had haar Leader en Deputy ook gemist, zelfs al waren deze in de afgelopen Moons veel veranderd. Enkel het feit dat er nu weer iets van stabiliteit terug kwam in de Clan zorgde ervoor dat ze zich iets meer uit kon laten, dat ze wist met wie ze kon spreken. Zelfs al zou Eveningstar het wellicht niet altijd met haar eens zijn en andersom. 'Natuurlijk. Maskheart of Cinnamonpelt misschien en je mag altijd naar de leermeesters gaan. Die zijn er niet alleen voor kittens, maar ook voor apprentices die wat hulp nodig hebben. Dat mag altijd Remnantpaw.' Mauwde Eveningstar waardoor de grijze kattin langzaam knikte. Haar amberkleurige ogen gleden naar die van de Leader voordat ze langzaam opstond. 'Wie zou jij aanraden?' Fluisterde ze zachtjes, immers waren de leermeesters natuurlijk allemaal in iets anders gespecialiseerd. Aan de andere kant waren Cinnamonpelt en Maskheart beide erg ervaren. Van alle katten kon ze wel wat leren. Uiteindelijk. Zelfs van Newtspark, hoe erg de Medicine Cat van Shadowclan haar soms ook pijn deed.

❅

Onderwerp: Re: When enough is enough di 21 sep 2021 - 16:00

Ze knikte toen Remnantpaw aangaf dat ze haar Clan miste. “Ik had niks anders verwacht.” Miauwde ze toen. “Dat zou iedereen hebben die ergens anders terecht komt, als je je na een poosje maar weet aan te passen.” Vervolgde ze. Toen vroeg Remnantpaw wie zij zou aanraden om haar te helpen. Ze keek de jonge kattin weer aan. Ze had daarnet toch al meerdere goede opties gegeven, maar blijkbaar was dat nog niet voldoende voor Remnantpaw. Had ze nog meer houvast nodig. Nou vooruit, voor deze keer ging ze dat geven. Omdat de jonge kattin er echt zo doorheen zat. Anders had ze het haar haarzelf uit laten zoeken, dat was vaak de manier waarop je het meeste leerde. “Ik zou één van de masters doen. Dat zijn de katten waarin ik het meeste vertrouwen heb. Brokentail zou een goede optie zijn.” Raadde ze haar medicine cat apprentice aan.

Onderwerp: Re: When enough is enough di 21 sep 2021 - 19:13

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Het was goed dat ze haar Leader kon spreken. Voor even niet alleen was in haar gedachten en zelfs al was de kattin niet de meest moederlijke kat in haar Clan, ze snapte in ieder geval de nood aan begeleiding. Ze had dingen gebracht in de Clan die hoog nodig waren, een soort rust. Een rust die Remnantpaw niet meer gewend was, ze was een kitten geweest toen de Clan uiteen was gevallen door Stagtine. De kater die voor enkele dagen haar Mentor was geweest. Echter wilde ze niet aan hem denken. Ze had een andere kat om mee samen te werken, en die was in haar ogen niet veel beter. Rousebell had nooit gewond moeten raken. 'Ik had niks anders verwacht.' Mauwde de grijs gestreepte Leader waardoor Remnantpaw haar ogen naar de grond liet glijden. 'Dat zou iedereen hebben die ergens anders terecht komt, als je je na een poosje maar weet aan te passen.' Vervolgde de oudere kattin waardoor Remnantpaw haar met grote ogen aan keek. 'Wat als een Medicine Cat Apprentice mij ooit nodig heeft?' Ze verwachtte het niet maar wist ook dat het altijd kon gebeuren, zoals met Rousebell. Ze was echter nog lang niet klaar om een jonge kat op te leiden, de helft van de tijd wist ze nog niet eens wat ze zelf deed.

'Ik zou één van de masters doen. Dat zijn de katten waarin ik het meeste vertrouwen heb. Brokentail zou een goede optie zijn.' Raadde Eveningstar haar medicine cat apprentice aan. Remnantpaw knikte langzaam voordat ze haar ogen naar haar poten liet glijden en een zacht zuchtje haar lippen verliet. 'Oke,' Ze kende de kater niet goed, wellicht omdat het systeem van leermeesters nieuw was, sinds Eveningstar niet zoveel rondom kittens wilde hangen. 'Dankjewel,' Het was niet veel meer dan een fluistering.

❅

Onderwerp: Re: When enough is enough wo 3 nov 2021 - 10:26

Remnantpaw vroeg wat ze moest doen. Als een medicine cat apprentice haar ooit nodig was. De blik in haar felgele ogen richtte zich op de jonge kattin. “Dan kom je daar ook wel weer uit Remnantpaw. Zo ver is het nog niet. Soms moet je gewoon een paar keer op je neus vallen om te leren. Niemand doet het in één keer goed. Dat verwacht ik niet van je, dat verwacht StarClan niet van je. De enige die dat verwacht dat ben jezelf. Vraag niet te veel van jezelf.” Miauwde ze toen tegen haar. Daarna bedankte ze haar. Ze gaf haar een kort knikje. “Geen probleem. Hopelijk heb je er wat aan.” Er vormde zich even een klein glimlachje rond haar lippen, iets wat niet vaak bij haar gebeurde. “Nou hup hup, weer aan het werk.” Vervolgde ze snel.

Onderwerp: Re: When enough is enough do 4 nov 2021 - 15:29

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

De jonge Medicine Cat Apprentice was vastbesloten om zo snel mogelijk Newtspark buiten de Clan te hebben. Ze kon haar gewoon niet hebben, misschien was het ook omdat ze zelf gevoelig was en de angst dat iemand een kitten of andere Apprentice pijn zou kunnen doen haar al misselijk maakte. Niet dat ze dit uit kon leggen, ze snapte zelf de helft van de tijd niet eens waarom ze zo reageerde, ze was jong. Daar was alles misschien ook mee gezegd, de jeugd en het opgroeien was nooit eenvoudig. Zeker niet in deze tijden, als er ooit al eens makkelijke tijden waren geweest. 'Dan kom je daar ook wel weer uit Remnantpaw. Zo ver is het nog niet. Soms moet je gewoon een paar keer op je neus vallen om te leren. Niemand doet het in één keer goed. Dat verwacht ik niet van je, dat verwacht StarClan niet van je. De enige die dat verwacht dat ben jezelf. Vraag niet te veel van jezelf.' Mauwde de Leader tegen haar waardoor de kleine kattin langzaam knikte. Het was wellicht iets dat ze van zichzelf verwachtte, perfectie. Ze wilde zo graag bewijzen dat ze het goede kon doen, dat ze beter was dan Newtspark geloofde. Die bewijs drang kon haar maken en breken. 'Geen probleem. Hopelijk heb je er wat aan.' Remnantpaw knikte voorzichtig terwijl ze de warme blik van de ander ontving en een dankbaar gesnor over haar lippen viel. 'Nou hup hup, weer aan het werk.' Vervolgde de oudere kattin snel waardoor Remnantpaw haar kop schuin hield en zich omdraaide. 'Zou je tijdens de start van Leaffall een paar Warriors aan mij kunnen lenen. Tegen die tijd moet ik de den weer opnieuw vullen en ordenen, plus de wanden checken.' Ze had immers het vermoeden dat er een klein lek in een van de wanden zat, alleen het weer was momenteel te goed om er zeker van te zijn.

❅

Onderwerp: Re: When enough is enough vr 19 nov 2021 - 11:18

Remnantpaw vroeg of ze tegen Leaffall wat warriors kon uitlenen. “Uiteraard.” Miauwde ze toen rustig. “Zulke dingen hoef je mij niet te vragen. Je mag me dat gewoon mededelen. De Medicine cat’s den is belangrijk. Als daar iets voor nodig is, dan is dat nodig. Wanneer het zo ver is geef dan maar aan hoeveel je er nodig hebt en ik zal Spottedrain zeggen die warriors dan niet in te plannen in de patrols.” Vervolgde ze tegen de jonge kattin. Toen gaf ze haar nog een knikje en verliet zelf ook de den om weer even haar kittens te checken in de nursery.

[topic uit]