Ready or not, here I come

Onderwerp: Ready or not, here I come wo 9 feb 2022 - 21:14

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf was behoorlijk streng naar de jongere katten die haar den wilden betreden. Wellicht ook omdat ze de planten en de niet wetende katten wilde beschermen tegen mogelijke gevolgen van het gebruiken of aanraken van de verkeerde plant. De meeste planten die ze in de buurt had liggen waren niet perse gevaarlijk maar alles kon gevaarlijk zijn in de verkeerde poten. Kijk naar Stagtine, die was gevaarlijk, waardoor Thunderclan in gevaar was geweest. Aan de andere kant kon elke kat gevaarlijk zijn, zolang diens motivatie er was om anderen onderuit te werken of juist op te bouwen. Teveel motivatie was misschien ook een ding, dat laatste had haar hier gebracht. Als volleerde Medicine Cat, zelfs een Moon jonger dan een van de andere Medicine Cat Apprentices. Ze had nog veel te leren, voordat ze misschien in staat was een Apprentice op te leiden, iemand die haar pootstappen kon volgen. Waar een Warrior altijd de vraag zou hebben of hij of zij ooit een Apprentice kon opleiden was het bij haar enkel de vraag wanneer. Er was namelijk maar één Medicine Cat in Thunderclan en de herhaling van Newtspark was niet iets waar zijzelf op zou wachtten. Nee, tegen de tijd dat Starclan de juiste kat zag, zou zij het vast te horen krijgen en klaar moeten zijn ervoor.

Remnantwolf stopte snel met lopen toen ze een kitten uit de Nursery zag verschijnen, zoals gewoonlijk liep ze haar ronde altijd langs de Nursery, door naar de Eldersden voordat ze wat te eten zou pakken. Eten deed ze zo min mogelijk waardoor ze momenteel waarschijnlijk te dun genoemd kon worden. Spottedrain had haar wellicht toestemming gegeven te eten maar ze kon toch niets stelen uit de monden van haar patiënten? Of van kittens, of van hard werkende Apprentices. Toevallig omdat zijzelf een andere rang droeg. Aan de andere kant rommelde haar maag waardoor Remnantwolf haar kop langzaam in de richting van de kitten bewoog. 'Goldkit,' Haar stem klonk zachter dan wanneer ze zichzelf of een Clangenoot achtte te verdedigen. Vriendelijk, warm en schor. Een warme begroetting naar de warm gekleurde kitten.

- Goldkit eerst

❅

_{Jij. Je loopt altijd het zelfde rondje zodra je klaar bent met je taken in de medicine cat den. Is het een routine? Of een onbewuste trek die jezelf zonder idee aangeleerd heb? Loop je echt zo graag langs de nursury of zoek je naar een vervulling? Zit er diep van binnen een moederkriebel verborgen die juist een kat zoals jij eigenlijk niet hoort te hebben? Sussen die gevoelens als je kittens ziet van andere? Het valt me te vaak op dat je hier voorbij loopt. Bedoel, na 4 moons je elke dag hier te zien maakt het dan ook bijna onmogelijk om niet opgemerkt te worden. Je loopt veder, richting de elders. Je bent voorspelbaar. Zoals elke dag weer. Je hongerige blik op de prooistapel gaat dan ook niet voorbij. Sinds er sneeuw ligt zie ik je ogen elke keer daar op brandde. Je bent te braaf om eten te pakken, je wilt eerst dat wij gevoed zijn voor je zelf iets durft te pakken. Je wilt het wel, maar de regels dragen je anders op en wie ben jij om ze te breken? Ik zet eventjes een stap dichter naar je toe. Onderzoekend glijden mijn gouden ogen rond maar mijn gelaat verklapt niks. Enkel een onschuldig en begroetende uitdrukking is op me snuit te lezen. Je zegt me naam. De klank is zacht. Mijn lippen krullen zachtjes op maar niet te veel. Voor er woorden over m'n lippen komen pak ik eerst een stuk prooi van de stapel. Het is etenstijd, en voor mij geldt er andere regels. Ik ben een brave jongen en houdt me aan de regels. Maar ik ben ook lief naast het braaf zijn. Voorzichtig duw ik de eekhoorn richting jouw poten. ''Wilt u misschien met mij delen?'' De eerste woorden uit na je begroeting. Ze zijn beleefd maar een beetje verlegen.}

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf hield haar blik op de kitten gericht, hij was kalm. Een beetje zoals zijzelf misschien vroeger als kitten was geweest, al was ze een stukje spraakzamer. Ze had altijd al een talent voor verhalen gehad en nu met haar nieuwe taak zou ze nooit ervaren hoe het was een Warrior te zijn. Echter was het ook haar droom niet meer, haar droom was enkel zichzelf te bewijzen en dag in en dag uit ervoor te zorgen dat haar Clangenoten zonder zorgen naar bed konden. Zelfs al was het soms een eenzaam bestaan, aan de andere kant had ze de steun van Starclan, van een Medicine Cat in Starclan. Van de Clan waar ze al vaker wat onrust mee had gehad, Riverclan. Als die haar nog goed genoeg achtte, dan was ze dat en had ze geen reden om te twijfelen bij haar keuzes. 'Wilt u misschien met mij delen?' Klonk er een beleefd en jong stemmetje. Goldkit was naar haar toe gekomen met een eekhoorn waardoor ze langzaam haar lippen likte en plaats nam naast de kitten. 'Natuurlijk. Als jij hem niet alleen op kan. Jij moet nog groeien Goldkit.' Hij zou vast niet zo klein blijven als zijzelf was. Ze had een kleine bouw, maar haar karakter kon sterk zijn. Als ze de juiste motivatie en begrip had.

❅

_{Delen dat wil je enkel als ik genoeg over heb. Natuurlijk. Zo nobel ben je aan de code. Daarom heb ik expres de eekhoorn van de stapel geplukt. Z'n prooi als deze is groot genoeg om te delen met meer, laat staan als één iemand nog een maaginhoud heeft van een kitten. Ik neus de gevangen knaagdier een stukje meer de kant van je poten op en knik, met een klein glimlachje. ''Er is zat voor ons beide!'' Zeg ik, me stemmetje overslaand. Ik wil graag met je kletsen, dat is de hele reden waarom ik hier sta. Niet omdat je de eerst de beste bent waarmee ik een prooi kan delen. Met gouden oogjes kijk ik naar boven en wacht tot je me aanbod aanneemt.}

We all carry small membranes of memories within us as does nature. All life force around us are fragments of memories engraved in chips of iron, copper and silver, like we are remnants of the past

Remnantwolf glimlachte warm naar de kitten. Ze was altijd sympathiek geweest, tot het tmoment dat Thunderclan op instorten had gestaan. Toen ze de begeleidende poot nodig gehad van een ander, en die had ze laat gekregen. Te laat, aan de andere kant had het haar wel eerder Medicine Cat doen worden, eerder klaar gemaakt voor het harde leven. Heel af en toe voelde ze zich nog jong, maar op andere momenten stond ze er hoe ze er ook moest staan. Zelfverzekerd in haar kunnen als Medicine Cat van Thunderclan. 'Er is zat voor ons beide!' Verkondigde de kitten met een licht overslaande stem waardoor Remnantwolf met een trek van haar snorharen knikte. 'Laten we dan maar een plekje in de zon zoeken. Om even te zitten.' Mauwde ze met een zachte stem.

❅