We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
LEAFBARE
Season
Leafbare, -8°C - 3°C
Het blad is nu volledig van de bomen af en iedere ochtend wordt je begroet met rijp aan de takken en een kille wind. Gepaard met winterse neerslag, is het woud gehuld in een witte deken.
Onderwerp: Maybe not so alone zo 3 apr 2022 - 17:01
Scarletmacaw had zorgen, en dat was logisch. Ze was bezorgd om de Medicine Cat Apprentice, bezorgd om Routnose. Eigenlijk was ze bezorgd om iedereen die het lijk van Wisteriawisp had gezien. Ze was niet snel van haar poten geslagen maar de laatste dagen waren zwaar. Ze wist niet hoe het was met haar broer, ze wist niet wat ze kon doen. Of ze überhaupt iets kon doen en het beeld van een totaal verslagen Routnose had haar diep geraakt. Dit was dan ook de reden dat de kleine kattin langzaam, een beetje onhandig, in de richting van de vroegere Medicine Cat was gestapt en haar kop voorzichtig tegen diens schouder drukte. 'Routnose.... Ik eh... Ik weet dat ik je niet goed ken... Maar ehmmm.... Als... Als je een vriend kan gebruiken.... Ik wil er voor je zijn.' Haar ogen glinsterden eerlijk terwijl ze deze langzaam knipperde en een onhandig glimlach op haar gezicht toverde. Ze mocht normaal een grappenmaker zijn en dit was niet echt een rol die ze goed op zich kon nemen, maar dat betekende niet dat ze Routnose alleen zou laten. Ze kon er niet voor Blazestar zijn, ze wist niet hoe ze de kinderen onder controle kom houden maar ze kon wel Routnose proberen te steunen en Storkpaw. Ze schudde haar kop, misschien wilde ze er ook wel voor hen zijn omdat zijzelf niet wist wat ze moest. Behalve hopen, hopen dat alles weer goed kwam.
Onderwerp: Re: Maybe not so alone za 9 apr 2022 - 16:51
Ze had zichzelf opgekruld in haar nest, diep verborgen in de warriorsden. De rest van haar clangenoten waren vast bezig met het zoeken van de dader, maar zij had zich niet bij hen aangesloten. Ze wist dat het alleen maar tot meer wanorde zou leiden, meer pijn, meer dood. En eerlijk gezegd kon ze het niet meer aan. Toen ze het lichaam van Milkypw had gevonden dacht ze al dat ze nooit meer zou kunnen glimlachen, en toen namen ze ook nog eens Wisteriawisp van haar af. Ieder lichtpuntje werd gedoofd, en alles deed teveel zeer om weer op te staan en te bedenken dat het leven door ging. Ze had Storkpaw en Falconstrike met een holle stem om papaverzaadjes gevraagd, die ze had opgelikt om haar hoofd te ontdoen van alle gedachtes. Het bracht een roes over haar heen die niet genoeg was om haar in slaap te wiegen, maar net genoeg om het scherpste puntje van de pijn af te halen en haar hoofd te vullen met dikke, zachte wolken waar de stem van Scarletmacaw amper doorheen kwam. Ze spitste haar oortjes, haar groene ogen glazig. "Ik ben oké, bedankt.." klonk haar stem hol en afwezig, amper op deze wereld door de medicijnen. Ze wilde alleen zijn, of met Wisteriawisp.
It is both a blessing and a curse to feel everything so very deeply
Onderwerp: Re: Maybe not so alone wo 27 apr 2022 - 20:31
Scarletmacaw had over het algemeen weinig verliezen gekend. Natuurlijk ze had nooit een vader gehad maar als ze goed begreep zou ze diens afwezigheid ook niet echt missen. Daarnaast, haar broers en zussen leken allemaal het goed te doen als Warriors, al waren er nog al eens zorgen om Fallenflight en ze had het na haar zin als doodnormale Warrior die af en toe nog kitten streken uit kon halen. 'Ik ben oké, bedankt,' Mauwde Routnose hol en afwezig waardoor Scarletmacaw haar kop schuin hield en haar staart voorzichtig over de rug van Routnose liet glijden. 'Het is prima dat... Dat je niet wilt praten maar mag ik tenminste bij je blijven? Je hoeft niet alleen te zijn.' Mauwde ze zachtjes terwijl haar amberkleurige ogen blonken in het zachte licht van de den.
Onderwerp: Maybe not so alone 
zo 3 apr 2022 - 17:01
