I'm sorry but the party is over

Het begon warmer te worden. Door de warmte die in de nursery hing, kon Deathkit het al minder dan gewoonlijk verdragen als zijn siblings dicht tegen hem aan kwamen te liggen. De enige reden dat hij überhaupt hier lag, was omdat hij helaas nog altijd afhankelijk was van zijn moeder. Zijn tandjes waren nog niet doorgegroeid, dus hij had geen andere keus dan melk bij haar drinken. Zodra hij echter op prooi kon bijten, zou hij dat meteen doen. Hij hield niet van affectie en te dicht tegen iemand aan liggen. De enige van wie hij dat misschien nog een klein beetje kon verdragen, was van Mushroomkit. Gelukkig was zij niet iemand die de hele tijd affectie zocht en kon ze er een goede balans in behouden, wat het voor Deathkit een stuk gemakkelijker maakte om haar wel te mogen. Het katertje keek op toen dat hij pootstappen hoorde. Zijn gifgroene ogen gleden naar een kater die dat hij al wel vaker in de nursery had gezien, maar van wie hij niet de moeite had genomen om zijn naam te leren kennen. En dat deed hij nu ook niet, dus hij richtte zijn blik weer weg.

Soms kwam de kater wel eens op bezoek bij zijn lievelingetjes uit de nursery. Hij had er een paar die hij super leuk en schattig vond. En waar hij een klik mee had. Helaas had hij vandaag niet enorm veel tijd, omdat hij nog wat anders op zijn planning had staan dus kwam hij enkel eventjes gedag zeggen omdat hij toch in de buurt was. Terwijl hij weer naar buiten wilde gaan, werd zijn aandacht getrokken door een zwarte kitten die wat eenzaam zat. Het leek er niet op dat deze buitengesloten werd. Dan moest die het zelf willen. "Hey, Deathkit," Deathkit wat een walgelijke naam. Hij zou nooit maar dan ook nooit een kitten van hem zo gaan noemen. Een stoere naam mocht best wel zoals een roofdier ofzo, maar dood? Nee dat ging veel te ver. Zelfs voor ShadowClan. "Vind je de anderen irritant?"

De kitten keek op toen dat de kater begon te spreken en hem begroette. Hij gaf de ander enkel een knikje en wachtte tot de kater door zou lopen naar de kittens waar hij altijd mee speelde, maar het leek erop dat de kater vandaag enkel met hem wilde spreken. Hoewel dat ergens wel voor een sprankje nieuwsgierigheid zorgde, wist hij aan de andere kant ook niet zeker of hij er wel van gediend moest zijn. Hij hield immers van een stuk ruigere spelletjes dan dat hij de kater had zien spelen met de andere kittens, dus hij wist niet zeker of ze op één lijn zouden zitten. ”Saai,” piepte hij. Ja, echt saai. Ze begonnen meteen al te janken als hij ze een duw gaf of ze kropen naar hun moeder als hij ze lang aan bleef kijken. En dus keerde hij zich meestal van hun af. Hij duwde zichzelf overeind. Misschien kon de warrior bewijzen dat hij juist niet saai was. ”Uit kamp?” vroeg hij dan ook terwijl hij de ander haast op een uitdagende manier aankeek. Hij was er vrij zeker van dat de warrior hem niet toe ging staan om het kamp uit te gaan, maar hij kon het altijd proberen. Misschien school er onder dat zachte kantje van de kater ook wel een rebels kantje. En als dat zo was, wilde Deathkit dat maar wat graag ontdekken.

De mondhoeken van Littlenose vormden een kleine grijns toen de ander 'saai' piepte. Toen de young-warrior nog zo jong was, dacht hij vaak hetzelfde. Toen vond hij de anderen altijd veel te zwak of vond hij dat de anderen zich te erg aanstelden. Toen zijn ouders in zijn leven wegvielen veranderde dat, maar Littlenose kon Deathkit ergens wel begrijpen. De bruine tabby trok met zijn snorharen toen hij een uitdagende vraag kreeg. Tja eigenlijk mochten kittens het kamp niet uit. Dat was veel te gevaarlijk. Littlenose had zelf al genoeg ervaringen van hoe gevaarlijk het buiten het kamp kon zijn. "Daar ben je nog te jong voor... Alhoewel ik wel een uitzondering voor je kan maken." miauwde Littlenose bedachtzaam. Nu was de zwarte kitten nog echt te jong, maar de bruine tabby zou hem best wel voor zijn zesde moon een klein stukje het kamp uit kunnen nemen. "Nu nog niet, maar wat dacht je er van dat wanneer je vier moons bent, dat ik je dan een stukje het kamp uitneem? Twee moons eerder dan eigenlijk mag?" Dit zou de kleine kater nog best aandurven, maar dan moest Deathkit wel netjes reageren. Het was of hiermee akkoord gaan en anders niet. Dat was aan de kitten.