Running with the wind ~

Het ging heel snel na dat ze vrolijk in het water aan het zwemmen, en spelen waren. Dit was de leukste dag die Lightpaw eigenlijk had meegemaakt. Wildpaw zei dat zwemmen was als lopen was, alleen dat zwaarder. En dat klopte ook wel. Je moest met je poten in beweging blijven. Ze kwam je voor uit. En zo bleef je boven water. Dat had ze allemaal geleerd. Alleen toen ging het mis. Wildpaw kreeg water in zijn bek waar door hij bijna verdronk. Maar Lightpaw kreeg dat snel in de gaten en zwom er razend snel naar toe. Ze pakte Wildpaw bij de nekvel en probeerde zijn kopje boven water te houden. Toen ze eindelijk aan land waren wachtte Lightpaw af. Ze wist niet wat ze moest doen. Dus bleef ze maar bij hem en hield ze hem in de gaten. Voor het geval zijn hard stopte met kloppen. Of juist dat hij wakker werd. Toen hoestte Wildpaw, een klein plasje water stroomde uit zijn bek. Lightpaw had gevraagd of het met hem ging. Maar Wildpaw antwoordde niet. Hij zei enkel dat hij haar had gered. Lightpaw haar blik werd warm. 'Natuurlijk heb ik je gered. Jij bent mijn beste vriend. En voor mijn beste vriend zou ik door een bos brand rennen om je te redden,' Snorde ze terwijl ze zijn natte kopje een likje gaf. Toen kwam het humor terug. En daar hield ze van. "Ik was bijna een van mijn negen levens kwijt geraakt, bedankt Sealeaf." Lightpaw grinnikte. 'Als voor mijn clan, en mijn leader, Droppedstar,' snorde ze. Ze schudde haar dikke vacht uit en keek hem aan. 'Maar gaat het echt wel goed?' Vroeg ze. Ze was bezorgd. Dat was duidelijk te zien. Bijna stikken en verdrinken was niet niets. En daar had Lightpaw wel ervaring mee. Toen had ze Dreampaw gered. Alleen hoorde ze niks meer van haar. En dat stelde haar teleur.

Lightpaw was super bezorgd over Wildpaw. Ze wist niet zeker waarom zo erg. Ja, hij was haar beste vriend. En elke andere kat kon zien dat het goed ging. Maar toch voelde ze zich nog steeds bezorgd. En op de een of andere manier gaf ze zich zelf hier de schuld van. Ze had niet zo wild moeten doen tijdens het spelen in het water. Ze voelde zich verbonden met Wildpaw. Als of ze een of andere band hadden waar ze de betekenis nog niet van wist. Ze duwde de gedachte uit haar kop en begon zich zelf wat droger te likken. Lightpaw was nu een grote pluizen bol. "Natuurlijk, al het water is uit mijn longen en ik adem hier toch?" zei Wildpaw toen ze nog een keer had gevraagd of het echt wel goed ging. Lightpaw glimlachte. 'Okay,' miauwde ze toen. Ze was er niet helemaal zeker van. Zou Wildpaw ziek worden. Hij was tenslotte niet geschikt voor het zwemmen. En zo heel erg warm was het nou ook weer niet buiten. Straks kreeg hij wit hoest, of erger, groen hoest. Dat kon zijn dood worden. Weer duwde Lightpaw haar gedachte weg. Dit was niks voor haar om zo onzeker te zijn. O, en toen merkte ze op dat ze haar onzekerheid en angst over Wildpaw een beetje heel erg uitte. Haar blik was de hele tijd bezorgd op Wildpaw gericht. O, starclan, ze kon zich zelf nu we verstoppen in de grond. Maar dat deed ze niet. Ze toverde enkel een glimlach op haar gezicht. En toen drong het tot haar door dat het al laat begon te worden. Maar Wildpaw zei wat zei dacht. "Ik denk dat we afscheid moeten nemen.." zuchtte Wildpaw. Lightpaw knikte bedroefd. 'Deze dag is veelte leuk om een einde aan te maken,' mompelde ze. "We zien elkaar morgen ofzo wel weer hier, mijn mentor is steeds te druk voor training dus heb ik alle tijd. Ze missen mij toch daar niet." Miauwde Wildpaw. Lightpaw knikte. 'Hier, en dan zoeken we morgen wel een perfecte plek om elkaar voortaan te ontmoetten,' miauwde ze. Er was duidelijk aan haar te zien dat ze helemaal geen zin had om afscheid te nemen. Oké, het was maar voor een dag. Zo erg was dat toch niet? 'En, misschien is het handig om als smoes te verzinnen dat je een waterrat probeerde te vangen en uitgleed en zo in het water bent gevallen? En, neem deze muis maar, ik vang onder weg nog wel wat.' Ze glimlachte. Dit was het dan. Morgen zouden ze elkaar weer ontmoetten.

--Ik ben het topic nog niet uit hoor xD--