Keep running, prey, keep running~

Kalm sloop Shrewleap naar het vinkje, haar groene ogen volledig geconcentreerd op de vogel. Zijn veertjes werd gladgestreken door de snavel van haar prooi. “Daar heb je niets meer aan, joh.” Mompelde ze zachtjes, terwijl ze nog een pootstap deed. De ochtend was al snel voorbij gegaan en na een paar uur gejaagd te hebben, had ze nog steeds niets gevangen. Wat zouden de andere Warriors wel denken als ze haar het kamp binnen zagen komen met alleen maar een vinkje. Nee dus, dat was geen optie. Nog een keer verzette ze een pas en zag dat deze bijna te hard was. Het vinkje sprong op en keek een keer om zich heen, maar door het dikke struikgewas dat nog tussen hen stond, kon het haar net niet zien. Door een paar takken, die een opening maakten, kon ze haar prooi zien. De opening was net groot genoeg voor haar om doorheen te kruipen en de vogel te pakken. Als ze nou maar een stil kon zijn! Dit keer verzette ze twee passen en boog haar kop om door de opening te gaan. Ze nam een grote hap lucht en spande haar spieren al voor de sprong. Als die takken maar niet in haar vacht bleven haken, dan zou ze uren bezig zijn om al die splinters uit haar vacht te halen. Shrewleap testte nog even de lucht, om zeker te zijn dat niemand haar kon storen en keek weer naar het vinkje. Deze was bijna klaar met zijn schoonmaakbeurt en zou ieder moment kunnen vertrekken. Geen tijd meer te verliezen dus. Ze deed snel een paar passen en voordat de vink zelfs maar kon omdraaien, sprong ze al af. Wild fladderend probeerde het beestje omhoog te komen, maar haar klauwen hadden zich al bevestigd in het lijfje. Bloeddruppels stroomden over haar poten en maakten rode vlekken in haar vacht. Dat werd maar weer likken. Piepend probeerde de vink nog los te komen, maar natuurlijk was haar kracht sterker en kon het zich niet goed verzetten. Hij gaf het al snel op en stopte met bewegen. Ze boog zich voorover en verloste het beestje uit zijn lijden. “Dank StarClan dat het is gelukt..” Mompelde ze zacht en nam het beestje in haar bek, nu nog een paar meer en ze kon weer terug. Achter de struik waar ze net doorheen was gekropen begroef ze het vogeltje en schopte er wat los aarde over. Zo, dat was weer gebeurd. Haar ogen zochten haar omgeving af, alle prooi was zeker gevlucht door dat gekrijs van die vogel. Shrewleap kroop door de struiken en probeerde een geur van een prooi op te vangen. Maar het enige wat ze rook was de geur van haar Clan, en eentje daarvan was nog vers. “Hallo? Ben je er nog?” Vroeg ze een beetje eenzaam, waarom nam ze nooit iemand mee tijdens het jagen. Dan konden ze in paren werken en zouden ze misschien wel dubbel zoveel vangen. Bij die gedachte verscheen er een glimlach op haar gezicht en ging ze zitten. Degene die net langs was gekomen moest toch wel terugkomen?

Deadstorm werd wakker. Hij opende zijn ogen en keek het hol rond. Er scheen een beetje licht naar binnen. Het was nog vroeg. Hij stond op, en ontweek de warriors die lagen te slapen. Hij trippelde het kamp uit. Hij was bij het groepje bomen aangekomen. Het was heerlijk rustig. Hij klom in een boom, en ging in een groot nest liggen, hier kwam hij al vanaf dat hij klein was. Hij viel is slaap. Hij droomde over zijn kittentijd.
Deadkit liep rond, morgen zou hij een leerling worden. Ieder ander was er blij mee, maar Deadkit niet. Hij zou plichten krijgen en moeten trainen. Het vooruitzicht dat hij de rest van zijn leven gevangen zou zitten vond hij niet fijn. Hij keek rond. Nergens zag hij warriors. Ze waren allemaal naar binnen omdat het slecht weer was. Deadkit trippelde het kamp uit. Hij klom in een boom, en sprong van boom naar boom. Toen kwam hij bij een groot verlaten nest. Hij ging erin liggen. Het was lekker warm. Hij had gister zijn verleden gehoord, van zijn zogenaamde moeder. Eigenlijk verbaasde het hem niet. Ze hadden hem gevonden, net buiten het terretorium. Hij was een bloodclan, of eenling kitten. Als ze hem niet mee genomen hadden was hij nu dood. Niet dat hij dat erg had gevonden had. Hij had geen moeder en geen vrienden, al was dat laatste zijn eigen schuld. Hij snauwde de rest af. Hij wilde niet spelen, hij was niet klein meer.
Deadstorm werd wakker van het geschreeuw van een vogel. Hij keek een beetje duf uit zijn ogen. Hij schudden zijn kop om wakker te worden. “Hallo? Ben je er nog?” hoorde hij een stem vragen. Het klonk bekend. Hij keek naar beneden. Hij zag Shrewleap beneden staan. Shrewleap was een lieve poes van zijn clan. Hij sprong de boom uit en landen voor Shrewleap. 'Hey Shrewleap, hoe gaat het?' Vroeg hij, en glimlachte lief.

Haar groene ogen wisselden steeds weer van plaats, er was iemand hier langs gekomen, dat moest. Ze zou het zich toch niet hebben verbeeld? Geuren kwamen niet zomaar voorbij. Een kleine zucht ontsnapte uit haar bek, was áls ze het toch mis had? Dan zou ze hier toch eenzaam blijven zitten, niet waar? Maar toch, ze had tenminste iets gevangen. Nog steeds lag het vinkje bij haar poten, een kleine wond in de nek liet zien dat ze haar technieken niet was verleerd. Kon ze toch wel het kamp binnen komen zon der dat er naar haar werd gekeken. Ja, haar ergste nachtmerrie. Ze wilde dat alle Warriors haar steeds als en Warrior zouden zien. Geen luie Apprentice of kitten. Ugh, dat wilde ze écht niet. Een beweging trok haar aandacht. Vanuit haar ooghoeken kon ze iets zien bewegen. Met een ruk draaide ze zich om, maar er stond niemand tegenover haar. Weer mislied door haar zintuigen? Dit keer wist ze het zeker dát er iets of iemand was. Haar nekharen begonnen een klein beetje te prikkelen. 'Hey Shrewleap, hoe gaat het?' De stem kwam van voren, maar ze herkende het wel. Rustiger draaide ze zich om en staarde recht in twee rode ogen. Ze knikte naar de wat oudere Warrior [no effense, xD] en liet een voorpoot over haar oor gaan. "Deadstorm, wat brengt jou hier?" Ze zag dat er een lieve glimlach op zijn gezicht was afgetekend. Misschien konden ze wel samen jagen en hun vangst verdubbelen. Maar eerst wilde ze wel weten wat hij daar in die boom had gedaan. "Umm, heb je nog iets gevonden daarboven? Als ik het vragen mag." Ze wees met haar staart naar de tak waar de kater zojuist nog op had gezeten. Was dit nou wel een goed idee? [KORT, SORRY..]

"Deadstorm, wat brengt jou hier?" Vroeg Shrewleap. 'Uhm.. Eigenlijk niks' Zei Deadstorm. Hij wilde geen vreemde indruk wekken, en het hele verhaal had hij niet zo'n zin in om te vertellen. Hij sprong tegen de boomstronk aan en kaatste omhoog en trok een vogel uit de tak van een andere boom, Hij beet hem dood voordat hij een kik kon geven, en lande weer op de grond. 'Sorry' Zei hij en ging weer voor Shrewleap zitten. . "Umm, heb je nog iets gevonden daarboven? Als ik het vragen mag." Vroeg Shrewleap. Deadstorm zuchte licht. 'Ik laat het je zien' Zei Deadstorm. Hij klom de boom in, en ging weer naar het nest. 'Ik kom hier sinds ik klein ben' Zei hij.

(my to)