It's Magic, White Rabbit

Onderwerp: It's Magic, White Rabbit ma 28 mei 2012 - 16:52

+ Droppedpaw

Your magic white rabbit
Has left it's writing on the wall

Twee mosterdgele ogen tuurde tussen een kluit varens naar een wit konijn. Het konijn zijn donkere, rode ogen waren gericht op de omgeving voor hem. Het arme dier had de tengere, pijlsnelle jager achter hem niet opgemerkt. En toen het voorbij was, lag het konijn voor zijn poten. Zijn zwarte pelt leek zo zwart dat je hem niet zou kunnen zien met het blote oog in het donker. Zijn mosterdgele, bijna groene ogen waren scherp en zijn klauwen waren efficiënt. Ook al was hij alleen, arrogant, en een irritant beest hij kon er mee leven. Hij nam geen ‘nee’ als een antwoord, luisterde zelden naar een hogere rang. Het was algemeen bekend in de Clan dat Fallenpaw grote ambities had. Fallenpaw, Fallenpaw. Een naam die heel lang in je geest bleef steken, daar zorgde hij wel voor. Buiten zijn hoge territoriale level, kon je hem ook wel als bescheiden beschrijven. Met prooi. Hij kwam meestal maar met één prooi terug, was het niet kleiner. Met een opgeven staart pakte hij zijn konijn op en liep er mee richting het kamp die een vrij groot eind verwijdert van hem was. Hij was helemaal tot het uiteinde van zijn territorium gelopen, met als resultaat dat hij in de hoek WindClan territorium kon zien. Die slappe twijgjes, wat een waardeloze katten waren dat dan. Net als die waardeloze vlooienzakken van SkyClan, of die honingzoete watjes van ThunderClan. Hij rilde toen hij aan RiverClan dacht. Hoe konden die vishappers leven? Water was om van te leven niet om in te zwemmen. Walgend ging hij zitten en bestudeerde enkele monsters die in de verte langsreden. Toen een beweging hem de aandacht trok aan de overkant van het donderpad sprong hij omhoog en sprintte er naartoe. Hij rende simpelweg over het donderpad en landde met uitgestrekte klauwen op de kat. Hij grinnikte triomfantelijk en was zich er goed van bewust dat hij zonet zonder pardon op die WindClan leerling gesprongen was. Like I care Dacht hij simpelweg. Zijn groene ogen keken recht in die van de leerling en hij pinde hem neer. De leerling was misschien iets jonger dan hem, en was ongeveer een kop kleiner dan hem. Há, het was dat hij zich aan de Clancode hield en een moord plegen zonder reden, een moord plegen in het algemeen, al overbodig. Diep van binnen was de kleine Brightkit nog aanwezig, die nu al manen lang werd verdrukt door de donkere, duistere en arrogante Fallenpaw. Hij wachtte tot de leerling stopte met worstelen en keek hem recht in de ogen. ”Hallo daar, WindClan kit” Sneerde hij met zijn rauwe, onvriendelijke stem.

I won't be pushed aside
I will be heard
I will get what I want
What I deserve

Het puntje van zijn staart, maar echt alleen het puntje van zijn staart gaf kleine trekjes van ongeduld. Hij staarde oog in oog met een muis! Hij had het arme dier net gevangen en zat er wat mee te spelen. Dat maakt toch niks uit? Het dier was toch al mors dood. Alsof het er nog last van zou hebben. Zuchtend rekte hij zijn lange fijne poten uit. Er was niks te doen. Helemaal niks. Alle patrouilles waren er al op uit, alle apprentice's waren al met hun mentor weg om te trainen. En hij? Hij zat lekker te luieren onder de bomen. Verveeld rolde hij met z'n olijf groene ogen, en stond dan recht. Om vervolgens de muis weg te schoppen met z'n voeten.''wat zou ik vandaag weer doen?'' miauwde hij met een saaie ondertoon. Misschien zou hij de geur van de patrouilles oppikken en mocht hij mee gaan. Neej ze zouden zijn hulp toch niet nodig hebben, hij zou alleen maar in de weg lopen,zoals altijd. Dus ging hij maar es een grens check doen. Maar daar was er toch nooit iets te zien. Sinds dat ze de BloodClan hebben aangevallen, en overwonnen leek alles op z'n wieltjes te verlopen. Deels was hij daar blij om,maar deels ook niet. Er was nooit eens actie, nooit eens drama in't spel. Altijd moet alles volgens het boekje worden gedaan. Nog steeds verveeld zette hij vaart in zijn passen en kwam uit bij de grens lijn. Hij keek naar links, naar rechts. Niks te zien. Net toen hij op het punt stond weg te gaan,zag hij dat er twee felgele ogen hem aanstaarde. Of nee, waren het nou groene ogen? Verward kneep hij zijn ogen tot spleetjes om zo beter te proberen kijken. Hij zag zelfs niet dat die zwarte kat over hem naar hem liep, zo gefocust staarde hij naar z'n ogen. ''hupmh!''kwam er uit zijn mond geperst. Het stof vloog onder hen getweeen vendaan. Wat moest hij doen? Hij wist niet hoe hij moest vechten, noch verdedigen! Simpelweg ging hij maar op zij instinct af en schopte wildesweg in de maag van het dier boven op hem. ”Hallo daar, WindClan kit” hoorde hij de zwarte kater op hem zeggen. ''wat een begroeting'' miauwde hij toen hij zich los had geworsteld, en nu recht tegen over de zwarte kat stond.

Fallenpaw werd er al snel aan herinnerd waarom WindClan katten zo mager en tenger waren. Hun specialiteit was snelheid, om de snelste konijnen te vangen en zo snel als bliksem te kunnen rennen. Toen de leerling zich onder hem uit wurmde snorde hij geamuseerd en sprong achteruit. ‘Wat een begroeting’ Kwam er uit. Oh dit was er zo eentje. Dat maakte niet uit. Hij had gewoon een ingeving gehad, en had er naar gehandeld.. wat moest hij nu dan doen. Hij strekte zijn klauwen even en glimlachte gluiperig. Fallenpaw was een geboren leugenaar, en wist altijd met praatjes zich in gunstige posities te wurmen. Zijn grootste zwakte was strategieën bedenken. Die gingen bijna altijd meteen fout, maar omdat hij nog maar een leerling was interesseerde dat hem weinig. Wie had nou een strategie nodig als hij alles kon hebben wat hij wilde? Hij snoof en keek de leerling aan. Hij wist niet waarom maar wat hij zei was niet gepland ”Je wilde onze grens oversteken, nietwaar?” Gromde hij venijnig. Zijn staart ging met grote uithalen heen en weer. Terwijl een dreigend gegrom opborrelde vanuit zijn keel. Zijn groengele ogen keken recht in die van de leerling en hij gromde iets dieper. Hoewel hij zich kostelijk amuseerde en wist dat hij zo van deze kit zou winnen, kon hij het niet laten om hem eens lekker uit te dagen. Fallenpaw trok met zijn oren en ging een stapje achteruit. Ondertussen scande hij met zijn ogen en zijn neus de omgeving onopgemerkt naar WindClan krijgers. Hij kon wel zijn hele Clan wijsmaken dat deze leerling op hun territorium was gekomen, maar niet heel WindClan dat hij hem daarom had weggejaagd. Laf. Dat was het juiste woord. Fallenpaw was laf. Hij vocht wel, maar allen als zijn tegenstander kleiner, jonger of zelfs gewond was. Vaak had hij het opgenomen tegen een kleinere Clankat in een spelgevecht waarbij hij iets te fanatiek werd. Hij richtte zijn aandacht weer op de WindClan leerling.. of kon hij beter kit zeggen, en miauwde scherp ”Nou? Je wilde mijn territorium opgaan, wáárom? Ben je je tong soms verloren?” Sneerde hij.

”Je wilde onze grens oversteken, nietwaar?” Gromde hij venijnig. Och hij meende het echt? Alsof hij ooit deze scharmienkele grens zou 'willen' oversteken? '' och jho je meent het? Ik wilde echt deze grens oversteken, door dan als gevolg verscheurd worden door lelijke ShadowClan beesten?'' miauwde hij achterlijk terwijl z'n ogen rolden. Hij wist wel dat die kat van de ShadowClan kwam. Hij ging zijn geduld en slimheid eens checken. ”Nou? Je wilde mijn territorium opgaan, wáárom? Ben je je tong soms verloren?” brabbelde de kater wat scherp. Weer rolde hij met zijn ogen en ging verveeld zitten. Hij begon plukjes gras weg te plukken tussen zijn nagels. En neuriede even verveeld. Hij was echt op die kat zijn zenuwen te werken he? Maar jha dat was ook de bedoeling. ''en wat is jou naampje? Die van mij Droppedpaw, die van jou roest? Je ziet er toch zo uit'' zei hij spottend. Hij was slim,en snel. Dat was genoeg voor hem,hij kon dat makkelijk combineren. Maar hij wist niet echt wat de grenzen waren bij spotten.Soms ging hij te ver,soms niet.''en ben jij je tocg nou verloren?'' miauwde hij snel er achteraan. Hij had geen zin in een saai geklets zoals oudjes. Hij wou eindelijk eens drama en actie in het spel werpen. Daar snakte hij naar,naar wat drama.

Fallenpaw grinnikte schamper toen de kit het spelletje mee begon te spelen. Och, dan werd het tenminste niet saai. Toen er een monster langs raasde bewoog hij niet, in tegenstelling tot vele katten. Hij was er nu al zo erg aan gewend. Als je gewoon niet overstak over het stinkende pad als er monsters langskwamen dan was je gewoon OK. De zwarte staart van Fallenpaw knipte omhoog toen de leerling zich voorstelde als Droppedpaw. ”Het verbaasd me, ik had je eerder verwacht als Droppedkit” Miauwde hij nors. Toen bedacht hij zich plotseling iets wat misschien het meest domste ooit was. Maar hij deed nu eenmaal en dacht in het hier en nu. Niet wat er later van kwam. Hij ontblootte zijn nagels eventjes terwijl hij snoof. ”Fallenpaw” Zei hij kort. Bijna was het Fallenclaw.. of welke naam hij ook kreeg van zijn Clanleider. Wat het ook was, hij voelde het tot in elk vezeltje van zijn lichaam dat de eerst volgende ceremonie ook voor hem gold. Zijn groengele ogen keken weer in de olijfkleurige van Droppedpaw en hij barstte plotseling in lachen uit. Hij ging enkele passen achteruit en bekeek hem eens heel goed. Hij hield toen op met lachen, geleidelijk aan en grinnikte nog na. Het zag er vast idioot uit, maar hij kon het niet laten. ”Ik zie je pas nu echt goed, kleine Droppedkit. Ik ben zo verbaasd, je bent zo klein en zo idioot. Ik vraag me zo erg af of je ouders wel weten dat je het kamp uit bent, volgens mij heet jij helemaal geen Droppedpaw maar Droppedkit. Nu snap ik waarom WindClan zo slap is. Als dit het soort is wat ze trainen, dan zou ik heel WindClan met één pootslag uit kunnen roeien” Bam. Hij was zelf verbaasd over zijn eigen woorden maar liet er niets van merken. Hij glimlachte vals terwijl zijn ogen vol boosaardige pret stonden. Fallenpaw draaide zich om en sprong het Donderpad op. ”Zie je later, poesiepoesje” Hij gooide zijn staart in de lucht en rende zonder nadenken zo over het Donderpad. Geluk was bij hem omdat de auto langs raasde toen hij de overkant onder zijn pootkussentjes voelde. Hij draaide zich om en grinnikte. Dit kon hij toch moeilijk verdragen?

#Lol, Chase Me#

”Het verbaasd me, ik had je eerder verwacht als Droppedkit” Miauwde hij nors. Ha alsof hij daar echt om moest geven.Hij was snel,slim en behendig, dat was toch genoeg om goed te kunnen vechten? ”Fallenpaw” Zei hij kort.Zie, hij is ook nog een kitten,euh apprentice. Hij schrok even toen Fallenpaw in zijn ogen keek, en dan 'plots' moest lachen. Wat een raar iemand zeg. ”Ik zie je pas nu echt goed, kleine Droppedkit. Ik ben zo verbaasd, je bent zo klein en zo idioot. Ik vraag me zo erg af of je ouders wel weten dat je het kamp uit bent, volgens mij heet jij helemaal geen Droppedpaw maar Droppedkit. Nu snap ik waarom WindClan zo slap is. Als dit het soort is wat ze trainen, dan zou ik heel WindClan met één pootslag uit kunnen roeien” Woede borrelde in hem op, en dat gebeurde niet snel.Maar hij moest maar niet spotten met de WindClan! '' hahaha ik lach mij een deuk'' miauwde hij bloedserieus. ''als ik echt een kitten was he. Dan zou ik inderdaad een Clan kunne uitroeien,weet je welke? De jouwe,jullie zijn zo magen en'fragiel' we kunnen gewoon jullie ribben telllen.Maar dat komt door jullie oh zo mooie uiterlijk niet?'' vervolgde hij op een spottende ondertoon. Blijkbaar had Fallenpaw niet gehoord wat hij zei, en sprong zo het donderpad over. ''wat is er? Ben je bang vermoord te worden door een kitten?'' Zelf moest hij een lachje laten van zijn belachelijke opmerking.''En laat me raden,weet jij wel wat een kitten is?''

Onderwerp: Re: It's Magic, White Rabbit