| | Rise and Rise again my little ones.. | |
| Michelle 6649 Actief So many men have tried to kill me, I don’t remember all their names.
| |
| Onderwerp: Rise and Rise again my little ones.. ma 1 okt 2012 - 18:21 | |
| Het was tijd, hoe lang wachtte ze hier nou al op? Hoe lang duwde ze haar neusje al tegen haar opgezwollen buik. Eindelijk wist de Flame Point dat het vandaag zou gebeuren. Ze lag nu al een tijdje in de Nursery en Blizzard was haar elke dag komen opzoeken. Haar opfleurend met een door hem vers gevangen prooi. Een schitterende wilde bloem. Maar dat alles maakte niet uit, zolang hij er maar was.
Opnieuw begon de flamepoint te spinnen bij de gedachte aan haar blizzard en likte over haar bolle buik tot er ineens een verkramping plaatsvond. Een pijnlijk geluid gleed over haar lippen en ze liet haar hoofd neervallen. "Blizzard.." Hijgde ze waarna Butterbell gepijnigd haar ogen sloot en in zichzelf begon te grommen terwijl ze automatisch begon te persen om al gouw haar eerste kitten ter wereld te brengen.
Meteen hief ze haar hoofd op en duwde likkend het kleintje naar haar buik waar ze genoeg voeding zou vinden. Het was een poesje. Een schitterend jong meisje. "Juicekit.." Fluisterde Butterbell zacht en duwde haar neus tegen haar kleine wangetje. "Mijn schitterende Juicekit welkom.." Fluisterde ze zacht en glimlachte warm vervolgens keek ze meteen op want iemand kwam de Nursery binnen..
-Volgorde! Juicekit-Butterbell-Whirlkit-Butterbell-Outkit-Butterbell Nightstream/Blizzardstorm/Stormstar mogen altijd er tussendoor komen (:
|
One voice may speak you false, but in many there is always truth to be found.
|
| | | Donald Dodo 94 Actief the ocean doesnt apologize for it's depth
and the mountains do not seek
forgiveness for the space they take so,
neither shall I.
| |
| Onderwerp: Re: Rise and Rise again my little ones.. vr 12 okt 2012 - 14:29 | |
|
Een donkere, benauwde kamer had zich om haar heen gesloten. Ze begon te trappen, uit alle macht om als eerste naar buiten te komen. Haar pootjes hief ze omhoog, en voelde ook hoe haar broertjes in beweging kwamen. Het leek uren te duren, wat in feite maar een paar minuten in beslag nam. De oh zo vertrouwde ruimte moest ze nu echt verlaten. De donkere ruimte maakte plaats voor een scherp licht dat door haar oogleden naar binnen gleed. Ookal kon ze nog niets zien, licht onderscheiden kon ze al wel. Haar lichtblonde haartjes konden haar nog niet goed beschermen tegen de kou. Ze voelde hoe een koude rilling over haar rug liep. In paniek begon ze met haar pootjes te trappelen, maar al snel voelde ze een poot die zich tegen haar moeders buik trok. ‘Juicekit..’ hoorde ze een stem zacht op de achtergrond murmelen. ‘Mijn schitterende Juicekit welkom..’ De kleine, pasgeboren kitten klemde zich tegen de warme vacht aan, en meteen voelde ze een veilig gevoel in zich opborrelen.
Laatst aangepast door Juicekit op ma 22 okt 2012 - 16:45; in totaal 1 keer bewerkt |
| | | Michelle 6649 Actief So many men have tried to kill me, I don’t remember all their names.
| |
| Onderwerp: Re: Rise and Rise again my little ones.. di 16 okt 2012 - 18:24 | |
| Ze was zo mooi, ze was zo perfect. Haar kleine Juicekit. Haar kleine wonder. Butter kon nu al zien dat Juice later net zoals zij zou worden. Qua uiterlijk dan natuurlijk. Ze begon te lachen en likte Juice' kopje schoon. Echter begon de kramp weer op te komen in haar onderbuik en ze kreunde zacht. Nog een kitten?
De Flamepoint beet op haar onderlip en liet haar hoofd weer op het mos vallen terwijl ze wat ruiger begon te ademen en tegelijk opnieuw begon te persen. En toen, toen eindelijk werd de druk weer minder en Butterbell haalde even adem voor ze het bebloede jonge katertje naar haar toe begon te likken. Het was een schatje, een perfecte kopie van Blizzardstorm. Hij was schitterend.. "Whirlkit.." Fluisterde ze zacht en glimlachte wat breder. "Mijn grote jongen.." Fluisterde ze zacht en bracht ook hem likkend naast Juicekit tegen haar buik aan..
|
One voice may speak you false, but in many there is always truth to be found.
|
| | | hannah 422 Actief Everything is awesome
| |
| | | | Soof 202
| |
| | | | Michelle 6649 Actief So many men have tried to kill me, I don’t remember all their names.
| |
| Onderwerp: Re: Rise and Rise again my little ones.. za 20 okt 2012 - 16:31 | |
| Hij was schitterend, haar eigen kleine Blizzard. Ze glimlachte en likte nogmaals over het bolletje van Whirlkit tot ze door de bekende geur van Blizzard opkeek. Meteen toen ze hem zag begon ze te snorren en duwde haar neusje tegen hem aan. "Je hebt inderdaad wat gemist." Klonk har stem lachend en ze likte zowel het meisje als het jongetje. "Juicekit en Whirlkit.." Klonk haar stem zacht. Hun twee kleintjes. Perfect in elk opzicht. Pluizig en schattig. Ze glimlachte zacht en duwde haar neus zacht tegen hem aan. Tot ze opeens weer begon te kreunen van de stekende pijn in haar buik. Nog een?" Kreunde ze zacht en trok haar ogen samen. Deze was een lastige en pas na een tijdje toen de pijn over was haalde ze hijgend haar hoofd op. Vocht kwam op in haar ogen en ze glimlachte zacht. "Outkit.." Fluisterde ze en bracht het katertje al likkend naast zijn broertje en zusje. "Ze zijn schitterend.." Fluisterde ze vol geluk en zuchtte zacht.
|
One voice may speak you false, but in many there is always truth to be found.
|
| | | Sean 296 Actief I may be as pretty as an angel, but I sure as hell ain't one.
| |
| Onderwerp: Re: Rise and Rise again my little ones.. di 23 okt 2012 - 7:21 | |
| ________________________________________ De warmte binnenin. Heerlijk. Aannemend. Hij kon hier eeuwig blijven en zich toch nog gelukkig voelen, ondanks dat zijn broertjes en zusjes hem vreselijk in de weg lagen. Wie het dan ook waren. Plots was er één van zijn broertjes weg. Of had hij maar één broertje? Hij deed zijn bekje open, maar er werd geen geluid geproduceerd. Niemand zou hem kunnen redden van hetzelfde lot als waar zijn broertjes en zusjes momenteel doorheen gingen. Want ook al was hij nog jong, heel jong, hij begreep heus wel dat zijn broertjes en zusjes momenteel de warme plek verlieten. Jammer voor hun, dan had hij meer plaats. Toch wist hij dat hijzelf ook gauw de plek zou verlaten. Hij kon geen geluid produceren, hij kon niet protesteren, hij moest alles ondergaan. Maar of hij er een goed gevoel bij zou hebben was een tweede. Nervositeit leek wel echt door zijn lichaam te stromen toen hij voelde hoe hij met een onbekende kracht naar de koude wereld geduwd werd. Het heerlijke warme gedeelte verliet het begin van iets wat zijn vacht genoemd zou kunnen worden. De koude kwam zo onverwacht dat hij zijn mond open deed om zo hard mogelijk te protesteren. En plots, heel plots, leek het net alsof hij een klein geluidje kon produceren. Het was niet alleen de koude buitenwereld die hem niet aanstond, ook het felle licht dat zich tussen zijn halfgesloten oogleden probeerde te wurmen stond hem totaal niet aan. Alsof ze het expres zo gedaan hadden. Alsof ze hem expres op de wereld gezet hadden om hem te pesten. Alsof ze hem de warmte ontnamen om hem vervolgens hard te kunnen uitlachen. Want zo voelde hij zich momenteel. Gedwongen, niet in staat om te kunnen protesteren en absoluut niet geliefd. Toch deden zijn poten de rest van het werk.
Echter, hij kwam niet ver. Toen hij iets rond zijn nek voelde, kon hij een gevoel van zware verdriet en machteloosheid weer niet onderdrukken. Hij wilde protesteren tegen de stevige likken die hij nu moest doorstaan. Zijn vacht die gemarteld werd dankzij de raspende tong van… Van wie eigenlijk? Toen merkte hij zijn broertjes en zusjes pas op. Hoewel hij ze niet kon zien, wist hij wel dat ze er waren. Hij legde zijn kopje een beetje neer en begon op de tast te zoeken waar ze waren. Hij botst tegen iets warms en zachts en greep onmiddellijk met zijn bekje ernaar. Hij had nog geen tandjes, dus zijn lippen moesten er wel om sluiten. Hij wilde het pijn doen. Hij zoog, maar in plaats van dat hij euforie voelde, drong een heerlijk sap zijn mond binnen. Eentje die hem genadig tegen de grond liet drukken en die hem dwong om stil te zijn en te drinken. Dus de jonge kitten deed wat van hem verwacht werd. Hij dronk melk. Toen het gevoel van euforie voorbij was en hij zich heel wazig voelde dankzij al de druk die net nog op hem had gelegen, probeerde hij zich niet te gauw in slaap te maaien. Helaas was dat makkelijker gezegd dan gedaan en tegen zijn goed gevoel in zocht hij een plekje bij diegene die hem naar buiten had gedwongen. Hij kon het niet helpen dat zijn lichaam snel naar een plekje warmte kroop en hij daarna in slaap viel.
________________________________________ - Outkittttt |
| | | |
| Permissies van dit forum: | Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
| |
| |
| |