[The Final Prophecy] The Gathering

Timefall
<sub>Hij had alle woorden rustig gevolgd, toen plots een donkere wolk de maan verstopte. Geen waarschuwing, niks. De grond onder hun poten begon te trillen en katten stoven van links naar rechts. Barsten kwamen in de grond. Wat gebeurde er in godsnaam? En toen was het weer over. Zo plotseling als het gekomen was, was het ook weer weg. Firestar sprak dat ze terug moesten en dat vond ook hij zeker een goed idee. Rustig liep hij naar de eik en wachtte tot hij zeker wist dat iedereen er was.

[ E i k ]</sub>

Fluffytail
<sub>Plots begon de grond te trillen, en ontstonden er grote scheuren. Met grote, bange ogen zag ze het aan. Ze durfde niet te bewegen. De grond die normaal haar houvast was, was haar nu haast aan het weg trillen. Daarna hield het op, alsof het er nooit was geweest. Een beetje angstig keek ze naar Zebrachase, wat was dit geweest? Echter werd hij teruggeroepen door zijn leader. Haar ogen richtten zich even op Silverfang, wat nu? Ze hoopte dat haar kittens nog ongedeerd waren...

[ Z e b r a c h a s e ]</sub>

;;M i r r o r e d s o u n d

Zo slecht was het hier nog niet. Deze gathering had een ontspannen sfeer, iets wat hij wel fijn vond. Plots klonk er een dreigend gerommel boven zijn hoofd. Hij probeerde het te negeren, maar de blik in zijn ogen werd gelijk al een stuk oplettender. De grond onder zijn voeten begon te trillen. ''Pas op!'' Gromde hij naar de katten naast zich waarna hij een grote sprong achteruit nam. Er heerste paniek en de normaal zo geconcentreerde Mirror kon het ook niet meer houden. Paniekerig keek hij om zich een, kijkend of hij enkele katten van zijn Clan kon vinden. Plots stopte het. Trillend keek hij om zich heen, en nam de woorden die Firestar sprak goed in zich op. Langzaam kwam hij weer in beweging en volgde de rest van zijn Clan terug naar het kamp.

Adderpaw werd verstoord uit zijn conversatie met de twee ShadowClan katten toen achter hem een kreet klonk. Met grote ogen draaide hij zich om. De Gathering was begonnen! Reikhalzend probeerde hij de grote rots die Vierboom voorstelde helemaal in beeld te krijgen. Hij zag een grote, langharige kater die zich voordeed als Stormstar van RiverClan, een zwart met witte poes die blijkbaar leider van ShadowClan was, een bleek, rood poesje die Everstar bleek te zijn en een commandant van SkyClan die niet de leider van SkyClan was. Firestar herkende hij als enige echt aangezien het zijn eigen leider was. Opgewonden luisterde hij naar de verschillende stemmen veels te opgewonden om naar zijn mede katten te luisteren die achter hem wat pruttelde. Ooit zou hij daar ook staan .. dat zwoer hij.

Het kwam zonder waarschuwing en schudde door tot diep in zijn botten. Overal om hem heen rende katten in paniek over elkaar heen en vielen ze door de impact van de bevingen die de aarde deden trillen. Met een dikke staart en een vacht die twee keer zo dik was als normaal sprintte hij in blinde paniek een willekeurige kant op, door de kracht van de bevingen struikelde hij meerdere keren tot hij het opgaf en plat bleef liggen tegen de grote rots aan zo dat hij niet vertrapt zou worden. Toen de bevingen eindelijk stopte keek Adderpaw meteen op met woest vechtende borst van de gejaagde ademhalingen. Hij hoorde de leiders wat roepen maar hij hoorde alleen ‘Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond! ThunderClan!’ Hij stak zijn kop omhoog en zag zijn vuurrode leider in de richting van ThunderClan staan link voor hem. Hij rende blindelings langs alle katten heen, alle opwinding en blijheid van zijn eerste Gathering vergeten. Hij duwde katten opzij en wurmde zich naast Firestar met grote ogen en een nog steeds dikke staart. Wat was dat!? Dacht hij angstig onbekwaam om de woorden hardop uit te spreken.
 

Mood: Overwhelmed, frightened || Tag: No one

"We moeten iedereen terugbrengen naar hun eigen kamp, voordat ze het zelf doen. Wie weet wat de achterblijvers daar moeten doorstaan ThunderClan!" Specklepaw hief zwakjes zijn kop op. Zijn oren waren plat naar achteren van angst. Over zijn hele lijf bibberde hij van de schok. Het was een natuurramp, maar er was duidelijk iets mis. Ook de angst van de andere katten maakten hem bang. En hoe sterk de leaders ook lijken, ze zagen er verontrust uit.

#Words: /  #Tags: My fear   #Notes: Mrrr..!

Het was nog niet voorbij. Het rommelen in de verte veranderde weer in gebulder en een tweede beving liet het woud sidderen. Silverfang wist niet hoe lang de rots het nog vol ging houden en sprong haastig op de scheurende aarde, zijn ogen geschrokken naar boven gericht. Als één van de eiken het ging begeven en op de grond zou vallen.. Hij dacht maar aan één ding, ze moesten weg hier! Weg, terug naar het kamp, iedereen veilig krijgen. Haastig schoot hij met zijn blik door de schreeuwende menigte van rennende en in elkaar gedoken katten, op zoek naar zijn clan. 'Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond!' hoorde hij Firestar boven het geluid uitroepen, terwijl de kracht van de natuur weer langzaam afzwakte. Silverfang greep zijn kans en werkte zich met krachtige passen over het gehavende veld, zijn stem luid en duidelijk. "Skyclan, terug naar het kamp, volg mij!" Hij probeerde er zeker van te zijn dat hij iedere Skyclankat had verzameld, door ze allemaal nog eens na te kijken, voordat hij zich omdraaide en snel de weg terug leidde naar het territorium.

Icyrose knikte naar Lionroar toen die in de richting van de Clanleader ging, het liefst was ze achter hem aan gelopen, maar ze wist dat ze dat niet mocht. Nu voelde ze zich eenzaam, alweer. De poes zuchtte en stond op, waarna ze een paar staartlengtes verderop ging zitten, in d'r eentje.
Rustig luisterde ze naar alle zegjes van de Clanleaders, blijkbaar waren alle clans hernieuwd, op Skyclan en Riverclan na. Ze vroeg zich af of Skyclan er weer bovenop zou komen, ze had gehoord dat Duststar al heel lang ziek was nu. Anders zou Silverfang leader worden, Silverstar klonk wel leuk. Ze grinnikte eventjes, voordat ze weer naar de Clanleaders keek en haar ogen afgeleden naar de kater waar ze zojuist mee had staan praten.

Opeens werd alles letterlijk door elkaar geschud, de grond begon te trillen en Icyrose voelde haar hart overslaan. Haar lange vacht stond overeind, waardoor ze er als een bolletje poef uitzag en ze zetten haar poten verder uit elkaar om stevig te blijven staan. Om haar heen zag ze meer katten in paniek schieten en haar blauwe ogen waren wijd open gespert.
Snel keek ze om zich heen, opzoek naar iets waar het veilig was, maar voordat ze haar poot had opgetilt, was het al weer voorbij en stond alles weer stil. Alleen Icyrose's poten trilde nog na en ze had wat moeite met d'r evenwicht te houden. Firestar nam als eerste het woord en beval de andere leaders om zijn of haar clangenoten terug naar het kamp te begeleiden. Icyrose keek om zich heen, ze zag geen Windclan katten in haar naaste omgeving, dus liep ze zelf in de richting van Everstar. Tenminste, dat was voordat een paar katten haar onderste boven liepen en ze tegen de grond werd geslagen. Ze gromde en probeerde overeind te komen, maar blijkbaar vonden de andere katten het leuk om over d'r heen te blijven lopen. ”Lionroar!” riep ze, over het geschreeuw van de andere katten heen, in de richting van haar Deputy. Ondertussen probeerde ze op te staan, maar merkte dat haar voorpoot niet mee wilde werken en haar gewicht niet kon dragen. Langzaam liep ze in de richting van Everstar, terwijl haar gezicht de hele tijd vertrok van de pijn. Damn, dat kon natuurlijk alleen haar overkomen. Toen ze eenmaal bij de groep was, liep ze in de richting van de kater. Ze wist niet zeker of ze 'm mocht storen, maar nam het zekere voor het onzekere. ”Lionroar, ik heb waarschijnlijk m'n poot gekneust, ik kan niet zo snel terug lopen ben ik bang,” legde ze snel uit, terwijl haar ogen nog steeds paniekerig stonden en ze stond te trillen.

Eaglewing zat aandachtig te luisteren naar wat de leiders te vertellen hadden. Burnedpaw zat naast hem ook te luisteren. Er waren veel nieuwe gezichten, zo waren de leiders van de Shadowclan, Thunderclan en Windclan verandert. ''Wat er niet allemaal kan gebeuren in zo'n korte tijd,'' dacht hij. Uit het niets merkte Eaglewing dat Fourtrees overschaduwt werd. Hij keek op naar de smalle ingang tussen de bomen en zag een donkere wolk over Fourtrees heen komen. Opeens begon alles onder zin poten te rommelen. Hij keek naar de grond onder zijn poten. De grond trilde en er ontstonde scheuren in de aarde. ''Uitkijken!,'' geschokt sprong Eaglewing op en duwde Burnedpaw bij de scheuren vandaan. En tweede rommel deed de aarde schudden, alsof het woud uit elkaar werd getrokken. "Skyclan, terug naar het kamp, volg mij!" klonk Silverfangs stem. Eaglewing twijfelde geen seconden, hij gaf Burnedpaw een setje om Silverfang te volgen. Hij wilde absoluut niet dat haar iets zou overkomen, hij was per slot van rekening diegene die haar had meegenomen. Terwijl Burnedpaw voor hem liep, ging hij achter de rest van de Skyclanners aan naar het kamp toe. Er hing paniek om de katten. Het was een chaos.

Words;; 195 // Tag;; Burnedpaw // Note;; Ik ga verder in The Final Prophecy.