We've come to do your dirty work {ThunderClan Attack}

Whitelion
Knipperend deed hij zijn ogen weer open. Hij wist niet hoe lang hij buiten westen geweest was, maar het strijdgewoel was nog steeds bezig. Voorzichtig stond hij op. Zijn hoofd was draaierig en zijn ogen wouden zich niet scherpstellen. Hij was zwak door het bloedverlies, maar de woede in zijn ogen was duidelijk merkbaar. Een rode schim vloog hem voorbij, de geur van Thunderclan vloog zijn neus in. Het was Firestar, en hij zat bovenop Everstar. De woede werd zo mogelijk nog groter en met een grauw stortte hij zich bovenop de twee. Nog steeds zag hij amper meer dan kleuren en hij was minder sterk door het bloedverlies, maar hij was altijd sterk geweest. Zijn klauwen sloegen in het wilde weg, want ondanks dat hij Everstar haatte bleef ze zijn clanleader, en niemand (behalve hijzelf) mocht haar aanvallen!

~Toestemming van Waz (a)

Dyingblack
De poes probeerde hem van haar af te duwen, maar Dyingblack probeerde stand te houden. Hij voelde dat ze verzwakte, maar ook bij hem begon het gevecht zijn tol te eisen. Hij had diverse wonden, overal op zijn lichaam, en natuurlijk was hij ook midden in de nacht wakker gemaakt zonder ook maar enige vorm van waarschuwing of voorbereiding. En hij was sowieso nooit goed geweest in vechten. De donkergrijze, bijna zwarte kater kon het amper uithouden en sprong van haar af, geholpen door de kracht die ze op haar poten zette. Het enige wat hij dacht was "overleven", dus aanvallen deed hij nog niet. Hij moest zijn krachten sparen voor als ze iets probeerde.

Met grote cyaanblauwe ogen keek de zilvergestreepte poes naar de kater boven haar, zijn voorpoten gleden keer op keer langs haar keel. Vacht, vlees en bloed meenemend. "Nee nee nee, stop" zei ze bits toen ze zag dat het de verkeerde richting op ging. Met al haar kracht haalde ze dubbel zo snel, en dubbel zo hard haar voor- en achterpoten langs Lost's buik. Willowpaw keek hijgend naar haar poten, ze durfde haar nek niet aan te kijken. Met moeite haalde ze adem, dit moest stoppen! Licht flakkerde zo nu en dan uit, dan weer aan, terwijl de klauwen van de Thunderclanwarrior haar keel blootlegde. Het bloed stroomde harder, de kater stopte niet. "Stop!" De nagel van Lostdream bleef ergens achter haken, zo voelde het dan toch. Haar keel voelde brandend aan, verscheurd en gemold. Met een knak ging er een flits door haar heen, haar poten verstijfden en bang keek ze omlaag.. haar bloed stroomde nu als een waterval uit haar nek en bleef enkel maar lopen, het was gedaan met haar dat wist ze wel. Met diepe haat keek ze omhoog naar de kater, haar heldere ogen werden langzaam dof. Ze trilde over heel haar lijf, pijnscheuten waren niet te verdragen. "Poesipoes" siste ze nog net voor ze haar hoofd uitgeput liet vallen en met geroggel bloed begon op te hoesten. Nu deed haar keel nog meer pijn, ze rochelde en keek de kater aan. Ze ging haar ogen niet sluiten, nee.. ze zal tot het einde naar deze kater blijven kijken, vol haat in haar ogen.

De benauwdheid en pijn hielden op, haar lijf stopte met trillen en haar poten vielen met een plof in de grond. Het geroggel hield nog even vol, liet de aarde verkleuren tot een rode poel, maar stopten weliswaar. Willow's ogen staarden onbewegenlijk naar de kater.
Het licht doofde, de jonge apprentice lag levensloos op de harde grond.

Tag; Lostdream, Iciclespirit

Dyingblack
En toen viel zijn oog op een grijs, levenloos lijf. Al zijn spieren verslapten, en zonder ook nog maar één keer om te kijken naar de witte poes vluchtte hij naar het lichaam. Hij zakte door zijn knieën. "Nee", murmelde hij. Niet Willowpaw! Waarom nam Starclan iedereen van wie hij hield af? Zijn blik richtte zich op de twee Thunderclankatten die haar vermoord hadden. Zijn blauwe ogen spuwden vuur en vol blinde woede vloog hij op de kater af. "Moordenaar!" Zijn stem klonk hoog toen hij het door het camp gilde. Hij had net zo goed één van zijn kittens kunnen vermoordden, en dit was net zo erg. Het was zijn apprentice, en ondanks dat ze vervelend kon zijn was hij haar gaan beschouwen als een kind. De donkergrijze kater keek om zich heen. Hopelijk.. Hopelijk waren zijn kittens veilig. Maar hij zag ze niet, het was te druk. Hij stortte zich dan maar op de Thunderclan kater. Zijn bek ging naar de keel van de Thunderclan RAT, hopend dat hij hem door kon bijten.

Tag; (Wintersong, Iciclespirit), Lostdream (Willowpaw†)

Whitelion
Een grote grijns gleed over zijn gezicht toen hij zag dat hij waarschijnlijk diep genoeg had kunnen krabben in zijn nek. De grote leader hoestte bloed op en probeerde hem van zich af te duwen. Met zwoegende flanken sprong Whitelion van hem af. Hij was trots op zichzelf, trots dat hij deze rode rat had kunnen straffen voor het aanvallen van zìjn clan! Want dat was hoe hij het zag. Het was niet Everstars clan, het was zijn clan. De grote witte kater keek vanuit zijn ooghoekjes naar haar. "Moordenaar!", zei Firestar schor, maar Whitelion hoorde hem amper. Hij zag de woede in Everstar's ogen, hoe ze hem zelf zou kunnen vermoordden. "Zeg dat maar tegen je warriors zodra je weer terug bent", siste ze. Misschien had deze beslissing wel goede gevolgen, bedacht hij zich. Misschien zou ze wel inzien dat hij veel en veel beter geschikt was voor de rol van deputy dan Lionroar. Waar was die lafaard eigenlijk? Misschien kon hij gebruik maken van het strijdgewoel om hem te vermoordden. Dan zou hij de beste kandidaat zijn om deputy te worden...

~Everstar, Firestar

Met een duivelse grijns klemde ze haar kaken rond de poot van haar tegenstander en klemde haar kaken zo hard op elkaar, met de intentie elk vies WindClan botje in de poot te breken. Deze poes had haar zoveel aangedaan, dat haar wraak zoeter dan zoet moest zijn. Maar nu werd haar kaak belaagd met trappen van sterke WindClan poten en grauwend liet ze los, voordat ze straks tanden achter zou laten. "Vies beest, ik zal je!--" Grauwde ze, bebloede tanden ontbloot, met gespande spieren om haar prooi te pakken, toen er een bekende stem weerklonk. "THUNDERCLAN! Terug naar het kamp!" Haar groene ogen werden groot en haar vacht kwam overeind. Wat?! Nu? Wat was dit voor een aanval dan! Met een wat geïrriteerde blik zag ze Firestar naar de uitgang van het kamp rennen, maar ze was niet zo dom om hier te blijven. Starlingpaw deed nog een poging goed en pijnlijk uit te halen met haar voorpoot, voordat ze haar Leader achterna rende.