[SC-WC war I] It's time for revenge!

De warrior bleef liggen en Shrewstar wilde weer over haar heen stappen, om haar maar aan de rand van het kamp neer te leggen. Een slap lichaam zou alleen maar in de weg lopen, maar toen hoorde ze nog net een rasperige stem. "Nee, ik ben op," Het duurde even voordat Shrewstar merkte dat de glazige ogen als laatste het slachtveld in het kamp hadden gezien. Versteend stond ze aan de grond genageld en keek ongelovig naar de warrior die ze zojuist had vermoord.
Toen verscheen de medicine cat van windclan, die haar een paar blikken toewierp. Een grauw ontsnapte uit haar keel, maar nog vaagjes rinkelde er een belletje, dat medicine cats aanvallen verboden was. Toen de tabby wegliep, stond ze daar nog. Een vacht botste tegen haar aan en liet haar door haar poten zakken. Haar kaak klapte op de grond en ze staarde voor zich uit. Ze zag meerdere poten neerkomen op de grond en vervolgens fel uithalen. Wat had ze zojuist ..?
De hevige stank van windclan kwam haar neus weer binnen en ze herinnerde zich weer de pijn die deze vuile clan haar clan had aangedaan. Haar nekharen sprongen overeind en met een snelle beweging bevond ze zich weer op vier poten. Dit had deze clan verdiend! Met een diepe grom zocht ze met haar groene kijkers naar een nieuw slachtoffer.

Tag: Niemand (zoekende tho)

De poes schoot al snel naar voren en duwde haar nagels in zijn lichaam, waarna hij haar beet voelde op zijn hoofd. De kater gromde en zo snel als hij kon draaide hij zich om, niet alleen om zelf in een kwetsbare positie te vallen, maar ook om een kwetsbare positie van de poes te krijgen. Zo snel als een Windclan kat dat kon, schoten zijn klauwen naar haar buik, waar hij over probeerde uit te halen en haar schade probeerde aan te richten, zo hoopte hij haar genoeg te schokken en haar weer van zich af te gooien, door zijn poten fel tegen haar buik aan te gooien. Al snel schoot hij weer omhoog en stond hij op vier poten, zijn blik gleed over het veld en geschokt bleef hij naar een bepaald punt kijken. Een van zijn clangenoten, levenloos op de grond. Haar lege blik was levenloos op hem gericht, alsof ze vanuit Starclan naar hem staarde. Furieuzer dan eerst, geleid door woede, keek hij naar Dancingdoe. "Hou dit misbaksel weg van de Nursery," gromde hij, waarna hij met grote en stevige passen op de zwart met witte clanleader afschoot, op het tempo van een Windclan kat die gehaast een konijn achterna schoot. Hij besprong haar van de zijkant, in de hoop haar zo omver te kunnen gooien.

Tag; Shrewstar (Sorry Dancing~)

Woedend grauwde hij naar de tabby kater, maar vanuit zijn ooghoek zag hij de witte poes die met Shrewstar vechtte ineenzakken. Woedend dat dat mormel ene van zijn clangenoten had vermoord rende hij op haar af, de tabby achterlatend. Net op hetzelfde moment had ook de deputy hetzelfde idee. Hij was net ietsje sneller en botste tegen Shrewstar, waarschijnlijk proberend haar omver te gooien. De grote kater keek even schattend naar de lichtgekleurde kater, maar zei niets en richtte zich naar de poes die zich leader durfde te noemen.

~Shrewstar (sorry Em xD)

De kater bleef haar toch aanvallen, en opeens knapte er iets in haar. Ze merkte amper nog iets van haar omgeving, maar na een klein tijdje stond zo op, razend. Haar blauwe ogen drukte een nooit eerder gezien woede uit. Woede, niet alleen voor deze Shadowclan apprentice, maar ook aan alle katten die ze over haar heen had laten lopen. Op deze starclanverdomme wereld, die nooit iets goed genoeg leek te vinden, wat ze ook probeerde. Met een woedende krijs stortte ze zich op de apprentice, zijn vriendinnetje en nog een andere Shadowclan kater. Ze krabte overal waar ze maar kon, beet en sloeg en stampte, het kon haar allemaal niets meer schelen; als ze maar zo veel mogelijk schade toebracht.

~Blackpaw, Emberpaw, Dawnpaw (Barkpaw)

Omdat ze nergens mee bezig was geweest, had ze al snel een kat in de gaten die haar kant op rende. Ze kon niet voorkomen dat ze niet geraakt werd door de kater, maar wist zich wel net zo te manoeuvreren dat ze met de richting van de botsing mee bewoog en op haar rechterachterpoot bleef balanceren, terwijl ze genadeloos uithaalde met haar overige drie klauwen, in de richting van het gezicht en de nek van Lionroar.

Tag: Lionroar

Hij haatte die kater, waarom was hij nu ook hier? Gelukkig leek een SHadowclan kat te merken dat dit een oneerlijk gevecht zou worden tussen Clanleader en twee windclan katten, daarom werd Whitelion aangevallen. Gelukkig maar, want Shrew was voor hem. Hij zou haar een lesje leren voor het vermoorden van zijn clangenoot. Ze haalde naar hem uit en haar klauwen raakten zijn nek, waar een kras ontstond en zijn witte vacht al snel een rode tint erom heen kreeg. Hij draaide zich naar haar toe en schoot op haar af, zijn klauwen ontbloot om haar vervolgens op haar borst te proberen te raken. Zo snel als hij kon schoot hij naar de zijkant, haar weer aan haar zij duwend, maar nu met klauwen. Uithalen naar de zijkant deed altijd veel meer pijn dan op de borst.

Bijna meteen kwam een andere poes op hem afgerend. Ze was niet erg gespierd, dus het was vrijwel zeker dat hij haar wel aankon. De grote kater grijnsde even naar haar, perfect op zijn gemak, en grauwend hapte hij naar haar nek. Ook de tabby waarmee hij daarnet aan het vechten was kwam op hem af gelopen op een drafje. "Nou, niet heel erg eerlijk hé?", zei de grote kater, waarna hij zijn achterpoten gebruikte om de tabby zo hard mogelijk te raken, als een paard. Een kleiner, wit paard met lange haren dan wel.

De witte kater werd aangevallen door Fawnstep en even later pakte Tallshadow hem weer aan. Ondertussen had ze fel uitgehaald naar Lionroar's nek en nu poogde hij nogmaals dezelfde aanval, dit keer haar met nagels opzij duwende. Voor een tweede keer bewoog ze mee met de aanval, nu voelde ze wel de pijnlijk klauwen in haar zij. Fel begon ze met haar sterke kaken te happen naar de uitgestrekte poten.

Tag: Lionroar

Zijn aanval had deels gewerkt en hij besloot het op te geven om haar op de grond te krijgen, ze was een redelijk slimme poes - voor een Shadowclan kat dan. Zijn klauwen haalden een deel van haar zij wel open, waardoor hij toch wat voldoening kreeg voor zijn aanval. Echter was ze veel sneller dan hij gedacht had en voordat hij het wist, had ze haar kaken om zijn uitgestrekte poten gericht en kruiste hij haar grasgroene ogen even, waardoor hij haar kort fel aankeek en met zijn vrij poot een poging deed tot een uithaal naar haar hoofd.

De tabby sprong steeds maar weg van zijn aanvallen, en ondertussen sprong de kleine poes op zijn rug. Ze beet in zijn nek, maar door de adrenaline voelde hij het niet. Zijn uitdrukking werd gevaarlijk, kwaad. "Ja, ga maar wegspringen als de kleine kitten die je bent", siste hij tegen de tabby, geen enkele poging doende om de poes op zijn rug er echt vanaf te halen. Daar deed ze tenminste niemand anders pijn. De grote kater richtte zich op zijn achterpoten, zorgvuldig balancerend met het dode gewicht op zijn rug -dat ook wel eens kon tegenstribbelen. Zijn voorpoten kwamen met een harde smak op de tabby terecht, zijn klauwen uitgestrekt om zoveel mogelijk vacht van zijn lelijke lijf te trekken.

Haar kaak kreeg een van de poten te pakken en met een grijns beet ze zich er in vast. Loslaten zou ze pas doen als het niet anders kon. Veel energie stopte ze in de greep en deze probeerde ze zo hard te laten zijn dat ze misschien iets zou voelen breken. Echter werd er naar haar kop geslagen met een andere poot en voelde ze haar wang branden van de opgelopen slagen. Met een grauw liet ze los en wierp zich gelijk op de kater en trapte met haar achterpoten richting zijn maag.

Tag: Lionroar

Haar aanval werd door Everstar weg geslagen, waarna de rode leader naar voren sprong. Net toen Innerghost omlaag wou duiken om in de hals van Everstar te bijten, werd de leader bij haar weg geduwd. Innerghost sprong naar achteren en zag dat Ravenheart, haar zoon, zich in het gevecht had gevoegd. Innerghost knikte kort. Nu lag Everstar echter plat tegen de grond aan gedrukt. "Heb jij je lesje nu wel geleerd, Everstar?" Vroeg Innerghost met een grauwd, met uitgestoken nagels op de leader afstappende.
 
TAG; Everstar & Ravenheart

"Heb jij je lesje nu wel geleerd, Everstar?" Een brede grijns kwam over zijn gelaat toen hij zag dat hij de rosse poes omver had gekregen. De Windclan leader zou een leven verliezen, al zou hij zijn eigen ervoor geven. "Ben je bang dat je deputy me niet alleen aankan?" Ravenheart lachte kort. "Ik weet dat mijn deputy jou aankan. Ik kom jou alleen een leven dichter bij Starclan helpen." sprak  hij kort voordat hij uit moest wijken voor Everstar haar klauwen. Te laat helaas, ze raakte over zijn neus.  De zwarte kater grauwde en haalde weer uit naar rode poes, richtend op haar ogen en neus. Zijn blauwe ogen gleden eventjes naar Innerghost. Zou ze hem helpen hier in? En hoe verliep het Dauntrose en Blackpaw? Leefde ze nog wel... Nee. Dat was niet iets waar hij zich zorgen over moest maken. Hij was sterk. Zij waren sterk. Shadowclan zou zegevieren in dit gevecht!

De zwart met witte poes zette haar tanden in zijn poot en hij kneep zijn kaken op elkaar om niet te kreunen door de immense kracht die haar kaken op zijn poot uitoefenden. Zijn uithaal kwam gelukkig mooi op haar wang uit en zorgde ervoor dat ze los liet, maar veel tijd om zich te herstellen kreeg hij niet want de poes wierp zich gelijk op hem en probeerde hem te trappen in zijn buik. Wat haar ook lukte, maar door de trap kreeg hij totale toegang tot haar buik en die toegang pakte hij met open poten aan. Zo snel als de wind haalde hij uit naar de poes haar buik en probeerde daar zoveel mogelijk schade aan te richten, en terwijl hij met zijn poten haar goed probeerde te raken, schoot hij naar voren met zijn hoofd en probeerde toegang te krijgen tot haar nek. Niet om haar te vermoorden, want een waardige warrior deed dat niet, maar ze had zijn clan aangevallen en hij wilde haar daarvoor laten boeten. Ze moest pijn lijden en als iets pijn deed dan was dat de buik en de nek wel.