彡 Sharing Tongues

Toen e plots beweging zag in haar ooghoek, keek de gevlekte kattin even op. Ze legde haar staart langs haar poten heen en knikte even vriendelijk naar de deputy, Zealspark. "Ik wou even komen zeggen dat als je privé-zaken bespreekt je dat beter niet midden in het kamp doet, iedereen kan jullie horen." Ze glimlachte even kalm naar hem terwijl het topje van haar staart even wiebelde. Nou tja, dit was geen privé-zaak. In tegendeel, dit was iets dat heel de clan aanging. "Oh maar dit was toch wel iets dat heel de clan aanging, dat weet je zelf ook wel," zei ze, duidelijk doelend op het feit dat hij het ook had gehoord. "Ik wil niet liegen noch dingen verbergen voor mijn clanleden... Dus ik zou het vroeg of laat wel eens gemeld hebben," zei ze. Maar tja, ze had liever Silver even de tijd gegeven om te wennen aan zijn terugkeer en aan het feit dat hij nu terug thuis was. Daarvoor was stress en onnodige zaken helemaal niet nodig natuurlijk. Maar ah~

Tag: Gravelsmoke & Zealspark

Eventjes vernauwde hij zijn ogen lichtjes. Niet uit woede of wantrouw, gewoon zomaar. Door haar woorden. "Nou, als je wilt dat iedereen weet dat je de 'clan verraden hebt', ga je gang dan maar. Ik zou zelf niet echt staan te popelen om dat te zeggen, daarom dat ik je hierover aansprak. Voordat je dingen zou doen waar je spijt van zou krijgen later." Zijn stem klonk streng maar tegelijkertijd ook bezorgd. Natuurlijk maakte hij zich zorgen over te poes, ze was nog altijd een vriendin van hem. Juist daarom dat hij hoopte dat ze wist wat ze deed, aangezien hij later niet weer als psychiater wou opdagen.

"Nou, als je wilt dat iedereen weet dat je de 'clan verraden hebt', ga je gang dan maar. Ik zou zelf niet echt staan te popelen om dat te zeggen, daarom dat ik je hierover aansprak. Voordat je dingen zou doen waar je spijt van zou krijgen later." zei de deputy. De grijze poes zwiepte even met haar staart, wetende van zijn bezorgdheid. "Dat maakt mij niks uit, Zealspark," zei ze kalm. "Als katten denken dat ik fout heb gedaan, dan denken ze dat. Zo denk ik er namelijk ook over. In mijn ogen was het verraden, maar blijkbaar niet in de ogen van Gravelsmoke," sprak ze kalmpjes tegen hem. "Ik heb gewoon gezegd tegen Claw dat ik zou meewerken in ruil dat hij geen katten zou doden. Voor mij is dat verraad. Uiteindelijk heb ik me bedacht op dat idee en heb ik hem uitgedaagd," zei ze. "En zoals je weet verloor ik door mijn zicht, maar redde Jaytail me." ze zuchtte even. "Sinds die dag zit ik zo opgekropt met dat gevoel.. ik denk dat ik het gewoon kwijt moest..." zei ze met een zuchtje. Waarom... Was Silver er toen niet geweest?

Tag: Gravelsmoke & Zealspark

Snowdrop had net haar woorden gesproken, toen Zealspark eraan kwam. De Deputy begroette hun met een knikje, en begon vervolgens hun toe te spreken dat ze dit misschien ergens anders wilde bespreken. De gevlekte poes beantwoordde vervolgens dat het de hele clan aanging, en ze voor de clan niks te verbergen had. Al hield Gravelsmoke zich eerst stil uit dit gesprek van de oude, en nieuwe, deputy, ze knikte even toen Snowdrop dat zei. Ze was het niet eens met haar manier van denken, maar dat ze het niet eens was en niet dacht dat Snowdrop de clan verraadde.. dat hoefde geen geheim te zijn, toch? Zealspark leek het er echter niet echt mee eens te zijn, want zijn stem klonk nou niet echt enthousiast. En eerlijk schrok ze ook van het antwoord. Oké, ze had kunnen verwachten dat een kat die zijn clan verraadt, dat niet graag zou zeggen. Maar ze zag nu eenmaal niet wat er fout aan was dat Snowdrop gewoon zo eerlijk was over wat ze had gedaan, dan was het verbergen van haar acties toch veel juister? Veel... minder loyaal? Ze wilde niet zeggen dat Zealspark met deze gedachte een slechte deputy was, maar toch.. Ze was het niet met hem eens. "Zealspark, zeg nu eerlijk... Vond jij het verraden, wat Snowdrop deed?" Nee toch? Hij zou het vast met haar eens zijn.. Hoopte ze. Misschien dat als Zealspark het zei.. Misschien dat Snowdrop haar geweten dan wat minder naar zouden zijn.

Tag: Snowdrop en Zealspark

Whifflepaw staarde wat voor zich uit. Haar muis was op en ze was in gedachten verzonken. Ze moest terug denken aan het moment dat ze wezenloos op het monsterpad had gestaan en Firedance haar gered had en vervolgens Claw er bij was gekomen. Ik wacht op je, was wat hij gezegd had. Wachtte hij echt op haar? Waarom was er een licht onderbuik gevoel wat haar er van hield om toch direct naar Bloodclan te gaan. Waarom bleef ze dingen verzinnen om maar niet te gaan. Waarom moest ze hier per se beter en sterker worden en deed ze dat niet gewoon daar? Ze wist nog steeds niet de twoleg grens alleen te vinden. Ze zou haar moeder vragen, morgen, meteen. Terwijl Whifflepaw zo in gedachten was, had ze niet door dat haar staart enorm heen en weer was gaan zwaaien en dat er iemand naast haar was komen zitten. Ze staarde wezenloos voor zich uit terwijl ze zo in gedachten zat.

TAG: Redpaw

Hij zuchtte en liet even zijn blauwe ogen afdwalen naar de grond vooraleer hij weer opkeek en opnieuw zijn mond opende. "Ik zeg dan ook niet dat jet het moest verzwijgen. Maar ik ben er gewoon niet van overtuigd dat sharing tongues het geschikte moment ervoor is." miauwde hij, waarna hij zich tot Gravelsmoke richtte. Haar woorden zorgden ervoor dat zijn oortjes begonnen te wiebelen. "Iedereen ging ermee om op zijn eigen manier. Het was misschien niet de beste keuze, maar voor haar misschien wel de meest voor de hand liggende op dat moment." sprak hij, volledig eerlijk. "Het belangrijkste is dat alles voorbij is nu, en dat we ons focussen op de toekomst."

"Ik zeg dan ook niet dat jet het moest verzwijgen. Maar ik ben er gewoon niet van overtuigd dat sharing tongues het geschikte moment ervoor is." Juist ja, maar een heel spel wilde ze er ook niet van maken. Een opbiechtte kon je evengoed doen op een open moment. Het toonde je spontaniteit aan en in het algemeen was ze er gewoon zat mee geweest. "Zealspark, zeg nu eerlijk... Vond jij het verraden, wat Snowdrop deed?" klonk er plots van de roestkleurige poes die naast haar zat. Ze keek even naar de jonge warrior... Ze was zo aardig geweest... Ergens had ze het gevoel dat Gravelsmoke nog best een goede vriendin van haar kon worden, echt... "Iedereen ging ermee om op zijn eigen manier. Het was misschien niet de beste keuze, maar voor haar misschien wel de meest voor de hand liggende op dat moment." Voor haar? Nee, voor de clan. "Het belangrijkste is dat alles voorbij is nu, en dat we ons focussen op de toekomst." Hm... "Het spijt me Zealspark, maar denk je werkelijk dat ik... Het beste voor mezelf zou nemen als er katten rond me heen doodgaan?" zei ze. "En deze kwestie blijft iets dat ter zake moet blijven, zodat we in de toekomst sterker kunnen worden," zei ze. "Leren uit her verleden is de sleutel naar een betere toekomst, houd dat in gedachte, wat zelf ik kan dat nog niet helemaal onthouden," ze zat immers zelf vaak vast in haar eigen verleden, maar als je dat eenmaal kon bijbrengen als een les, was het een gift en geen vloek. "Ik zal nog met Silverstar over mijn kwestie praten, dat was ik zeker van plan..." zuchtte ze even. "Maar laten we dat even aan de kanten schuiven... Hoe gaat het met je Zealspark?" ze glimlachte kalmpjes naar hem. "Heb je al iets gegeten? Anders kun je even iets nemen en praten over wat gezelligere dingen, hm?" ja, ze wilde best wel wat sfeer erin gooien, zoals het hoorde op een sharing tongues.

Tag: Gravelsmoke & Zealspark

"Iedereen ging ermee om op zijn eigen manier. Het was misschien niet de beste keuze, maar voor haar misschien wel de meest voor de hand liggende op dat moment. Het belangrijkste is dat alles voorbij is nu, en dat we ons focussen op de toekomst." De woorden van Zealspark waren eerlijk, hij sprak wat hij dacht en gaf niet alleen lovende woorden. Iets wat vast veel katten fijn zouden vinden. En Gravelsmoke was eerlijk ook blij met de woorden. Het was geen direct antwoord, en dat betekende ook dat er niet direct werd gezegd dat Snowdrop de clan verraadde. En ook Snowdrop gaf haar antwoord aan Zealspark. En tot Gravelsmokes verrassing was het eens geen 'ik heb de clan verraden' speech. Ze sprak over hoe ze het beste voor haarzelf kon nemen, als katten rond haar heen sterven. Ze had gelijk. Gravelsmoke had weinig contact met haar, maar ze had al wel door dat Snowdrop niet echt in staat was om een keuze te maken die alleen voor haarzelf het beste was en niet voor andere katten. Ze leek er op het moment niet echt de zenuwen voor te hebben. Uiteindelijk veranderde de poes het onderwerp, na gezegd te hebben het nog wel met Silverstar te bespreken. "Maar laten we dat even aan de kanten schuiven... Hoe gaat het met je Zealspark? Heb je al iets gegeten? Anders kun je even iets nemen en praten over wat gezelligere dingen." vroeg ze aan Zealspark. Gravelsmoke keek de kater nieuwsgierig aan. Wie weet had Zealspark nog wel wat interessants te vertellen. En ach, een gezellig onderwerp kon nooit kwaad, toch?

Tag: Snowdrop & Zealspark

Even, voor een tel, begon hij zijn geduld te verliezen. Hij kende katten, zag katten breken in tijden van nood. Hij wist dus ook dat Snowdrop te bang was geweest, of niet moedig genoeg, om de touwtjes in eigen poten te nemen. Dat was de reden geweest dat ze die deal had gemaakt met Claw. Dus ook al beweerde ze dat ze dit niet alleen voor haar eigen had gedaan, maar voor de Clan, misschien had ze dit toch onbewust gedaan. Maar hij hield zijn kaken op elkaar geklemd. Het hele gedoe had hem misschien ietwat verzuurd, maar niet tot die mate dat hij slechte woorden over een ander zou zeggen, behalve over iedereen die in Bloodclan zat. Hij zuchtte en rekte zich uit. "Ik zou best willen Snowdrop, maar ik heb nog teveel te doen. Zodra ik eens niets te doen heb zullen we praten, goed?" Zijn blauwe blik keek al wat vriendelijker naar de oudere poes, wachtende op nog een laatste response vooraleer hij zou vertrekken.

Maakte ze zich zorgen over de clan? Ja zeker. Ze zou weldra even met de apprentices en kittens moeten praten en ze eventueel iets tonen. Verhalen vertellen, ze het erin krijgen. Ze had immers vernomen dat sommige opkeken naar de bloeddorstige clan... Die zich zelf clan durfde te noemen... Sigh. Ze slikte even... Tja. Het was jammer dat niemand anders er iets aan deed natuurlijk. "Ik zou best willen Snowdrop, maar ik heb nog teveel te doen. Zodra ik eens niets te doen heb zullen we praten, goed?" zei de roestkleurige kater. Ze knikte kalm naar de ander. "Ik houd je erop, Zealspark, veel succes," zei ze met een glimlach richting de deputy. Ergens wist ze dat hij ook zwaar veranderd was door de bloodclan aanval... Misschien was zij dan nog iemand die snel mentaal was hersteld ervan. Hoe soft ze ook mocht lijken, ze was iemand die sterk stond in haar schoenen. Ze kon snel herstellen en van pijn kracht maken. Ze knipperde even met haar ogen en richtte zich tot de andere warrior. "Zie je die poes daar?" zei ze even met een glimlach, wijzend naar Whifflepaw. Ze was duidelijk in gedachten verzonken. "Ik ga even naar haar toe, zin om mee te gaan?" ze wachtte af op de ander, voordat ze opstond en richting de twee apprentices liep. "Hallo jongedames," zei ze met een glimlach. "Hoe gaat het met jullie?" ze keek even naar de jonge flame-point en glimlachte kalm. Ze zag eruit alsof ze echt bezig was met iets in haar hoofdje.

Tag: Gravelsmoke & Zealspark - Redpaw & Whifflepaw

"Zie je die poes daar?" sprak Snowdrop, na Zealspark had aangegeven het te druk te hebben. Gravelsmoke knikte. Ze herkende de apprentice met de cremekleurige vacht. "Ik ga even naar haar toe, zin om mee te gaan?" Weer knikte Gravelsmoke. "Ja hoor" Waarom ook niet. Het waren maar apprentices.. Ookal waren ze haar flink onbekend, op naam na, dit durfde ze wel. Rustig liep ze achter de gevlekte poes aan, op naar de 2 "Hallo jongedames. Hoe gaat het met jullie?" zei Snowdrop tegen de 2 apprentices. Gravelsmoke gaf een knikje ter begroeting.  Met een beetje geluk was het een stel beleefde, vriendelijke, apprentices, en misschien hadden zij nog wat leuks opgevangen. Ze herinnerde zich van haar apprentice tijd dat haar mede apprentices het meteen wisten als ze een muis was misgelopen, alles ging snel rond.

Tag: Snowdrop, Whifflepaw, Redpaw

Whifflepaw begon in haar hoofd te tellen. Hoe lang zou ze het hier nog volhouden voor ze er voor zou kiezen om naar de apprenitces den te gaan, of het kamp weer te verlaten. Eenentwintig, tweeëntwintig, drieëntwintig... De tijd tikte door. Whifflepaw begon zich wat benauwd te voelen. De stilte, die Redpaw die naast haar zat, maar net buiten contactbereik, dus ze wist niet of Redpaw iets van haar moest of niet. De katten om haar heen, gezellig en leuk, terwijl er geen woord meer over Bloodclan gerept leek te worden. Het irriteerde Whifflepaw heel erg. Drieënzeventig, vierenzeventig, vijfenzeventig, zesenzeventig, zevenenzeventig... "Hallo jongedames," klonk er ineens. Het was Snowdrop, de ex-deputy. En ze had Gravelsmoke bij zich. Waarom kwamen die twee naar haar toe? Dat ze naar Redpaw gingen, oké, maar dat ze dames in meervoud uitsprak..? Iedereen wist dat Whifflepaw pro-Bloodclan was. Dat ze gehecht was geweest aan Claw en heel veel waarde had gehecht aan de aandacht van de Bloodclanners. Want een clan wist wat er met hun clanleden afspeelde. En wat iedereen het ergste leek te vinden was dat de dood van haar moeder, Brightspots, haar niks leek te boeien. "Hallo..?" Zei ze toen maar toch, vragend, naar de twee warrior en de Queen die er bij gekomen waren.

TAG: Gravelsmoke, Snowdrop en Redpaw

Ze glimlachte kalm naar de roestkleurige poes die mee ging. Mooi zo. Dit kon best interessant worden, dat wist ze zelf ook wel. De jonge Whifflepaw leek echter vrij verbaasd met het aanspreken. Ja, het was bekend dat ze pro-bloodclan was. Maar SNowdrop keek niet naar dat feit. Er was geen enkele reden om een clanlid minder te zien omdat ze anders dachten. Je moest ze gewoon steunen... Helpen. Dat was wat zij dacht. "Hallo..?" klonk er en ze glimlachte even. "Nog iets leuks gedaan de afgelopen tijd?" begon ze kalm om een rustig gesprek te starten. Misschien had ze wat actie nodig, ze kende het... Ze kende het o zo goed. DE angst die ze vanbinnen voelde groeide ook steeds meer. Wolf en dead. Waarom waren ze zo?

Tag: Redpaw & Whifflepaw & Gravelsmoke

Branchpaw kwam het kamp voor de derde keer binnen. Hij had een geweldig succesvolle jacht gehad. Daarom kwam hij ook voor de derde keer, met trotse borst vooruit, de prooistapel vullen. Nu was het een oude raaf. Niet veel vlees aan de botten, het was ook niet moeilijk geweest om hem te vangen. Sharing Tongues was al eventjes aan de gang. Nu hij zijn plicht had gedaan verdiende hij wel iets. Hij bekeek snuffelend de prooistapel. Hmmm de dikke muis of de lekkere spreeuw?

Open )

"Hallo" had de Apprentice verbaasd geantwoord. "Nog iets leuks gedaan de afgelopen tijd?" vroeg Snowdrop daarna aan Whifflepaw. Gravelsmoke zweeg nog steeds. Ze wist niet echt wat ze met deze apprentice aanmoest. Tuurlijk wist ze dat niet. Immers had ze nooit veel met andere katten gehad. En Whifflepaw en Redpaw was dan wel een apprentices, welke iets minder eng leken om een gesprek mee te beginnen, ze had er nooit echt mee gesproken. Dus hield ze zich eerst maar even aan de zijkant. Snowdrop was goed genoeg met de apprentices, en ze nam aan dat de apprentices echt geen zin hadden in een wat verlegen poes die dingen zei alleen zodat ze iets kon zeggen.

Tag: Snowdrop, Redpaw, Whifflepaw

De kleine poes verschoof ietwat ongemakkelijk een beetje opzij, verder weg van Whifflepaw. De stilte as onaangenaam, ze hield er niet van - maar geen van beide poezen probeerde er iets aan te doen. Redpaw knabbelde dan maar in stilte aan haar prooi. Plotseling kwamen er twee katten op hen af - Snowdrop en Gravelsmoke, als ze het juist had. De jonge apprentice kromp nog wat ineen en knikte enkel bij hun begroeting Ze hield niet van de aandacht, ze voelde zich geïntimideerd bij de aanwezigheid van de veel grotere katten. De rosse poes sprong omhoog toen er opeens nog iemand naast haar ging zitten, maar ze ontspande zich toen ze zag dat het haar zus Snowpaw maar was. De poes zocht bescherming bij de witte apprentice en schoof een beetje dichter bij haar en een beetje verder van de andere katten, die ze niet zo goed kende, vandaan. "H-hey Snow..", mompelde Redpaw zachtjes, de andere katten niet echt meer aankijkend.

Hij zat nog steeds te twijfelen over die spreeuw, toen hij een zachte stem naast hem hoorde. Eventjes trok hij met zijn oren. Hmmm hij had best wel zin in een spreeuw, maar de dame hier moest eerst eten. Branchpaw was opgevoed als een gentleman en dat liet hij ook graag zien. Hij schoof de spreeuw naar de poes toe. Met een glimlachje rond zijn lippen keek hij naar haar. "Neem jij de leuke prooi maar." Hij gniffelde en nam voor hem de muis mee. Met zijn lange staart streek hij langs haar wang. Ten teken dat ze moest meekomen. Ze konden niet eindeloos lang bij de prooistapel zitten. Hij bracht haar naar een stil hoekje waar een paar late zonnestralen nog schenen. Branchpaw ging liggen en legde de muis op zijn voorpoten. Geïnteresseerd keek hij naar Salmonpaw. Het was een knappe poes en ze moest bijna warrior worden.

Tag: Salmon