[New Camp] New place to stay and rule the forest {{Activity check}}

Nooit zou hij het erg vinden om een strijd uit de weg te gaan, immers vocht hij liever met woorden dan klauwen. Alleen deze keer was het anders, want het feit dat alle clankaten verdwenen waren betekende dat er vandaag geen oorlog gevochten zou worden. Dit haalde hun hele plan door de hoop, hoe kon hij nu zijn dochters hier veilig wegkrijgen? Vragen, twijfels en gruwelijke vooruitzichten spookten door zijn kop terwijl hij het nieuwe gebied in stapte. Hier was de ruimte waar vele katten naar verlangden, maar Jinx was een straatrat; daar geboren en getogen. Hij zou hier nooit aan kunnen wennen, hier hoorde hij niet. De grote bomen leken dreigend op hem neer te bukken, een onwelkom gevoel. De zwarte kater kwam met een zucht tot stilstand toen ze Fourtrees hadden bereikt. Hij kende het gebied enkel uit verhalen maar de vier immens grote eiken voldeden aan de eisen. Met een frons keek hij omhoog, terwijl Claw vanalles schreeuwde over regelingen. Hij probeerde oogcontact te maken met zowel Muta als Ophelia, maar kon hen zo snel niet vinden. Nu was niet de tijd, nog niet. Vervolgens stapte hij op Claw af. "Hey grote vriend, ik bied me om mee de omgeving te checken," sprak hij met droogjes met zijn lage, barse stem.

Wat een gedoe, wat een gedoe. Op het moment zou de rosse kater het liefst door de grond zakken en daar dan de komende moons slapen. Als alles weer terug naar normaal was zou hij wel weer eens komen kijken hoe het er aan toe ging. Hellhound richtte zijn ogen op de grote steen waar Claw op was gaan zitten. Hij kon het nog prima herinneren hoe het er uit zag toen de clanleaders daar zaten en de opening gevuld was met clankatten. “Ik krijg het idee dat de boskatjes vertrokken zijn, maar daar moeten we zeker van zijn.” De woorden waarmee de zwarte kater begon ware pure logica. “We maken hier ons kamp. Dezelfde manier als in het park. Ik wil vier overkappingen, eentje voor de moederkatten en kittens, eentje voor de members met 5 of meer hondentanden, eentje voor de members met 10 of meer hondentanden, eentje voor mij en eentje voor de young one’s. De rest van de nesten komen in een cirkel hieromheen.” Een groep katten werd aangewezen en kreeg daarbij die taak op zich. Was hij eens even blij dat hij daar niet bij hoorde. “Dan wil ik nog twee groepen die rond gaan kijken. Eentje die de omgeving gaat checken en wanneer je katten tegenkomt vermoord deze dan. Daarnaast eentje die gaat kijken of er te jagen valt hier.” Bij die woorden had de rosse kater zijn plannetje al weer uitgestippeld. Het was tijd om weer eens wat herinneringen op te gaan halen in het Shadowclan gebied. “Later gaan we kijken wat de twolegs nu eigenlijk van plan zijn in het park, maar eerst dit.” Meteen kwam Hellhound overeind en wandelde richting Claw die aankondigde dat hij zelf ook mee zou gaan met de patrouilles. "Claw, ik ga het Shadowclan gebied bekijken. Je mag katten er ook heen sturen maar ik loop in ieder geval alleen." De Leader wist dat hij Shadowclan wortels had en dat hij er de weg zonder gevaren zou kunnen vinden. Ook wist Claw dat hij nooit zo veel behoefte had aan andere katten tijdens zijn patrouilles.

Wennen aan iets was voor Shallow altijd een makkie geweest, gezien ze vroeger als Rogue steeds van plaats veranderde. Toch kon ze zich een plek hier niet echt precies voorstellen. Ze hadden nu inderdaad een veel grotere kans op prooi aangezien ze het bos zowat al geclaimd hadden. En het leek haar wel leuk om echt te leren klimmen op bomen. Ze wist niet precies wat ze hier kon verwachten. Ze zal wel het oude kamp missen. Maar zoals er al eerder vernoemd was, verandering was prima voor haar. Het zou manen kunnen duren voordat er een echt kamp hier ontstaan was. Maar misschien dat ze ergens mee kon helpen?
In al die dagen met de Elite was ze zowel slimmer als volwassener geworden. Ze was geen enthousiaste, go with the flow type. Totaal onbenul van alles. Nee. Shallow was nu niet meer wie ze was. Maar ze was nogsteeds Shallow. Nogsteeds behulpzaam en vriendelijk. Nog niet in de precieze staat om iemand te vermoorden, zoals ze al van haar verwachten. En misschien was ze wel bang voor veranderingen. Niet van iets. Maar van zichzelf.
Al snel begon haar nieuwsgierigheid aan de gang. Hier was ze zeker éen of twee keer geweest. Ze begon rondjes om de plek te trippelen. Haar aandacht op de rest vervaagde al snel. Misschien was ze meer volwassen. Maar haar kinderachtige kant bleef er nog.

Het was een grote verhuizing maar misschien was deze plek beter dan hun oude plek. Alle slechte herinneringen kon ze hier vergeten, vervangen door betere. Een nieuwe start, een nieuw leven beginnen. Alles had ze uitgeveegd. Geen herinnering die ze wou onthouden. Ze wou met een schone lei beginnen en dat zou alleen slagen als ze alle andere vergat. De zwarte she-cat had zich ergens op de achterhoede geplakt en luisterde naar de bevelen van Claw. De robuurste tom stond op de grote rots, vertelend dat deze plek nu hun nieuwe kamp was. Fortuna keek met samen geknepen ogen rond, het was erg wennen om in een bos te leven als je gewend was om al je hele leven te overleven in de Twoleg place maar het kon er mee door. Jagen was hier gemakkelijker dat was wel weer een voordeel. Nadat Claw klaar was met spreken had de zwarte Elite member zichzelf opgehesen en liep nu door de massa katten heen, haar grijze emotieloze ogen glijdend over de katten om te kijken als ze ergens mee moest helpen toen haar blik op een wat kleinere figuur vestigde. Fortuna trok haar neus op. Het was die grijze naïeve haarbal met de naam Shallie ofzo. De grote zwarte she-cat zwiepte even met haar staart toen de young one maar wat aan het rond huppelen was. Was haar mentor er niet? God zeg, kreeg dat beest nou geen draai aan haar oor? Als haar leerlingen zo hadden gedragen had ze hen meteen voor een monster gegooid. Vandaar dat de stevig gebouwde member op de kleine she-cat stapte en zonder pardon voor haar neus ging staan. Haar kleurloze ogen keken diep in die kinderachtige blik van de young one. "Heb jij niks beters te doen dan uit je neus te peuteren?".

- Shallow

Het jonge poesje had de zwarte, veel grotere kattin nog niet opgemerkt totdat ze een paar zwarte poten voor haar neus zag. Ze knipperde even van verwarring tot ze omhoog keek en in grijze ogen keek. Net voordat Shallow haar een vriendelijk 'hallo' wou geven begon de poes al meteen te praten. "Heb jij niks beters te doen dan uit je neus te peuteren?" Vroeg ze. Aan haar stem te horen leek ze niet geamuseerd met het feit dat de Young One niet veel nuttigs deed voor de Clan. Maar dat deed ze wel! Ze zat de boel te bekijken. Misschien was er een... een... Geheime ingang ergens? "Eigenlijk niet, nee," zei ze uit volle eerlijkheid. Liegen was niet bepaald haar beste vak. Hey, misschien kon deze kattin haar wat extra's bijleren? "Kan jij klimmen?" Vroeg Shallow uit het niets. Steeds meer enthousiast wordend ondanks dat ze nog geen antwoord had gegeven. "Wat onbeleefd van me. Ik ben Shallow, aangenaam." Glimlachte ze. "En wat is uw naam?" Ze mocht misschien erg naïef en een kinderachtige personaliteit bezitten, maar respectvol tegen anderen was ze zeker. Vooral met katten met zoveel hondentanden. Hoeveel zou ze hebben? Shallow schatte rond de acht. Maar ze wist het al wel zeker; zo zou ze ook willen worden.
+tag Fortuna

Hij was er niet veel van bewust dat ze nu echt hun thuis hadden verlaten, dat ze gingen innestelen in het bos en dat er vele veranderingen zouden komen. De fluffy tom likte uitgebreid zijn dikke vacht toen hij ergens veder op lag, zijn aandacht al weer afdwalend van de preek van zijn mentor Claw. Hij had enorm veel respect voor de grote zwarte tom maar zijn gedachtens waren eventjes te ver weg om alles te kunnen horen. Katten kwamen in beweging en een beetje verbaasd stond hij met hun op. De best al grote young one sloot zich maad bij de eerste beste groepje aan en volgde de katten die opzoek ging naar wat eetbaars. Oh yay! Dat kon hij wel gebruiken een hapje eten, zijn maag rommelde al.

Tag: Een groep members die gaan jagen

For real, dit was alles? Jackdaw kon zijn ogen niet geloven toen ze steeds verder het clangebied in gingen. Dit was de definitie van een anticlimax, ze waren op oorlogspad en hun vijand was er gewoon niet. Telkens verwachtte hij dat vanuit het niets de clanpoesjes aan zouden vallen, maar er gebeurde helemaal niets. Uiteindelijk leidde zijn vader de groep katten naar een of andere plek in het bos waar vier enorme eiken groeide. Ook hier was de grond nog sompig en nat, maar minder dan eerst. Jackdaw snoof en trok met zijn staart. Claw bevestigde het idee dat de katten met een gezond verstand al hadden bedacht; De clans waren weg. Gewoon poef, foetsie. Lekker was dat. Vervolgens ging de zwarte kater verder met bevelen rondstrooien, as usual. Hij verlangde eigenlijk naar wat quality dad-son time, maar dat kwam er eigenlijk nooit van. Zijn moeder en broer leken allebei al bezig te zijn, zelfde gold voor Shallow. Dus yeah, dan besloot hij maar zijn eigen boontjes te gaan doppen. Het katertje bewoog zich richting de nesten, waar hij langs een crème kleurige kater liep. "...ehem... kan ik iemand....helpen?" Bij diens woorden grinnikte hij even. "Even als advies van Young one to Young one, ik zou eerst een nest gaan claimen, als ik jou was, dude." Hij greens en knipoogde naar de kater. Keek hem nu eens aardig zijn. "Straks zijn alle goede plekken weg, come on!"


Tag: Satsui

Niet? Fortuna snoof, er was altijd wel iets te doen. Geen smoesjes die daar aan konden ontsnappen ze zaten midden in een verhuizing dus er was genoeg om te doen. "Niks te doen?" Siste ze, haar kleurloze ogen vurig. "Er is genoeg te doen juffie, we hebben geen tijd om laks op onze reet te zitten." Fortuna hief haar kin wat op en keek om der heen om te zien als ze de young one ergens kon dumpen zodat ze wat te doen had. "Kan jij klimmen?" Vroeg ze plots. De zwarte she-cat keek terug en trok geïrriteerd met haar oor. "Klimmen doen wij niet" Snoof ze, "Je bent toch geen Thunderclanner of wel soms?" God, deze kleuter had nog veel te leren maar op antwoord hoefde ze niet te wachten want weer begon de grijzige ukkie te praten. "Wat onbeleefd van me. Ik ben Shallow, aangenaam. En wat is uw naam?" Fortuna keek der met samengeknepen ogen aan, de irritatie was zeker in haar ogen te zien maar ze moest zeggen dat die 'Shallow' wel respectvol en netjes was. Jammer genoeg was ze in de Elite en werd deze glimlach op haar lippen niet bepaald gewaardeerd. Bloodclanners waren niet vriendelijk, en glimlachte zeker niet. Door zulke katten werd hun reputatie naar beneden gebracht. "Als je die grijns van je gezicht haalt en met me mee komt zou ik je het vertellen" De stevig gebouwde zwarte she-cat draaide zich om en liep weg. Duidelijk dat ze die young one ergens heen bracht waar ze iets kon doen want van die luie gedrag van andere werd ze zat van.

Tag: Shallow
Note: Zullen we maar een topicje openen? c: