Quiet || SPT&Ashpaw

"Oh, ik zou bijna denken dat je het leuk vond!" Ashpaw was dit keer degene die wat verstijfde, maar bewoog weer wat nadat Snowypaw hem een por had gegeven. "Ik heb wel bewezen dat ik sterker ben!" Hij richtte een wat verbaasde blik op de poes. "Niet té ver uit je bol gaan, eh? Misschien had je wel geluk, niemand zal het weten." Sprak hij op wat luchtige toon.

Blijkbaar had hij net de goede snaar geraakt. "Bewijs het dan maar!" En Snowypaw verving haar houding gelijk. Ashpaw nam de uitdaging meteen aan en trok een sprint haar kant op zodra hij zijn goede houding had gevonden. Vlak voor haar deed hij een snel pasje opzij, rende tot aan haar zij en gooide toen zijn volle gewicht op Snowypaw door zichzelf te laten vallen. Het was dan niet zeer effectief, maar hopelijk kwam het wel uit een verrassende hoek.

"Oof!" Klonk het Snowypaw, en Ashpaw grijnsde bij zijn gelukte aanval. Zo snel mogelijk stond hij weer op vier poten en plantte er eentje op de poes zelf. "Wie was er nu ook alweer sterker?" Snorde hij triomfant en keek Snowypaw nog wat uitdagend aan. Ze probeerde onder zijn grip los te komen en daarom gaf hij haar nog een kansje. Onopvallend haalde hij zijn pootje wat van haar af, zodat ze nog net kon ontsnappen. Mar toch probeerde hij dit niet te laten merken. Gewoon om.. de lol erin te houden.

"Ik!" En ja hoor, ze was uit zijn grip verlost. Vervolgens kwam ze terecht op zijn rug en Ashpaw dook meteen, met de poes en al, naar beneden en rolde op zijn zij. Vervolgens draaide hij zich zo dat zijn poten aar Snowypaw waren gekeerd en begon wat te trappelen, in de hoop dat de poes werd geraakt.

Zijn plan was gelukt, zijn poten vonden hun doelwit; Snowypaw. "Hey!" En vervolgens barstte het poesje weer in lachen uit. Ashpaw opende zijn ogen voorzichtig en hield op met zijn 'aanval'. Met een grote glimlach op zijn gezicht stond hij op en schudde het stof van zijn vacht, zodat een deel ook op Snowypaw neerviel. "Ha! Ik zei het toch!" Snorde hij speels en porde Snowypaw alsof ze een verslagen kat was. "Ik, de machtige Ashpaw, heeft de kleine en verbaasde Snowypaw overwonnen!"

"I-ik ben niet klein!" Ashpaw liet een grote grijns zien bij deze woorden. "En.. Ver-verbaasd?" Met de toon maakte ze het alleen maar duidelijker dat hij die naam voor haar had gekozen. "Ja, ik ben groter, dus ben jij automatisch klein en je was er zo zeker van dat je zou winnen, dat je nu verbaasd bent dat jij nu op de grond logt, niet?" Snorde hij nog steeds met een triomfante toon.[/b]

De Apprentice kwam overeind en wist hem te verrassen door hem te belagen. "Ik ben niet klein! Ik ben precies goed!" Ashpaw grinnikte terwijl hij met zijn rug op de grond lag. "Maar voor mij blijf je altijd de kleine Snowypaw." Grinnikte hij naar de witte Apprentice.

"Pas op je woorden jij! Anders haal ik Nightpaw!" Ashpaw's glimlach werd breder toen ze dit dreigement gebruikte. "Moet ik nu met knikkende knieën het voor me zien?" Grinnikte hij en met zijn vrije voorpoot porde hij Snowypaw nogmaals. Hij was niet bang voor het broertje van Snowypaw. Ha!

"Ja, eigenlijk wel," Ashpaw schudde koppig zijn kopje heen en weer. "Niet doen, dat kietelt!" Plagerig porde hij haar nogmaals. "En waarom zou de kleine Nightpaw mij bang moeten maken?" Grijnsde hij vervolgens.

"Nightpaw is helemaal niet klein!" Eerst dacht de kater dat ze weer eens nep-verontwaardigd deed, maar toen hij haar aankeek wist hij dat hij net iets te ver was gegaan. "Oké, dan niet," Grijnsde hij wat nerveus. "Dus, wat wilde jij nu gaan doen, dan?"