Got some news for you [Smokebreath]

Het moest gewoon zo snel mogelijk gebeurd zijn. Nu Littlepaw nog het enthousiasme ervoor had kon ze het beter meteen vragen aan de kater. Vanuit de Nursery liep ze met een wat snel pasje naar de andere kant van het kamp. De poes betrad de Medicine Den met al zijn vreemde geuren die afkomstig waren van verscheidene kruiden. Zoekend naar de bekende langharige kater liet ze haar blik door de hele Den gaan. "Smokebreath?" Vroeg ze terwijl ze nog een pas deed in de richting van de Den. Ze was er zeker van dat ze hier niet binnen een paar seconden weg zou zijn, dat zeker niet. Al helemaal niet met haar twee voorstellen. Eigenlijk had de poes zich er wel een beetje op verheugd. De sacherijnige kater een bezoekje brengen kon je wel een bijzondere ervaring noemen, ja. "Ik denk dat je dit wel wilt horen." Sprak ze met een kleine glimlach op haar gezicht.

Toen de kater bewoog had Shrew hem eindelijk in haar blik. Ze had hem niet gezien door de schaduw en zijn vachtkleur hielp ook niet echt mee. "Ja?" Klonk zijn gewoonlijke brommende stem, niet al te blij en ook niet al te kwaad. Goed, dan werd het er ook niet moeilijker voor haar op. "Nou, verras me," Shrewstar glimlachte wat flauwtjes en ging recht voor de kater zitten, zodat haar groene ogen recht in die van hem konden kijken. "Laat ik maar direct op mijn punt komen, ik denk dat ik de perfecte Apprentice voor je heb gevonden." Direct nadat ze dit had gezegd zette ze zich schrap op een stortvloed van woorden. Ze had geen idee hoe erg de kater er mee zat dat zijn vorige Apprentice hem had verlaten en als de wonden nog vers waren moest ze hem met moeite om zien te praten, zonder garantie van succes. Maar als het hem niets kon schelen kon Littlepaw opgelucht adem halen, want dan zou ze niet al te veel last van hem krijgen als Mentor.

Voor een moment had Shrew nog de hoop dat Smokebreath redelijk zou zijn, maar toen zijn blik werd verhard knapte deze hoop uit elkaar. Natuurlijk. Hij moest weer eens bot gaan doen. "Afgewezen." Kwam zijn antwoord wat kortaf gesproken met een wat felle toon. Heel even keek Shrewstar hem wat verbaasd aan, maar haalde toen haar kalme blik weer naar voren. Zij zou deze Den niet verlaten totdat ze een redelijk antwoord uit hem zou krijgen. "En waarom niet? En ik wil geen 'gewoon..' als antwoord horen. Heb je argumenten om deze Apprentice te weigeren, hm?" Antwoordde ze simpel en keek de Medicine cat strak aan. Ze moest deze kater kunnen vertrouwen en dat deed ze ook wel, maar zo af en toe had ze genoeg van zijn botte gedrag. Maar goed, dan zou ze afdwalen van alles, dit ging om zijn misschien toekomstige Apprentice. Dit was belangrijk voor de Clan en die ging altijd voor.

De kille blik die hij haar kant op wierp zei al genoeg, maar Shrewstar was niet echt iemand die het snel op gaf. Ze wist van de kater dat hij ook koppig kon zijn, maar dan moest hij weten dat zij dat ook was. Misschien nog wel eens net wat meer. "Als je gewoon van mij als een antwoord verwacht, schat je me zeer laag in Shrewstar," Ze bleef hem rustig aankijken, je wist maar nooit wat je kon verwachten van anderen. "Ergens is dat beledigend." En? Moest ze zich nu gaan verontschuldigen? Ha. Die woorden zouden pas komen nadat hij wat redelijker deed. "Maar ik denk dat ik prima zelf in kan schatten of ik toe ben aan een apprentice of niet. Ik ben nog niet bejaard, heb nog alle tijd van de wereld om een apprentice te trainen als ik nog een jaar wacht. Maar goed, vermaak me, welk mormel wil het een poging wagen om het daarna weer op te geven?" Ze hief haar wenkbrauwen wat op. "Dus jij vertrouwt mijn keuze niet? Ik was niet degene die Birchpaw had uitgekozen, nu ben jij degene die mij beledigt, niet? En ja, je hebt nog een heel leven voor je, maar een kat kan zomaar doodgaan en een Apprentice trainen kan nooit kwaad." Besloot ze vervolgens te zeggen en kaatste de bal gemakkelijk weer terug.

"Ik vertrouw de apprentice niet," Kwam er als antwoord en wat Shrewstar eigenlijk ook had verwacht. "Het enige wat ik krijg zijn apprentices die het warriorschap niet aankunnen en daarom maar een medicine cat worden. Geen passie, geen ziel, alleen maar: 'Als dat niet kan, ach, dan zal ik het hier maar mee moeten doen.'" De zwart witte poes nam een hap lucht en behield haar kalme 'ik'. "Of zit ik er deze keer naast?" Nog redelijk kalm keek ze hem aan. "Nee en dan ga ik ook geen leugens aan vastbinden. Maar volgens mij beoordeel jij elke andere Apprentice op je eigen ervaringen. Heb je anders al iets gehoord van StarClan? En zelfs al zou ik nog Moons wachten, jij zult toch geen genoegen nemen met welke kat dan ook. Er zijn geen katten die zomaar gaven hebben om Medicine cat te worden, dit komt door keihard trainen. Je kan dan nog zo bot zitten doen, maar het lijkt alsof je nu gewoon alsof je je als een verwend kind gedraagt. Als niemand goed genoeg is voor je, zeg het dan." Zei ze terwijl ze haar houding nog normaal hield.

Ja. Ze had iets geraakt. Iets gevoeligs. De Medicine cat veranderde van houding, maar zelf had Shrew ook genoeg van zijn onrespectvolle gedrag. Haar nekharen begonnen te prikkelen en ze wierp een wat geïrriteerde blik in zijn ogen. "Waag het niet om mij te dicteren dat ik een kind ben Shrewstar" Ze keek hem nog wat feller aan bij het uitspreken van haar naam. "Terwijl jijzelf de kittens van je eerste hebt laten creperen in hun nesten. Voor wie is niemand goed genoeg? Ik heb er zelf nooit voor gekozen om een medicine cat te worden. Ik heb er zelf nooit voor gekozen om een blaag te moeten trainen. Maar goed, laat het kind maar als een apprentice komen. Ik zal het wel zien." Een lage grom kwam uit haar keel, ook al had de kater haar voorstel net goedgekeurd. "Als u nu zo vriendelijk zou willen zijn om mijn den te verlaten, zou ik dat zeer op prijs stellen." De kater draaide zich om, maar Shrew was niet klaar met hem. "En, heb ik er ooit om gevraagd Leader te worden? Jij denkt maar dit ik nu een luizenleventje heb, maar bijna iedereen in deze Clan haat me, wilt me het liefste dood zien. Nou, nu kan ik er weer een kat bijvoegen. En jij weet HELEMAAL niet hoe stresvol het is om kittens te hebben, heeft meneer ooit liefde gekend dan? Heeft meneer ooit zijn hart voelen breken daarom. Beoordeel me maar hoe je wilt, ik ga tenminste verder met mijn leven als iets niet goed loopt. Maar als je wilt dat ik vertrek zal ik dat ook doen, Littlepaw zal bij de volgende ceremonie onder jouw hoede staan. Waag het om haar in de steek te laten en ik kom nog vaker op bezoek dan een klagende Elder." Gromde ze naar Smokebreath.

Door de plotselinge woede werden haar ademhalingen wat groter en keek ze de kater nog wat fel aan. Maar plots veranderde er iets aan zijn uitdrukking wat ze totaal niet had verwacht. Verdriet? Maar had zij dat dan gedaan..? Maar nee, zolang bleef de emotie niet op zijn gelaat staan. Alweer wat sneller werd het vervangen door die kwade emoties. "Ja, ik heb liefde gekend Shrewstar," Wat schuldig keek ze de kater aan. "Ja, ik heb liefde gekénd." Ook al werd zijn toon weer zo bitter, toch voelde ze zich écht schuldig nu. Had zij dan die emoties weer naar boven gebracht? "Verlaat nu mijn den, alstublieft," En weg was zijn blik. Shrewstar knikte wat stijfjes. "Als jij dat wilt, Smokebreath.." Mompelde ze wat afwezig en draaide zich om, om de Den te verlaten, maar keek nog een keertje om voordat ze voorgoed weg was. "Het.. het spijt me." De woorden klonken wat zachtjes, maar wel gemeend. "Voor de ophef en.. al het andere." En vervolgens verliet ze de Den geheel.