When you break the plan..

Er kwamen geen tranen uit de ogen van Lightningkit, pure woede, dat was wat zijn ogen uitstraalden. Waar was hij eigenlijk boos op? Op de anderen? Of op zichzelf? Hij slaakte een diepe zucht, waarschijnlijk was dat het andere. Zijn poten deden pijn van het rennen, maar hij zette toch door en bleef rennen, geen moment achter zich kijkende. Wie wist volgde iemand hem.. maar als hij achter zich keek en niemand zag, dan zou hij weten dat niemand daar meer om hem gaf. Bij het horen van water kwam hij langzaam aan tot stilstand, tot hij voor de rivier stond. Het water had een zwakke stroom en was op sommige plekken zelfs al bevroren, maar waar hij stond niet. Alsof Starclan hem vertelde dat hij het moest doen, al weerhield zijn lichaam hem ervan om te springen, maar zijn hart zei iets anders. Spring. Eén enkele stem schoot door zijn hoofd en zijn blik wende hij nu achter zich. Waren ze hem dan niet gevolgd? Dachten ze soms dat hij weer terug zou komen? Zachtjes slikte hij. Misschien.. kwamen ze er niet meer aan? Hij keek nu weer naar het water, het zag er ijskoud en gevaarlijk uit. Toch zette Lightningkit een stapje dichterbij, zijn poot stond half in het water en half ernaast. Hij wist dat als hij het deed, dat hij er niet meer uit kon komen. Runningkit vertrouwde hem niet meer, Tallkit zou het tegen alle andere kittens zeggen en Shrewstar en Wolftail zouden hem vast niet meer als zoon willen hebben. Even wierp hij zijn blik op de grijze lucht boven hem. Had hij alles nu kapot gemaakt? "Hoe.. stom kun je zijn, Lightning. Ik dacht dat ik mezelf iets beloofd had." Miauwde hij, waarna één enkele traan over zijn wang heen gleed en hij met een doffe plof het water in sprong..

Het liefst wil ik dat Shrewstar en/of Wolftail hem eruit komen halen~ Maar ik moet het nog even aan Soof en Chi vragen~ Niemand anders mag hier al posten!

Een middagdutje had haar goed gedaan en rustig werd ze wakker. Alleen Runningkit lag nog tegen haar aan, de andere kittens waren waarschijnlijk aan het spelen. Toch wilde haar moederinstinct dat ze even bij ze ging checken. Voorzichtig stond ze op, hoorde een zachte piep van Runningkit, maar trippelde toen al door de Nursery. Snel had ze Tallkit en Timekit gevonden, alleen Lightningkit ontbrak nog. Van Wolftail had ze het een en ander al wel gehoord, maar ze kon het gewoon niet geloven. Had Lightningkit dan zijn zusje zo door de grond geboord met die gemene woorden? Een vaag geurspoor kreeg ze al te pakken en dit leidde de Nursery uit, door de bittere kou. In het kamp zag ze geen gestreepte kitten en toen ze haar neus in elke mogelijke Den had gestoken begonnen de zorgen al door haar kop te tikken. "Lightningkit..?" Geen antwoord. De Queen legde haar oren in haar nek en deed een paar passen de uitgang uit. Ja.. ze rook.. HAAR KITTEN! Haar groene ogen werden groot en ze rende terug het kamp uit. "Wolftail!" Zo hard mogelijk riep ze de naam van haar partner, de kans was groot dat hij weg was, maar misschien.. misschien hoorde hij haar wel.

Woest zwiepte ze met haar staart en haar witte poten renden over de besneeuwde grond. Ze had een Warrior verteld dat Wolf haar maar moest zoeken als hij weer terugkwam. Haar mond hing iets open zodat ze de geur van haar kitten beter kon oppakken en plots zag ze het kleine ventje. Haar groene ogen sperden zich open toen hij in het ijskoude water sprong en voordat ze het wist stond ze aan de oever en duwde ze haar kop in het water. Het water was niet diep en ze was er snel bijgeweest. Ze kreeg een mond vol nekvel en trok Lightningkit met alle macht eruit. Snel legde ze hem op de aarde en begon zijn vacht te likken. "Kom op Lightning.." Mompelde ze zachtjes en drukte haar snuit tegen die van hem. Voelde ze hem wel ademhalen?

Hij was nog maar net terug van de jacht of hij werd er weer op uit gestuurd, deze keer om zijn partner te zoeken. Een ietwat humeurige blik viel te lezen in zijn felle blauwe ogen toen hij zijn passen wat versnelde. Waarom had de poes hem nodig? Had hij dan iets misdaan? En bovenal, waarom moest hij haar gaan zoeken? Zijn oren schoten overeind toen hij de geur van een bekende kater rook, een zelfs nog redelijk jonge kater. Eentje die nog véél te jong was om al in het territorium te mogen. Eerst was er een sprankje woede zichtbaar in zijn blik, maar deze vervaagde algauw en een bezorgde uitdrukking nam plaats op zijn gelaat. Nogmaals versnelde hij zijn pootstappen wat, totdat hij zichzelf hoorde hijgen van de inspanning die hij leverde. Was er iets met Lightningkit gebeurd? Had Shrewstar hem daarom nodig? Bezorgdheid stapelde zich op en een wat misselijk gevoel deed zijn maag omdraaien toen hij de angstgeur van zijn partner rook. Er was iets, het kon niet anders. Toen de robuuste bruine kater eindelijk arriveerde bij de plek waar hij de twee katten die hij zocht aantrof, begonnen zijn oortjes paniekerig heen en weer te draaien. "Lightning.." Klonk zijn stem jammerend waarna hij naar de zwart witte poes toe trippelde. Zijn ogen werden wat vochtiger toen hij haar aankeek. "L-leeft hij n-nog?" Vroeg hij voorzichtig waarna zijn blik automatisch naar zijn zoontje gleed.

Ze schrok van een plotselinge Wolftail die naast haar stond. Hij was snel gekomen, gelukkig, want deze stress kon ze niet alleen af. "Lightning.." Ze richtte haar bezorgde blik op haar partner en legde haar staart deels over de achterpootjes van de kitten. "L-leeft hij n-nog?" Haar blik had Wolftail niet verlaten en ze dacht echt dat ze daar tranen zag. "Ik weet het niet, Wolf.." Mompelde ze droevig en drukte haar snuit in zijn bruine vacht. "Ik zou het mezelf nooit vergeven als hij zou sterven, ik ben gewoon een slechte moeder." Jammerde ze zachtjes en voelde een eenzame traan over haar snuit gaan.

Nadat hij in het ijskoude water was gesprongen, probeerde hij er weer uit te komen. Maar de kou verlamde zijn spieren zodanig dat zijn spartelende pootjes niet veel kracht konden zetten, hij probeerde naar boven te zwemmen; maar eigenlijk bleef hij maar zakken. Totdat de kater tegen iets hards aan kwam met zijn hoofd en zijn bewustzijn verloor. Water droop zijn keelgaten binnen en de lucht werd met een klap uit hem geslagen. Was dit zijn einde? Opeens werd hij voor de dood weggerukt, iemand haalde hem uit het water en een warm gevoel gleed over hem heen, de tong van een poes. Hij bleef stil liggen, ademen lukte even niet en met grote angst leek het erop dat hij aan het sterven was. "Kom op Lightning.." Hoorde hij vaagjes, maar net niet genoeg om de woorden goed te kunnen horen. Toen hij iemand anders stem hoorde begon hij met proesten, alsof hij uit zijn slaap werd gerukt kwam hij omhoog, het water uit zijn bek kotsende. Zijn lichtgroene oogjes stonden wijd opengesperd, maar werden al snel doffer en kleiner toen de vermoeidheid als een klap tot hem toe sloeg. Hij zakte door zijn pootjes en ademde de lucht in, waarna hij weer moest proesten, zo ging het even verder, totdat hij weer normaal kon ademen. De kou had echter een grote tol geëist voor de kitten, net als de klap tegen zijn hoofd, waardoor hij zijn bewustzijn weer verloor en door zijn pootjes heen zakte.

Dramaaa