Ordinary Dream {+trainer}

Voor haar zat een muis in de struiken. Mothpaw spande haar spieren aan. Ze was er klaar voor, ze ging dit diertje vangen! Als het in het echt niet lukte, dan moest het wel lukken in haar dromen! Tenminste, dan hoopte ze... nee ze hoopte het niet, het moest gewoon, dromen waren niet echt, dromen waren mooi, daar ging altijd alles in goed. Toch? Ze sprong, en het muisje rende weg. Gefrustreerd slaakte ze een schreeuw. Dit méén je niet! Ze liep naar de eerste beste boom en sloeg haar prooi er tegen aan. "Niks meer dan een mislukkeling!" Schreeuwde ze volledig kwaad op zich zelf. Het lukte niet in het echt, het lukte niet in haar dromen? Wat deed ze verkeerd dan? Wát was het. Ze durfde niet eens te vechten. Ze haatte zich zelf.

Een manische glimlach sierde haar lippen toen ze naar de plek keek waar haar prooi ontsnapt was. Dit alles leek zo écht. "Nee, het komt gewoon omdat je getrained wordt door mislukkelingen my dear.." Haar kop schoot de lucht in bij het horen van de stem. "Lang niet gezien, Mothpaw." Verbaasd keek ze naar de kat. Hij kende haar naam, en zij herkende hem ook... vaag. Was ze kitten geweest toen hij geleefd had. "I-ik... ken jou..." murmelde ze nadenkend. "Is dit echt..?" Ze was haar vorige, vergelijkbare droom niet vergeten, en omdat deze er zo op leek... wou ze er meer over weten. Wat was dit..? Was dit Starclan? Bezochten Starclan warriors haar.

"Wat kijk je verbaasd, alsof je een spook gezien hebt," miauwde de kater luchtig. "Volgens mij zie ik dat ook," ontsnapte er uit haar bekje. Oh nee, het was echt niet haar bedoeling om onbeleefd te zijn. "Eh sorry..." ratelde ze vluchtig. "Ik weet je naam niet meer... Maar... je bent wel echt." Een harde ademtocht verliet haar bek. "Is dit Starclan..?" Vroeg ze vervolgens. Ze kon het niet meer laten, haar vorige droom met die grote kater die vaag naar Shadowclan had geroken. Nu deze droom over een Windclan kater die ze vaagjes herkende. Misschien nog van toen ze een kitten was geweest...

Door had ze het niet dat haar vraag over Starclan genegeerd werd. Het antwoord op de vraag of de kater echt was leek haar bevestiging genoeg. "Ja, ik ben het echt." Wauw! Ze was had nu gewoon een droom met Starclan. Was de kater uit haar vorige droom dan ook een Starclan kat..? "Ik ben hier omdat je me, bewust of onbewust, geroepen hebt." Nu werd haar blik echter vragend. Had ze hem geroepen naar haar dromen toe? Hij had het over onbebuwst... Maar waarom dan? "Het gaat niet helemaal tiptop, of niet? En daarom zal ik je gaan helpen... Als je mijn aanbod aanneemt natuurlijk." Dat was waar, het ging gewoon niet goed. Alles ging mis. "Klopt," murmelde ze, haar ogen op haar poten gericht. "Ik kan niet jagen... en ik... iets houd mij tegen als het gaat om vechten..." ze wou niet toegeven dat ze bang was om te geven, al wist ze dat, als dit een Starclan kat was, hij het toch wel weten zou. "Ehmm... wat is jou naam..?" Vroeg ze toen.

De woorden van de kater raakte haar, en gaven haar hoop. Vervolgens gaf hij zijn naam vrij, en dat gaf haar nog meer vertrouwen in de kater. "Dankjewel, Skymask," miauwde ze hoopvol met een glimlach rond haar lippen. Het eerste wat ze wou leren was jagen, dan kon ze de clan laten zien dat ze niet nutteloos was. Vechten kon ze wel, ze had het wel ééns gedaan... maar dat had volledig verkeerd gevoeld. "Ik wil graag leren jagen, de clan laten zien dat ik níét nutteloos ben! En dat ik de clan heus wel kan dienen door prooien te vangen," miauwde ze uiteindelijk.