Does this mean im older?

Onderwerp: Does this mean im older? vr 30 mei 2014 - 16:38

Ook al zag Aurorakit nog niet perfect, haar beeld was minder wazig geworden. Ze kon kleine zinnen mauwen, zoals; 'Wie ben jij?' en 'Wat doe je?'
Dat was wat haar betrof genoeg. Ze verlangde naar iemand om iets mee te doen, te spelen, te stoeien. Natuurlijk had ze dit nog nooit gedaan, maar ze had oudere kittens het zien doen, en het zag er leuk uit. Haar zusjes deden vrij wel niks, wat nóg saaier was. Wacht... Was dat....? Het zwart-witte poesje krabbelde omhoog, en sprintte vooruit. Maar omdat ze behoorlijk wankel op haar poten stond, gleed ze weg en smakte ze op de grond. Opnieuw werkte ze zichzelf weer op haar poten, en liep, dit keer rustig, naar een andere kitten toe. Deze zag er jonger uit, Al wist ze het niet zeker. Zonder pardon ging ze naast de kitten zitten.

-Eerste post voor Lurkingkit, daarna open.

Yu - Foxfire

::

De kleine kit sloeg even zijn kopje naar achter. Zijn lichaam volgde hem, waardoor hij op zijn rugje lande. Waarom deed hij dat nou? Wel, hij had er zin in. Het was weer iets nieuws dat hij kon doen, het liggen was hij al snel zat geworden. Hij moest iets nieuws verzinnen. Het katertje strekte zijn poten uit en liet even zijn kleine klauwtjes zien. Een zacht piepje ontglipte zijn bekje, alsof hij hulp wilde. Het was echter meer een piep van enthousiasme, hij had er immers al de hele ochtend op geoefend en het was hem eindelijk gelukt om op zijn rugje te belanden. Hij had zo'n raar gevoel in zijn buik, hij kon het niet echt plaatsen, maar het ergerde hem niet. Toch... Misschien... Een beetje. Omdat hij niet echt wist wat het was. Het kwam vanuit zichzelf, dus moest hij het eigenlijk wel weten. Of moest hij het nog ontdekken? Toen weer een nieuwe geur zijn neusje binnensloop, draaide hij zijn kopje. En nog steeds kon hij niet zien wat die geur was of van wie hij kwam... Zou het ooit kunnen?

Rip Augurkielurkie

♥:

De kitten was duidelijk jonger, en beleefde de grootste plezier aan het vallen op zijn rug. Sinds ze weinig beters te doen had, deed Aurorakit met hem mee. Eenmaal op haar rug, wist ze niet wat er zo leuk aan was. Was dit het? Ze keek opzij, naar de kater, en keek hem vragend aan. Ze hoopte dat de kater oud genoeg was om zijn eigen naam te spellen. "Rorakit." Kreeg ze uiteindelijk uitgepiept. "Aurorakit" Verbeterde ze zichzelf.

Yu - Foxfire

::

Hij voelde hoe de nieuwe warmte iets gelijks deed en hij kon een vage ademhaling voelen. Hij strekte zijn pootje uit en taste de leegte af. Nog steeds waren zijn oogjes dicht en moest hij dus nog steeds zo de wereld ontdekken. De geur bewoog niet, want hij werd niet scherper of vager. "Rorakit." Hoorde hij. Nieuwsgierig spitste hij zijn oortjes. Nu hij de haren van zijn moeder niet had, kon hij alles veel beter horen. De ijzige koelte moest hij er maar bijnemen zeker. "Aurorakit." Vervolgde ze. De andere voorpoot van de jonge kater werd ook uitgestrekt, waardoor hij op zijn zij belande. Nu begon hij dit gedeelte af te tasten, meestal was het lucht, tot hij de vage warmte met zijn pootjes ontmoette. Langzaam gleden zijn nageltjes uit zijn hulsels, misschien kon hij nog verder reiken? Hij strekte zijn pootjes zo ver mogelijk uit, in de hoop meer te voelen dan deze harige hoop van warmte.

Rip Augurkielurkie

♥: