Hearts are broken, my life is ruined {Thor}

Ze gaf hem een korte lik over zijn wang en ging naast hem zitten en sloeg haar warme staart om zijn lijf heen, "hey als je liever geen Bloodclanner als je slaap maatje wilt hebben is het hol nu voor jouw." zei ze liefjes en gaf hem weer een kalme lik. Ze leunde lichtjes tegen hem aan en Thor keek naar haar. "of zullen we samen hier slapen en dromen, over alles wat morgen zou komen." zei ze. De poes leek troost bij hem te zoeken en gek genoeg leek hij het niet erg te vinden."Ik ga tegen al de regels in die ik heb geleerd..."zei hij op een wat verdrietige toon."Om bij jou te blijven?" De kater keek naar haar en dacht na. Wat wou hij blijven of gaan? Dot leek ook af te dwalen. Maar toen hij merkte hoe ze zo zaten en hoe hij zo makkelijk had kunnen zeggen dat hij het niet wist, besloot hij."Waarom niet."besloot hij te zeggen. Als bedankje gaf hij een speels duwtje met zijn kop tegen haar aan.

Ze kreeg een glimlach, "geloof jij in iets wat je heel erg waardeerd en je altijd zal vinden en zien?" vroeg ze en duwde de kater zachtjes. Thor draaide zijn hoofd en keek naar Dot. Ze sloot haar ogen en keek daarna naar de lucht. De kater dacht na over wat ze had gezegd. Hoe bedoelde ze dat? Dingen in je leven die je altijd hoopt tegen te komen. Als rogue zou je dit moeilijk vinden, omdat je zoveel katten tegenkomt. En clankatten hadden dit wel makkelijker, over Bloodclan wist hij niks behalve dat ze slecht waren. Maar dat het een elite was wist hij ook."Wat bedoel je?"kort daarna ging hij verder."Vriendschap, Warmte, Familie Liefde?" Hij dacht na over wat hij zei. Zijn hoofd bracht hij omhoog en hij leunde lichtjes tegen haar aan. De zwart-witte staart zat tussen hen twee in. Zachtjes zuchtte hij liet Dot haar hoofd in zijn komen en zelf ging hij op haar hoofd liggen. Voorzichtig bewoog hij zijn hoofd tot het goed lag en sloot zijn ogen."Dan ja."zei op een rustige toon."Daar geloof ik in."

"Ik geloof in meerdere dingen, in Starclan maar het meeste wat het leven mij bied moet ik mee leven." zei ze. Thor voelde hoe ze dichterbij schoof. Hij dacht na. Geloofde hij in starclan? Korte verhalen had hij erover gehoord, maar veel wist hij er niet over. Hij besloot zijn mond kort te houden. Voorzichtig haalde zijn hoofd omhoog en bracht hem voor haar gezicht. De traan zag hij rollen, maar haar gezicht leek blij. Zacht en kort lachtte hij."Starclan is nooit heel duidelijk voor mij geweest." Zijn hoofd bracht hij omhoog en keek naar de inmiddels heldere sterren aan de lucht."Je zou me maar eens moeten leren wat het inhoudt." Met die woorden bracht hij zijn hoofd weer boven de hare en legde hij hem neer. De kater kreeg het warm vanbinnen net zoals hij gezegd had net. De koude wind die langs hen gleed sneed in de vacht van Thor van de kou. Maar hij wou niks anders dan blijven zitten."Als het leven je iets geeft, maak daar dan gebruik van."zei hij op een wijze toon."Vroeger zei iemand dat altijd tegen mij, en gelijk dat ie had." De hersenen van de kleine kater waren gestopt met schreeuwen en de stemmen van Dot leken haar ook met rust gelaten te hebben. Het was een kort moment van hen tweeën geen stemmen of iets anders.

De poes had haar ogen gesloten. Het leek alsof hij Dot al jaren kenden, alsof het familie was. Hij voelde zich verplicht om haar te troosten, net zoals haar broer voor haar gedaan leek te hebben. Net zoals zijn vader en moeder niet gedaan hadden."Dot..."zei hij zachtjes."Het lijkt alsof ik je al jaren ken." Zijn broer zat dan wel niet zo. Maar dit voelde als een soort verloren familie. Opnieuw bracht hij zijn hoofd voor de hare."Ben je stiekem verloren familie ofzo." Een glimlach kwam op zijn gezicht terwijl hij dat zei. Beetje bij beetje had hij Dot binnengelaten en nu? Ze zaten hier in de vroege nacht. Wind waaide waaiden langs hun heen, maar voelde koud."Gaat het? We kunnen ook binnen gaan zitten?"zei hij bezorgd in zijn hoofd hopend dat ze zou zeggen dat ze naar binnen zou gaan. Niet dat hij het niet fijn vond. Nee, maar de kou hielp niet. Achter zich zat het gat in de grond al klaar met zijn mos en de hare. Dot leek niet bewogen te hebben en zat vast als plakband aan de kater. Maar warm zacht plakband. Zijn staart deed hij om haar heen."Zelfs ik heb het koud."zei hij op een wat sarcastische toon met nog een glimlach. Thor wist dat zijn vacht veel platter en dunner was dan die van de poes en bedoelde dit duidelijk als een grapje. Wachtend op antwoord bleef hij zitten.