Kitty Christmas~{Familie Cyber, open voor vrienden en bekenden (moeten niet vrienden zijn, ook vijanden mogen)}

De lichtjes flikkerden levendig, terwijl de geur van gevogelte door zijn neus vloog. De geur was warm, uitnodigend. Door het matte raam heen kon de zwart-witte kater het groen van een boom bespeuren, bezaaid met lichtjes die uit de hemel gevallen leken. De gouden, blauwe en groene draden maakten het plaatje compleet. Onder de prachtige boom schitterden het krakend papier van pakjes, als de jongen van de rechtlopers deze luid krijsend en breed lachend open scheurden leken er wonderen uit te komen, niet enkel als je kijkt wat ze krijgen. Nee, als je in hun ogen keek zag je een diepe gelukzaligheid. Zijn poten werden ondertussen koud van de al licht besneeuwde raamgevel waar hij nu opzat, zijn kilgroen paar ogen aanschouden geamuseerd het tafereel binnen. Eén van de ouders leek iets boos te schreeuwen naar een jong die helemaal gek leek te worden, in zijn veelvingerige pootjes hield hij een soort pluche nep-kat. Cyber moest lachen, een echte kat was toch veel leuker? Luid ronkent sprong hij van het dakraam, nooit wou hij een kittypet zijn en hij haatte de rechtlopers. Maar kijken naar hun tijdens kerstmis? Dat was altijd een fiasco van jewelste. Zijn zwart-witte staart zwierde gecontroleerd door de lucht en zijn witte poten raakten nog geen seconde later de grond al. Nog steeds ronkend liep hij naar zijn Hol Van de Wolf waar zijn kittens op hem wachtten. In zij snoet die hij tot een brede lach had geplooid hield hij een vet konijn en achter hem sleepte hij een al even vette haas die hij maar met moeite vooruit kreeg. Cyber hijgde nu al zijn longen uit het lijf. Een beetje hulp zou wel baten, dacht hij.

OCC; het mag dat één of meerdere kittens mee met hem opjacht waren en die mogen hem helpen, of het mag dat een andere volwassene mee opjacht was. Eventueel. Merry Christmas en veel schrijfplezier!

Een lach kon er wel van af toen Cyber de kitten dat grote beest mee zag slepen, maar lang liet hij het arme beestje niet leiden en nam de achterste poten van het beest mee tussen zijn bek, voor zover er nog plaats was met dat dik konijn maar de haas bleek dunne poten te hebben want ze geraakten er nog net bij. "Mefoifo", oke poging mislukt haha. Geen enkel woord wou nog door zijn bek gaan, dus verslagen haalde Cyber grijzend zijn schouders omhoog terwijl zijn witte poten het pad naar het Hol van De Wolf verder zette, het gras kietelde tussen zijn tenen. Zijn neus kon de ijzige koude al aan ruiken komen, het was dan geen witte kerst.. onder zijn poten lag al een klein laagje sneeuw. Wat dit voor later en de nog grotere prooischaarste ging betekenen? Daar kon hij vandaag, op kerstavond, best toch maar even niet aan denken. Hijgend liet Cyber de poten van de haas vallen, maar niet zonder hun val met zij voorpoten wat te breken om te voorkomen dat de kit een snok door het gewicht zou krijgen. Cyber was nu maar een beetje aan het hijgen, door dat dikke konijn tussen zijn kaken deed zijn nek al flink zeer. Maar hij was een sterke, grote Rogue kater. En Carlita was maar een kleine kit van amper 2 moons. Veel te klagen had hij niet, en met een gefrustreerd lachje door de afstand die ze nog moesten afleggen nam hij de hazenpoten tussen zijn tanden, als hij kon had hij nu 'eten!' kunnen roepen, maar dat zat er nog even niet in.

Haar zeegroene kijkers hielden de kater scherp in de gaten. Het was niet toevallig dat ze hier was. Okey misschien ook wel, maar in elk geval verbleef ze hier al een lange tijd, om zo nu en dan de kater in de gaten te houden. Haar blik werd geen seconde van hem afgeleid. Zelfs niet toen een kleine kit naar hem toegelopen kwam en hem hielp met zijn buit. Silver snoof minachtend. Ze had het niet zo op kits. En al helemaal niet op kits die hem hielpen. Hoewel ze er zelf aan zou moeten geloven. De poes gaf haar buik enkele vlugge likken waarna ze opstond en zich bekend maakte. Ze had genoeg van het spioneren en had nodig wat loopruimte nodig om haar poten te strekken. "Well well wat hebben we hier. Een kater en zijn dochter?" Ze trok fronsend haar wenkbrauw op. Ze kwam hier niet voor de gezelligheid. Ze zou er hoe dan ook voor zorgen dat de sfeer verpest raakte. De poes grinnikte bij de gedachte maar liet een kleine glimlach zien om geen argwaan te scheppen.

Cyber draaide zijn hoofd traag om om de grijze poes te zien, wat een verassing *kuch kuch*.

"En een zoontje blijkbaar ook" zei hij monotoom, zijn staart wees naar een boom waar heel veraderlijk een staartje achteruit kwam.. een grote bravo voor de verstopping van de kit ha. Silvergale was welkom, iedereen was welkom. Ook de kleine kit al vond Cyber Esca niet echt een heel moedige of zinvolle verschijning. Maar hé het was kerstmis, niet? "Enjoy the club, it's Christmas" Zei hij, niet als verplichting noch als mededeling. Het was een vraag, aan haar de keus of ze meewouw 'vieren' of niet. De vraag was zowel naar de poes al zijn zoontje gericht, zijn ogen vlogen naar de kleine, langharige kitten voor hem die hem leek te helpen. De poten nam hij terug mee in zijn bek.

Dan

Hij had zijn vader geroken, en was daardoor wakker geworden. Daniel had zich opgehesen, en had zijn vader achtervolgt, waarna hij van zich had laten horen, en samen met Cyber was gaan wandelen.

-Skip-

Hij zat te wachten, en zag zijn vader terugkomen. Hij zat bij Esca en Carlita, met een glimlachje op zijn gezicht. Plots hoorde hij van een afstandje een stem. "Well well wat hebben we hier. Een kater en zijn dochter?" Cyber keek de poes aan. "En een zoontje blijkbaar ook" Daniel wierp even een boze blik op zijn vader. "Twee zoontjes!" zei hij. "Enjoy the club, it's Christmas" hoorde hij de wit-zwarte kater zeggen tegen de grijze poes, die naar de Riverclan rook. Dan ging liggen, en legde zijn hoofdje op zijn pootjes.

Jeff

Met zijn eeuwige grijns op zijn snuit liep hij achter Silvergale aan, en hoorde haar praten tegen een kater. De stem van de kater herkende hij meteen, en zijn vacht ging overeind staan. Cyber. 'Wolf Of Territory-Cyber'. "Enjoy the club, it's Christmas" zei de kater, en bij die woorden stapte de tabby langs Silver en Cyber af. "Merry Christmas and also that other twoleg thing." zei hij tegen Cyber, om te laten zien dat hij niet begreep waarom de Rogue persee iets van de twolegs over wou nemen.

+Sorry als niet alles klopt wat ik typte, ik kon niet helemaal uit aan alles ^^

Cyber wierp een grijnsje naar de kit en hief zijn poot op om deze een plagend klopje op het hoofd te geven, waarna hij zich terug omdraaide om het gekwaak van die grijnzende eend aan te horen. Cyber trok nu enkel een wenkbrauw op om verachterlijk de kater aan te kijken maar ging hem nu niet afsnauwen. Daar had Cyber onwaarschijnlijk weinig zin in op deze feestdag dat een van de weinige goed doorvoede en goede dagen zou moeten worden. Zeker nu de eerste sneeuw viel, wat de kits die nog niet ouder waren dan 3 moons nog niet eerder had gezien. Cybers first snow was namenlijk ook altijd de sneeuw geweest waar hij het meest van onder de indruk was. "Heb je geen andere katten om lastig te vallen? Sorry hoor maar twoleg-thing of niet, het is voor mij een goede dag vandaag. Wil je een eigen konijn vangen of mee eten met ons?" Cyber draaide zijn rug naar de kater en keek naar de kits, waarvan er 1 nog achter een boom zat..die Esca toch. Zal die dan altijd zo'n wattenwolk blijven?

De grijze poes keek de zwart-witte kater vragend aan. Wat was hij nou weer van plan? Wat het ook was het beviel haar nu al niet. De poes trok met haar oortje en rolde met haar ogen. "Come on teddybeer. We zijn hier niet voor de gezelligheid. Hé?" Ze keek bij wijze Jeff zijn kant uit waarbij ze zonder dat het opviel knipoogde naar hem. "Luister. Je laat ons met rust. Of anders zullen die kleintjes van je eens kennis maken met mijn klauwen. Begrepen?" Hij mocht dan nog zo vriendelijk doen als hij wou. Zo brutaal als ze was zou ze geen moment twijfelen om dit 'feestje' van hem te verpesten. De poes draaide zich terug om om weg te gaan toen een onbekende, vrouwelijke stem achter haar klonk. De poes draaide zich grijnzend om waarbij haar blik op de rode poes viel. "Well well. Onze teddybeer heeft een partner. En hij nodigde ons niet uit om het blijde nieuws te brengen? Wat onbeschoft!" De poes likte haar hoektanden waarbij ze op de kater afstapte en gevaarlijk dicht bij hem ging staan. "Merry christmas." Bij deze duwde ze haar klauwen in zijn borst waarbij ze grijnzend op hem neerkeek. 

Tag;; Cyber, Jeff
Er moet altijd wel een ruziestoker zijn he :')

Iggy was erbij gekomen en was al even lief toen ze de kits zag, ze stelde spontaan een verhaaltje voor. Dat wekte een geamusseert lachje op bij Cyber. "Dit zijn de kits van mij en Buzzard, ze waren een soort ongevalletje maar dat is niet de fout van de kits." Cyber grijns-lachte naar de crème-kleurige poes. "Maar rustig maar, ze heeft een andere mate. Sid." stelde Cyber sussend de poes gerust, ze waren nog niet echt terug mates zoals voorheen, of zo voelde het nog niet. Maar ze waren eigenlijk zowat beste vrienden ofzo, er was geen naam op te plakken. Ze hadden bijden gevoelens voor elkaar, de een al wat sterkere dan de andere. Maar er was teveel gebeurt, Cybers hart was nog niet ontdooid. Nou nou, toen Cyber nog geen paar minuten later op de grond geduwd werd door die Silvergale kon een geïrriteerde grom er wel af, toch? "Seg, ik verplicht je tot niets. Bol het dan af zoetwolkje" snauwde hij lichtjes bestraffend. Haat was er niet te bespeuren in zijn stem, maar wel irritatie en afstraffing voor haar ongeplaatst gedrag. Wacht wat? Zij was geen kit van hem! Ze verdiende geen ingehoudenheid ofzo.

Cyber haalde krachtig zijn achterpoten met uitgeslagen nagels over de grijze poes haar buik en plantte zijn tanden diep in haar poot. Hij voelde hoe ze wegzinkten, maar de Rogue kater was niet op een bloedbad of levensvewonding uit dus hij duwde de poes van zich af en sprong recht.

Aan de horizon verscheen ondertussen een rosse vlam die steeds groter werd tot de nog steeds mooie poes vlak voor zijn ogen stond. Hun ruzie, hun haat tegenover elkaar, al de beschuldigingen, het feit dat deze poes hem en Iggy uit elkaar had laten drijven.. al dit was even weg uit zijn gedachten en Cyber toverde een eenvoudig lachje tevoorschijn. "Ja, voor zover ik weet waren ze al de hele tijd hier. Ze waren braaf hoor" Cyber wierp de kits even een knipoog, dat ze waren weggeslopen of wat dan ook zei hij maar niet.

En daar kwam Lola, "Ah Goodmorning pup!" zei hij opgewekt en zette een stap naar voren om de zwart-witte kitten een lik over haar kopje te geven, zijn tong gleed over de holte in haar achterhoofd die atijd was gebleven. Het resultaat van een pijnlijke wonde die al een geluk goed was geheeld.

"En een zoontje blijkbaar ook" De jonge kitten verscheen vanachter de grote boom; nadat hij zijn staartje expres had laten zien. Alles was er met een reden. De kater bleef echter wat aan de kant staan toen enkele oudere katten elkaar in de haren vlogen. "Esca, Daniel, Carlita, kunnen jullie de volgende keer alsjeblieft melden als jullie van plan zijn rond te trekken, het kan gevaarlijk zijn" Esca keek verrast om bij het horen van zijn moeder's stem. Ze had ergens wel gelijk, maar de kittens werden nu eenmaal nieuwsgieriger als ze ouder werden. "Cyber, zijn mijn kittens al lang bij jou? Ik was bezorgd.." Even liet hij zijn blik van Cyber naar Buzzard gaan. Waarom sprak ze zelfs met hem als hij haar verraden had? Esca legde zijn oortjes automatisch wat in zijn nek, maar verroerde verder geen vin. "Hallo kleintje," Zijn oortjes richtten zich bijna direct terug op toen een andere, voor hem onbekende, poes hem plots aansprak. "Hallo." mompelde hij direct als antwoord, maar vroeg verder niets. Hij was niet iemand die constant nieuwsgierige vragen stelde. Hij was degene die iedereen en alles bestudeerde.

Tag: Iggy & open

Cyber draaide geamusseert met zijn ogen, wat een aanstellertjes hier ahah. Hij ging heus de kits niet opeten.. tenzij ik niet anders kan, dacht Cyber er nog duister achterna. Maar dat meende hij niet, vermoorden tot daaraan toe maar opeten? Nee, dat was iets te ver voor hem. "No problemo, als Iggy dat ziet zitten. Zo'n stel monsters en kwijlballen op der rug die haar oren eraf rukken? Ze zijn welkom." Het eerste deel kwam er gewoon, grappend uit. Maar naar het eind toe begon hij te grommen. Geef haar geen fout beeld Cyber! Je wou deze kits niet, je kent ze niet, ze zijn eigenlijk niet jouw kits. Ze zijn van Buzzard en Sid. Cyber haatte deze kits, hij had een bloedhekel aan dat ze geboren werden, en toch zou hij met ze moeten leren leven. Zeker nu hij erin had toegestemd dat ze welkom waren en Iggy dan voor hen zorgde en op hen lette.

Het duurde niet lang voordat de kater haar aanviel. Silver kon het niet laten om gemeen te lachen, maar gromde toen kwaad toen hij haar in haar buik krabde en in haar poot beet. De poes kneep een oog dicht tegen de pijn maar sloeg toen haar klauw in de kater zijn gezicht en liet er een grote snee onder zijn oog achter. "Don't you ever dare that again!" Siste ze. De slag op haar buik had niets voorgesteld, evenals de wonde op haar poot. Toch bloede die zwak. De poes tilde haar voorpoot op terwijl ze het fijne straaltje bloed schoon likte. Ze mocht nog zo kwaad zijn op de kater, ze was gekomen om dit feest te verpesten en dat zou ze hoe dan ook voortzetten. 

"Heey teddy, how're you doing?" Het klonk nog steeds alsof ze het zei voor de grap. Wat het net perfect maakte voor de kleintjes hier. De grijze poes keek neer naar de jonge zwart-witte kit van daarnet. Niet veel aandacht schenkend aan de rest van de katten. "Heey kleintje. Wat is jou naam?" Voorzichtig bukte ze zich wat om op gelijke ooghoogte van de kitten te komen.

Tag;; Cyber, Lola