We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return za 8 jun 2019 - 22:47
Het idee om te gaan racen vrolijkte Pepper helemaal op. Settledpaw grijnsde en hij trippelde een rondje om de kleine flamepoint. Hij had langere poten, want hij was gewoon groter. Maar hij was natuurlijk gebouwd als een ShadowClanner, een RiverClanner. Hij was veel logger dan de lenige Pepperpaw. Misschien zou deze race toch een beetje eerlijk zijn. ‘Laten we racen tot de great sycamore! En wie als laatste is, is een vlooienbrein!’ mauwde hij speels. Hij ging naast de kleine flamepoint staan en zette zich schrap in het zand. ‘Drie, twee…’ Zijn groene ogen gingen naar Pepperpaw. ‘Eén…’ Hij richtte zijn blik weer naar voren en verlaagde zijn houding een beetje. ‘Af!’ Settledpaw scheurde uit de startblokken, dwars door de naaldbomen.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return za 8 jun 2019 - 23:00
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Pepperpaw haar staart zwiepte ongedurig over de aarde heen, af en toe een takje verplaatsend terwijl ze hem over de grond sleepte. Ze spande al haar spieren aan terwijl ze wachtte op het startschot van Settledpaw, haar pupillen dunne spleetjes in haar concentratie. Ze zou sowieso winnen. En daar ging ze. Ze stoof ervandoor toen Settledpaw het signaal gaf, lange sprongen makend. Het voelde heerlijk om door het bos heen te rennen, het ritme te voelen van hoe haar poten de grond raakten en haar spieren zich aanspanden en ontspannen. Ze was gezegend met een lenige, smalle bouw zoals dat ze had, was dat Windclan bloed ook toch ergens goed voor. Uitgelaten slaakte ze een kreetje van plezier terwijl ze zichzelf voortbewoog. Dit was wat ze leuk vond, als ze maar zo kon jagen.. Ze keek eventjes om zich heen, zoekende waar Settledpaw zich bevond.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return za 8 jun 2019 - 23:24
Pepperpaw was pijlsnel. Hij was vergeten dat ze zo veel WindClan in zich had. Het werd meteen duidelijk hoe makkelijk en snel ze tussen de bomen door manoeuvreerde. Settledpaw liep dan ook snel achter en zag niets anders meer dan haar pluizige staart. Een vastberaden blik kwam op het gezicht van de bruin gestreepte kater. Hij probeerde zijn passen te verlengen, Pepperpaws techniek te kopieren. Maar het was hopeloos, hij was hier niet voor gemaakt. Onhandig sprong hij over een omgevallen boom waar hij bij de afzet iets te veel snelheid had meegenomen en zijn achterpootjes langs de schors schampten, maar hij lande op vier poten. Hij kreunde van inspanning toen hij Pepperpaw probeerde bij te houden, maar het gat tussen hun werd met elke pas ietsje groter.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return zo 9 jun 2019 - 0:24
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Pepperpaw slaakte nog een vreugdevolle kreet toen ze opmerkte dat ze Settledpaw in de verte aan het achterlaten was. Hah! Zag haar eens snel zijn! Ze probeerde zichzelf nog een beetje sneller te dwingen, hopend dat ze de kater nog iets verder achter zich kon laten. Dit was waar ze goed in was! Dit was haar talent! Ze zou rennen en zo elke prooi vangen! These legs were made to run! Helaas waren deze benen echter gemaakt om te rennen op vlak gebied, want Pepper bleef met haar pootje haken achter een boomwortel en tuimelde de modder in.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return zo 9 jun 2019 - 23:39
Settledpaw verloor uiteindelijk zelfs zicht op het puntje van haar staart. Gefrustreerd gromde hij, hij was gewoon nog trager dan een piepjonge apprentice! Totdat hij opeens een doffe klap hoorde. Settledpaw wiebelde zijn oortjes en snelde naar voren, totdat hij opeens Pepperpaw midden in de modder zag liggen. Slippend kwam de bruin-witte kater tot stilstand. ‘Pepper! mauwde hij geschrokken, waarna hij naar haar kopje liep en aan haar vacht snuffelde. ‘Ben je nog heel?’ vroeg hij vervolgens bezorgd.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 13 jun 2019 - 21:24
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Pepperpaw moest zeggen dat ze zichzelf wel eens beter gevoeld had. De modder stak in haar ogen en ze voelde haar pels overal plakken. Gatverdamme! Een beetje ongelukkig en in de kreukels bleef ze kort liggen, totdat ze Settledpaw hoorde. Een beetje onhandig probeerde ze weer overeind te krabbelen, om weer onherroepelijk uit te glijden en weer in de modder te zakken. "Uhm.. jawel.. soort van," miauwde ze, warm van de schaamte. Wat had ze zichzelf voor schut gezet!
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return vr 14 jun 2019 - 22:30
Settledpaw keek bezorgd naar de plotseling zwarte Pepperpaw. Ze zag er wel een beetje grappig uit. Maar hij dwong zichzelf zijn gezicht in een plooi te houden, helemaal toen ze haar miserabele met modder besmeurde koppie zag. Hij kon zijn lach echter niet meer inhouden toen opnieuw de modder in viel. Grinnikend keek hij naar de smerige poes, waarna ze zei dat ze een soort van oké was. Als het alleen haar trots was die beschadigd was, dan kon hij ermee leven. ‘Je bent een moddermonster,’ sprak hij proestend van het lachen. Nee, geen mosmonster meer, daar was ze uitgegroeid, ze was een moddermonster. Settledpaw kreeg bijna pijn in zijn buik van het lachen, dat haar helpen er even niet in zat.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return zo 16 jun 2019 - 14:54
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Pepperpaw liet een miserabele miauw los terwijl ze de groene ogen van Settledpaw zocht. Het was helemaal niks om zo vies te zijn! Ze vond het heel erg smerig. Maar toen begon Settledpaw heel erg hard te lachen. Pepperpaw voelde schaamte langs haar wangen omhoog kruipen en piepte verongelijkt. Maar de kater begon alleen maar harder te lachen. De schaamte veranderde in boosheid en Pepperpaw legde haar oren plat, waarna ze zichzelf genoeg overeind wist te trekken om zichzelf af te zetten en naar zijn poten te springen, hopelijk hem ook onderuit halend in de modder.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return ma 17 jun 2019 - 22:31
Oh nee, ze had het duiveltje in Pepperpaw los gemaakt. Maar het was ook gewoon te grappig. Nog steeds buikpijn krijgend van het lachen kon hij ook geen weerstand bieden toen ze op zijn poten afsprong. Zijn beide voorpoten werden tegerlijkertijd onder zijn lichaam weg geslagen, waardoor hij op zijn schouder in de modder viel en hij zich na een zachte oef, weer in lachen uitbarstte. Hij probeerde de modder van zijn kop te schudden, waarna hij met slippende poten weer overeind probeerde te krabbelen. ‘Klein moddermonster,’ sprak hij hikkend tussen het lachen door, waarna hij eindelijk een beetje grip vond om weer overeind te krabbelen. Hij stak zijn poot in een lekker los modderig plekje, en probeerde met een zwiep van zijn voorpoot Pepperpaw een modderdouche te geven.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return di 18 jun 2019 - 19:36
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Hah! Victorie! Nu was Settledpaw ook een moddermonster. Pepper maakte een triomfantelijk geluidje toen Settledpaw ten gronde ging in de modder, maar helaas wist hij sneller weer overeind te krabbelen dan zij deed. Dat was niet eerlijk! Hij was ook een halfclanner! Waarom had hij geen lange buiten proportie poten waar hij last van had? "Groot moddermonster!" kaatste ze terug op een verhitte toon, waarna ze een vies geluid maakte toen ze weer een kledder modder in haar gezicht kreeg. Bah! Nu had hij het gedaan, Pepperpaw draaide zich naar hem en begon met haar voorpoten te graven, de modder omhoog trappende in de richting van haar mede apprentice. Ze zou hem een grotere douche bezorgen!
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return di 25 jun 2019 - 0:24
Dit liep uit de hand, zo kon je het wel tot conclusie brengen. Maar het was leuk, dan was het niet erg toch? Tenminste, Settledpaw had de grootste lol, hetzelfde kon misschien niet over Pepperpaw gezegd worden. Opeens draaide de poes zich om en voor hij er erg in had begon ze te graven. Kort verwijdden Settledpaw zijn ogen zich, voordat een grote klodder modder midden om zijn gezicht kwam. De apprentice kneep zijn ogen samen en proestte het uit. Schuddend met zijn kop deinsde hij naar achteren, waarna hij de modder uit zijn gezicht probeerde te vegen. Maar op dat moment gleed hij weer uit en lag op zijn buik met vier poten gespreid in de modder, waarna hij werd bedolven door de modder van Pepperpaws modderdouche. Settledpaw spartelde in de modder, maar hij kreeg elke keer weer een nieuwe klodder modder in zijn gezicht. ‘Stop!’ miauwde hij dramatisch, waarna hij weer een hap modder uitspuugde. ‘Genade, alsjeblieft!’ miauwde hij nu, maar de lachende ondertoon was nog steeds in zijn stem te vinden, terwijl de tranen die nog over waren van het lachen maar die nu ook functioneerde om het modder uit zijn ogen te wassen, over zijn wangen biggelden.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return di 25 jun 2019 - 13:38
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Pepperpaw vond dat ze dit heel efficient geregeld had. De kater maakte geen schijn van kans tegen haar ontzettende modderdouche. Pepperpaw bleef dan ook enthousiast graven en flatste de modder op de kater neer tot hij om genade smeekte. Pepperpaw schoof nog één lading modder de kant van de kater op om een punt te maken. Zij moest wel de supreme moddermeester zijn eh. Pas daarna keek ze om naar de kater, welke meer modder dan kat was ondertussen en onherroepelijk uitgegleden in de modder. Pepperpaw was eventjes stil en keek met grote ogen naar de kater, maar daarna begon ze heel erg hard te lachen. "Je lijkt wel een kikker!" hikte de kattin, waarna de tranen van het lachen ook bij haar over de wangen liepen.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return di 25 jun 2019 - 14:07
Pepperpaws wraak was zoet. Voor dat hij het wist was zijn vacht net zo modderig als het moeras. Hij proestte en hoestte, waarna hij met één laatste klodder midden in zijn gezicht het eindelijk over was. Boos keek hij nog even Pepperpaw aan, waarna hij ook wel de lol erin zag. Ze waren nu beiden moddermonsters. Ze zei dat hij een kikker was. Settledpaw barstte in lachen uit. Dat kon hij zich wel voorstellen. ‘Ribbit,’ deed hij zijn beste kikker imitatie, waarna hij slippend overeind krabbelde. Zijn vacht was zwaar van de modder, waarna hij Pepperpaw aankeek en een lach op zijn gezicht kwam. ‘Heb je jezelf al wel gezien,’ mauwde hij lachend. Settledpaw zette een paar houterige passen uit de modder. Alles plakte in zijn vacht en zijn vacht was zwaar. Oh hij was zó smerig. Zodra hij de kans kreeg schudde hij zich uit. Klodders modder vlogen weer in har rond. Als laatste probeerde hij de modder uit zijn oren te schudden en hij snoof zijn neus leeg. Het was letterlijk o-ver-al!
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Butterstar
StarClan
Michelle 6649 Actief So many men have tried to kill me, I don’t remember all their names.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 27 jun 2019 - 7:27
Pepperpaw begon zachtjes te giechelen toen Settledpaw weer uitgleed in de modder. Hah, die had ze mooi beet gehad. Zij was Pepper, de overwinnaar en heerser over alle modder. "Heb jij je-" begon ze, totdat er een geluid klonk wat haar hart wel kon laten bevriezen. Pepperpaw opende haar bek om iets te zeggen toen ze naar het geblaf luisterde, maar kreeg er geen geluid uit geperst. Haar blik werd wild, angstig en ze begon te hyperventileren. Haar pels ging alle kanten op staan, maar toch rende de apprentice niet, aan de grond genageld door haar doodsangst voor honden en de herinneringen die hieraan vast kleefden.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 27 jun 2019 - 10:40
Settledpaw zou haar wel krijgen! Hij was net van plan om weer bovenop haar te springen en zijn modder op haar af te vegen, toen er opeens een angstaanjagend geluid kwam. Settledpaws ogen werden groot en zijn haren kwamen overeind. Zijn eerste instinct was rennen, snel, zo ver weg mogelijk van hier. Hij draaide zijn kop heen en weer om het geluid beter te kunnen positioneren om meteen 180 graden de andere kant op te rennen. Maar hij zag dat Pepperpaw compleet in paniek modes ging. Haar adem hoog, haar blik wild. Pepperpaw keek de kleine kat aan en wist meteen dat er geen mogelijkheid was dat hij haar in de steek kon laten. Settledpaw liep dichter naar de kleine poes toe, zijn gezicht dichtbij de hare. Ondanks dat hij zelf ook zeven kleuren stront scheet, moest hij er nu voor haar zijn. ‘Pep. Pep luister naar me. Alleen naar mij, oké?’ mauwde hij verassend kalm, toch was er een gejaagde ondertoon duidelijk. Hij forceerde zichzelf om de flamepoint aan te blijven kijken. Kwam het geblaf van de honden nou dichterbij? Hij probeerde zijn ademhaling laag te houden, hoewel zijn hart in zijn keel bonsde. ‘Luister Pep, we gaan deze boom in, klim zo hoog je kan!’ miauwde hij streng naar de poes, waarna hij knikte naar de boom door wiens wortels Pepperpaw even eerder was gestruikeld. Hij was bang dat als ze wel zouden gaan rennen, dat ze misschien te langzaam zouden zijn, dat ze de honden per ongeluk richting kamp zouden leiden. De boom was de snelste uitweg die hij nu zag. Ook al was Settledpaw bang om te klimmen na zijn avontuurtje bij Fourtrees. Overleven was nu belangrijker.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 27 jun 2019 - 21:40
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Het kwam allemaal weer terug, het geblaf en het gehuil, de knallen van de tweebenen en het geschreeuw van stervende katten. Pepperpaw zat er helemaal in opgesloten, in een wazige, bedrukkende mist. Ze was niet in het heden, ze was heel erg ver terug in het verleden. En het steeds feller wordende geblaf maakte het alleen maar erger. De kattin hyperventileerde heftig en had haar oren plat in haar nek gedrukt, totdat er iemand dwingend tegen haar begon te spreken. In eerste instantie werd het nog uitgefilterd, maar toen herkende ze langzaam groene ogen. Zachtjes en bevend knikte ze met haar kopje, moeite doende om in het nu te blijven hangen, om zich aan Settledpaw's woorden vast te klemmen. "Ik kan niet klimmen.." fluisterde ze zachtjes, terwijl traantjes zich in haar ooghoeken verzamelden. "Dan kom ik niet meer beneden.." Misschien een beetje verkeerde prioriteit op het moment, maar Pepper's hoofd had het allemaal eventjes niet meer zo helder.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 27 jun 2019 - 21:52
Settledpaw voelde zijn poten jeuken. Alles in zijn lijf schreeuwde om te rennen, maar arme Pepper was nog steeds geen millimeter van haar plek gekomen. Ze leek opgesloten te zitten in haar angst, terwijl Settledpaw steeds gejaagd over zijn schouder bleef kijken. De grond begon zachtjes te dreunen. Ze kwam steeds dichterbij. Eén keer hoorde hij een hond piepen. Wat betekende dit allemaal. Maar eindelijk begon Pepperpaw tegen hem te praten. Het was een vlaag van opluchting dat ze in de werkelijkheid was, maar haar antwoord was alles behalve geruststellend. ‘Is niet erg,’ sprak Settledpaw snel. ‘Ik ook niet, maar we zijn samen, oké? Dan komt alles goed.’ Hij begon naar de boom de duwen. De honden kwamen dichterbij. Oh StarClan, het was nog niet zijn tijd om prooi te worden! Rennen was geen optie meer, toch? In Settledpaws brein niet meer. Zijn blik ging nog een keer over zijn schouder. Was dat donkere vacht? Meteen gaf hij Pepperpaw weer een por. ‘Kom op, ik ben vlak achter je,’ beloofde hij met een voorzichtige glimlach.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 27 jun 2019 - 21:57
Peppernose
I watched the storm, so beautiful yet terrifying
Pepperpaw keek met tranen in haar ogen op naar haar grote broer, pogend zijn groene ogen niet los te laten, maar tegelijkertijd stond ze bevroren op haar plek en wilde ze zich het liefste opkrullen in een bal, niet meer opkijkend naar de rest van de wereld. Ze vond het hier eng, doodeng zelfs. Maar toch wist ze de wilskracht te behouden om naar Settledpaw op te kijken, zelfs al werd het gegrom steeds luider en het geblaf zo aanwezig dat ze dacht dat ze ter plekke zou sterven van de angst. Langzaam knikte op zijn woorden terwijl de tranen langzaam begonnen te biggelen. Daarna draaide ze zich om en zette ze zich af, haar nagels in de ruwe schors van de boom hakend en zichzelf omhoog trekkend, verder en verder omhoog klimmend de boom in, tot ze een tak bereikt had waar ze rillend plaats nam.
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return do 27 jun 2019 - 22:34
Settledpaw kon StarClan niet genoeg bedanken toen Pepperpaw zich eindelijk omdraaide en ik de boom sprong. Hallelujah. Settledpaw keek nog één keer achterom toen hij op de kleine kat wachtte totdat ze omhoog sprong. En wat hij zag deed zijn hart een slag overslaan. Twee over elkaar rollende honden, met tongen die uit hun bek hingen en luid blaften kwamen door de modder. Hun tanden glommen in het zwakke zonlicht, en op het moment dat hij één van beide honden in de ogen aankeek, was hij ook opgemerkt. Settledpaw twijfelde niet meer en sprong de stam op, maar de modder die nog in zijn vacht hing maakte hem zwaar. En langzamer. Zwoegend hees hij zichzelf omhoog, Pepperpaw op de hielen, haar pluizige staart in zijn gezicht. Nogmaals bedankte hij StarClan toen ze zichzelf op een tak wist te hijsen. Settledpaw gaf zichzelf een momentje om opgelucht adem te halen en zijn ogen te sluiten. Maar die luttele seconde was kostbaar geweest, te kostbaar. Hij voelde een brandende steek door zijn staart gaan. Een kreet van pijn kwam uit Settledpaws bek en de tranen sprongen spontaan in zijn ogen. Hij voelde tanden de huid om zijn staart open scheuren. Hij durfde niet naar beneden te kijken. Hij. Moest. Door. De grip verslapte even en in dat moment hees hij zich nog een staartlengte verder omhoog, net genoeg om uit het bereik van de honden te blijven. Kreunend van de pijn bleef hij aan zijn klauwen hangen, zijn adem stokkend in zijn keel.
Settledstar I remember the minute It was like a switch was flipped— I was just a kid who grew up strong enough To pick this armor up and suddenly it fit
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return
Onderwerp: Re: Well the good old days may not return 
za 8 jun 2019 - 22:47
