[GATHERING] Some allies are more dangerous than enemies

De gathering zat vol met spanning en ergens vroeg hij zich af waarom hij ervoor had gekozen om hier naartoe te gaan. Dat gevoel bekroop hem alleen maar meer nadat Acornstar had besloten te vertrekken, maar Starclan er duidelijk een ander idee over leek te hebben en er een boom in brand vloog. Dit was toch wel het ergste wat er zo ongeveer tijdens een gathering gebeurd was als hij eerlijk was. Dat een van de vier eiken gewoon in vlammen op ging. Maar daar bleef het niet bij, het werd gevolgd door schoten. Een geluid dat hij wel vaker in windclan hoorde, maar een die ervoor zorgde dat hij zich zo snel als hij kon toch wel richting Windclan begon te begeven. Hij was misschien niet de snelste meer, maar hij wist wel dat hij hier weg moest wezen. Waarom had hij ook alweer besloten om naar deze gathering te gaan? Hij had eerlijk waar geen idee meer.

Dit was zeker niet hoe ze had verwacht dat de gathering zou gaan. Het ene moment zat ze nog gezellig te praten met de twee warriors. Het volgende moment waren de leaders ruzie aan het maken en werd er een oorlog verklaart. Maar dat was nog niet eens alles, want toen vloog een van de bomen in brand en klonken er knallen. Haar haren stonden overeind en ze knikte nog snel naar de warrior die haar vertelde om weg te gaan. Haar poten wilden in eerste instantie nog niet bewegen, maar na enkele seconden gingen ze dan toch in beweging. Ze zette het op een rennen richting Thunderclangebied, hopende dat ze niet geraakt zou worden door wat daar ook aan het rondvliegen was. Want ze kon eentje vlak langs haar kop horen gaan en ze legde haar oren in haar nek, terwijl ze haar tempo nog wat versnelde.

Ze wist nog steeds niet goed hoe ze zich moest voelen over wat Crystalstar gedaan had, vooral toen Acornstar haar er openlijk van beschuldigde. Maar ze wist dat ze geen keuze hierin zou hebben. Dat ze wel achter haar clanleader zou moeten staan. Vooral wanneer een andere clanleader de oorlog leek te verklaren. Maar voor ze echt de tijd had om dat te verwerken, vloog een van de bomen in brand en volgden er een soort knallen. Ze sprong vrijwel direct op haar poten en keek wat verwildert om haar heen, wat gebeurde er? Toch het moment dat er een kogel langs haar kop heen leek te schieten, begonnen haar poten te bewegen. Terug naar haar eigen territorium, in de hoop dat ze daar niet zouden zijn.

Settleddust vroeg hem hoe Starclan was en zijn blik verstarde iets. "We zullen het er later over hebben." De prophecy die hij gehoord had, was tenslotte iets dat hij hier moeilijk op de gathering vertellen kon op het moment. Niet met wat het waarschijnlijk te betekenen had. Hij liet zijn blik nog een keer naar de brandende boom gaan. "We moeten hier weg." Hij liet zijn blik rondgaan, kijkende of zijn katten allemaal weg waren, want hij zou niet weggaan voor het zover was. Zijn deputy ging ondertussen naar zijn kleindochter toe, waar hij dankbaar voor was en zelf begon hij over de open plek te gaan richting Shadowclan gebied. Ondertussen scande hij de omgeving af of er ergens een shadowclanner lag. Hij zou niemand achterlaten.

Moest ze blij zijn omdat hij zich voor anderen inzette, of toch vooral gefrustreerd omdat haar broertje weigerde van zijn plek te komen terwijl ze ieder moment door zo'n vliegende klauw geraakt konden worden? "Blijf dan tenminste in beweging", grauwde ze. Ze waren een veel te makkelijk doelwit op deze manier. Haar donkere vacht maakte haar haast onzichtbaar in de nacht, maar zijn vacht stak al een stuk scherper tegen het gras af. Haar blik schoot rond. Als ze heel ThunderClan hier weg moest slepen om haar broertje mee te krijgen dan zij het zo. Een ThunderClanwarrior werd al geholpen door hun medicine cat, en een apprentice stoof voorbij. Crowcall zag zo gauw niemand op de grond liggen of verstijfd van schrik stilstaan, dus met een beetje geluk konden ze hier snel weg.

Tag: Stagtine