{SPT - Event} Apprentice talk

Met rustige passen wandelde de gevlekte apprentice de den binnen. Wel meteen viel zijn blik op Slatepaw en even keek hij haar recht aan. ze spinde. En stiekem zag ze er ook erg schattig uit zo. Toegeven zou hij wel nog durven, maar zeggen niet. Hij wandelde daarom op haar af en keek even naar haar. Hij liet zich naast haar door zijn poten zakken en keek haar met een tevreden blik aan. "Hey Slate," zei hij zachtjes. "Hoe gaat het?"

Tag:: Slatie <3

Gapend liep de tabby apprentice de den in. Ze was moe, ze had weer veel te veel energie verbruikt vandaag. Maar morgen zou al die energie weer aangevuld zijn. Blijkbaar was er iets op tilt in de den, want overal waren groepjes katten aan het praten. Ze besteedde er geen aandacht aan, en gaapte opnieuw. daarna ging ze in haar nest liggen, al waren haar groene oogjes nog steeds open; Ze merkte wel dat ze, sinds ze haar litteken had, veel minder katten haar gewoon aanspraken, maar ze leken haar ook minder zwak te vinden; al bij al wou ze dat het nooit gebeurd was, en dat dat lelijke litteken recht over haar gezicht er nooit gekomen was.

#Nobody

Jammer genoeg was rust haar niet echt gegund. ze keek moe op toen ene bekende geur haar neusje bereikte. "Dag Hazel", begroette ze hem. Een andere kat, een kleintje nog, een kitten zelfs, kwam ook op haar af. "Hey Windpaw, hoe bevalt het apprentice zijn?" Ze haalde haar schouders op. "Apprentice zijn is wel leuk, je hebt meer vrijheid", zei ze, maar haar woorden klonken niet echt duidelijk van vermoeidheid.

#Hazelpaw, Innerkit

De meeste had hij al ontmoet toen zij ook nog kittens waren, misschien waren ze hem vergeten. Hij keek op naar Windpaw voor hij zich door zijn achterpootjes liet zakken en zijn staartje om zijn voorpootjes bond. Daarna keek hij even op naar de kater die erbij was komen zitten. De lach op zijn gezicht trok echter niet weg, net als dat hij niet gedaan had toen hij het litteken van Windpaw had gezien. Hij had nog met haar gespeeld, een kras op haar gezicht maakte haar zeker neit enger. Wat hij wel merkte was dat ze er moe was, misschien moest hij haar met rust late, dan kon ze even slapen. Was het zo vermoeiend om apprentice te zijn, het leek hem juist geweldig. Hij keek om zich heen. 'Wie wilt mij vertellen hoe het is om apprentice te zijn?' vroeg hij. Hij wou het echt weten, hij wou weten hoe het daarbuiten was, tuurlijk was hij eens met Berry naar het twoleg gebied gegaan en had hij wel iets gezien maar het was vast niet alles van wat daarbuiten was, zoals dat Tallshadow hem over de grote verbrande boom had verteld, de boom die reikte tot starclan. En de trainingen, hij wou weten hoe het trainen was. 'Hoe zijn de trainingen, en buiten het kamp?' vroeg hij.

Tag|| Iedereen

Een beetje voorzichtig en lichtelijk angstig voor de grote groep Apprentices liep hij ertussendoor, om ergens een beetje aan de kant te gaan zitten, en een beetje keek naar wat de andere Apprentices deden. Dawnpaw zag dat er ook een paar kittens tussen zaten, en hij herkende zijn vriend, Innerkit, en ook Blackkit. Zijn ogen scanden de Den, maar hij zag niemand waar hij bij wou gaan zitten. Wat zou hij moeten doen? Naar Windpaw gaan? Nee, dan zag Lurkingpaw daar toch weer wat verkeerd in. Die gedachten maakten hem een beetje slechtgehumeurd. Ook ging hij niet naar de kittens gaan, en hij had zelfs geen zin om bij Slatepaw te gaan zitten. Nee, dan zat hij ook bij Lurking. Hij keek naar zijn pootjes.

TAG; Nobody

"Oh, hallo," Zei ze, maar haar aandacht verschoof al snel naar een kit die de apprentice den binnen kwam. Ow yay... Kleine monsters die hun rust kwamen verstoren. Jippie... Er kwamen nog katten binnen, maar toen de grijze poes weg van hem ging, draaide hij zich om en liep hij naar zijn eigen nest zonder verder iets te doen. Hij sloot even zijn ogen en zuchtte, maar opende zijn ogen snel toen hij een bekende geur rook. Zijn ogen glansden even toen hij een grijze pels zag. Hij keek even naar de kater en snoof zachtjes. Maar goed... Hij kwam overeind, maakte even zijn schouders los en wandelde op zijn broer af. Hij bleef voor hem staan, zijn blauwe ogen kruisten. Hij tilde een poot op en wandelde zo weer verder, waarna hij recht op Wind afliep en haar even over het kopje likte. "Hoe gaat het?" zei hij zachtjes. "Nog last van je wonde?" zei hij lichtjes bezorgd.

Tag:: Wind <3

Lurking liep voorbij hem, maar hield halt bij hem. Hen blik kruiste, en Dawn's haren gingen even overeind staan. Daarna liep zijn broer verder, en ontspande. Hij wist niet of ze ooit nog bevriend konden raken. Daar was hij aan aan het denken toen hij de stem van Slate hoorde. "De trainingen zijn zwaar, maar wel leuk om te doen. Je leert elke dag iets nieuws," Ze had hem toegeknikt toen hij binnen kwam. "Hey," Hij glimlacht kort, een klein glimlachje. "Hey, Slatepaw," antwoorde hij. "Je hebt helemaal gelijk over de trainingen," Hij ging voorzichtig bij haar en Blackkit zitten. "Oh, hallo, Blackkit," opnieuw glimlachte hij kort.

TAG; Slatepaw + Blackkit

"Uhm.. nou.." Hij keek even naar Slate die haar stem verhief. "De trainingen zijn zwaar, maar wel leuk om te doen. Je leert elke dag iets nieuws," Hij keek even naar zijn broer die ook iets wou zeggen. "Je hebt helemaal gelijk over de trainingen," Hij haalde zijn schouders op en ging rechtzitten. "Persoonlijk vind ik het niet zo moeilijk, het is allen dat Acefray gewoon van die belachelijke trainingen geeft," zei hij zelf op een neutrale toon waarna hij zuchtte en even naar zijn zusje keek.

Tag:: Windpaw

De witte tabby schuifelde haar den in. Ze wist dat ze moest slapen. Ze verwachtte de den dus donker, slapend. Het was buiten immers ook al diepzwart, vooral nu het bareleaf was geworden, en de zonsondergang eerder leek te komen. Ze voelde zich helemaal niet moe. En dat was blijkbaar ook het probleem met de andere apprentices. In de den vond ze namelijk een stuk of zeven paar oplichtende ogen. Drie paar groene, en vier paar blauwe. Zij kwam bij het gesprek, ergens middenin. "Gelukkig. Ik ben niet de enige die geen zin had om te slapen." zuchtte ze blij. Toen was ze stil. Ze wist niet waar het gesprek over ging, maar dat wist ze snel genoeg. "Persoonlijk vind ik het niet zo moeilijk, het is alleen dat Acefray gewoon van die belachelijke trainingen geeft." Ah, trainingen dus. Lurkingpaw was degene die gesproken had. "Hm, Heartbroken geeft niet zulke moeilijke trainingen ofzo. Ik been het wel bij." Ze glimlachte naar de katten om haar heen, zich realiserende dat Slatepaw en zij de oudsten waren. Er waren zelfs kittens bij. Nou ja, wat maakte het ook eigenlijk uit. Zolang het hier maar gezellig was.