Revence...

Dorre grassprieten prikkelen onder Silverpools buik. Af en toe kijkt ze om naar Owlpaw, die achter haar aan loopt. Haar maag knort, maar ze moesten jagen voor de Clan. De Clan eerst hoort ze haar vroegere mentor nog zeggen. Dan voelt ze dat de grond onder haar poten nattig wordt. Ze kijkt op, voor haar ligt een klein meer. Omdat er hier veel water is komt er veel prooi drinken, de perfecte plaats om te jagen dus.
Al snel valt haar oog om een jong, mollig konijn. Ze zakt in de sluiphuiding en sluipt ernaar toe. De grond voelt kleverig onder haar voeten, het zuigt haar voeten steeds een beetje op. Het konijn heeft het blijkbaar ook gehoort, want het tilt zijn kopje op. Voordat hij kan wegspringen springt Silverpool op hem. Ze geeft hem een beet in zijn nek. Heel even bewegen zijn pootjes nog, maar dan wordt hij stijf.

Owlpaw was net het kamp uitgegaan om te jagen. Silverpool had hem uitgenodigd, het leek hem leuk om met een andere krijger te gaan jagen dan met zijn mentor. Ze hadden besloten om naar het kleine meer te gaan. De geuren van prooi stroomden Owlpaws neus binnen. Silverpool had blijkbaar iets geroken want ze sprong een van de bosjes binnen. Owlpaw bleef naar de bosjes kijken, om te zien of Silverpool al terug was gekomen. Maar na een tijdje was Silverpool nog niet teruggekomen. Owlpaw begon een beetje bezorgd te worden. Hij besloot om maar een kijkje te nemen.
Hij kon al snel de geur van Silverpool vinden. Na een paar muizenlengtes lopen rook Owlpaw de geur van konijn vermengd met die van Silverpool. Owlpaw zag dat Silverpool het had begraven onder een hoopje zand. Maar daarna was de geur van Silverpool vermengd metangst! Owlpaw rende de kant opwaar het vandaan kwam. Toen hij uit de struiken was gekomen zag hij de poes met recht overeind staande haren en haar ogen stonden vol met angst.

(Als je dit niet wilt Silverpool pb medan even.)

Silverpool legde het konijn neer en begroef hem onder een hoopje zand, ze zouden later terugkomen om het op te halen. Plots rook ze een gore stank, eentje die ze nog nooit geroken had. Ze strekte haar kop uit om wat te kunnen zien. De geur werdt steeds sterker, toen zag ze... Haar ogen werden groot en haar haren gingen overeind. Er kwam een grom uit haar keel. Tussen het gras lag een dode kat!

Ze liep er voorzichtig naartoe. Ze rook, maar kon geen geur van een Clan ontdekken. Alleen maar een scherpe stabk, eentje die scherper was dan die van het Donderpad. Vol afschuw keek ze naar de dode kat. Het was neuwelijks nog te zien welke kleur zijn vacht was, het was bijna niks anders als een karkas. Toch kon ze een geur ontdekken. Een geur die zo stonk dat je er van zou kunnen... Ze dacht niet verder. Dit dier, van welke Clan dan ook, was gedood door een vos..

Owlpaw rende naar Silverpool toe, het gras krabbelde tegen zijn poten. Silverpool keek niet eens om toen Owlpaw naast haar ging staan.Owlpaw volgde haar ogen naar waar een karkas lag. Owlpaw dacht eerst dat het een gewoon prooidier was en dat hij op was gegeten was door een vos, want het karkas zat onder de stank vos. Maar toen hij goed keek zag hij dat het veels te groot was voor een prooidier. Owlpaw zette een stapje verder en zag wat het echt was, een kat. Owlpaw snoof aan het karkas, hij kon geen geur van de Clans ontdekken. " Wacht eens even, alsdeze kat opgegeten is door een vos, kan deze vos nog in de buurt zijn!" Zei Owlpaw, aan de gedachte al gingen zijn haren overeind staan. Hij snoof de lucht op, zelfs de prooidieren waren weg! Dus dat kon betekenen dat de vos in de buurt was. Hij snoof nog een keer, een sterke vieze walm kwam door zijn neus heen. Vos, de geur kwam steeds dichterbij. Owlpaw keek naar Silverpool, haar ogen zaten nog steeds vol met angst. Owlpaw hoorde de struiken ritselen en een grote poot kwam uit de struiken.

Oeps, gepost met het verkeerde account!

Silverpool voelde Owlpaws vacht langs de hare strijken, als teken dat hij naast haar stond. Hij had zijn ogen tot spleetjes, hij zat na te denken. "wacht eens even, als deze kat opgegeteN is door een vos, kan deze vos nog in de buurt zijn!" miauwde hij, Silverpool hoorde angst in zijn stem, ookal probeerde hij het te verbergen. "L-laten we terug gaan naar het kamp, dan vertellen we het aan Tallsta..." de gore stank die ze bij het karkas had geroken werd sterker. Haar haren, die net een beetje waren gaan liggen, schoten weer overeind. Ze volgde de blik van Owlpaw, een zwarte poot kwam uit de struiken. De poot, van een vos!

Een luide grauw rees op in haar keel. Een slanke lange lelijke kop kwam uit de struiken. Het leek op een hond, alleen sluwer, en slimmer. Één ding wist ze zeker, dit beest kon ze niet alleen aan.
Met een luide griom wierp ze zich op het lelijke dier. "Owlpaw! Help!" gilde ze. Ze gaf de vos een lelijke beet in zijn schouder. Haar gezicht vertrok. Ze was blij dat ze geen vos hoefde te eten, wat smaakte dit goor! Ze spuugde het stuk vel uit en ging verder met de kop van de vos. Ze krabbelde naar zijn neus, maar de vos greep haar vast bij haar schouder en smeet haar weg.

Owlpaw hoorde een lage grauw uit Silverpools keel. De vos keek de twee katten een voor een aan met zijn hongerige ogen. Silverpool rende op de vos af en beet hem in zijn schouder. Ze trok een vies gezicht toen ze de vacht in haar mond kreeg, zespuugde het snel uit. "Owlpaw! Help!" Schreeuwde ze, ze maakte zich klaar om de vos weer aan te vallen. Ze richtte op de snuit van de vos, maar de vos greep haar bij haar schouder en wierp haar op de grond. De vos liep op zijn gewonde prooi af. Opeens voelde Owlpaw alsook gevoelens veranderen in woede. Hij sprong op devos af en beet hem met al zijn kracht in de nek. Owlpaw voelde iets kraken en de vos werd opeens slap. Hij rende naar Silverpool toe en likte haar een paar keer. Zou ze ooit nog wakker worden?

Silverpool stond in een groot donker woud. Om zich heen hoorse ze allemaal fluisterende stemmen, maar ze kon geen kat ontdekken. "Hallo?" riep ze, maar ze kreeg geen antwoord. Plotseling zag ze twee amberkleurige kattenogen naar haar kijken. De kaken van de kat sperde wijd open. Ze gilde. Ze voelde de wond in haar schouder steken. Toen werd ze opgeslokt door de machtige kaken

Even werdt Silverpool wakker. Ze zag de lichtbruine vacht van Owlpaw."Owlpaw..." fluisterde ze, maar haar ogen vielen weer dicht.

"Je hebt gevaalt" hoort ze de stem van haar mentor zeggen. Ze staart recht in zijn amber kleurige ogen. "Jij at me op!" schreeuwt ze. "Wat moet een Clan met jou, Silverpool?" fluisterrd hij woedend.

Weer opent Silverpool haar ogen. De tranen staan in haar ogen. "Owlpaw, laat ze me niet meenemen! Niet weer! Ik wil niet meer! Ik heb gevaalt!" de laatste woorden komen er fluisterend uit.

"Ik ben alleen maar verslagen door een vos! Ik leef toch nog?" bibbert Silverpool. "Jij weet best wat ik bedoel. Dat weet je perfect!" zegt haar mentor. "Maar..." maar hij verdwijnt plots in het niets.. Met treurige ogen zit Silverpool verslagen op de bebosde grond.

Dan voelt ze de steek van pijn in haar schouder. Even draaien de bomen nog om haar neer. Maar dan laat ze haar hoofd vallen en zucht moeilijk maar opgelucht. Ze probeert op te staan maar dat lukt niet. "Owlpaw. Ik ben er weer..."

Owlpaw keek naar de vos, hij had hem verslagen! Zijn ogen draaide weer naar Silverpool en ze opende langzaam haar ogen "Owlpaw.." Fluisterde ze, ze sloot weer haar ogen. "Silverpool?" Zei Owlpaw bezorgd, hij keek haar aan. Opeens deed ze weer haar ogen open en zei ze: "Owlpaw, laat ze me niet meenemen! Niet weer! Ik wil niet meer! Ik heb gevaald!" Zei ze, ze sloot weer haar ogen en bibberde even. "Je hebt niet gevaald, Silverpool!" Zei Owlpaw, hij bleef haar aankijken. "Owlpaw. Ik ben er weer.." Zei ze, ze was nog zwak van de aanval van de vos. "Ik zal je wel helpen om naar het kamp te gaan. We zullen alles uitleggen tegen Tallstar. En dan breng ik je naar de medicijn kat." Zei Owlpaw, zijn stem was weer bezorgd, maar een deel van die aanval had hem veranderd. Maar wat? Vroeg Owlpaw zich af. Toen kroop de woede weer in zijn geest.

"Owlpaw..." Silverpool keek naar de dode vos. "Ik ben trots op je. Was ik maar je mentor... Ik zou zorgen dat je een krijger werdt." zei ze toen ze eindelijk, maar wel moeizaam, kon opstaan. Het zou een moeizame tocht naar het kamp zijn, maar ze had het gered, dankzij Owlpaw...

Owlpaw voelde zich gevleid door de woorden van de krijger, maar de woede vloeide nog steeds in hem zonder dat hij het wist. "Ik heb zelf een beetje hoofdpijn, ik ga wel met jou mee naar de medicijnkat." Zei Owlpaw, hij wreef met zijn poot tegen zijn hoofd. "Leun maar op mij, ik help je wel opwet naar het kamp." Zei Owlpaw, hij wachtte totdat Silverpool op hem ging leunen.

De weg naar het kamp was moeizaam, vooral omdat Owlpaw het konijn dat Silverpool had gevangen nog moest ophalen. Toen ze bij het kamp waren, liepen ze direkt naar de medicijn kat. Owlpaw legde snel het konijn op de prooistapel.

Nadat Owlpaw naar de medicijn kat was geweest, ging hij slapen in de apprentice den. Hij was erg moe en binnen een korte tijd was hij in een diepe slaap.

Owlpaw. Liep in een donker bos. "Dit is misschien het Dark forest. Waar ze zo veel over praten." Zei Owlpaw, hij liep door het dichte struik gewas. Hij snoof de lucht op en rook een bekende maar onbekende geur. De struiken ritselden en een grote sterke kater kwam de bosjes uit. Tigerstar! "Zo Owlpaw," Begon de grote kater, hij ging voor Owlpaw zitten. "je hebt dus de krachten van de woede ontdekt" Hij kreeg een brede grijns op zijn gezicht. "Wat.. Doe jij in mijn dromen." Vroeg Owlpaw bibberend. "Er is niks ernstig hoor." Zei Tigerstar, hij kwam wat dichterbij en hun vachten raakten elkaar aan. "Wat wil je van mij? Ik ben maar een simpele apprentice, ik ben niet belangrijk genoeg." Zei Owlpaw, hij keek naar zijn poten en daarna naar Tigerstar. Zijn amberkleurige ogen glijden met vertrouwen, dit is toch niet die moordende kat waar hij voor aangezien werd! "Daarom heb ik jou ook gekozen! Ik was vroeger ook niet belangrijk en ik ben zelfs leider geworden! Ik zie dat jij ook leiderschap in je hebt." Zei Tigerstar, hij keek Owlpaw aan en gaf hem een lik. "Ik moet nu gaan, maar Owlpaw we komen elkaar weer tegen dat beloof ik je." Zei hij, hij vaagde weg en Owlpaw zat nu alleen in het donkere bos. "Tigerstar wacht! Ik wil je nog meer vragen!" Zei Owlpaw, maar Tigerstar was al weg. Owlpaw werd wakker in de apprentice den, het was nog nacht. Owlpaw besloot om maar wat te gaan jagen. Hij sloop het kamp uit en hij hoopte dat Silverpool hem niet volgde. Zou ik het aan haar vertellen? Vroeg Owlpaw zich af.

Sorry dubbelpost.

Silverpool liep naar de groterots. Voorzichtig springt ze erop en kijkt naar de sterren. Zilverpels is goed te zien. Ze sluit haar ogen. Ze ziet Owlpaw. "Owlpaw is in de macht van Tigerclaw. Het is jou taak om hem eruit te halen."

De StarClan heeft tegen haar gesproken! Ze moet met Owlpaw praten. Zachtjes sluipt ze naar de apprentice den. "Owlpaw?" fluisterd ze opzoek naar zijn lichtbruine vacht. Hij is er niet! dacht ze. Ze sluipt naar de uitgang van het kamp. Nog een keer kijkt ze om, het kamp is doodstil, net als elke nacht. Dan begint ze te rennen en al gauw heeft ze de geur van Owlpaw te pakken en ziet ze zijn bruinige vacht. Ze duikt ineen, dit is een goede training, jagen in de nacht. De wind staat van voren, geen enkele kans dat hij haar zou ontdekken door haar geur, dus bleef ze zitten wachten..

Owlpaw liep naar de Hoge vlaktes, waar ze de vos hadden achtergelaten. Hij sloop door de struiken in het geval dat de nachtpattrouille hem zou zien. "Tigerstar zou me bijstaan, waar ik ook ben
." Dacht Owlpaw, hij gluurde door de struiken om te zien of de kust veilig was. Hij snoof voor de zekerheid de geuren, hij rook verschillende prooien en een zwakke maar bekende geur. "Het zal wel niks zijn." Zei Owlpaw zacht tegen zichzelf. Hij liep verder, zijn zintuigen waren geprikkeld. Hij concentreerde zich op elk geluidje, elk geurtje en elke beweging. Hij wou niet gesnapt worden. Hij was bijna bij het karkas van de kat, nog een paar vossenlengtes en hij was er. Hij liep door de struiken en zag de dode vos liggen. Nu is het tijd voor wraak! Zei Owlpaw zacht, hij schoot zijn klauwen uit en richtte voor de kop. Het bloed liep uit de kop, het voelde warm aan Owlpaws poten. Op de een of andere manier genoot hij ervan.

Na de hele vos kapot te hebben gemaakt, was Owlpaw erg moe. Het had geen zin meer om terug te gaan, dus besloot hij om hier maar te gaan slapen. Misschien krijg ik weer een droom van Tigerstar. Dacht Owlpaw, hij nestelde zich en keek nog een keer rond om te zien of er andere katten in de buurt waren. Opeens hoorde hij een twijgje knakken, gealarmeerd keek hij rond. Hij zag een zilvere vacht, Silverpool! Zo kwaad als hij was liep hij in de richting van het geluid, het voelde alsof Tigerstar hem kracht en wijsheid gaf. Hij liet een gevaarlijke boze his horen en sprong met uitgelaten klauwen de bosjes in, in dehoop de indringer te pakken.

Stilletjes volgde Silverpool Owlpaw. Even leek het erop dat hij haar rook, maar toen liep hij weer verder. Al snel kwam Silverpool erachter dat hij naar de plek waar ze die middag aangevallen waren door een vos. Met ingehouden adem keek ze naar Owlpaw. Hij liep op de dode vos af en keek er heel even naar. Toen begon hij de kop van de vos met zijn voorpoten te bewerken. Hoewel de vos al dood was bloedde de vos helemaal rood. Geschrokken keek Silverpool naar Owlpaw, en tot haar schrik ontdekte ze genot in zijn ogen.
Hijgend toen hij klaar was met de vos ging hij liggen, met zijn kop naar haar gericht. Grote ogen verraadde dat hij haar had ontdekt, en hij vloog overeind. Blijkbaar had hij haar niet herkent, want hij haalde uit naar haar kop. Silverpool deinsde geschrokken achteruit, maar sprong daarna op hem af. Ze duwde hem op de grond, maar had haar nagels ingehouden."Wat doe jij hier?" spuugde ze. Ze had heus wel door dat hij wraak wou nemen, maar met het genot dat hij de vos van kant had gemaakt had haar dwars gezeten. Ze ging van hem af en ging zitten, met haar staart netjes over haar poten gedrappeert, wachtend op antwoord..

Silverpool keek hem aan met vragende en angstige ogen. Dat gaat jou niks aan! Zei Owlpaw, zijn haren gingen overeind staan en hij keek haar woedend aan. Hij was helemaal vergeten dat zij zijn vriend was. Tigerstars plan was gelukt. Het leek wel dat hij in Tigerstar zelf veranderde! Want zijn vacht leek wel donkerder te worden, zijn ogen kregen een ambere tint. Zijn woede nam zijn hele geest over. Silverpool, kom toch aan mijn kant. We zullen alle indringers vernietigen en de WindClan zal de machtigste Clan worden! Zei Owlpaw, hij keek haar een met een brede grijns. Tigerstar zal met mij zijn ookal moet ik iedereen verslaan! Dacht Owlpaw, hij draaide zich om met zijn rug naar Silverpool. Kies wijs, Zei Owlpaw, je hebt tot morgen midder nacht. Hij liep terug naar de vos en sloeg nog een keer naar de vos. Zijn klauwen leken wel die van Tigerstar! Hij liep in de richting van het kamp, klaar voor alle moeilijkheden om een warrior te worden.

De sissende woorden van Owlpaw kwamen hard binnen. 'Dat gaat jou niks aan' snauwde hij. Een gloed maanlicht verlichte zijn lijf. In dit maanlicht leken zijn ogen kil en zijn vacht glansde wit. De strook licht verdween, en zijn ogen werden amber, en zijn flanken duister bruin. 'Silverpool, kom toch aan mijn kant. We zullen alle indringers vernietigen en de WindClan zal de machtigste Clan worden!' riep hij trots. Even vergat Silverpool dat hij een leerling was, en zij een krijger. 'Kies wijs, je hebt tot morgen middernacht..' Nog een keer liet hij zijn woede zien door nog eens hard op de vossenkop te meppen, en toen liep hij weg. Roerloos bleef Silverpool staan. Toen nam ze een besluit. Ze sprong achter Owlpaw aan, ze zag zijn flanken net door een braamstruik verdwijnen. Toen besprong ze hem. 'Hoor eens, Owlpaw, ik zou dolgraag samen met jou leiden. Maar we moeten de Clans laten voor wat ze zijn! Toen ik je zag vechten met die vos, was ik echt heel trots op je! Ik, ik dacht dat je anders was, anders dan dat je nu bent!' siste ze. 'Reken er maar niet op dat ik middernacht zal komen, bespaar je moeite. Ooit zal jij leider worden, ik voel het. Maar niet op deze manier!' duizelig van gevoelens trok ze haar nagels in en ging van Owlpaw af. 'Als hier iemand wijs moet kiezen ben jij het.' Ze liet haar oren hangen en keek een andere kant op om haar tranen te verbergen en liep naar het kamp. Nog een keer keek ze om, maar toen liep ze weg. Vaarwel Owlpaw dacht ze.

Owlpaw keek Silverpool nog na. Silverpool, wacht... Zei Owlpaw zacht, hij was er helemaal kapot van dat hij haar verloren was. Hij ging liggen en viel in slaap, maar erg moeilijk, want hij moest zijn tranen verbergen.

Owlpaw liep weer in het Dark Forest, hij was dit keer niet zo enthousiast. Tigerstar kwam tevoor schijn uit een doornstruik. Wel Owlpaw, Zei hij, hij gaf hem een lik en Owlpaw gaf hem een simpal knikje, ik heb je vannacht gezien. Het is jammer dat Silverpool je niet wil, ze is een goede krijger. Maar ja, als je leider bent ziet ze het wel hoe goed je bent. Owlpaws oren stonden weer recht overeind. Echt waar! Zei hij dolblij, Maar ze zou nooit meer met me willen praten. Owlpaws oren gingen weer omlaag. Tigerstar keek hem aan met ogen vol medelijden. Ik zorg wel dat ze mij en jou begrijpt. Morgen zal ik in haar dromen verschijnen. Tigerstar kreeg een brede grijns op zijn gezicht. Nou Owlpaw, we zullen wat gaan trainen. Je hebt al lang niet getraind met vechten. Owlpaw voelde zich weer blij en hij kon wel uren trainen.

Owlpaw werd wakker naast de vos, het bloed was immiddels opgedroogd. Owlpaw rekte zich uit, hij had erge dorst en liep naar de rivier. De rivier glinsterde van het zonlicht. Hij keek naar zijn spiegelbeeld en zag dat zijn vacht donkerder was en zijn blik had een ambere tint! Het maakte hem niet uit, want hijwerd getraind door Tigerstar en dan zou hij een goede krijger worden. Misschien wel depity en daarna misschien wel leader! Hij schudde zijn kop toen er een muisje voorbij trippelde. Hij pakte het snel, hij besloot maar wat te gaan jagen.

Wanneer hij terug was in het kamp had hij veel prooi mee. Het was ook een excuus voor het hele nacht weg blijven. Toen hij zijn prooi neer gelegd had, zag hij dat er nog bloed op zijn poten zat, vossenbloed, dus de katten zouden dat ruiken. In zijn ooghoek zag hij Silverpool praten met een warrior, hij kon maar beter niet praten met haar. Vannacht zou ze hem wel begrijpen. Hij lachte zacht in zichzelf. Vannacht zou alles anders worden!

Met hangende oren kwam Silverpool het Clancamp binnen. Het zag er nog net zo uit als toen ze het verlaten had. Eenmaal in haar hol ging Silverpool liggen en tot haar verrassing kwam ze best snel in slaap..

Silverpool liep in het Dark Forest. Ze was hier aleens geweest, ook in haar dromen. Plotseling zag ze Tigerstar voor zich. Zijn amberkleurige ogen staarden recht in de hare. 'Ik vind het moedig van je dat je zo.. Hard tegen Owlpaw was. Ik snap dat je er tegen was, maar vroeg of laat, zal hij heersen. Als jij niet aan zijn zeide zal vechten, zal ik hem de krachten geven om jou te doden!' siste hij. 'Maar.. Hij kan toch ook een goede leider worden zonder katten uit te roeien?' piepte ze. 'Ooit zal je et begrijpen, als hij net zo is als ik!' vervolgde Tigerstar sissend. 'Ik zou het nooit toestaan dat hij zo'n leider werd als jij!' gromde Silverpool woedend. 'Ik zal hem terug brengen naar wat hij was, en niet wat hij zou kunnen worden! Liefde en vriendschap is sterker dan woede en haat!' de kaken van Tigerstar kwamen dichterbij en..

Silverpool schrikt wakker. Dat ze niet meteen had ontdekt dat Tigerstar een deel van Owlpaw in beslag had genomen, toen zijn ogen en vacht een andere kleur aannamen. De StarClan had gelijk, ze moest Owlpaw redden voor het te laat was.

Owlpaw was al snel in een diepe slaap. Hij verwachtte dit keer geen droom van Tigerstar, want hij zou Silverpool in hem laten geloven. Maar in plaats van een droom van Tigerstar, kreeg hij een droom van StarClan. Hij liep in een prachtig verlicht bos, een klein riviertje stroomde langzaam door een open plek waar hij stond. Maar het deed hem niks, de struiken ritselden en er kwam een knappe zilveren poes uit. S..Silverpool? Vroeg Owlpaw, hij stotterde een beetje. Oh nee ik ben Silverpools moeder. Zei de poes, ze kwam dichterbij staan en ging tegenover hem zitten. Ze keek hem aan met haar blauwe ogen. Je moet uitkijken voor Tigerstar, Owlpaw. Begon ze, Je moet hem niet vertrouwen! Ze keek hem aan met bezorgde ogen. Owlpaws haren gingen overeind. Hoe durfde ze, zijn mentor te beledigen. Hij schoot zijn klauwen uit en wou gaan richten op de zilvere poes, maar ze vervaagde al. Nu zat Owlpaw alleen in het verlichte bos.

Owlpaw werd wakker en sprong uit zijn nest. Het was inmiddels al zonhoog. Owlpaw liep de den uit en liep naar de warriors den. Hij gluurde door de struiken en zag dat Silverpool nog sliep. Owlpaw besloot om maar een bericht achter te laten, hij was benieuwd hij Silverpool nu zou reageren. Owlpaw liep het kamp uit zonder om te kijken of zijn mentor hem zocht, het kon hem niets schelen. Hij had besloten om weer naar de plek te gaan waar de vos lag. De vos lag er nog steeds met opgedroogd bloed. Een paar kraaien pikten een paar keer op zojn kop. Owlpaw besloot naast de vos te gaan zitten op een steen, zodat zijn poten niet plakkerig worden van het bloed. Hij wachtte totdat hij de struiken hoorde ritselen.