Lionhearts familieplaats

"Ach het stelt niks voor." zei ze. "Oke dan gaan we naar jou kamp eens en dan komen we weer naar hier of blijven we daar dan een nachtje?" zei lionheart blij omdat ze noch een nachtje bij hem wouw blijven."laten we al naar jou kamp vertreken en jij gaat voorop want ik weet niet waar jij verblijft." Zei lionheart en hij wandelde al naar buiten door de ingang.
(sorry korte post)

Zoals al eerder in dit topic is vermeld, gelieve 5 volle regels te schrijven.
FluffyFur/Dirkje.

"Oke dan gaan we naar jou kamp eens en dan komen we weer naar hier of blijven we daar dan een nachtje?", vroeg Lionheart haar. 'Oké', knikte ze. "laten we al naar jou kamp vertreken en jij gaat voorop want ik weet niet waar jij verblijft'', hoorde ze hem zeggen. Ze knikte, en liep voorop. Het was nog een lange weg. Ze rende door de bossen. Totdat ze (kan ik in dit topic verdergaan over mijn kamp?) een heel grote boom zag. Ze liep langs de boom, controleerde op geuren, toen ze merkte dat er niemand was geweest, leidde ze Lionheart naar haar slaapplaats, dat voornamelijk uit bladeren en takken bestond, maar bijna onzichtbaar was. 'Nou ja, dit is dus mijn kamp', zei ze verlegen. Ze drukte spinnend haar kopje tegen Lionhearts flank.

Lionhearts familieplaats - Pagina 2 Vhsq4z

Icy liep naar Lionhearts plaats toe. De grot waar ze de eerste nacht met hem had doorgebracht. Ze spinde al bij het idee dat ze Lionheart weer kon zien. Ze mauwde drie keer aan de grot. 'Lionheart?', spinde ze. Of zou Lionheart jagen zijn? Daar had ze nog niet op gerekend. Ze had Freddy, niet zonder zorgelijke likken en zekerheden, alleen gelaten, en was opzoek gegaan naar Lionhearts grot. Lionheart en zij waren vader en moeder van Freddy. Maar Lionheart moest natuurlijk ook weer terug naar zijn territorium, en Icy wou wel een momentje met twee. Ze tuurde de duisternis in. 'Lionheart?', spinde ze nogmaals. Ze probeerde iets te zien in de duisternis, maar ze kon het silhouet van Lionheart niet onderschatten.

Lionheart was nog maar net waker en zag Icy naar binnen kijken."Lionheart?" Spinde ze Lionheart sloop naar haar en gaf haar een lik en zei"Hoi Icy leuk dat je nog eens langs komt.en, was je verschoten of had je het al door dat ik op je af sloop en stil een lik gaf."zei hij en gaf haar een kopje. hij was blij dat ze nog eens langs kwam. hij was al een tijdje alleen en kon maar niet stoppen over Icy en Freddy te denken. snel duwde hij haar tegen haar zij ensprong boven op haar."zin in een gevechtje of ben je bang om te verliezen?" zei hij uitdagend

"Hoi Icy leuk dat je nog eens langs komt.en, was je verschoten of had je het al door dat ik op je af sloop en stil een lik gaf'', vroeg Lionheart haar. 'Ik had je niet horen aankomen', gaf ze met tegenzin toe. Ze likte hem, en duwde hem omver, en begon hem vol te likken. Ze spinde. Toen werd ze tegen haar zij geduwd en Lionheart sprong bovenop haar. ''zin in een gevechtje of ben je bang om te verliezen?'', hoorde ze Lionheart vol uitdaging zeggen. Ze schudde hem voor haar af door op snelheid naar de andere kant, tegenover hem te rennen. Ze ging dwars door haar poten, en ontblootte vervaarlijk haar tanden. Ze rende toen naar Lionheart toe, stopte voor hem, gaf hem een liefdevolle lik, en sprong toen op zijn rug. Ze liet zich vallen op zijn rug, en wreef haar kopje tegen zijn nek. Toen zette ze zich weer overeind, en gaf een waarschuwende zachte beet in zijn nek.

Icy schudde hem zonder moeite van haar af ook al hield hij haar zo goed vast. ze rende weg en daarna met volle vaart op hem af. Lionheart maakte zich klaar om weg te springen maar ze stopte voor hem en gaf hem een lik. Hij was een beetje verward maar voor hij iets kon zeggen sprong ze op zijn rug waardoor hij op zijn buik viel. hij vielde Icy haar kop over zijn nek vrijven. Ze sprong van hem af en hij kon zich ook weer recht zetten maar veel tijd had hij niet of ze beet hem zachtjes in zijn nek. normaal gezien was hij dood maar het was Icy dus duwde hij tegen haar en sprongop haar en rolde haar op haar rug en houde haar weer in een greep.Hij beet zachtje in haar nek terug om de beet haar betaald te zetten."geef je je nu over." Zei hij tegen haar.

Lionhearts familieplaats - Pagina 2 73i421

Icy voelde dat ze geduwd werd door Lionheart. Hij zorgde ervoor dat zij op haar rug lag, en hield haar toen in een krachtige greep. Ze voelde een zachte beet in haar nek. "geef je je nu over'', zei hij tegen haar. Icy schudde haar kop. 'Nooit', zei ze. Ze trapte met haar achterpoten Lionheart van zich af, en rende toen een boom in. Ze tuurde naar Lionheart. Ze sprong toen vlak voor zijn gezicht neer, wreef haar kop even tegen de zijne, gaf hem een lik over zijn hoofd, en duwde hem toen meet haar poten op zijn rug. Toen ging ze met een gemakje op Lionheart zitten, met haar voorpoten langs weerszijden van zijn nek. Ze wreef haar kopje tegen zijn wang aan, en spinde heel hard. Misschien joeg ze zelfs de muizen weg, zo hard was haar gespin. Toen stapte ze van Lionheart af, en legde zich met platte oortjes, wat haar schattig en onschuldig maakte, tegen zijn buik aan, en drukte haar lichaam dichter tegen het zijne aan.

"Nooit" Zei ze en stampte hem van haar af.hij lande ergens waar hij niet wist waar en sprong weer recht. Icy was nergens te bekennen tot ze plots voor hem neer kwam. Dat trukje had eerder bij hem gelukt en dat was haar weer gelukt. Ze wreef haar kop even tegen de zijne, gaf hem een lik over zijn hoofd. hij dacht dat ze de strijd stop had gezed maar hij had het mis. ze duwde hem tegen de grond waardoor hij op zijn rug belande en toen ging hij op hem zitten en hij hem in een ijzer sterke greep hij probeerde alles maar wist niet hij zij het deed maar hij raakte er niet uit. Hij gaf het op toen Icy haar kop tegen zijn wang vreef. Even later ging ze van hem af en keek schattigen onschuldig naar hem. en ging tegen liggen. hij ontspande zich voledig. Als dat een valstrik was trapte hij er zo in.

Icy voelde dat Lionheart ontspande. 'Ik heb genoeg gevochten', lachte ze. 'Je bent sterk', zei ze bewonderend. Ze gaf hem een lik over zijn wang. Ze spinde de hele tijd. Ze likte nog een heer over zijn hals. Opeens zag ze een rat. Haar staart zwiepte op en neer. Icy sprong meteen, maar de rat ontweek nog net, en Icy knalde tegen een boom. Icy schudde gauw haar kop, en keek waar de rat was. Ze zette snel de achtervolging in toen ze hem in het oog kreeg. Ze klom in een boom, en sprong toen gauw voor de rat. Toen beet ze in de rat zijn nek, en het volgende moment hing het beestje slap in haar bek. Bloed droop langs haar neus af. 'Ik heb hem wel', lachte ze naar Lionheart, en ze legde de rat vlak voor hem neer. Ze voelde een beetje pijn van de klap waarmee ze tegen de boom was geknald, maar dit probeerde ze te negeren voor Lionheart. Ze likte Lionheart over zijn flank. Bloed vloei over haar neus, op de bladeren. Ze hoorde ergens vogels fluiten, en likte langs haar lippen. 'Prooi', siste ze, en ze spon toen ze haar neus tegen die van Lionheart drukte.

Lionheart was nog een heel tijdje van zijn af. zijn poten begonnen zeer te doen vanwegen dat ze niet zoveel gewicht gewoon waren. maar hij besloot geen zwakte te tonen en door te doen. De zon was bijna onder toen ze in zijn territorium aankwamen. Hij was hier al een paar manen niet meer geweest. Meestal zat hij bij Freddy of Icy haar kamp. Zij was weer naar haar kamp of zat natuurlijk ook bij Freddy. Het was de eerste keer dat hij haar bij die andere katten aantrof. Hij was blij dat hij in zijn eigen kamp weer was. Plotseling schoof ze van hem af . snel pakte Lioheart Icy's nekvel voor ze met haar kop de grond raakte. Hij sleepte haar naar binnen en legde zich naast haar."Je bent veilig nu. ik zal wat kruiden pakken uit mijn voorraden. Hij stond weer recht en rende een kleine smalle gleuf binnenin zijn grot en pakte wat hoefblad en kouwde daar op. Hij ging terug naar Icy en deed het sap op haar wonden om het sneler te laten genezen en om infecties te voorkomen. Daarna ging hij naast haar liggen en zei." Rust maar nu."

Icy had zich de hele rit niet bewogen, uit angst dat ze van Lionhearts rug zou glijden. Ze was ook heel even in slaap gevallen. Ze kon het eigenlijk niet maken, omdat Lionheart het hele stuk moest lopen. "Je bent veilig nu. ik zal wat kruiden pakken uit mijn voorraden'', hoorde ze Lionheart zeggen. Haar hart klopte in haar keel. Hij was heel lief voor haar. Ze voelde een soort sap op haar wonden. Ze voelde dat Lionheart naast haar ging liggen. ''Rust maar nu'', hoorde ze Lionheart zeggen. Ze gaf haar laatste krachten uit om met haar kopje op Lionhearts buik te gaan liggen. Ze viel toen spinnend flauw.

Cinderkit had Lionhearts geur spoor gevolgd, zoals hij gezegd had. Ze was nu officiëel een Rogue, vrij om te gaan en staan waar ze wilde. Dus ze was vertrokken van haar kamp en hier naartoe gekomen, het geurspoor volgend. Ze hoopte maar dat ze het goed geroken had en niet de verkeerde kant op gegaan was. Onzeker bleef ze staan. Voor zich zag ze een soort verzameling rotsen. Ze liep er naartoe en snuffelde er aan. Ze rook in dit gebied heel sterk de geur van Lionheart, en ook die van Icy, als ze zich niet vergiste.
"Um...is daar iemand?" miauwde ze behoedzaam.

Lionhearts familieplaats - Pagina 2 Greycatbycedacoo

Lionheart was al een lang voor Icy aan het zorgen geweest. De zon was al een keer onder gegaan. Normaal moest Icy's wonden genezen zijn. Hij sliep nog tegen haar aan tot hij een stem hoorde." Um...is daar iemand.?" miauwde het. Hij herkende die stem. Behoedzaam ademde hij is in. De geur herkende hij ook. Ja! Het was Cinderkit! "Cinderkit? Ben je een rogue geworden?" Vroeg Lionheart en wandelde slaperig naar buiten."Mooi, je het mijn geur gevolgd en je hebt mij gevonden. Ik denk dat Icy wel blij om je te zien is. volg me maar." Zei hij en ging weer naar binnen. Hij wandelde naar Icy en gaf haar en lik en een licht duwtje." Icy, Cinderkit is teruggekeerd."

Cinderkit hoorde opeens Lionhearts stem vanuit het hol;
"Cinderkit? Ben je een rogue geworden?" klonk het en tegelijk met zijn stemgeluid kwam hij naar buiten gelopen. Gelukkig maar, ze was het spoor goed gevolgd naar de goede plek.
Cinderkit miauwde blij;
"Ja, het is gelukt! Ik ben nu een echte rogue"
"Mooi, je hebt mijn geur gevolgd en je hebt mij gevonden. Ik denk dat Icy wel blij om je te zien is. Volg me maar" zei hij. Cinderkit keek blij en sprong achter hem aan. Ze keek de grot in en zag Icy liggen.
"Icy, Cinderkit is teruggekeerd." zei hij tegen haar. Cinderkit trippelde naar Icy toe. Toen ze haar zag, piepte ze vrolijk;
"Icy!" en gaf haar een lik.

Icy sprong behoedzaam van boom naar boom. Ze had al veel prooi gevangen. Ongeveer acht lijsters, en twee muizen. Het was echt een goede dag, en Icy's poot werkte als de beste. Het ging ongelooflijk goed. Toen kwam ze terug naar huis. Lionheart lag stil in zijn hol. 'Lionheart', zei ze zachtjes, en lachend. Ze duwde haar neus tegen hem, en wat ze zag was afschuwelijk voor woorden. Lionhearts ogen zaten niet meer in zijn kassen, en zijn flank was opengereten, je zag alles wat binnenin hem zat. Toen ging mond open, en klonk zijn stem krakend: 'Hoi Icy, fijn dat je weer terug bent.'

Icy's ogen sprongen open. Dat was absoluut geen fijne droom. Ze voelde een duwtje en een lik. Hopelijk van Lionheart. ''Icy, Cinderkit is teruggekeerd'', hoorde ze een stem zeggen. Icy's slaperigheid verdween als sneeuw voor de zon. Ze keek zwakjes op naar Lionheart, gaf hem een lik, en keek toen naar Cinderkit. 'Cinderkit', piepte ze bijna als een kitten. 'Wat fijn dat je terug bent', zei ze piepend. Ze wou opstaan, maar haar spieren protesteerden heftig. 'Kom is', zei ze piepend.

Cinderkit wachtte af tot Icy wakker werd. Icy gaf Lionheart een lik en zei toen;
"Cinderkit, wat fijn dat je terug bent." Cinderkit zag dat ze probeerde om op te staan, maar dat het niet lukte. "Kom is" zei ze, op een pieperige toon. Cinderkit ging bij haar staan en gaf haar een lik over haar kop. Een beetje bezorgd keek ze naar haar met grote, blauwe ogen. "Icy, gaat het wel goed met jou?" piepte ze ongerust. Ze ging naast haar zitten en legde haar pluizige staartje netjes om haar pootjes. Met bezorgdheid en tegelijk blijheid om het weer zien van Icy in haar blauwe ogen. De stenen ondergrond waar ze op zat voelde glad aan.

Icy zag dat Cinderkit bij haar kwam staan. Ze zag ook dat Cinderkit haar bezorgd bekeek met die grappige, lieve, en vooral mooie blauwe ogen van haar. "Icy, gaat het wel goed met jou?", piepte de kitten toen bezorgd. 'Ja hoor', loog ze. Ze zag dat Cinderkit ging zitten met haar staart gekruld rond haar pootjes. 'Dat doe je al erg volwassen', kon ze niet laten om te prijzen. Ze zag bezorgdheid en blijheid in de ogen van de jonge poes. 'Je hoeft je echt geen zorgen te maken', mauwde ze zachtjes, en ze likte over de wang van de kitten. Ze wou overeind komen, drukte per ongeluk op haar manke poot, en gilde het uit van pijn. 'Die doet dus nog zeer', zei ze zuchtend. 'Wanneer mag ik nou weer jagen?', vroeg ze ongeduldig aan Lionheart.

"Wanneer mag ik nou weer jagen?" Vroeg ze ongeduldig." Je bent nu al een tijdje hier. ik zal je nog wat madelief blaadjes geven. Dat helpt voor je pijnlijke gewrichten." Zei Lionheart en ging naar zijn vooraadkast en haalde daar een madeliefje enbracht die naar Icy" Hier gewoon op kauwen En daarna inslikken." Zei hij en wende zich daarna naar Cinderkit" En, goede reis gehad? Heb jij geen verwondingen? Anders geef ik je ook een medicijn ervoor hoor. Ik heb genoeg voorraad." zei hij en keek Cinderkit onderzoekend aan.

"Ja hoor," antwoordde Icy op Cinderkits vraag. Even was ze gerustgesteld.
"Dat doe je al erg volwassen" zei Icy prijzend, en Cinderkits ogen straalden toen ze dat zei.
"Dankjewel!" piepte ze vrolijk. Icy zag kennelijk dat er nog steeds bezorgdheid in haar ogen stond, minder na haar geruststelling, maar het zat er nog wel.
"Je hoeft je echt geen zorgen te maken." mauwde ze zachtjes tegen haar, waarna ze haar over haar wang likte. Toen probeerde ze overeind te komen, maar slaakte een gil. Cinderkit sprong van schrik met overeind gezette haren achteruit, om daarna weer naar Icy toe te lopen en haar een troostende lik gaf.
"Die doet dus nog zeer, Wanneer mag ik nou weer jagen? " zei ze ongeduldig tegen Lionheart. Die ging madeliefjesblaadjes halen en kwam even later weer terug.
" Hier gewoon op kauwen En daarna inslikken. En, goede reis gehad? Heb jij geen verwondingen? Anders geef ik je ook een medicijn ervoor hoor. Ik heb genoeg voorraad." zei hij tegen haar. Cinderkit keek naar hem vol verwondering. Dat hij dat zomaar wist, die dingen over medicijnen. Als om even te checken of ze geen verwondingen had, keek ze even nar haar poten.
"Een goede reis, en geen verwondingen." mauwde ze vrolijk, toch wel nog steeds een beetje bezorgd. "Ik ben je geurspoor gevolgd tot hier! Ik zag wel één keer een rode staart boven de struiken, maar die deed niks. Dus toen ben ik door gerend. Wat was dat eigenlijk?" ratelde ze opgewonden.

''Je bent nu al een tijdje hier. ik zal je nog wat madelief blaadjes geven. Dat helpt voor je pijnlijke gewrichten'', hoorde ze Lionheart zeggen. Ze kon een zucht niet inhouden. 'Waarschijnlijk duurt het nog lang voor ik mag jagen hè?', vroeg ze jammerlijk. Ze kreeg een troostende lik van Cinderkit, en ze piepte even blij, net als een kitten. ''En, goede reis gehad? Heb jij geen verwondingen? Anders geef ik je ook een medicijn ervoor hoor. Ik heb genoeg voorraad'', zei Lionheart toen, die zich naar Cinderkit had gewend. Daar was ze ook wel benieuwd naar. ''Hier gewoon op kauwen En daarna inslikken'', zei Lionheart toen tegen haar. Ze negeerde de medicijnen, ze was eerder benieuwd naar wat Cinderkit te zeggen had. "Een goede reis, en geen verwondingen'', hoorde ze Cinderkit vrolijk zeggen. Icy knikte blij. Ze deed net alsof ze de medicijnen opat, maar stiekem legde ze het achter zich. Ze was er nu even niet blij mee, en Lionheart moest denken dat ze het opgegeten had. Ze at het wel na zonsondergang op. "Ik ben je geurspoor gevolgd tot hier! Ik zag wel één keer een rode staart boven de struiken, maar die deed niks. Dus toen ben ik door gerend. Wat was dat eigenlijk?", zei Cinderkit toen. 'Een rode staart zeg je hè?', vroeg ze. Ze dacht diep na. 'Waren het veren?', vroeg ze. 'Als dat niet zo is, misschien een andere kat of zo', zei ze diep nadenkend.