Freddy's new place(XX)

Onderwerp: Freddy's new place(XX) wo 25 aug 2010 - 16:08

(XX)

Het was een eindje lopen maar uiteindelijk kwamen hij en Icy aan bij een plek dicht bij haar territoria. ''Dit lijkt me wel een goede plek moet ik zeggen'' Na een tijdje waren ze klaar met een nest maken van mos en bladeren bij een klein schuurtje dat verlaten was. Er zat een houten opstakel waar je omhoog kon klimmen en daar kwam je uit op Freddy's nest. Om zijn nest zat een open vlakte vol gras tegen het bos aan.

Regels^^
-zonder toestemming mag je er niet komen. Als je het toch doet kan je gedood worden.
-Als je twee keer miauwd bij verbrande boom zal ik andwoorden of je mag komen, als ik niks zeg moet je weggaan.
-Als je voedsel steelt, kan je verwondt worden.
-Vrienden mogen gewoon komen en met mijn toestemming jagen op mijn territoria.
-Als er kittens op mijn territoria komen jaag ik ze weg, als ze blijven komen verzorg ik ze mischien.

Icy bekeek hun werk. 'Dat is goed gedaan', antwoordde ze. Ze drukte haar flank tegen die van Freddy. 'Je hebt het goed gedaan', knikte ze. 'Zo, zullen we gaan jagen?', knikte ze vriendelijk. Ze sprong met een haal van de houten obstakel, en keek of Freddy haar volgde. Het is wel om voor iemand te zorgen... dacht ze. Ze rende verder, tot ze bij dichtbegroeide struiken kwamen. 'Oké, Freddy, in de sluiphouding', zei ze, terwijl ze dit zelf ook deed. Ze keek achterom, bezorgd of de wonden zijn grip staken. Maar hij deed het prima. Ze sluipte zelf naar voor. 'Zie je die muis daar? Die is voor jou! Sluip lichtjes vooruit', zei ze. 'Een muis kan zelfs de kleinste trilling met zijn snorharen voelen', zei ze zachtjes. Ze sloop een beetje naar achteren om het werk van Freddy te gaan bekijken.

'Oké, Freddy, in de sluiphouding' Zei Icy en hij deed haar na. Hij sloop ze stil mogelijk richting de muis. Hij hoorde zichzelf niet eens, nu maar hopen dat de muis het ook niet hoord. Freddy wou net op de muis gaan springen toen zijn prooi iets hoorde en snel in zijn holletje kroop. Freddy ging weer rechtop staan en keek teleurgesteld naar het holletje waar de muis in verdween. ''Zou de muis mij gehoord hebben?'' Hij keek om naar Icy en zag in zijn ooghoek een kleine spitsmuis bij een boom een pit eten. Hij dook weer ineen en sloop erop af. Gelukkig hoorde hij het niet en rende er snel naartoe en sloeg de muis met zijn poot en sprong erop. Hij dode de muis snel, en gelukkig kon het geen geluid maken. Hij pakte het op en liep terug naar Icy en liet het los voor haar poten.

''Zou de muis mij gehoord hebben?'', vroeg Freddy. 'Dat kan niet. Het zou vast wel een beweging in de boom zijn geweest waar de muis op neer keek', zei Icy vol vertrouwen. Ze hield zich stil toen Freddy naast haar keek, en in de sluiphouding ging. Ze bewoog haar kop niet, en hield haar ogen gesloten. Hij doodde de muis, zonder geluid te maken. Ze knikte goedkeurend en met glanzende ogen. 'Perfect', zei ze trots. Ze gaf hem een bemoedigende lik. 'Begraaf je prooi', beval ze toen zachtjes, maar met trotse ogen. Hij gehoorzaamd heel goed, het lijkt wel alsof hij... dacht ze, maar ze schudde haar kop. Misschien ziet hij mij als een moeder dacht ze met glanzende ogen. 'Oké, de volgende stap is een sprong zo ver mogelijk. Ik demonstreer', zei ze. Ze bukte, met haar voorpoten helemaal over de grond vooruit geslagen, en sprong zo ver mogelijk. 'Dit is ook een goede tactiek als je een moeilijke prooi wilt vangen, maar je denkt dat hij je hoort. Zo kan je er ook sneller een eind aan maken, want het beestje is dan al half verlamd door de klap waarmee je op hem komt', zei ze wijs. Ze liet Freddy proberen.

'Begraaf je prooi', Freddy luisterde naar haar en begroef zijn prooi bij een struik en liep weer terug. 'Oké, de volgende stap is een sprong zo ver mogelijk. Ik demonstreer', Freddy keek goed wat ze deed. 'Dit is ook een goede tactiek als je een moeilijke prooi wilt vangen, maar je denkt dat hij je hoort. Zo kan je er ook sneller een eind aan maken, want het beestje is dan al half verlamd door de klap waarmee je op hem komt', zei ze wijs. Hij bukte met zijn voorpoten en probeerde ook zo ver mogelijk, maar lande helemaal niet zo ver als Icy. Het verschilde ongeveel twee kenijnelengtes. Maar hij was er tevrede mee. Hij liep weer terug naar haar en wachte op wat zij ging zeggen.

Freddy deed haar na, maar op twee konijnenlengtes van haar sprong af kwam hij neer. 'Dat is al een goed begin', antwoordde ze. 'Onthoud dat ik hier meer getraind op ben Freddy. Dan lukt het beter dan dat je er nog niet goed op getraind bent. Het was wel al een prachtig begin', prees ze, en ze gaf hem een liefdevolle lik tegen zijn flank. Ik ben trots op hem dacht ze. 'Oké', zei ze, en ze ging een eindje van hem afstaan. 'Waar mijn staart stopt, moet jij neerkomen, probeer het maar', zei ze, en ze knikte bemoedigend. Ze keek even rond of dat alles nog veilig was, en gaf toen een teken dat hij mocht springen. Ze hield haar staart zo hoog mogelijk over de grond, zodat Freddy goed kon zijn waar hij moest springen.

'Dat is al een goed begin', antwoordde ze. 'Onthoud dat ik hier meer getraind op ben Freddy. Dan lukt het beter dan dat je er nog niet goed op getraind bent. Het was wel al een prachtig begin', Freddy knikte en wachte totdat ze stilstond en haar staart omhoog deed en zei. 'Waar mijn staart stopt, moet jij neerkomen, probeer het maar' Hij ging weer met zijn voorpoten bukken en sprong zover mogelijk. Dit keer lande hij net zo ver als Icy's staart. Hij keek naar Icy met een tevrede blik en ging zijn poot even wassen en vroeg. ''Wat is de volgende stap? Hij lachte er een beetje bij en stopte met likken.

Freddy sprong, en toen Icy haar ogen weer opendeed, zag ze Freddy bij haar staart. Ze keek heel erg trots. 'Goed gedaan', zei ze spinnend, en gaf hem een kopje. ''Wat is de volgende stap?'', vroeg Freddy lachend. Ze lachte terug. 'Oké, de bedoeling is', zei ze nadat Freddy gestopt was met zichzelf te wassen, 'dat jij mij uit de struiken gaat halen. Ik ga jou in de struiken besluipen, en jij moet ruiken waar ik ongeveer zit, als je denkt dat je het weet, sluip je rustig op de struiken af en mauwt een keer zachtjes. Als ik terug mauw en eruit kom, heb je gelijk, als ik niet terug mauw en blijf zitten, moet je ietsje beter zoeken', zei ze. Ze verdween de struiken in, en zorgde dat de wind haar geur niet te pakken kreeg. Ze besloop Freddy stilletjes, en zag hem rondkijken. Gebruik je oren, Freddy. Je hebt nu niks aan je neus dacht ze.

'dat jij mij uit de struiken gaat halen. Ik ga jou in de struiken besluipen, en jij moet ruiken waar ik ongeveer zit, als je denkt dat je het weet, sluip je rustig op de struiken af en mauwt een keer zachtjes. Als ik terug mauw en eruit kom, heb je gelijk, als ik niet terug mauw en blijf zitten, moet je ietsje beter zoeken', Freddy ging al klaar staan en zij. ''Oke, ik zal het proberen.'' Toen Icy verdween in de bosjes deed hij zijn neus omhoog en begon te ruiken, maar hij kon niks opvangen. Hij liep rondjes om alle bosjes maak kon niks ruiken. [i]''Mischier horen.'' Hij stopte met ruiken, sloot zijn ogen en hield zijn adem in. Toen hoorde hij ademhaling vanaf een dik bosje. Hij sloop erhaan en miauwde zachjes en wachte op haar andwoord, of hadt hij het mis?

Freddy rook een keer. Hij kon het altijd proberen, maar ze wist toch zeker dat de wind haar geur wegwaaide. Ze had het goed. Toen zag ze hem zijn oren spitsen, en hij liep naar een bosje toe 1 muislengte van haar af. Hij mauwde. Een beetje verder, jongen dacht ze. Ze sloop heel stilletjes langs Freddy af naar de overkant. Dit keer blies de wind wel haar geur mee, en als hij goed rook, kon hij haar misschien ontdekken. Ze had goede beschutting gevonden, dus hij kon haar in ieder geval al niet zien. Gebruik je neus, jongen. Probeer het nog een keer met je neus dacht ze. Ze legde haar oren plat in haar nek en hield haar staart gedeisd. Zien kon hij haar niet. En horen ook niet, omdat de wind hier te lawaaierig was.

Freddy kreeg geen antwoord op zijn roep. Waar kan ze zitten? Hij keek om zich heen in de hoop een glim opte vangen, maar zag niks. Hij liep weer naar het midden van de open plek en luisterde weer goed om zich heen. Toen kwam er een windvlaag die de geur van Icy mee nam en in de neusgaten van Freddy belande. hij rook het goed in en volgde de geur totdat hij stopte bij een groepje bosjes. Hij liep erheen er rook de geur goed in waar het het sterkste was. Uiteindelijk stopte hij een dichtgegroeide bosje en miauwde zachjes. Hij rook nog beter en wist bijna zeker dat ze daarzat en wachte geduldig op een zacht miauwtje terug.

Ze zag Freddy rondkijken, en vervolgens zijn oren spitsen. Gebruik je neus, Freddy dacht ze. Freddy snoof een keer, en kwam toen stapje voor stapje haar kant uitgelopen. Hij draafde op een gegeven moment om de bosjes heen, en stopte bij haar bosje. Hij mauwde een keer zachtjes. Icy knikte goedkeurend en mauwde terug, en stapte vervolgens uit de struiken. 'Dat deed je goed!', zei ze met trots in haar ogen en stem. 'Nu ga jij hetzelfde bij mij doen', zei ze, en ze draaide Freddy de rug toe. Ze legde haar oren plat en snoof heel zachtjes, zodat alle geuren wegvielen. Zo kon ze Freddy moeilijker ontdekken, totdat hij verstopt was. Dan zette ze haar zintuigen op scherp. Ze wachtte een poosje, tot ze er zeker van was dat Freddy goed verstopt zat.

Freddy hoorde een miauw terug en snel stond Icy voor hem. 'Dat deed je goed!', zei ze. ''Danke Icy.'' Hij ging zitten en likte zijn schouder. 'Nu ga jij hetzelfde bij mij doen', zei ze, Freddy stopte met likken en zag Icy de rug toe keren. Hij rende meteen een bosje in en liep zo stil mogelijk naar de andere kant. Daar ging hij liggen en brobeerde zo stil mogelijk te ademhalen. Het was een dik bosje met velgroene bladeren. Hij deed zijn oren in zijn nek en zijn staart om zich heen. Hij kon nog net door een gaatje in het bosje recht naar Icy kijken, zo kon hij haar goed in de gaten houden. Toen hoorde hij een vogel achter zich en hij keek over zijn schouder, maar zag niks en keek weer naar Icy, maar hij zag haar niet meer. Waar zou ze zijn?

'Dankje Icy', zei Freddy. Ze knikte goedkeurend. Hij was al in een boom gesprongen. Icy had al snel in de gaten aan welke kant Freddy ongeveer was. Ze besloot het eens leuk te spelen. Ze klom in een boom, en zag Freddy om zich heen kijken. 'Hoi Freddy', riep ze lachend in de boom. Toen sprong ze naar beneden, en liet Freddy even ergens anders naartoe sluipen. Ze rook zijn geur niet, dus dat betekende dat Freddy op een plek zat waar de geuren goed werden weggeblazen. Ze spitste haar oren, en kon een zachte ademhaling horen. Ze richtte haar blik op een dun bosje struiken. Ze liep op die struiken af, spitste haar oren nog een keer, en hoorde de ademhaling, deze keer iets gejaagder. Ze mauwde zachtjes aan de struiken.

Freddy zag haar nog steeds niet. Totdat hij een zachte miauw hoorde, maar hij andwoorde niet terug en sloop weer een stukje verder om haar in de war te maken. Hij stopte stil bij een groote struik en ging daar weer liggen met zijn oren in zijn nek en zijn staart om zich heen gewikkeld. De wind blies zijn geur niet mee, gelukkig. Hij ademde nog zachter, totdat hij het zelf niet eens meer hoorde. En dit keer liet hij zich niet afleiden door zo'n stomme vogen. Hij kon niet door de struik heen kijken dus spitste hij maar zijn oren en hoorde haar lopen, maar niet in zijn richting, gelukkig.

Icy hoorde niks, dus ze zat waarschijnlijk verkeerd. Ze spitste haar oren nog een keer, en kon toen heel zachtjes, bijna onhoorbaar, een ademhaling met de wind, horen. Ze sloop er zachtjes op af, en snoof toen. Een moment hield de wind zich stil, en ze kon ook Freddy's geur ruiken. Ze mauwde nogmaals. Ze sprong toen met een ruk over de struik, en keek recht in Freddy's ogen. 'Gevonden', zei ze lachend, en ze duwde haar neus tegen zijn neus. Er ging een soort trilling door haar heen. Alsof dit haar zoon was, tegen wie ze nu haar neusje duwde. Haar vacht had zich een moment even opgezet. Ze schudde toen haar kop, en zei: 'Kom, ik je leren om grotere prooien te besluipen', zei ze, terwijl ze wegliep.

'Gevonden', zei ze lachend. Freddy keek meteen op en zag Icy voor zich. Hij stond op en lachte ook mee. Toen deed ze haar neus tegen dezijne aan, en hij liet het gewoon toe. Maar haar vacht ging zich opzetten, waarom zou dat zijn. 'Kom, ik je leren om grotere prooien te besluipen', zei ze, terwijl ze wegliep. Hij liep achter haar aan, toen hoorde hij weer een vogel achter zich maar hij reageerde er niet op en liep gewoon acher haar aan. Het was al zonhoog geweest en een vrisse wind stak op. De wonden van Freddy waren dicht, maar ze konden wel opengaan als het te wild werdt. De wond op zijn oog werdt een litteken en nog een groote ook, maar gelukkig kon hij er uitstekend zien. Hij ging zitten en wachte totdat Icy voor deed hoe je een groote prooi kon vangen.

Icy zag Freddy even vreemd opkijken bij het opzetten van haar vacht. Ze legde het hem onderweg wel uit. 'Weet je', begon ze toen ze op zoek ging naar een grote waterrat. 'Ik zie jou steeds als een zoon, als je zo goed je best doet', zei ze. 'Dat klinkt misschien raar', voegde ze er over haar schouder aan toe. Ze kwam bij een grote waterrat aan. Die had net lekker gegeten zo te zien, en hij leefde ook best wel lang, want hij was groot. 'Die is voor jou', siste ze zachtjes. 'Denk wat ik je heb geleerd: sluipen, bespringen, doodbijten. Maar wacht eerst tot hij een stukje onze kant in draait, want je wilt niet nat worden denk ik', voegde ze eraan toe. De waterrat kwam inderdaad naar hun toe. 'Doe wat je moet doen', zei Icy, en ze duwde met haar neus Freddy bemoedigend.

Toen hij de rede van Icy hoorde vondt hij dat niet erg, hij kende zijn moeder niet. Toen hij geen moedermelk meer hoefde werdt hij meteen weg gehaald, hij kende alleen zijn zusje die woont een paar nesten verderop. Toen zei Icy tegen hem toen hun een groote waterrat in het oog kregen. Freddy dook in de sluiphouding en liep stil naar de waterrat die van de kant afliep. Toen hij nog maar vier konijnlengtes van zijn prooi af was sprong hij recht op hem af, maar het was mis en Fredd rende er meteen achter aan. De waterrat vluchte naar het water en sprong erin met Freddy erachter aan. Met zijn vier poten in het wter tot aan zijn buik sprong hij in het water en beet de waterrat bij zijn lichaam en beet hem dood. Het bloed drupte in het water en een beetje rond om zijn mond. Hij liep het water uit en liet de rat los en schudde zijn lichaam uit. Hij was nog steeds niet drog maar dat negeerde hij en pakte de muis weer op en liep naar Icy. ''Heb ik het goed gedaan?'' Zei hij met een volle mond.

Ze zag Freddy vier konijnelengtes van de waterrat springen. Te vroeg, Freddy dacht ze. En inderdaad. De waterrat rende weg, met Freddy achter zich aan. Icy kon een glimlachje niet onderdrukken. Deze kater had veel pit in zich. Net als zij zo'n beetje. Hij beet het diertje dood, en het bloed droop in het water. Het zat ook rond zijn mond. ''Heb ik het goed gedaan?'', vroeg Freddy toen aan haar. 'Je hebt het heel goed gedaan. Je hebt knap doorgezet. Ik herkende mezelf erin. Ik doe dat ook altijd. Toch nog de achtervolging inzetten', zei ze. Hij legde de waterrat voor haar neer. Ze zag het bloed en ze kon het niet laten om het schoon te likken. Ze wist heus wel dat Freddy dit zelf kon, maar ze wou hem ook wat rust gunnen. 'Ga zitten', commandeerde ze, maar wel met een zachte stem, dus niet te streng. Toen Freddy was gaan zitten likte ze zijn vacht weer plat en netjes. 'Zo, is dat ook weer geregeld', zei ze blij. 'Pak jij de waterrat? Ik neem de muis die we aan het begin van onze training hadden gevangen', zei ze, en ze voegde de daad bij het woord. Ze liep voorop naar het nestje, en legde de prooi daar neer. 'Ga maar lekker liggen', zei ze. En ze legde enkele bladeren goed voor Freddy. Zelf deed ze drie rondjes, en ging ook liggen. Ze keek Freddy aan met een zachte blik.