Goldtail's place

Onderwerp: Re: Goldtail's place za 21 mei 2011 - 12:16

Na een kort dutje werd Xana alweer wakker. Haar ogen stonden moe, maar ze moest even bewegen. Voorzichtig stond ze op. Haar kittens piepte zachtjes door de warmte die ze nu telkort kwamen. Ze pakte ze een voor een bij hun nekvel en legde ze warm en dicht naast elkaar. Het viel haar nu pas op dat Goldtail niet bij haar lag. Haar oog viel op de ingang. Een oranje gestalte stond zacht te snikken. De maan tekende scherpe contouren om zijn lichaam. Het leek net alsof hj dood was. Net zo dood als die kat uit haar droom. Was het Goldtail geweest die haar had gewaarschuwd? Stapje voor stapje kwam ze dichterbij hem. Voor ze het wist zat ze naast hem, met haar staart om hem heen gelagen. Ze zei niks, ze keek alleen naar de maan en de sterren. Ze legde haar kop scheef in de nek van Goldtail. Ze hoefde niks te zeggen. Het zou het moment verpesten. Bovendien begrepen zei en Goldtail elkaar al zonder woorden. Zo kon ze eeuwig blijven zitten. Ze was weer even helemaal alleen met hem. Niet dat ze het niet fijn vond om bij haar kittens te zijn, maar ze had zo weinig tijd voor Goldtail. Ze hem zacht met haar staart. Ze had geen idee waarom Goldtail zo verdrietig was. Had zij iets tegen hem gezegd dat hem verdrietig maakte? Had hij naar gedroomt over een gebeurtenis van vroeger? Was hij wel gelukkig, met haar? Ze schrok. Hield hij nog wel van haar? Maar toen bedacht ze hoe zorgzaam en lief hij was. Hij zou echt niet zomaar stoppen met verlieft zijn, toch?

~Xana~Moonclaw~Silverpool~Honeybee~Dotkit~

Spoiler:

I got the music in me! ♪♫

Onderwerp: Re: Goldtail's place zo 22 mei 2011 - 9:51

Goldtail hoorde na een klein tijdje beweging achter zich voordoen. De kittens begonnen ook al te piepen. Eventjes later wam Xana naast hem zitten en legde haar kopje in zijn rug. Dat deed al een heel deel verdriet weg. Hij dacht erover na om het haar te vertellen en kwam tot een besluit dat ze geen geheimen voor elkaar hadden en dat zo dus ook te houden. "Honden,..." Zo begon hij." Ze hebben mijn ouders gewoon geslacht voor de lol terwijl zij mijn met al hun kracht beschermde." Vertelde hij. Even liet hij een zucht en ging verder. " ik moest van hun zo ver mogelijk wegrennen naar een veilige plek. Blijkbaar wisten ze zelf al wat er met hun ging gebeuren. En toch,...." Hij zweeg even. " Toch wouden ze niet opgeven terwijl ik wegrenden. Ik voel me zo een watje. Zij vechten voor hun leven terwijl ik zit weg te rennen. en nu zijn ze dood. En ik heb niets gedaan om hen te helpen. Dat voelt vreselijk." Vertelde Goldtail. En paar tranen vielen tegen de grond. " En dat moment blijft zich maar in mijn gedachten herhalen zonder dat ik mezelf kan vergeven." Hij wreef zijn vacht tegen de hare en drukte zicht tegen haar aan. hij was uitgesnikt nu dat alles eruit was. Het was wel verlichtend maar nam niet alle pijn weg. Hij keek even naar de kittens en dacht dat hij nu een vader moest zijn voor die jongens en niet een snikkende hulpeloze kat. Misschien was dit wel iets dat ze juist hoopte voor dat ze stierven. Hij keek en Xana haar ogen en gaf haar een lik over haar mond. " Bedankt dat je zo naar me luisterde. Het heeft echt geholpen."

KLIK OF JE ONTMOET ME VUISTEN:

Onderwerp: Re: Goldtail's place ma 6 jun 2011 - 13:50

"Honden... ze hebben mijn ouders gewoon geslacht voor de lol terwijl zij mijn met al hun kracht beschermd. Ik moest van hun zo ver mogelijk wegrennen naar een veilige plek. Blijkbaar wisten ze zelf al wat er met hun ging gebeuren. En toch... Toch wouden ze niet opgeven terwijl ik wegrende. Ik voel me zo een watje. Zij vechten voor hun leven terwijl ik zit weg te rennen. en nu zijn ze dood. En ik heb niets gedaan om hen te helpen. Dat voelt vreselijk. En dat moment blijft zich maar in mijn gedachten herhalen zonder dat ik mezelf kan vergeven," Goldtail vertelde zijn trieste verhaal door zijn tranen heen. Ook Xana voelde dat er een traan over haar wang liep. "Bedankt dat je zo naar me luisterde. Het heeft echt geholpen," het vehaal had haar echt ontroert. "Altijd Goldtail. Bedankt dat je dit aan me hebt verteld.. Dat is erg dapper van je," Xana sloeg haar staart beschermend om hem heen. "Weetje.. Je kan het goed maken. Laat je kittens zien wat je voor hen bent en hoeveel je om hen geeft. Wees als jou ouders voor de kittens. Ik weet zeker dat je ouders het je allang hebben vergeven. Ik bedoel.. Ik zou sterven voor mijn gezin, jou, en mijn kittens. Het zou me niks uitmaken, zolang jullie veilig zijn,"[i] liefdevol streek ze haar kopje tegen zijn schouder. [i]It's going to be allright.. zei ze zacht in zichzelf. Zachte piepjes wenkte haar moederschap weer terug. "Kom slapen, ik bescherm je wel," mauwde ze glimlachend. Ze ging naast haar kittens liggen. Vertederd pakte ze Mirrorlake op en zette haar aan haar buik. Ze keek nog een keer naar buiten. De maan stond hoog en helder. StarClan.

~Xana~Moonclaw~Silverpool~Honeybee~Dotkit~

Spoiler:

I got the music in me! ♪♫